نائب‌الزیاره‌ی خوانندگان محترم کانال در مقبره‌ی علامه‌ی مجلسی، اصفهان https://eitaa.com/vaqayeolayam

تخریب بقیع، گواه مظلومیت بسم الله الرحمن الرحیم و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین. ۱۰۰ سال پیش در چنین روزی (هشتم شوال ۱۳۴۴ه‌ق) حرم شریف ائمه‌ی مظلوم بقیع علیهم السلام به دست وهابیان آل‌سعود ویران گردید. در این روز، تفکر ارتجاعی وهابی‌گری بنابر برداشت غلط خویش از دین، که توسل به اولیای الهی را شرک و مصداق پرستش غیر خدا می‌پنداشت، به این جنایت هولناک دست زدند و به خیال خود، سنت پیامبر صلی الله علیه و آله مبنی بر حرمت ساخت بنا بر روی قبور را زنده کردند. وهابیون، به سرکردگی «عبدالعزیز بن سَعود»، پس از تصرف مکه، به مدینه روی آورده، با محاصره‌ی آنجا و جنگ با مدافعان شهر، سرانجام آن‌جا را نیز اشغال و علاوه بر حرم شریف امامان علیهم السلام، قبور: - ابراهیم بن رسول الله صلی الله علیه و آله. - زنان آن حضرت. - ام‌البنین مادر قمر بنی‌هاشم علیهما السلام. - اسماعیل بن جعفر صادق علیه السلام. و بسیاری دیگر را به طور کامل تخریب کردند. تفکر وهابی‌گری البته به زمان «ابن تیمیه» در قرن هفتم باز می‌گردد و در همان زمان هم از سوی همه‌ی علمای فریقین رد شده بود ولی آنچه مسلم است، خاندان آل سَعود با احیای همان تفکر غلط توانستند به حکومت برسند. آری، «محمد ابن عبدالوهاب» فردی تازه مسلمان شده و یهودی‌الأصل بود که در قرن ۱۲ه‌ق با گشت‌وگذار به همه‌ی سرزمین‌های اسلامی، به ترویج آراء باطل «ابن تیمیه» پرداخت و پس از آشنایی با «همفر» انگلیسی، تحت تأثیر وی قرار گرفته، با همدستی «محمد بن سَعود» و با شعار احیای سنت نبوی صلی الله علیه و آله در قالب تفکرات ابن تیمیه، دست به تأسیس حکومت «آل‌سَعود» زدند و مذهبی را به نام «وهابیت» به دنیای اسلام تحمیل نمودند که برگرفته از نام مروج آن یعنی «محمد بن عبدالوهاب» بود. ابن عبدالوهاب ابتدائاً «حنبلی مذهب» بود اما تفکرهای افراطی‌اش که ریشه در عقاید تند ابن تیمیه داشت و می‌توانست در دنیای اسلام شقاق ایجاد کند، موجب شد وهابی‌گری را به عنوان ترویج سنت اصیل اسلامی گسترش دهد. همین تفکرات تند و غلط بود که مبنای تخریب حرم‌های مطهر اهلبیت علیهم السلام شد و بزرگترین جنایت را در مدینه و در مورد قبرستان مقدس بقیع عملیاتی کردند. آنان به این هم اکتفا نکرده، حتی در صدد خراب کردن حرم شریف نبوی صلی الله علیه و آله هم برآمدند که با مقاومت همه‌ی دنیای اسلام، وادار به عقب نشینی شدند. یکی از جهانگردان غربی به نام «میستر» که به فاصله‌ی کوتاهی از ویرانی، حرم بقیع را دیده، ویرانی و خرابی آنجا را این‌گونه ترسیم می‌کند: «با ورود به بقیع، آنجا را همانند شهری دیدم که زلزله‌ی شدیدی آن را به ویرانه‌ای تبدیل کرده است؛ زیرا در جای‌جای بقیع به جز قطعات سنگ و کلوخ به هم ریخته و تیرهای چوبی کهنه چیز دیگری دیده نمی‌شد. این ویرانی‌ها و خرابی‌ها با عزم و اراده‌ی انسان‌ها به وجود آمده بود و همه‌ی آن گنبد و بارگاه‌های زیبا و سفیدرنگ که نشانگر قبور فرزندان و یاران پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله بود، با خاک یکسان گردیده بود». شیعیان امیدوارند روزگاری در پرتو ظهور و‌ حکومت حق و عدل مهدی موعود عجل الله فرجه، این مظلمه را جبران و حرم شریف چهار امام مظلوم مدینه را بازسازی نمایند. والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته علی‌رضا احمدی دهبالایی (ایلامی) شنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ ؛ ۸ شوّال ۱۴۴۴ https://eitaa.com/vaqayeolayam

ارزش کار و کارگر در سیره‌ی اهل‌بیت علیهم السلام بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین هرساله در سطح بین‌الملل، روز ۱۱ اردیبهشت (۱ مه) تحت عنوان «روز جهانی کارگر» گرامی داشته می‌شود اینکه خاستگاه این مناسبت چه بوده و از کجا شروع شده، مخلص‌اش اینکه پس از انقلاب صنعتی اروپا که رشد فزاینده‌ی صنعت و کارخانه‌ها و افزایش چشمگیر آمار جامعه‌ی کارگری را به دنبال داشت، کارگران خواستار تقلیل ساعات کاری‌شان از ۱۴ساعت به ۸ساعت بوده‌اند که به دلیل عدم موافقت مقامات، کار به اعتصاب و اعتراضات علنی و فراگیر رسیده و ... از این که بگذریم، بیشترین اهمیت را دین مبین اسلام به مقوله‌ی کار و کارگر داده، برای آن احترام ویژه‌ای قائل است در روایت است اشرف و افضل ازکار خیر، کننده‌ی آن است نیز داریم؛ جهاد در راه خدا، ده جزء است که ۹ جزء آن، تلاش در راه کسب حلال و به تبع آن، تامین معاش خانواده است؛ بلاخره بازار وسیع کسب و کار، در حقیقت یک میدان نبرد است؛ شخص کاسب در معرض تحریکات شیطانی برای کسب درآمد از راه‌های گوناگونِ نامشروع است، اما با مقاومت در برابر همه‌ی آن تطمیع‌ها و وسوسه‌ها، آخرالامر دسترنج زحمت‌اش را در قالب نان حلال به خانه می‌برد و این ابداً از جهاد نظامی که در آن لاجرم از ادوات جنگی استفاده می‌شود، چیزی کم ندارد. روی همین اساس است که رسول خدا صلی الله علیه وآله دست کارگر را بوسه می‌زد. در سیره‌ی امام هشتم علیه السلام آمده است برخی گردانندگان منزل و مستقلات‌اش را دید که کارگرانی را به خدمت گرفته‌اند؛ و وقتی از نحوه‌ی قرارداد و میزان دستمزدشان سؤال نمود، گفته شد در این زمینه صحبت و توافقی نشده است، دست آخر یک مبلغی بهشان خواهیم پرداخت. همین امر، عصبانیت شدید آن‌حضرت را به دنبال داشت؛ امام تأکید فرمود هر کارگری را که به خدمت می‌گیرید، قبل از شروع کار توافقات لازم را داشته باشید تا اگر در پایان کار، مبلغی اضافه بر نرخ طی شده به او دادید، ممنون شما باشد. امروزه در ایران، جامعه‌ی کارگری یک قشر محترم، قدرتمند، تأثیرگذار و صاحب نفوذ است که به عنوان یکی از اهرم‌های قدرتمند دفاع از جمهوری اسلامی و ایران عزیز و ملت نقش‌آفرینی می‌کند و در این راه شهدای عزیزی نیز تقدیم کرده است ان‌شاءالله همانطور که رهبری عزیز تبیین فرمود، ارزش و قدر واقعی نیروی خدوم کار و کارگران زحمت‌کش در عمل پاس داشته شود. والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته علی‌رضا احمدی دهبالایی (ایلامی) دوشنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ ؛ ۱ مه ۲۰۲۳ https://eitaa.com/vaqayeolayam

معلم شهید انقلاب بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمد وآله الطاهرین بیش از یک قرن پیش بود که روحانی برجسته‌ی منطقه‌ی سیستان «شیخ محمدعلی کیخا (مطهری)» به هدف نزدیکی بیشتر به مشهدالرضا علیه السلام، از شهرستان زابل به فریمان خراسان مهاجرت نمود. ۱۳ بهمن سال ۱۲۹۸ بود که خدا به پسرش محمدحسین (که او نیز فاضل و از شاگردان مرحوم آخوند خراسانی بود) فرزندی کرامت کرد که نامش را «مرتضی» گذاشتند مرتضی مطهری از ۱۲سالگی وارد حوزه‌ی علمیه‌ی مشهد شد و دروس طلبگی را آغاز کرد. سال ۱۳۱۶ اندکی پس از درگذشت «حاج‌ شیخ عبدالکریم حائری» بود که وارد شهر قم شد و در درس اساتید آن زمان همچون: «شهید شیخ محمد صدوقی، مرعشی نجفی، محقق داماد، محمدحسین طباطبایی، میرزاعلی‌آقا شیرازی و ...» در زمینه‌های مختلف فقه، اصول، تفسیر، حکمت و فلسفه، اخلاق و نهج‌البلاغه و ... استفاده نمود با ورود آیةالله بروجردی به قم، عمده‌ی استفاده‌ی مطهری معطوف به درس وی و حضرت امام خمینی گردید و مدت ۱۲سال از محضرشان بهره‌مند بود نقش آیت‌الله مطهری در انقلاب اسلامی بر کسی پوشیده نیست؛ ایشان از بنیانگزاران اصلی نهضت پانزده خرداد بود که در جریان اولین دستگیری امام توسط رژیم، او و عده‌‌ای دیگر از روحانیون نیز جزء بازداشت‌شدگان بودند که مدتی بعد آزاد شدند سال‌ها فعالیت علمی و تبلیغی و تدریس در دانشکده‌ی الهیات دانشگاه تهران و سخنرانی‌های علمی‌تحقیقاتی در مجامع و مجالس گوناگون، ایشان را به عنوان «تئوریسین قدرتمند» انقلاب اسلامی و بعدها نظام جمهوری اسلامی به مردم شناساند مطهری از زمان اوج‌گیری نهضت که با شهادت «مصطفی خمینی» آغاز شد، تمام‌وقت در خدمت اهداف انقلاب قرار گرفت به گونه‌ای که از سوی امام مأمور تشکیل شورای انقلاب گردید و ریاست آن شورا را بر عهده داشت. با پیروزی انقلاب و تا زمان تشکیل دولت، اداره‌ی کشور بر عهده‌ی کابینه‌ی انقلاب به ریاست مطهری بود سرانجام در ساعات پایانی شامگاه ۱۱ اردیبهشت سال ۱۳۵۸ هنگامی که از جلسه‌ی سیاسی در منزل «یدالله سحابی» بیرون می‌آمد، توسط افرادی وابسته به گروهک منحرفی به نام «فرقان» مورد اصابت گلوله قرار گرفت و ساعتی بعد در بیمارستان به شهادت رسید شهید آیت‌الله مرتضی مطهری اولین شهید ترورهای کور اول انقلاب بود که امام با عنوان «پاره‌ی تن اسلام» و فرزند عزیزی برای خود از مقام شامخ‌اش تجلیل نمود روز شهادت آن علامه‌ی بزرگوار را روز معلم نام‌گذاری کرده‌اند به روان پاک‌اش درود می‌فرستیم و روز معلم را به همه‌ی اساتید و معلمان ارجمند تبریک می‌گوئیم والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته علی‌رضا احمدی دهبالایی (ایلامی) سه‌شنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۲ ؛ ۱۱ شوال ۱۴۴۴ https://eitaa.com/vaqayeolayam

شیخ محمد طه نجف بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین ۱۳ شوال ۱۳۲۳ ه‌ق (۱۹ آذر ۱۲۸۴ ه‌ش) مناسبت دارد با وفات مرجع بزرگوار شیعه، حضرت آیةالله العظمی حاج شیخ محمد طه نجف سال‌ها پیش «حاج نجف» که حجره‌داری مؤمن بود، از زادگاه و وطن خویش «تبریز» به نجف‌اشرف مهاجرت کرد و در بازار آن شهر مقدس به تجارت مشغول شد. او که از معتمدین بازار به حساب می‌آمد و صاحب حجره‌های متعدد بود، این توفیق را یافت که پدر یک سلسله‌ی نورانی از روحانیت شیعه شد که جملگی از علمای بزرگ بوده، نام و آوازه‌ی او را تا مدت‌های مدید زنده نگه داشتند «شیخ محمد طه» یکی از نوادگان حاج نجف است که در قرن‌های سیزده و چهارده قمری، از اساتید و مراجع بزرگ آن حوزه‌ی پربرکت بود طه نجف پس از «میرزای شیرازی» عهده‌دار مرجعیت شد و با وجود آنکه که نابینا بود، منشأ خدمات بسیاری شد و تألیفات متعدد و مفیدی در زمینه‌های مختلف علوم اسلامی از خود به یادگار گذاشت زهد، تقوا، اخلاق‌مداری، مردم‌داری، و ... از ویژگی‌های بارز آیةالله نجف بود که زبان بسیاری از وجوه علمای شیعه را به ستایش خویش وا داشته بود مزار مطهر شیخ محمد طه نجف در حرم مطهر امیرالمؤمنین علیه السلام قرار دارد روحش شاد والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته علی‌رضا احمدی دهبالایی (ایلامی) پنج‌شنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ ؛ ۱۳ شوّال ۱۴۴۴ https://eitaa.com/vaqayeolayam

قطب راوندی، برگزیده‌ی طایفه بسم الله الرحمن الرحیم و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین خیابان ارم را به شوق زیارت دختر موسی بن جعفر علیهما السلام پشت سر می‌گذاریم تا به حرم مطهر بی‌بی برسیم؛ وارد صحن امام رضا علیه السلام (اتابکی سابق) می‌شویم و دست ادب به سینه، سلامی به شفیعه‌ی محشر کرده و آرام‌آرام صحن را به طرف ورودی آقایان جهت تشرف به کنار ضریح مطهر می‌پیمائیم که ناخودآگاه متوجه قبری برجسته در وسط صحن می‌شویم! یعنی چه کسی است که شایستگی و لیاقت این را یافته قبرش در صحن مطهر «صاحب شأن عظیم در پیشگاه باریتعالی» اینطور خودنمایی کند؟! به سمت مزار راه کج می‌کنیم و نوشته‌ی سنگ قبر را می‌خوانیم می‌بینیم مزار، مزار مطهر جناب «قطب راوندی» است آری، شیخ قطب‌الدین ابوالحسن سعید بن عبدالله بن حسین بن هبةالله بن حسن راوندی کاشانی، عالم بزرگ، محدث، مفسر، متکلم، فقیه و تاریخ‌دان بزرگ شیعه در قرن ششم هجری بوده است. او افتخار شاگردی در محضر علامه‌ی بزرگوار «فضل بن حسن طبرسی صاحب مجمع‌البیان» و بسیاری دیگر از بزرگان را داشته؛ همچنان‌که عالم نامدار و نام‌آور شیعه «ابن شهرآشوب مازندرانی» از برجسته‌ترین شاگردان وی به شمار می‌رود پدر و جد قطب، از علمای بزرگ بودند، همچنان‌که سه فرزندش نیز در شمار علما و از جمله شاگردان خودش بودند قطب راوندی در منظر بزرگان مقامی بس رفیع و ارجمند دارد؛ به گونه‌ای که علامه‌ عبدالحسین امینی زبان به ستایش وی گشوده، او را «برگزیده‌ی طایفه» می‌خواند و تمامی آثار او را مفید و بدون کمترین عیب و نقص و شائبه‌ای می‌داند آثار فاخر و ارزشمند آن یگانه‌ی عصر بالغ بر شصت اثر بوده که البته جناب‌اش در بین علما با کتاب معروف‌اش «الخرائج و الجرائح» شهرت دارد بین مردم قم متواتر است که بدن مطهر قطب راوندی پس از گذشت قرن‌ها صحیح و سالم است و یکی از دلایل مرحوم آیةالله مرعشی نجفی برای بلند کردن مزار شریف ایشان همین نکته بوده است آیةالله محمدعلی اراکی از آخوند محمدحسن جلالی از استادش آقاشیخ محمدحسین نقل می‌کند: اتابک اعظم برای تعمیر صحن شریف به قم آمد و حین عملیات تعمیر، متوجه روزنه‌ای به قبر مطهر قطب راوندی شدند که نشان می‌داد جسد آن بزرگمرد، کاملاً سالم و بدون تغییر است و من رفتم سر زانوان آن پیکر مطهر را بوسیدم وفات ایشان در سال ۵۷۳ه‌ق (و به روایتی، ۱۴ شوال‌المکرم) روی داد و امروز، هشتصد و هفتاد و یکمین سالگرد وی است به روح مطهرش صلوات والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته علی‌رضا احمدی‌ دهبالایی (ایلامی) جمعه ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۲ ؛ ۱۴ شوال ۱۴۴۴ https://eitaa.com/vaqayeolayam

معادل زیارت معصومین علیهم السلام بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین ۱۵ شوال مناسبت دارد با: - شهادت حضرت حمزه‌ی سیدالشهداء علیه السلام در جریان جنگ احد - وفات حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام می‌دانیم حضرت امام هادی علیه السلام در روایتی، ثواب زیارت آن امام‌زاده‌ی عظیم‌الشأن و واجب‌التعظیم را ثواب زیارت امام حسین علیه السلام برشمرده؛ و این، در متن زیارت‌نامه‌ی آن‌حضرت هم منعکس است مطالعه و تفکر حول شخصیت و زندگانی آن دو ولیّ خدا، این حقیقت را برایمان برملا می‌سازد که: دلیل جلالت قدر و عظمت شأن ایشان و امثال ایشان، «سرسپردگی‌شان به ولایت زمان خودشان» بوده ولاغیر!!! و همین، رمز هم‌سنگ شدن ثواب زیارت جناب عبدالعظیم با زیارت امام حسین علیه السلام شده است روی این اساس عرض می‌کنم: اگر چنین است (که این عظمت شأن و علوّ رتبه‌ی ایشان ریشه در بصیرت و ولایتمداری تامّ و تمام‌شان دارد) نبایستی اختصاصی به جناب عبدالعظیم یا ... داشته باشد! بلکه زیارت هر امام‌زاده‌ی صحیح‌النسبِ صحیح‌العقیده‌ای در حقیقت باید همین خاصیت را داشته باشد که ثوابش معادل ثواب زیارت امامان معصوم علیهم السلام باشد؛ چرا که اینان در حقیقت وصل به منبع فیض هستند به عنوان مثال، به حضرت امام خمینی هم نسب به اهل‌بیت عصمت علیهم السلام می‌رساند، هم عالم است، هم ... یقیناً ثواب زیارت‌اش در حد زیارت امامان معصوم علیهم السلام هستش و اگر امام زمان ارواحنا فداه تشریف بیاورند، ای‌بسا در فضیلت زیارت قبر ایشان، جمله‌ای بفرمایند آری! در مفاتیح‌الجنان شیخ عباس قمی در فصل مربوط به امامزادگان، بالاتر از آنچه حقیر در این نوشتار ادعا کردم را ذکر کرده است!!! گمان حقیر این است زیارت هر امام‌زاده‌ای که از جهت نسب و عقیده مشکلی نداشته باشد، در حقیقت زیارت خود امام هست، ولی جناب محدث قمی در وصف زیارت قبور مؤمنینِ [عادی] حدیثی از حضرت امام کاظم علیه السلام آورده که فرموده [نقل به مضمون]: هرکس نمی‌تواند به زیارت ما بیاید، یکی از مؤمنین و موالیان ما را زیارت نماید، کأنه ما را زیارت نموده است! پروردگارا! ما را با اهل‌بیت علیهم‌ السلام زنده بدار، و با محبت ایشان بمیران، و با ایشان محشور فرما؛ آمین. والسلام علیکم ورحمت‌الله وبرکاته. علی‌رضا احمدی دهبالایی (ایلامی) شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۲ ؛ ۱۵ شوّال ۱۴۴۴ https://eitaa.com/vaqayeolayam

میزان سعادت و شقاوت بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین. امروز پانزدهم شوال‌المکرم، مناسبت دارد با: ۱. سالروز شهادت حضرت حمزه‌ی سیدالشهداء علیه السلام در جریان غزوه‌ی احد. ۲. سالروز وفات حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام. اهل‌بیت علیهم السلام، یک شاخص و میزان هستند که: - عبدالعظیم علیه السلام: عمر بن سعد ملعون به هوای دست‌یابی به مُلک ری و خوردن نان گندم‌اش، به جنگ آن‌حضرت رفت. اما نه به مُلک ری رسید، و نه از گندم‌اش (و نه حتی از جو اش) چیزی عایدش نشد. بلکه لعن ابدی و بدنامی همیشگی را در دنیا و آخرت به نام خود ثبت کرد. اما حضرت عبدالعظیم حسنی، به هوای عشق و محبت امام، یک سفر تبلیغی را آغاز کرد و گذارش به ری افتاده، در آنجا وفات یافت و مدفون گشت. هم مُلک ری و هم مِلک ری را الی یوم یبعثون از آنِ خود کرد؛ علاوه بر آن، ثواب زیارت‌اش نیز از سوی امام هادی علیه السلام، ثواب زیارت خود امام حسین علیه السلام برشمرده شد. - حمزه‌ی سیدالشهداء علیه السلام: شب ۱۵ شوال، پیامبر صلی‌ الله علیه وآله، علی علیه السلام را به دنبال حمزه فرستاد که وی را به محضر ایشان ببرد. وقتی حمزه آمد، رسول خدا صلی الله علیه وآله مژده‌ی شهادت‌اش داد و حمزه بابت این موهبت بزرگ، خدا را سپاس گفت. پیامبر صلی الله علیه ادامه داد: عموجان! من دوست دارم شما سید و آقای شهیدان باشی؛ حمزه عرض کرد چگونه؟! فرمود همان‌گونه که به رسالت من ایمان آورده‌ای، ولایت علی علیه السلام را هم بپذیر که ولایت او نیز همچون رسالت من، از ناحیه‌ی خداوند است. حمزه به ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام اقرار نمود و بدین‌ترتیب سیادت و سروری بر شهدا را به نام خود ثبت کرد. این عمو را مقایسه کنید با آن عمویی که در برابر خدا و رسول و وصی برحق او علیهما وآلهما السلام ایستاد و لعن ابدی و بدنامی همیشگی را برای خود خرید تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ ...!!! فاعتبروا یا اولی الابصار اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا. آمین والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته علی‌رضا احمدی دهبالایی (ایلامی) شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۲ ؛ ۱۵ شوّال ۱۴۴۴ https://eitaa.com/vaqayeolayam

فرحة الغری بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین می‌دانیم قبر نورانی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام قریب به یک قرن مخفی بود بر طبق وصیت خود حضرت، مراسم تشییع و تدفین ایشان شبانه و مخفیانه انجام شد؛ چرا که بیم آن می‌رفت خوارج یا دیگر دشمنان امام، با اطلاع از مکان قبر، در حق پیکر مطهرش جسارتی روا بدارند. فرزندان، در راستای اجرای وصیت پدر و از جهت محکم‌کاری (و شاید هم به توصیه‌ی خود ایشان) جوری عمل و وانمود کردند که چهار تابوت به چهار سمت و جهت مختلف تشییع شد که کسی نداند کدام‌یک تابوت اصلی است. اینها باعث شد امر بر برخی مشتبه شده، در تعیین و تشخیص مدفن و مضجع نورانی مولای متقیان علیه السلام اختلافاتی رخ نماید حضرت علامه عبدالکریم بن احمد حِلّی از علمای قرن هفتم، کتابی تحت عنوان «فرحةالغری» دارد که به تفصیل، قطعیت دفن آن‌حضرت در پشت کوفه (نجف) و در همین مکان معروف و مشهور که حرم مطهر علوی علیه السلام است را اثبات نموده است عبدالکریم ملقب به غیاث‌الدین، از جهت پدر، یکی از عالمان خاندان طاووس است که جملگی به حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام نسب می‌رسانند، همچنان‌که از جانب مادر نیز از نوادگان داوود (برادر رضاعی امام جعفر صادق علیه السلام، همان که عمل ام‌داوود به مادر وی منتسب است) می‌باشد. جناب‌اش از مبرزترین شاگردان پدرش احمد بن موسی بن طاووس حلی و نیز عموی بزرگوارش جناب سید بن طاووس بوده که البته اساتید دیگری نیز در میان بزرگان اصحاب امامیه از جمله خواجه نصیرالدین طوسی و ... داشته است. وی همچنین هم‌درس و هم‌مباحثه‌ی ابن‌داوود (رجالی معروف و صاحب کتاب رجال ابن داوود) بوده است. هوش و ذکاوت فوق‌العاده در کنار زهد و تقوای مثال‌زدنی و اخلاق و ملکات فاضله، او را عالمی بافضیلت و برجسته کرده بود که افتخار نقابت سادات و علویان را از آنِ خود نمود. ۱۶ شوال مناسبت دارد با رحلت آن عالم بزرگ که در سال ۶۹۳ ه‌ق بدرود حیات گفته، در حرم مطهر حضرت علی علیه السلام (و به قولی، در شهر حله در جوار رضی‌الدین طاووس حلی) مدفون گشت رضوان الله تعالی علیه والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته علی‌رضا احمدی دهبالایی (ایلامی) یکشنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۲ ؛ ۱۶ شوّال ۱۴۴۴ https://eitaa.com/vaqayeolayam

فضیلت‌های فراموش شده بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین «زاوه» شهری در خراسان بود که در قرن هفتم به واسطه‌ی دفن عارفی به نام «قطب‌الدین حیدر» در آنجا، به تربت حیدریه تغییر نام یافت. نام مبارک حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام بر آن دیار، تأثیرات معنوی فراوانی داشت؛ علمای بزرگ و بافضیلتی از آن شهر برخواستند. آخوند ملاعباس تربتی یکی از نوادر روزگار بود که علم، معرفت، عبودیت، انسانیت، تقوا، تقدس، مردم‌داری، رأفت و مهربانی، و ... و به طور کلی تمام ملکات انسانی و سجایای اسلامی را در وجود خود پیاده کرده بود. آن مرد خدا حقیقتاً با «عمل‌اش» مبلّغ دین و مروج شریعت بود. این بود که گفتارش هم به سبب آمیختگی با عمل، به شدت تأثیرگذار و پرجاذبه بود. از آنجا که تک‌پسر پدرش بود، در رسیدگی به امور پدر کوتاهی نمی‌کرد؛ با وجود شوق و استعداد فوق‌العاده در راه تحصیل علم، اطاعت از پدر را بر خود فرض و واجب دیده، به تربت بازگشت و ضمن کار در مزرعه و ... پنج‌شنبه و جمعه را با اجازه‌ی پدر به امر تحصیل اختصاص داده بود. فرزندش مرحوم حسینعلی راشد کتابی در شرح احوال وی تألیف نمود که به حق، آن را «فضیلت‌های فراموش شده» نامید. ملاعباس را همه دوست داشتند و بزرگ می‌داشتند؛ برای استماع و استفاده از منبر مرحوم محدّث قمی (صاحب مفاتیح‌الجنان) به مسجد گوهرشاد می‌رود، اما حاج شیخ عباس قمی او را به جای خود به منبر فرستاد و خود، پای منبرش نشست!!! گاهی دستخط‌هایی برای مسؤلین مختلف می‌نوشت که گرهی از مشکل ارباب‌رجوعی باز شود، روزی یکی از خوانین محضرش رسیده، عرض کرد مرقومه‌های مستطاب‌عالی را تماماً محفوظ داشته‌ام و وصیت کرده‌ام پس از مرگ‌ام لای کفن‌ام گذاشته شود، بلکه شفیع‌ام باشند؛ چرا که به یک‌یک‌شان عمل کرده‌ام!!! پس از رحلت‌اش، به توصیه‌ی خودش در گوشه‌ای از صحن نو آستان قدس رضوی علیه السلام به خاک سپرده می‌شود، به این نیت که زوار سعادت‌قرین امام رئوف علیه السلام، پا بر چشم او بگذارند و به زیارت مشرف شوند. به راستی که فضائلی که در وجود آن مرد خدا بود، امروزه نایاب و فراموش شده هستند. ۱۷ شوال ۱۳۶۲ ه‌ق (۸۲ سال پیش در چنین روزی) یادآور رحلت عارف پیر دیار خاکساران آستان ابوتراب (تربت حیدریه) مرحوم حاج آخوند ملاعباس تربتی است. روح‌اش شاد. والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته علی‌رضا احمدی دهبالایی (ایلامی) دوشنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ ؛ ۱۷ شوّال ۱۴۴۴ https://eitaa.com/vaqayeolayam

استقلال فکری و حریّت اجتهادی ابن ادریس حلی بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین حلّه‌ی عراق از دیرباز مهد دانشمندان و خاستگاه فقیهان و محدثان نام‌آور بوده است شیخ بزرگوار فخرالدین ابوعبدالله محمد بن منصور بن احمد بن ادریس معروف و مشهور به ابن ادریس، یکی از ستارگان فروزان حلّه است که در برخی منابع، نوه‌ (و یا از نوادگان) دختری شیخ طوسی دانسته شده است. او شاگرد برجسته‌ی - ابوالمکارم ابن زهره - ابن شهرآشوب مازندرانی - عمادالدین طبری (صاحب بشارت‌المصطفی) - و ... بوده است نیز شاگردان بزرگی از مجلس علمی او برخواستند؛ از جمله - ابن نما - شیخ حسن (پدر محقق حلی) - و ... شهرت ابن ادریس از قِبَل اثر ماندگارش السرائر است که پس از گذشت صدها سال از وفات‌اش، همچنان محل مراجعه و استناد علما و مجتهدان است و در مجالس و محافل علمی مورد بحث اندیشمندان علوم اسلامی است شهرت ابن ادریس از دو جهت است: - رد خبر واحد - شجاعت نقد آراء و نظریات شیخ طوسی و البته در هردو جهت مورد طعن و انتقاد برخی علما و رجالیون قرار گرفته، همچنان‌که شماری دیگر از آن‌ها که کم هم نیستند، در مشرب فقهی خود از او پیروی نموده‌اند؛ افرادی مانند - محقق حلی - شهید ثانی - شیخ بهایی - فاضل تونی - و ... شهید مطهری نیز شجاعت ابن ادریس در نقد آرای شیخ طوسی را می‌ستاید و می‌فرماید: «ابن ادریس با این عمل خود اولاً ثابت كرد كه از ضمیری آگاه برخوردار است و نیاز عصر خویش را درک می‌كند. ثانیاً ثابت كرد كه از موهبت شجاعت عقلی و ادبی بهره‌مند است «مهدوی‌راد، محمدعلی، تطور فقه شیعه و جایگاه سرائر در آن، ج۱، ص۲۴». سرانجام در ۱۸ شوال سال ۵۹۸ ه‌ق در شهر حله بدرود حیات گفته، در محله‌ی جامعتین به خاک سپرده شد مزار مطهرش مورد احترام و زیارت شیعیان است روحش شاد والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته علی‌رضا احمدی دهبالایی (ایلامی) سه شنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ ؛ ۱۸ شوال ۱۴۴۴ https://eitaa.com/vaqayeolayam