ای که نامت مظهر حِصنِ حَصیٖن
روضه ات کَهف الحَصین و قلب دین

اشک هایم را بخر زیرا جزء این دریای شور...

هیچی جز اسمت حسین
حالم و عوض نکرد

دل به دل راه ندارد که اگر داشت، دلت

نگفته‌ایم و ندانی که چیست در دل ما

به عکس‌های خودم خیره‌ام، کدام منم؟

دلتنگم و دلتنگ نبودی که بدانی چه کِشیدم

نبستم دل به مِهر دیگران اما ز کوی تو