^^

اگه بخوام مودمو توصیف کنم اینجوریه که : خستم ولی جوری نیس که با خوابیدن بشه حلش کرد ، عصبیم و چیزی نیس که آرومم کنه فقط عصبی تر میشم ، بیقرارم ولی نمیدونم برا چی و آهنگو ترجیح میدم به حرف زدن با آدما ، من خستم ولی نمیدونم از چی .

به خواب‌م بیا دل که نمی‌داند ، رفته ای .

شب‌آ زیاد که بیدار بمونی ، چیزایی یادت میاد که خیلی وقت بود فراموشون کرده بودی ..

بخوابید ، بخوابید . بیدار بودن فق آزار دهندس .

لانگ دیستنس

: ) 

) .

اینکه از دست خودم شاکیم اصلا حس خوبی نیست <<<

داستانِ‌دست‌ها؛

از اینکه همیشه یه غمی تو وجودمه که داره منو میخوره خسته شدم وجودم دیگه ظرفیت غمای جدید نداره هر اتفاق بد دیگه ای بیوفته مطمعنم خودمو بالا میارم .

ولی من حضور ادما تو روزای سختم رو ب‍اج‍زئ‍یات ی‍ادم م‍یمونه =) .

بعضي اوقات بلند بگو به دَرَك معجزه می کنه .