بسم الله الرحمن الرحیم چهل حدیث از #امام_حسین علیه السلام (۱) 1- أَنَّ حَوَائِجَ النَّاسِ إِلَیکمْ مِنْ نِعَمِ اللَّهِ عَلَیکمْ فَلَاتَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَحُوزُوا نِقَما. نیازهای مردم به شما از نعمت های خداوند بر شماست پس از نعمت ها ملول نگردید تا به گرفتاری دچار نشوید. بحارالأنوار، ج 71، ص318، ح80 2- إِنَّ أَجْوَدَ النَّاسِ مَنْ أَعْطَی مَنْ لَایرْجُوه. بخشنده ترین مردم کسی است که بدون هیچ چشم داشتی عطا کند. بحارالأنوار، ج 71، ص400 3- إِنَّ أَعْفَی النَّاسِ مَنْ عَفَا عِنْدَ قُدْرَتِه. با گذشت ترین مردم کسی است که هنگام قدرت می گذرد. بحارالأنوار، ج 71، ص400 4- إِنَّ أَوْصَلَ النَّاسِ مَنْ وَصَلَ مَنْ قَطَعَه. بهترین مردم کسی است که با کسی که با اوقهر(قطع رحم کرده) است آشتی کند. بحارالأنوار، ج 71، ص400 5- اللَّهُمَّ لَاتَسْتَدْرِجْنِی بِالْإِحْسَانِ وَ لَاتُؤَدِّبْنِی بِالْبَلَاء. خداوندا مرا به وسیله احسان دچار فریفتگی مگردان و با گرفتاری ادبم مکن. بحارالأنوار، ج 75، ص127، ح9 6- مَنْ قَبِلَ عَطَاءَک فَقَدْ أَعَانَک عَلَی الْکرَم. هر کس احسان و بخشش تو را بپذیرد در سخاوت به تو کمک کرده است. بحارالأنوار، ج 75، ص127، ح9 7- مَالُک إِنْ لَمْ یکنْ لَک کنْتَ لَهُ فَلَاتَبْقَ عَلَیهِ فَإِنَّهُ لَایبْقَی عَلَیک وَ کلْهُ قَبْلَ أَنْ یأْکلَک. دارایی ات اگر به نفعت نباشد خودت را فدای آن کرده ای لذا آن را مصرف کن و برای بعد از خودت ذخیره نکن مال برای تو و تو نیز برای مالت باقی نخواهید ماند از آن استفاده کن قبل از آن که او تو را بخورد. بحارالأنوار، ج 75، ص127، ح9 8- لَاتَتَکلَّمَنَّ فِیمَا لَایعْنِیک فَإِنِّی أَخَافُ عَلَیک الْوِزْر. در باره چیزی که به تو مربوط نیست سخن نگو زیرا می ترسم به گناه دچار شوی(به تو زیان و خسارت برسد). بحارالأنوار، ج 75، ص127، ح10 9- لَا تَتَکلَّمَنَّ فِیمَا یعْنِیک حَتَّی تَرَی لِلْکلَامِ مَوْضِعاً فَرُبَّ مُتَکلِّمٍ قَدْ تَکلَّمَ بِالْحَقِّ فَعِیب. در باره چیزی که به تو مربوط است هم صحبت مکن مگر بدانی آنجا جای صحبت کردن است چه بسا گویندگانی که به حق سخن گفتند ولی سرزنش شدند. بحارالأنوار، ج 75، ص127، ح10 10- لَا تُمَارِینَّ حَلِیماً وَ لَا سَفِیهاً فَإِنَّ الْحَلِیمَ یقْلِیک وَ السَّفِیهَ یؤْذِیک. با حلیم (بیخیال)و سفیه بحث نکن. زیرا بیخیال تو را عصبانی و نادان اذیتت می کند. بحارالأنوار، ج 75، ص127، ح10 11- لَاتَقُولَنَّ فِی أَخِیک الْمُؤْمِنِ إِذَا تَوَارَی عَنْک إِلَّا مَا تُحِبُّ أَنْ یقُولَ فِیک إِذَا تَوَارَیتَ عَنْه. در غیاب برادر مؤمنت، درباره ی او سخنی نگو مگر آن چه دوست داری هنگام غیاب تو، درباره ات بگوید. بحارالأنوار، ج 75، ص127، ح10 12- اعْمَلْ عَمَلَ رَجُلٍ یعْلَمُ أَنَّهُ مَأْخُوذٌ بِالْإِجْرَامِ مَجْزِی بِالْإِحْسَان. همانند آن مردى كار كن كه مى داند در برابر گناه مؤاخذه مى شود و در برابر كار نيك پاداش مى گيرد. بحارالأنوار، ج 75، ص127، ح10 13- دِرَاسَةُ الْعِلْمِ لِقَاحُ الْمَعْرِفَة. درس دادن معرفت را زیاد می کند. بحارالأنوار، ج 75، ص128 14- طُولُ التَّجَارِبِ زِیادَةٌ فِی الْعَقْل. تجربه زیاد عقل را افزایش می دهد. بحارالأنوار، ج 75، ص128 15- الشَّرَفُ التَّقْوَی. شرافت در تقواست. بحارالأنوار، ج 75، ص128 16- الْقُنُوعُ رَاحَةُ الْأَبْدَانِ قناعت موجب آسایش است. بحارالأنوار، ج 75، ص128 17- مَنْ أَحَبَّک نَهَاک وَ مَنْ أَبْغَضَک أَغْرَاک. هر کس تو را دوست بدارد از کار ناپسند بازت می دارد و هر کس دشمنت باشد فریبت می دهد. بحارالأنوار، ج 75، ص128 18- أَنِّی أُحِبُ الصَّلَاةَ لَهُ وَ تِلَاوَةَ کتَابِه. خدا می داند که من نماز و تلاوت قرآن را دوست دارم. اللهوف، ص89 19- إِنَّ اللَّهَ جَلَّ ذِکرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلَّا لِیعْرِفُوهُ فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَنْ سِوَاه. خداوند، بندگانش را نیافرید مگر برای آن که او را بشناسند هنگامی که او را شناختند عبادتش می کنند و زمانی که او را عبادت کردند از پرستش غیر او بی نیاز می گردند. بحارالأنوار، ج 5، ص312، ج1 20- إِنْ لَمْ یکنْ لَکمْ دِینٌ وَ کنْتُمْ لَا تَخَافُونَ الْمَعَادَ فَکونُوا أَحْرَاراً فِی دُنْیاکم. اگر دین ندارید و از قیامت نمی هراسید دست کم در دنیای خود آزادمرد باشید. بحارالأنوار، ج 45، ص51 21- فَکأَنَّ الدُّنْیا لَمْ تَکنْ وَ کأنَّ الْآخِرَةَ لَمْ تَزَل. گویا دنیایی نبوده ولی آخرت همیشگی است. بحارالأنوار، ج 45ص87، ح23 22- أَنَا قَتِیلُ الْعَبْرَةِ لَا یذْکرُنِی مُؤْمِنٌ إِلَّا اسْتَعْبَر. من کشته اشکم هیچ مؤمنی مرا یاد نمی کند مگر آنکه اشک می ریزد. بحارالأنوار، ج 44، ص284، ح19

چهل حدیث از امام حسین علیه السلام(۲) 23- اَنَا قَتِيلُ الْعَبْرَةِ، لا يَذْكُرُنِى مُؤْمِنٌ إِلا بَكَی. من كشته اشكهايم، مؤمنى مرا ياد نكند، مگر آن‏كه به گريه مى‏افتد. كامل الزيارات، ص ۱۱۷ ح۶ 24- مَنْ زَارَنِى بَعْدَ مَوْتِى زُرْتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ لَوْ لَمْ يَكُنْ إِلا فِى النّارِ لاَخْرَجْتُهُ. هركه مرا پس از مرگم، زيارت كند، روز قيامت زيارتش مى‏ كنم و اگر در آتش هم باشد، او را بيرون مى‏ آورم. المنتخب للطريحى، ص۶۹ 25- مَنْ طَلَبَ رِضَى النّاسِ بِسَخَطِ اللّهِ وَكَلَهُ اللّهُ إِلىَ النّاسِ. كسى كه براى جلب رضايت مردم، موجب غضب خدا شود، خداوند او را به مردم وا مى‏ گذارد. بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۲۶ ح۸ 26- مَنْ نَفّسَ كُرْبَةَ مُؤْمِنٍ فَرّجَ اللّهُ عَنْهُ كُرَبَ الدّنيَا وَ الاخِرَةِ. هركه گرفتارى مؤمنى را برطرف كند، خداوند گرفتاريهاى دنيا و آخرتش را برطرف مى‏كند. بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۲۲ ح۵ 27- مَوْتٌ فِى عِزّ خَيْرٌ مِنْ حَيَاةٍ فِى ذُلّ. مرگ با عزت برتر از زندگى با ذلّت است. بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۱۹۲ ح۴ 28- خمْسٌ مَنْ لَمْ تَكُنْ فِيهِ لَمْ يَكُنْ فِيهِ كَثِيرُ مُسْتَمْتِعٍ: اَلْعَقْلُ، وَ الدّينُ وَ الاَدَبُ، وَ الْحَيَاءُ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ. پنج چيز است كه در هركسى نباشد، خير زيادى در او نيست: عقل، دين، ادب، حيا و خوش‏خويی. حياة الامام الحسين(ع)، ج ۱ ص۱۸۱ 29- لا يَكْمُلُ الْعَقْلُ إِلا بِاتّبَاعِ الْحَقّ.عقل جز با پيروى از حق، كامل نمى‏شود. أعلام الدين، ص۲۹۸ 30- اِفْعَلْ خَمْسَةَ أَشْیاء وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ فَأَوَّلُ ذَلِک لَاتَأْکلْ رِزْقَ اللَّهِ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ وَ الثَّانِی اُخْرُجْ مِنْ وَلَایةِاللَّهِ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ وَ الثَّالِثُ اُطْلُبْ مَوْضِعاً لَایرَاک اللَّهُ وَأَذْنِبْ مَا شِئْتَ وَ الرَّابِعُ إِذَا جَاءَ مَلَک الْمَوْتِ لِیقْبِضَ رُوحَک فَادْفَعْهُ عَنْ نَفْسِک وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ وَ الْخَامِسُ إِذَا أَدْخَلَک مَالِک فِی النَّارِفَلَاتَدْخُلْ فِی النَّارِ وَأَذْنِبْ مَا شِئْتَ. پنج کار انجام نده و هر گناهی دوست داری بکن. ۱- از روزی خدا نخور. ۲- از ولایت خدا خارج شو. ۳- جایی پیدا کن که خدا تو را نبیند. ۴- وقتی ملک الموت برای قبض روحت آمد، نگذار جانت را بگیرد. ۵- وقتی مالک دوزخ تو را داخل جهنم انداخت داخل نشو سپس هر گناهی مایلی انجام بده. بحارالأنوار، ج ۷۵، ص۱۲۶، ح۷ 31- إِنَّ هَذِهِ الدُّنْیا قَدْ تَغَیرَتْ وَ تَنَکرَتْ وَ أَدْبَرَ مَعْرُوفُهَا فَلَمْ یبْقَ مِنْهَا إِلَّا صُبَابَةٌ کصَابَّةِ الْإِنَاءِ وَ خَسِیسُ عَیشٍ کالْمَرْعَی الْوَبِیلِ أ لَاتَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لَایعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لَایتَناهَا عَنْهُ لِیرْغَبَ الْمُؤْمِنُ فِی لِقَاءِاللَّهِ مُحِقّاً فَإِنِّی لَاأَرَی الْمَوْتَ إِلَّاالْحَیاةَ وَ لَاالْحَیاةَ مَعَ الظَّالِمِینَ إِلَّا بَرَماً. إِنَّ النَّاسَ عَبِیدُ الدُّنْیا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَی أَلْسِنَتِهِمْ یحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیانُونَ. به‌راستی این دنیا دگرگون و ناشناس شده و معروفش پشت کرده، از آن جز نمی که بر کاسه نشیند و زندگی‌ای پست، همچون چراگاه تباه، چیزی باقی نمانده است. آیا نمی‌بینید که به حق عمل و از باطل نهی نمی‌شود؟ در چنین وضعی مؤمن به لقای خدا سزاوار است. من مرگ را جز سعادت و زندگی با ظالمان را جز هلاکت نمی‌بینم. به‌راستی مردم بنده دنیا هستند و دین بر سر زبان آن‌هاست. مادامی که برای معیشت آن‌ها باشد، پیرامون آن هستند و وقتی به بلا (و رنج و سختی) آزموده شوند، دین‌داران اندک‌اند. بحارالأنوار، ج۷۵، ص۱۱۷، ح۲ 32- اَيّهَا النّاسُ! إِنّ اللّهَ جَلّ ذِكْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلاّ لِيَعْرِفُوهُ، فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ. اى مردم! خداوند بندگان را آفريد تا او را بشناسند، آن‏گاه كه او را شناختند، پرستش كنند و آن‏گاه كه او را پرستيدند، از پرستش غير او بى‏ نياز شوند. بحار الانوار، ج ۵ ص ۳۱۲ ح۱ 33- مَاذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَكَ وَ مَا الّذِى فَقَدَ مَنْ وَجَدَكَ؟ پروردگارا! آن كه تو را نيافت، چه يافت و آن كه تو را يافت، چه از دست داد؟ بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳ 34- عَمِيَتْ عَيْنٌ لاَ تَرَاكَ عَلَيْهَا رَقِيباً. چشمى كه تو را مراقب خويش نبيند، كور است. بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳‏

چهل حدیث از #امام_حسین علیه السلام(۳) 35- إِنّ قَوْماً عَبَدُوا اللّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ التّجّارِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْعَبِيدِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الاَحْرَارِ وَ هِىَ اَفْضَلُ الْعِبَادَةِ. گروهى خدا را از روى ميل به بهشت عبادت مى‏كنند، كه اين عبادت تجارت‏كنندگان است و گروهى خدا را از ترس دوزخ مى‏پرستند و اين عبادت بردگان است، و گروهى خدا را به سبب شايستگى مى‏پرستند، و اين عبادت آزادگان است كه برترين عبادت است. تحف العقول، ص ۲۷۹ ح۴ 36- مَنْ عَبَدَ اللّهَ حَقّ عِبَادَتِهِ آتاهُ اللّهُ فَوْقَ اَمَانِيهِ وَ كِفَايَتِهِ. هركس حق معبوديت خدا را به‏جا آورد، خداوند بيش از حدّ انتظار و كفايتش به او عطا مى‏ كند. بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۱۸۴ ح۴۴ 37- إِنّ شِيعَتَنَا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهمْ مِنْ كُلّ غِشّ وَغَلّ وَدَغَلٍ. شيعه ما كسى است كه دلش از هرگونه خيانت و نيرنگ و مكرى پاك است. بحار الانوار، ج ۶۵ ص ۱۵۶ ح۱۰ 38- اَلْخُلْقُ الْحَسَنُ عِبَادَةٌ وَ الصّمْتُ زَيْنٌ. خوش‏خويى، عبادت است و سكوت، زينت. تاريخ اليعقوبى، ج ۲ ص۲۶ 39- مَنْ سَرّهُ اَنْ يُنْسَاَ فِى اَجَلِهِ وَ يُزَادَ فِى رِزْقِهِ فَلْيَصِلْ رَحِمَهُ. كسى كه دوست دارد اجلش به تأخير افتد و روزى ‏اش افزايش يابد، صله رحم به‏ جا آورد. بحار الانوار، ج ۷۱ ص ۹۱ ح۵ 40- إِنّ الْكَريِمَ إِذَا تَكَلّمَ بِكَلاَمٍ، يَنْبَغِى اَنْ يُصَدّقَهُ بِالْفِعْلِ. بزرگوار كسى است، كه گفتارش با عملش يكى باشد. مستدرك الوسائل، ج ۷ ص ۱۹۳ ح۶

کتاب «هفت شهر عشق» نوشته حجت الاسلام مهدی خُدّامیان آرانی نگاهی نو به حماسه‌‌ی پرشکوه عاشوراست. این کتاب با متنی روان و داستان گونه، مخاطب را با کاروان امام حسین علیه السلام راهی سفری تاریخی و پرفراز و نشیب می نماید و با بیان لحظه به لحظه از ماجرای کربلا، تمامی رخدادهای این واقعه عظیم را مرور می کند به ‌گونه‌ای که مخاطب حضور خود را در صحنه های مختلف آن مقطع تاریخی به خوبی احساس می کند. خواننده کتاب «هفت شهر عشق» ابتدا از مدینه به سوى مکّه حرکت کرده و بعد از آن حوادث مسیر مکّه تا کربلا و سپس حماسه عاشورای حسینی را از نزدیک مرور می کند. همچنین با داستان قهرمانى زینب کبری سلام الله علیها و سایر بازماندگان حادثه کربلا در سفر به کوفه و شام، آشنا می شود. و سرانجام با قافله یادگاران نهضت حسینی بار دیگر به سرزمین کربلا و سپس مدینه برمی گردد. حجت الاسلام خُدّامیان، کتاب را با استفاده از 123 منبع تاریخی معتبر، به خوبی در قالب رمان مستندسازی کرده است. @audio_ketab https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

روضه رهبرمعظم انقلاب از شهادت حضرت #اباالفضل_العباس علیه‌السلام

عبرت ماجرای امام حسین این است که انسان فکر کند در تاریخ و جامعه‌ی اسلامی؛ آن هم جامعه‌ای که در رأس آن، شخصی مثل پیامبر خدا - نه یک بشر معمولی - قرار دارد و این پیامبر، ده سال با آن قدرت فوق تصوّر بشری و با اتّصال به اقیانوس لایزال وحی الهی و با حکمت بی‌انتها و بی‌مثالی که از آن برخوردار بود، در جامعه حکومت کرده است و بعد باز در فاصله‌ای، حکومت علی بن ابی‌طالب بر همین جامعه جریان داشته است و مدینه و کوفه، به نوبت پایگاه این حکومت عظیم قرار گرفته‌اند؛ چه حادثه‌ای اتّفاق افتاده و چه میکروبی وارد کالبد این جامعه شده است که بعد از گذشت نیم قرن از وفات پیامبر و بیست سال از شهادت امیرالمؤمنین علیهما السّلام، در همین جامعه و بین همین مردم، کسی مثل حسین بن علی را با آن وضع به شهادت می‌رسانند؟! چه اتّفاقی افتاد و چطور چنین واقعه‌ای ممکن است رخ دهد؟ آن هم نه یک پسر بی‌نام و نشان؛ بل کودکی که پیامبر اکرم، او را در آغوش خود می‌گرفت، با او روی منبر می‌رفت و برای مردم صحبت می‌کرد. او پسری بود که پیامبر درباره‌اش فرمود: «حسین منّی و انا من حسین» رابطه‌ی بین این پدر و پسر، این گونه مستحکم بوده است. #رهبرمعظم_انقلاب ۱۳۷۴/۱۰/۰۵ @toubaefaf

ان شاءالله که دوستان نقدهای خیرخواهانه را گوش کنند و تغییر رویه بدهند. بعضی‌ها هم رفاقت را در این مسائل دخیل نکنند.

پاسخی به جواد خیابانی

#روضه_تاسوعا روضه حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام

یا اباالفضل... روضه #حضرت_عباس(علیه السلام) استاد #میرزامحمدی #نهم_محرم https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

پناه حرم اشعار معروف شيخ كاظم اُزْري در شعر حماسيِ عاشورا ميدرخشد. از صاحب كتاب معروف جواهرالكلام نقل شده: من حاضرم ثواب كتاب فقهي جواهرالكلام خود را با ثواب اشعار شيخ كاظم اُزْري معاوضه كنم. او در ضمن اشعار خود، در وصف قمر بني هاشم گفته است: «يَوْمٌ أبي الْفَضْلِ اسْتَجارِ بِهِ الْهُدي» روز عاشورا، روزي بود كه امام هدي، امام حسين(عليه السلام) به حضرت اباالفضل پناهنده شد.» اُزري پس از آن كه اين مصرع را سرود، به نظرش رسيد شايد با شأن امام(عليه السلام)ناسازگار باشد كه پناه به غير امام ببرد، از اين رو در همين مصرع توقف كرد. همان شب، در عالم رؤيا امام حسين(عليه السلام) را ديد. امام(عليه السلام) به او فرمود: در ادامه مصرع خود بنويس: «وَالشَّمْس مِنْ كَدِرِ الْعِجاجِ لِثامُها» «پناهنده شدن امام(عليه السلام) به عباس در روز عاشورا، زماني بود كه گرد و غبار زمين كربلا، آسمان را پوشانده بود.» اين مسأله به نوبه خود از مقام والا و برجسته حضرت اباالفضل(علیه السلام) حكايت دارد. معالى السبطين، ج1، ص 269 و 270 @toubaefaf

یا أباالفضل أدرکنا، یا أباالغوث أغثنا تیغ بردار و بگو نامِ علی یعنی چه کُفر یعنی که و اسلامِ علی یعنی چه زره‌ات را به رویِ سینه کمی محکم کُن تا ببینند که احرامِ علی یعنی چه کوهها را بشکن تا که بفهمد دشمن معنیِ ضربه‌یِ آرامِ علی یعنی چه تیغ بردار که بازویِ علی داری تو وقتِ طوفان شده هوهویِ علی داری تو مانده در خاطره‌یِ رزم، خطر یعنی تو همه گفتند یک کوه، جگر یعنی تو از مسلمان شدگانِ درِ خیبر بشنو مرگ تو صاعقه تو تیغِ دوسَر یعنی تو خاطرات اُحُد انگار که تکرارِ تو بود ها علی بَشَر کَیفَ بشر یعنی تو نفَس اُم بنین شاه‌یلِ زهرایی تو‌ پسر خوانده‌ی روزِ ازلِ زهرایی آی ای عشق بخوان جانِ نجف عباس است آفتابِ لبِ ایوانِ نجف عباس است به عقیقِ یمنش گرچه تراشید حسین نقشِ فیروزه‌ی سلطانِ نجف عباس است بعدِ او کعبه‌ی پیران حرم هست حبیب بعدِ تو قبله‌ی مردانِ نجف عباس است هرکه شوقِ تو چشد حسرت محشر نکشد ای خدا هیچ کسی داغِ برادر نکشد دختری گفت به زینب که بگو برگردد عمه با مَشک بگو زود عمو برگردد گفت تا بوسه بگیری زِ علی می‌آید بوسه زد جایِ عمو زیر گلو برگردد گفت در پیشِ رُباب آمدنش گردنِ من قول داده که برای لب او برگردد حیف شد حیف که او آنچه که می‌خواست نشد تا که او خورد زمین پشتِ حرم راست نشد ای مفاتیحِ حرم باز عَلَم را بردار باز بر دوشِ خودت بارِ حرم را بردار تو تکانی بخوری تا خودِ کوفه بروند نگرانم چه کنم یک دو قدم را بردار تکیه کردم به عَلَم باز نشد برخیزم خیز از خاک برادر کمرم را بردار آه در چشمِ تو خونِ جگرت را دیدم تو زمین خوردی و من پشتِ سرت را دیدم تیغ می‌خواست که بازویِ تو را برداد نیزه می‌خواست که گیسوی تو را بردارد ای به رو خورده زمین از رویِ تیر و شمشیر مادرم آمده تا رویِ تو را بردارد این سه‌شعبه فقط ای کاش که چشمت می‌بُرد حرمله زد که دو اَبروی تو را بردارد آتشی بر جگرِ قافله انداخته‌اند بینِ اَبروی تو بد فاصله انداخته‌اند #حسن_لطفی @toubaefaf

「﷽」 #استاد_فروغی سلمه‌الله 🍃حقیقت معنای اباعبدالله 🔹صاحبان وجاهت کسانی هستند که در درگاه خداوند آبرو دارند و بهترین وسیله برای تربیت انسان هستند. یک سلام به آن‌ها انسان را زیر و رو می کند زیارت عاشورا که سلام بر سیدالشهداء علیه السلام است، حدیثی قدسی است. اگر چه لفظش از طریق ائمه به ما رسیده اما معنایش از جانب حق تعالی به این بزرگان القاء شده است، بر خلاف قرآن که لفظ و معنایش هر دو از جانب خداوند آمده و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقشی در آن ندارد. 🔹در واقع خداوند با این زیارت به ما یاد می دهد که چگونه با اباعبدالله علیه السلام حرف بزنیم و خود را در جاذبه ولایت او قرار دهیم. در زیارت عاشورا بعد از سلام دادن بر اباعبدالله علیه السلام می گوییم: 🌟«يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ إِلَى الْحَسَنِ وَ إِلَيْكَ بِمُوَالاَتِكَ» 🌟ای ابا عبد الله من به واسطه دوستی و موالات تو، به خدا و رسولش و امیر مؤمنان و فاطمه و حسن و تو تقرّب می‌جویم. 🔹اباعبدالله کنیه سیدالشهداء است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در کودکی این کنیه را به حضرت داده است. «اباعبدالله» یعنی پدر بندگان خدا ! یعنی اگر کسی بخواهد در این عالم خدا را عبودیت و بندگی کند، ناگزیر از این است که امام حسین علیه السلام در این راه برای او پدری کند، و الا نمی تواند در مسیر بندگی خدا رشد کند و به تعبیری دیگر هر کس در این عالم بندگی خدا را کند، اباعبدالله علیه السلام دست پدری و دست تربیت بر سر او می کشد. 🔹اهل بیت علیهم السلام مظهر أتمّ أسماء و صفات حق تعالی هستند و به اذن الله تعالی قدرت ربوبیت و دستگیری از خلائق را دارند بر همین اساس از مرحوم فاضل دربندی نقل شده که می¬فرموده:«خداوند تمام ملک و سلطنتش را به اباعبدالله علیه السلام داده است.» 🔹اگر در پی‌دنیا و آخرت به درگاه اباعبدالله علیه السلام برویم، در حضرت به روی ما باز است چرا که آن حضرت خزانه دار مُلک الهی است. اگر حالات اهل معرفت را مطالعه کنیم، همه معترف اند که اباعبدالله علیه السلامدرها را به روی ایشان گشوده است. 🔹اگر سلامی خالصانه به حضرت دهیم، تمام امور دنیوی و اُخروی‌مان درست می شود. کسی که لباس عزا بر تن کرده و در مجلس عزای اباعبدالله حاضر می شود، تنها خدا می داند که چه پاداشی به او داده می شود چون صاحب مجلس خود حضرت است. ◦◦◉✿ #فروغ_توحید ✿◉◦◦ 🔆 @forooghetohid

أباالفضل من، علمدار من...

شهید تاسوعا و نذر حضرت عباس علیه السلام روایت ویژه مادر شهید مصطفی صدرزاده برای رهبرعزیرانقلاب از شهادت فرزندش در ظهر تاسوعا Farsi.Khamenei.ir

「﷽」 #استاد‌فروغی سلمه‌الله 🌹#کشته_محبت 🌱 محبت، قلب انسان را زنده میکند. 🍃محبت اگر نباشد، انسان طعم شیرینی حیات را نمیچشد. 🌷 حکایت بانویی از مازندران، که دوان دوان خودش را به حرم رساند و تا دستش به ضریح امام حسین علیه السلام رسید، گفت السلام علیک یا حسین و همانجا از دنیا رفت. این عشق سیدالشهدا با دلها چه می کند !؟😭 #کلیپ_ترکی_زیرنویس_فارسی #امام_حسین #عشق_محبت #کربلا ◦◦◉✿ #فروغ_توحید ✿◉◦◦ 🔆 @forooghetohid