#نهج_البلاغه:حکمت 148 🔹الْمَرْءُ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسَانِهِ. ترجمه: 👇 👤انسان زیر زبان خود پنهان است. 🔹مَخْبُوءٌ: اسم مفعول از ریشه «خَبَأ یَخبأُ خَبأً» است. یعنی مخفي شده، پنهان شده. 🔹تحلیل گفتمانی کلام امام علیه السلام: می‌توان عبارت امام را چنین تحلیل کرد: 👇 «علم المرء مخبوء تحت لسانه» پس مضاف حذف شده و مضافٌ‌إلیه جای آن را به‌عنوان مبتدا گرفته‌است 🔹«تحت لسانه» کنایه از سکوت شخص است #سخنی که تحت زبان هر کسی قرار دارد 👇 👈به میزان #عقل او خواهد بود؛ برای شناختن عقل هر کس باید به👇 #سخن او توجه کرد اگر به روش حکیمان سخن گوید، حکیم و👇 چنانچه #سفيهانه و نابخردانه سخن گوید، ♦️کم عقلی و نابخردی او روشن می‌شود! 🔹بنابراین، سخن، #نماینده_عقل👇 هر کسی است و توجه‌به زبان یعنی 👈 توجه‌ به ارزش وجودی او هر گفته‌ای که از او صادر گردد دلالت مستقیم بر ارزش وجودی آنکس می‌تواند باشد ! ♦️و آنان که از دنیا رخت بربسته‌اند و آثاری از خود به جا گذاشته‌اند، 👇 👈تنها معیار وزین ‌بودن آنان در حیات ظاهریشان #همان_آثارشان است ! 🔹پس قرائت آثار به‌جای‌ مانده و تحلیل منطقی آن، دالّ بر حقایق عقلانی آن بزرگان است.👇 #اینجاست که قاطعانه میتوان گفت:👇 #شعوروآگاهی تنهی داریی هست که انسان تا ابد مالک آن است ! که هیچ. کسی وحاکمی ...نمی تواند آن را از دارنده آن سلب یا بستاند! 🖌🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸