🌷🌸🌷 🌸السَّلاَمُ عَلَيْكَ حِينَ تُهَلِّلُ وَ تُكَبِّرُ... 🌷سلام بر تو وقتي كه تهليل و تكبير مي گويي #سلام_امام_زمانم❣ سلام بر تو آن هنگام که بر کبریایی پروردگار تکبیر می گویی! و سلام بر شهادت گفتن تو بر وحدانیت او که تمام بُت ها را سرنگون می کند! 🌷🌸🌷 #صبحت_بخیر_آقای_من🌤

"اللهُمَّ إنّا نَرغَبُ إلَيكَ في دَولَةٍ كَريمَةٍ تُعِزُّ بِها الإسلامَ وَ أهلَهُ وَ تُذِلُّ بِها النِّفاقَ وَ أهلَهُ، وَ تَجعَلُنا فيها مِنَ الدُّعاةِ إلى طاعَتِكَ وَ القادَةِ إلى سَبيلِكَ وَ تَرزُقُنا بِها كَرامَةَ الدُّنيا وَ الآخِرَةِ". 💫💫💫💫🇮🇷🇮🇷

❤️مؤمنان نفس واحدند ✍استاد شهید مطهری(ره): 🌱 نکاتی که قرآن در آیاتش ذکر می‌کند عجیب است. قرآن می‌توانست به این تعبیر بگوید: ای مسلمانها! چرا آن وقت که [آن دورغ بزرگ را] شنیدید، به برادران و خواهران مؤمنتان گمان بد بردید و گمان خوب نبردید؟ اگر چنین می‌گفت یک مطلب ساده‌ای گفته بود. 🌱 ولی قرآن همین مطلب را با بیانی دیگر می‌گوید و آن اینکه: چرا به خودتان گمان بد بردید؟ یعنی توجه داشته باشید، شما یک پیکرید، شما «نفس واحد» هستید. 🌱 به قول مولوی: «مؤمنان هستند نفس واحده». همه مسلمانها و مؤمنین باید این طور حساب کنند که اعضای یک پیکرند. 🌱 اگر تهمتی به یک مؤمن زده می‌شود، هر مؤمنی آن را به خودش تلقی کند، بگوید به او تهمت زدی پس به من تهمت زدی. 🌱 این یک نکته، که به جای این که بگوید چرا به برادران مؤمن گمان خیر نبردید، می‌گوید: چرا به خودتان گمان خیر نبردید؟ یعنی مسلمان، «من» و «او» نباید داشته باشد، مسلمان باید بداند عِرض برادر مسلمان عِرض اوست، آبروی برادر مسلمان آبروی خودش است. 📗آشنایی با قرآن، ج ۴، ص۴۳ #انتخابات #وحدت

وقتی کارها گره می خورد...

هشدار! انتخابات رفت مرحله دوم؛ میدانم که همه ما (چه هواداران دکتر جلیلی و چه هواداران دکتر قالیباف) از هم گلایه‌هایی داریم. اما به خاطر رضای خدا و به خاطر مصالح نظام و انقلاب، طعنه زدن مطلقا ممنوع، شماتت مطلقا ممنوع، گلایه مطلقا ممنوع. فعلا فقط و فقط همدلی و هم‌افزایی؛ در غیر این صورت، چنانچه تفرقه و تشتّت داشته باشیم باید بدانیم که دولت سوم روحانی از رگ گردن به ما نزدیکتر خواهد بود!

نقل می‌کنند که شاه عباس وقتی میدان نقش جهان را می‌ساخت، دم دمای غروب خودش می‌رفت و مزد کارگران را می‌داد. کارگران هم برای دیدن شاه و هم برای گرفتن پول صف می‌کشیدند و خوشحال و قبراق مدت‌ها در صف می‌ماندند تا از دست شاه پول بگیرند. در این میان عده‌ای بودند که کار نکرده بودند و روی خاک غلت می‌زدند و لباس‌های خود را خاکی می‌کردند و در صف می‌ایستادند تا بدون زحمت کشیدن حقوق دریافت کنند. وقتی نوبت به آنان می‌رسید، سر کارگرانِ عصبانی که کار نکرده‌های رند را خوب می‌شناختند، به پادشاه ندا می‌دادند و کارگران خاک‌مالی‌شده را با فحش و بد و بی‌راه بیرون می‌انداختند أمّا شاه عباس آن‌ها را صدا می‌زد و به آن‌ها نیز دستمزد می‌داد و می‌گفت: من پادشاهم و در شأن من نیست که اینان را ناامید برگردانم! یا صاحب الزمان! مدت‌هاست در بساط شما خودمان را خاک‌مالی کرده‌ایم! گاهی در نیمه‌ی شعبان، گاهی جمعه‌ها گاهی در زیارت و گاهی در قنوت نماز، دعای‌تان کرده‌ایم! می‌دانیم این کارها کار نیست و خودمان می‌دانیم کاری نکرده‌ایم ولی خوب یاد گرفته‌ایم خودمان را خاک مالی کنیم و در صف، منتظر بمانیم تا دستمزد دریافت کنیم. ای پادشاه مُلک وجود! این دست‌های نیازمند، این چشم‌های منتظر، این نگاه‌های پرتوقع، گدای یک نگاه شمایند! یک نگاه!