🔴 مجموعه عکس نوشته های ویژه سالگرد اعلام بحرین به عنوان استان چهاردهم ایران در ۲۰ آبان ۱۳۳۶

⭕️حمله پهبادی به واکسن‌سازی‌برکت 🔻روز دوم تیر ۱۴۰۰ خبری مبنی بر حمله پهبادی به واکسن سازی برکت در رسانه‌ها منتشر شد اما بطور عجیبی در میان اخبار ناپدید شد! 🔻پس از چند روز از دریافت مجوز تزریق عمومی برکت و در حالی که در خرداد۱۴۰۰ میلیونها دز برکت تولید شده بود و خطوط تولید، آماده تولید میلیونها دز ماهانه بودند، یک حمله پهبادی پیچیده به کارخانه تولید واکسن برکت انجام شد و متاسفانه بخش قابل توجهی از خط تولید و واکسن های تولیدی از بین رفت. 🔻اما با توجه به اینکه پس از دریافت مجوز واکسن برکت، تحریم واکسنی آمریکا لغو شده و واردات واکسن افزایش یافته بود، گویا مسئولان مربوطه برای تداوم واردات و البته برخی مصالح امنیتی، خبر را رسانه‌ای نکردند. 🔻این حادثه موجب شد که تولید ۵۰ ملیون دز واکسن برکت محقق نشود و انتقاداتی را در مردم و رسانه‌‌های مشتاق ایجاد کند. 🔻هر چند قضاوت پیرامون درستی سیاست اتخاذ شده در مورد این حادثه دشوار است اما احتمالا اتخاذ سیاستی مشابه اطلاع رسانی حمله سایبری به پمپ بنزین‌ها می‌توانست موجی از همدلی ملی را همراه دستان پرتوان دانشمندان عزیز برکت نماید. 🔸پ.ن۱: ممکن است اعلام یکباره خبر تزریق واکسن برکت توسط رهبر معظم انقلاب، دقیقا در روز دوم تیرماه از تدابیر برجسته ایشان به منظور ایجاد پشتیبانی قوی و تقویت روحیه در دانشمندان صنعت واکسن سازی پس از این حادثه باشد. 🔸پ.ن۲: واکاوی ابعاد این حادثه می‌تواند گویای ارزش جهاد علمی دانشمندان کشور و تلاش بی امان دشمنان برای جلوگیری از دسترسی ایران به واکسن مطمئن باشد. ✍حمیدرضا ابراهیمی

🔸️ریشه مطرح شدن مسئله یارانه پنهان انرژی ناتوانی دولت در تامین بودجه خود از طریق مالیات ستانی عادلانه است. در شرایطی که دستمزد کارگر در ایران اختلاف زیادی با دستمزد در دیگر کشورها دارد، جهانی سازی قیمت حامل‌های انرژی در داخل کشور یک ظلم آشکار به مردم است. 🔸️چون بودجه دولت با مالیات تامین نمیشود دنبال منابع دیگری برای تامین بودجه دولت مثل یارانه پنهان برای جبران کسری بودجه مطرح می‌شود. در حاضر وضعیت دولت در اخذ مالیات مطلوب نیست و نسبت درآمدهای مالیاتی به تولید داخلی درحدود ۷ درصد است که به مراتب کمتر از استانداردهای جهانی است. 🔸️چنانچه دولت بتواند نیازهای بودجه‌ای خود را از طریق مالیات تامین کند، مسائلی مثل حذف یارانه پنهان یا افزایش نرخ ارز مطرح نخواهند شد و مسیر صحیح تامین بودجه دولت نیز اخذ عادلانه مالیات است. درحالیکه دولت به جای این مسیر به سمت افزایش قیمت‌ها، فروش اوراق بدهی، اخذ تعرفه‌های گمرکی از واردات و در نهایت استقراض از بانک مرکزی حرکت کرده است که نتیجه آن‌ها وخیم تر شدن وضعیت عدالت در کشور بوده است. 🔸️خاصیت جریان لیبرال موجود در کشور این است که همیشه در جایگاه منتقد قرار می‌گیرد و از دولت طلبکار است. وقتی سیاست‌های پیشنهادی این جریان در کشور اجرا می‌شود و به نتیجه مطلوب نمی‌رسد، هیچگاه مسئولیت قبول نمی‌کنند و همچنان خود را در جایگاه طلبکار قرار می‌دهند. بنابراین در زمینه یارانه پنهان نیز مسببان وضع موجود در جایگاه منتقد قرار گرفته‌اند و در تلاشند بازهم دولت را به سمت یک تصمیم غلط سوق دهند. 🔸️آنچه مسلم است اینکه ایجاد عدالت با افزایش قیمت حامل های انرژی به مقصد نمی رسد و اگر دولت به دنبال افزایش عدالت اقتصادی است باید به جای افزایش قیمت حامل‌های انرژی، از پرمصرف‌ها و ثروتمندان مالیات بیشتری بگیرد. ▫️نشست نیمه پنهان یارانه پنهان|مرکز رشد دانشگاه امام صادق(ع) @syjebraily

آمریکای ابر قدرت، مُرد این تازه اول کار است مربوط به سخنرانی #استاد_حسن_عباسی 🔺 موضوع: پروژه قرن جدید در ۱۴٠٠ بدون آمریکا (۲) 🗓 ۱۳ آبان ۱۴۰۰ لینک سخنرانی کامل https://t.me/Dr_abbasi/682

🔻ماهی چقدر حقوق می‌گیری؟ کبری آسوپار نوشت: 🔹در جدول‌بندی وسط اتوبان تعدادی کارگر با بیل و نهال و... مشغول کار هستند. رئیس‌جمهور نزدیک کارگران می‌رود و یکی از آن‌ها را مخاطب قرار می‌دهد: «ماهی چقدر حقوق می‌گیری؟» پاسخ سریع داده می‌شود: «۳۷۰۰». همین و تمام. کسی از هیچ طرف این دیالوگ، نمی‌گوید کم است، زیاد است، خوب است و یا هر چیز دیگری که یک فایده‌ی آنی را بر دانستن میزان حقوق او مترتب کند. گویی همه ارزش قرار است همین اصل گفتگو باشد! 🔹ادامه یادداشت را اینجا بخوانید: http://eitaa.com/rasaee/5220

🔻ماهی چقدر حقوق می‌گیری؟ کبری آسوپار نوشت: 🔹در جدول‌بندی وسط اتوبان تعدادی کارگر با بیل و نهال و... مشغول کار هستند. رئیس‌جمهور نزدیک کارگران می‌رود و یکی از آن‌ها را مخاطب قرار می‌دهد: «ماهی چقدر حقوق می‌گیری؟» پاسخ سریع داده می‌شود: «۳۷۰۰». همین و تمام. کسی از هیچ طرف این دیالوگ، نمی‌گوید کم است، زیاد است، خوب است و یا هر چیز دیگری که یک فایده‌ی آنی را بر دانستن میزان حقوق او مترتب کند. گویی همه ارزش قرار است همین اصل گفتگو باشد! 🔹نفر بعدی که مخاطب همین سؤال واقع می‌شود، مستأصل می‌ماند که چه بگوید و دست‌هایش را به گونه‌ای حرکت می‌دهد و به کارگران دیگر نگاه می‌کند که یعنی چه بگویم! یکی از همراهان رئیس‌جمهور متوجه استیصال او نمی‌شود و –شاید کمی بی فکرانه- می‌گوید خبر نداری چقدر می‌گیری؟! 🔹تعجب از او و نگفتن حقوق ماهیانه‌اش نیست؛ تعجب از کسی است که تا سطح همراهی رئیس‌جمهور بالا آمده، اما توانایی تشخیص استیصال و بلکه ترس آن کارگر را ندارد. تعجب است که درنمی‌یابد موضوع «ندانستن» نیست. مگر می‌شود کارگر حساب ریال ریال حقوقش را نداشته باشد؟! اهل حساب و کتاب هم که نباشد، نسبت وضعیت اقتصادی کشور با میزان دریافتی‌اش، او را اهل حساب می‌کند. نسبت به نفر اول، او کمی فرصت مصلحت‌اندیشی داشته؛ به همین دلیل مستأصل است. موضوعش «ترس» است. یک حرکت اشتباه، او را به کیش و مات می‌رساند و همان حقوقی را هم که از بیان مقدارش می‌ترسد، از دست می‌دهد و با خود فکر می‌کند آن وقت رئیس‌جمهور کجاست؟ 🔹یکی می‌گوید ۴ تومان و دیگری ۴۸۰۰ و... یک نفر از میان جمع، غائله‌ای را که مسئولان حاضر گویی حتی متوجه‌اش هم نشده‌اند، جمع می‌کند و می‌گوید بقدر قانون کار. همین پرسش و پاسخ و استیصال، بعد از سؤال «روزی چند ساعت کار می‌کنید؟» رئیس‌جمهور هم تکرار می‌شود. 🔹رئیس‌جمهور و آن جمع باید این سؤال برایشان پیش بیاید که چرا این کارگر‌ها گلایه ندارند. تعارف که نداریم؛ ۳ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان یا ۲ میلیون و... که از دهان یکی‌شان در می‌رود و عدد را ناتمام می‌گذارد، رقمی نیست که وقتی آن را به بالا‌ترین مقام اجرایی کشورت گفتی، بعدش گلایه نکنی... اصلاً مگر او چندبار فرصت صحبت با چنین مقامی را خواهد یافت؟ رئیس‌جمهور بالا‌ترین مقام اجرایی کشور است؛ اما برای آن کارگر، بالا‌ترین مقام مسئول همان سرکارگر و در نهایت کارفرماست که به او حقوق می‌دهد. امورش دست اوست و اگر از خلال گفت‌وگویش با رئیس‌جمهور، حرفی بزند که منافع کارفرما را به خطر بیندازد، زندگی‌اش به هم می‌ریزد و آن وقت رئیس‌جمهور کجاست؟ همین دوربین‌ها هم برای رئیس‌جمهور آنجاست؛ وگرنه صدای کارگر را وقتی بیکار شود، چه کسی می‌شنود؟ برای او مسئول کسی است که می‌تواند صدایش را به او برساند. 🔹همه فایده صحبت با رئیس‌جمهور نباید این خشنودی و فخرفروشی احتمالی باشد که «من رئیس‌جمهور را از نزدیک دیدم و با او حرف زدم»؛ رئیس‌جمهور که سلبریتی نیست تا صرف گرفتن یک سلفی با او یا فخرفروشی از دو جمله هم‌کلامی، همه هدف از دیدار او باشد؛ او باید کار کند، زندگی‌ها را بهتر کند، رسیدگی کند، تغییر دهد، متحول کند؛ او رئیس همه رؤساست. آقای رئیسی عزیز! 🔹از سر زدن شما به کارگر‌ها باید کارفرما و سرکارگر بترسند، نه آنکه آن کارگر لکنت بگیرد و حتی از پاسخ به بدیهی‌ترین سؤال ممکن درماند. می‌دانم در دوره بدی رئیس‌جمهور شده‌اید و مردم انتظار تحقق همه وعده‌های انتخاباتی رئیس‌جمهور ۹۲ و ۹۶ را هم از شما دارند؛ باید شکر کنیم از رئیس‌جمهوری که داخل کارخانه منتخب و از پیش تعیین شده هم، فقط از پشت شیشه شاسی بلندش با تکان دادن سر، جواب استقبال کارگر‌ها را می‌داد، به رئیس‌جمهوری رسیده‌ایم که از نزدیک و سرزده با کارگر‌ها صحبت می‌کند، اما یادآوری تفرعن دیگری، کار شما را بیشتر از یک «انجام وظیفه» قابل تحسین نمی‌کند. فرامتن دیدارهایتان را هم دریابید. 🔹شما گفتید و ما شنیدیم و در همین شنیدن متوقف نشدیم و رأی هم دادیم؛ حال کارگر‌ها گفتند و شما شنیدید و دیدید، شما هم در همین شنیدن و دیدن متوقف نشوید. می‌خواهید با کارگرانی که می‌ترسند حتی میزان حقوق‌شان را به شما بگویند، چه کنید؟ می‌دانید، در سرزمینی که گرفتن حقوق نجومی شرم‌آور نباشد، داد زدن حقوق کارگر می‌تواند ترسناک باشد! وقتی کسانی که امور مردم دست‌شان است، از مقامات عالی رتبه حساب نبرند و اقتدار قانون را بر خود ناظر ندانند، کارگر باید حتی از حرف زدن با عالی‌ترین مقام اجرایی بترسد! 🔹ما قدردان اتفاق مبارکی که دارید رقم می‌زنید، هستیم؛ اما از این گفتگو‌ها قرار است به چه نتیجه‌ای برسید؟ این هدف‌گذاری است که باید مبنای ارزشگذاری چنین رویداد‌هایی قرار بگیرد. فیلم را اینجا ببینید: eitaa.com/rasaee/5219 🔺صفحات حمید رسایی🔻 eitaa.com/rasaee T.me/www_rasaee_ir instagram.com/rasaee.ir twitter.com/hamidrasaee