برای زندگی کردن تو این گوشه‌ی دنیا ؛ آدم باید از فولاد باشه تا بتونه دووم بیاره .

خاموشم . آیا ما تا آخرش قرار است بافنده‌ی رویاهایی باشیم که زمان وقوعشان هیچوقت مصادف با برنامه هایمان نیست؟

من نه ؛ کلمات سرِ هذیان دارند .

دیگه تموم شد دیگه نمیرم دنبالش ، دیگه پی‌شو نمیگیرم ! دیگه کاری به کارش ندارم و هر دفعه فقط زر مفت میزنم !(:

ملالی نیست ، عادت کرده ایم به حزن و شب های سیاهی که سیاهیشان توی ذوق میزند .

اصلا شما دقت کردین ك خواباي بعدِ گریه چقدر میچسبه =))

-

خستم از این زندگي که برام دیگه مثلِ قبل نیست و تکراري شده، مثله رادیویی ك گیر کرده، زندگي منم همینطور.

خسته نشدی از بس برنگشتي ؟

-

تو رفتي و من بی‌تو تنهايِ تنهام، تو رفتی و من خستم، خسته از ادامه دادن به زندگي. وجودِ من بخاطرِ وجودِ تو بود . ادامه زندگیم بسته به زندگيِ تو بود . و مرگِ من وابسته بود به رفتنِ تو . تو سه چیز رو از من گرفتی: وجودم رو، زندگیم رو و در اخر سر، مرگم رو =))).