گفتم: تو نیز مثل من از خویش خسته‌ای؟

شمع این مسئله را بر همه‌کس روشن کرد

نمیدانم چرا رفتی که من اینگونه بی‌تابم

دل به مجنون شدن خویش در آیینه مبند

من از دست خودم دلگیرم و دنیا نمی داند

در حسرت تو میرم و دانم تو بی‌وفا

اَلا یا اَیُّهَا السّاقی اَدِرْ کَأْساً و ناوِلْها»

معشوق دل‌شكن‌تر و من درد‌پيشه‌تر

مرداب زندگی همه را غرق می‌ كند