🎥 #فیلم | پیرزنی 99 ساله که به عشق سیده زینب سلام الله علیها 18سال است از استان دیاله تا کربلا پیاده روی می کند. #اربعین

💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠 عرصه ی جنگ نرم، بصیرتی عمارگونه و استقامتی مالک اشتر وار می طلبد."رهبری انقلاب " وَ لَا يَحْمِلُ هَذَا الْعَلَمَ إِلَّا أَهْلُ الْبَصَرِ وَ الصَّبْرِ وَ الْعِلْمِ بِمَوَاضِعِ الْحق. سوپر گروه بصیرت و روشنگری🌹👇 http://eitaa.com/joinchat/88145932C6f1f7a9d26 💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠 کانال بصیرت وروشنگری 👇🌹 https://eitaa.com/uphjnv 💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠

امام خامنه ای: 💠🎥بارها به مسئولین گفته ام این عقب نشینی حدّ یقف (تمامی) ندارد 🔻شما یک سنگر عقب می نشینید باز فشارها برای عقب نشینی در موضوع دیگر ادامه می یابد

امام خامنه ای: 💠🎥بارها به مسئولین گفته ام این عقب نشینی حدّ یقف (تمامی) ندارد 🔻شما یک سنگر عقب می نشینید باز فشارها برای عقب نشینی در موضوع دیگر ادامه می یابد

_ 🎥وقتی گرفتار خودمون هستیم نمیتونیم کاری انجام بدیم... #اشك #شهادت #سيم_خاردار #ره_بر

🔴 نگاه متفاوت اسلامی و غربی به یک جمله: «عقیده آزاد است» 🔸در دموکراسی‌ها مسئله عقیده و فکر را اصلاً به کلی از متن زندگی و از رکن زندگی خارج کردند و به صورت یک امر فردی و شخصی درآوردند. خیلی اسم خوبی هم گذاشته‌اند: «عقیده آزاد است»! 🔹این «عقیده آزاد است» به مفهومی که این‌ها می‌خواهند بگویند، یعنی عقیده اساساً ارزشی ندارد؛ یک امر شخصی فانتزی است. یک کسی به این دل بسته و خوش است که می‌خواهد گاو بپرستد و تو خوش هستی به این که خدا را بپرستی. هیچ فرقی نمی‌کند. همان طور یک نفر خورش قرمه سبزی دوست دارد و دیگری خورش قیمه. 🔸ما اگر می‌گوییم عقیده آزاد است، به این دلیل است که عقیده را جبری نمی‌شود به مردم تحمیل کرد؛ چون عقیده انتخاب است؛ فرد باید با فکرش به یک اعتقاد برسد و بعد هم به آن، گرایش و ایمان پیدا کند. 🔹اگر می‌شد عقیده را هم به زور به کسی بدهند، می‌گفتیم عقیده هم باید اجباری باشد. مگر بهداشت و تعلیمات اجباری چه گونه است؟ چرا آنها که این همه روی دموکراسی تأکید می‌کنند، در مسئله تعلیمات اجباری هرگز یک ذره هم تردید به خودشان راه نمی‌دهند. اگر به آنها بگویید چرا آزادی‌اش را سلب می‌کنید، پاسخ می‌دهند آزادی‌اش را برای خیر و مصلحت خودش سلب می‌کنیم. 🔸از نظر ما این که عقیده باید آزاد باشد، نه به دلیل این است که عقیده یک امر شخصی فردی است و ارزشی ندارد -که آنها اصلاً مبنای فکرشان این است - بلکه به این دلیل است که عقیده «اجبار بردار» نیست، مانند ملکات فاضله. هیچ کس را با کتک نمی‌شود «امین» کرد. می‌شود با کتک جلوی دزدی را گرفت، یعنی آدمی که خٌلقاً دزد است، از ترس دزدی نکند؛ اما نمی‌شود با کتک، کاری کرد که ملکه امانت در او پیدا بشود. 📝 استاد مطهری، مقدمه‌ای بر حکومت اسلامی، ص۱۰۲-۱۰۰ (با تلخیص) #گزیده_کتاب

#مهم 👈قابل توجه مرجع بزرگوار آیت الله شبیری زنجانی و دیگرانی که ... گروه بدون مرز http://eitaa.com/joinchat/88145932C6f1f7a9d26

🌹🌻🌻🌹 💥«امروز»، «پنجشنبه» برابر است با؛ 💦🍀💦 ✅ ۱۰ آبان ۱۳۹۷ ه، ش ✅ ۲۲ صفر ۱۴۴۰ ه، ق ✅ ۰۱ نوامبر ۲۰۱۸ ميلادى کانال شمیم ظهور https://eitaa.com/amtewi https://eitaa.com/amtewi 🍀💐💐🍀

روزمان را باقرآن آغاز کنیم ✳️مومنان انقلابی در مقابل دشمن صلابت ؛ استحکام و قاطعیت دارند مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُم(فتح/ 29) محمّد، رسول خداست و كسانى كه با او هستند، بر كفّار، سخت و در میان خودشان مهربانند ✳️✳️پيام ها 1️⃣ جهانى شدن مكتب اسلام، به رهبرى الهى و یارانى صادق نیازمند است. «لیظهره على الدین كله... محمد رسول اللّه و الّذین معه» 2️⃣ یكى از ابزار و شیوههاى تربیت، معرّفى الگوهاست. «محمّد رسول اللّه» 3️⃣ ایمان به رسول خدا، «آمنوا به» گام اول است، مهمترین گام، همراهى با رسول است. «والّذین معه» 4️⃣ مسلمانان باید در برابر دشمن؛ خشونت، قاطعیّت، صلابت و شدّت داشته و در برابر دیگر مؤمنان؛ رأفت، مودّت، رحمت و عطوفت، مهر و احساسات داشته باشند. «اشداء على الكفّار رحماء بینهم» 5️⃣ بىتفاوتى ممنوع، مسلمان باید مظهر حبّ و بغض باشد. «اشداء على الكفّار رحماء بینهم» 6️⃣ ملاك مهر و قهر، ایمان و كفر است، نه قوم و قبیله و مال و ثروت. «اشداء على الكفّار رحماء بینهم» ✳️✳️✳️بیانات در دیدار مسئولان نظام به مناسبت مبعث حضرت رسول اعظم (ص) ۱۳۸۷/۰۵/۰۹ آیه‌ی قرآن میفرماید: «محمّد رسول اللَّه و الّذین معه اشدّاء علی الکفّار رحماء بینهم». اشداء بر کفار معنایش این نیست که با کفار دائم در حال جنگند. اشداء، شدت، یعنی استحکام، استواری، خورده نشدن. یک فلزی زنگ میزند، خورده میشود، پوک میشود، از بین میرود؛ یک فلز هم قرنهای متمادی که بگذرد، دچار خوردگی و زنگ‌زدگی و پوسیدگی و پوکی نمیشود. اشداء یعنی این. شدت یعنی استحکام. استحکام یک وقت در میدان جنگ است، یک جور بروز میکند؛ یک وقت در میدان گفتگوی با دشمن است، یک جور بروز میکند. شما ببینید پیغمبر در جنگهای خود، آنجائی که لازم بود با طرف خود و دشمن خود حرف بزند، چه جوری حرف میزند. سرتا پای نقشه‌ی پیغمبر استحکام است؛ استوار، یک ذره خلل نیست. در جنگ احزاب پیغمبر با طرفهای مقابل وارد گفتگو شد، اما چه گفتگوئی! تاریخ را بخوانید. اگر جنگ است، با شدت؛ اگر گفتگو است، با شدت؛ اگر تعامل است، با شدت؛ با استحکام. این معنای اشداء علی الکفار است. رحماء بینهم، یعنی در بین خودشان که هستند، نه؛ اینجا دیگر خاکریز نرم است، انعطاف وجود دارد؛ اینجا دیگر آن شدت و آن صلابت نیست. اینجا باید دل داد و دل گرفت. اینجا باید با هم با تعاطف رفتار کرد.

🖌 #یادداشت_میهمان 🔹حسینی بمان و حسینی بمیر #محمدهادی_صحرایی 🔸... إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَ زِدْناهُمْ هُدىً1 چهل روز از مصیبت عاشورا می‌گذرد، نه 1379 سال. عاشورا نه هر سال که روزبه روز تکرار و تازه می‌شود و خون، به رگهای بریده می‌دواند. اصلاً خون حسین(ع) می‌جوشد و خشکیدنی نیست، مثل داغی که با شهادتش بر دل و جگر آزادگان و جوانمردان افتاده و فسردنی نیست. گویی خون او در رگهای همه مظلومان است و این اصلاً عجیب نیست. مگر نه اینکه او خون خدا و پسر خون خداست؟ و مگر نه اینکه انسانها روح و فطرتی خدایی دارند و از نفخه الهی معطرند؟ و مگر سخن حسین(ع) را همه نمی‌فهمند و مردمان سیاه و سفید و زرد و سرخ و زن و مرد و شیعه و غیر از آن، همه در برابر عزت و مظلومیتش تعظیم نمی‌کنند؟ واقعیت اینست که حسین فراتر از اندیشه‌هاست. او بر زمان است نه در زمان و نه محصورِ در مکان. حقیقت است که حسین، حقیقت حیات و هستیِ هستی است و زندگیِ بی‌او، عطر بی‌بو و چراغ بی‌سوست و عبثی تو در توست.  حسین بن علی علیه‌السلام ریسمان نجاتی است که یوسف جان‌های گرفتار آمده در چاه‌های گمراهی و ضلالت را بیرون می‌کشد و به حشمت و سعادت می‌رساند. نورافکن هدایتی است که سیاهچال دنیا را می‌توان با نورش منور کرد و راه از چاه بازشناخت و از هول و هراس و هوی و هوس رهید. حسین مونس دلهای غمگین است و زمزمه نام او آرام بی‌قراران. با او زندگی زیباست و بی‌او طاقت فرسا. حسین اصل آرامش است و این تلاطمها که می‌بینید برای رسیدن به اوست. او کشته شد تا بندگان خدا راه را از بیراه بشناسند و از جهالت و حیرانی گمراهی برهاند. عشق او محور الفت است و «حب‌الحسین» است که «یجمعنا». هرکه مسافر کشتی اوست در جمع یاران است و بریده از اغیار. صاحب کشتیِ سریع و وسیع نجات است و هنوز هم صدای مهربانش به گوش می‌رسد که در تلاطم امواج کوه پیکر مصائب و مشکلات و فتن فتانانِ این دارِ مکافات، ماندگان و درماندگان را به لهجه‌ای صمیمی و مهربانانه صلا می‌دهد که « يا بُنَيَّ ارْكَبْ مَعَنا وَ لا تَكُنْ مَعَ الْكافِرين»2 چهل روز از شهادتش می‌گذرد و هنوز دلمان دنبال او می‌گردد. در هر مصیبتی برای او می‌گرییم و در هر مشکلی به او پناه می‌بریم. مردم خداجو، آب خوردن خود را نیز به نام این ناخدا با گره بسته‌اند، برخلاف کدخداجویان که به‌اشاره کدخدایانِ نادرست چشم دارند و نمی‌دانند که دنیا از آنِ حسین است و لشگر اول دنیا لشگر پیاده نظام اربعینی حسین است. اربعین را نگاه کنید و از این عزت، بال بگیرید.20میلیون خونخواه و عاشق حسین در سرما و گرما و بی‌اذن هیچکس و با امید به خدا، ده‌ها کیلومتر را پیاده طی می‌کنند، برای چه؟ این عجیب نیست؟ حتماً عجیب است و اصلاً حال و روز این روزهای دنیا، طبیعی نیست. دوستان حسین حق دارند که حسین را امام خود بدانند و دشمنان نیز حق دارند که بترسند. بنی اسرائیل را ببینید که از تورقوز آباد ما هم می‌ترسد. پریشانی آمریکا را ببینید که با میزی پر از گزینه‌های سوخته، در قرن 21، به روش اعراب جاهلی در شعب ابیطالب، می‌خواهد ایران را متوقف کند و نمی‌داند که خدای موسی و محمد(ص)، دوباره اراده کرده است که اینبار مردم مؤمن ایران را از نیل خروشان و شِعب سوزان، گذر دهد و به قله‌های افتخار و آرامش برساند...

ـ پاسارگاد مقبره کوروش نیست شهریار زرشناس، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در یادداشتی نوشت: «تصویری که هرودوت در تاریخ خود از کوروش ارائه می‌دهد، تصویر یک جنگاور توسعه‌طلب و جنگ‌افروز است که در هنگامه نبرد اهل خدعه و نیرنگ است. کوروش در جنگ با «ماساژتها»در شمال شرقی فلات ایران کشته شده و جسدش به دست ملکه «توموریس» قطعه قطعه شده است. توموریس پس از کشته شدن کوروش با اشاره به خون‌آشامی وی، سر او را در خیک خون فرو می‌کند و خطاب به او می‌گوید: «سیراب شو خون‌آشام». برخلاف ادعاهای بی‌اساس که مطرح می‌شود، تنها در پاسارگاد اسکلت‌های دو زن به دست آمده و اثری از استخوان‌های یک مرد (که بتوانیم آن را به کوروش منسوب نماییم) وجود ندارد. بنابراین پاسارگاد، مقبره کوروش نیست و تا چند دهه پیش همه مردم محلی، این مکان را «مقبره حضرت سلیمان» می‌نامیدند.»