.
در احوالات آیت الله شیخ محمّد فارابی سوادکوهی (مشهور به شیخ محمّد مجتهد) آمده است :
شیخ در عبادت و صفای باطن و تضرّع و زاری به درگاه خدای سبحان و تهجد و نماز شب و مناجات و نماز اوّل وقت زبانزد خاص و عام بود ، و می فرمود :
حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به یکی از مشتاقان دیدارش به نام (زهری) که به زیارت آن حضرت موفّق شده بود ، دوبار فرمود :
از رحمت خدا دور است کسی که نماز صبح خود را چندان تأخیر بیندازد تا ستاره ها ناپدید شوند ، و نماز مغرب خود را به قدری تأخیر بیندازد تا ستاره ها ظاهر شوند .
با ذکر این حدیث همیشه شاگردان و اطرافیانش را به نماز اول وقت و اهمیت آن سفارش می نمود .
@jawaher_kalam
@varesoon
#لحظات_ماندگار
.
از راست به چپ حضرات حجج اسـلام مرحومین :
سید محمدتقی خلخالی
شیخ مهدی باعثی یزدی
شیخ محمدرضا لبیبی کرمانی
سید محمدرضا خلخالی
سید علاءالدین بحرالعلوم
سید عزالدین بحرالعلوم
@varesoon
15.79M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
استاد حاج شیخ حسین انصاریان:
👈 داستانی شنیدنی از حاج شیخ حسنعلی نخودکی؛ فحاشی روح یک مُرده به خانواده‌اش بخاطر مال دنیا!
◽️ تهران / مسجد رسول اکرم(ص)
@varesoon
🔸حکیم میرزا جهانگیرخان قشقایی (۱۲۰۶ خورشیدی - ۱۲۸۹ خورشیدی) مجتهد، فقیه اصولی و فیلسوف شیعه و یکی از اساتید برجسته حوزه علمیه اصفهان بود.حکیم جهانگیرخان قشقایی تا آخر عمر لباس روحانیت را نپوشید.
او با همان لباس ساده ایل قشقایی شامل: کلاه و پالتوی پوستین، زندگی را در حجره‌ای ساده سپری می‌کرد .
شاید او برای پیروی از استادش؛ آقا محمدرضا قمشه‌ای این گونه لباس می‌پوشید و بعضی از شاگردان وی، مانند حاج آقا رحیم ارباب و شیخ غلام حسین ربانی چادگانی، نیز تغییر لباس ندادند.
شهید مرتضی مطهری دربارهٔ شخصیت و جایگاه علمی و معنوی او می‌نویسد:
«مرحوم خان، علاوه بر مقام علمی و فلسفی، در متانت و وقار و انضباط اخلاقی و تقوا نمونه بوده‌است. تا آخر عمر در همان لباس عادی اول خود باقی بوده و فوق‌العاده مورد ارادت شاگردان و آشنایان بوده‌است.»
جهانگیرخان در پاسخ فردی که پرسیده بود: «آقا شما که در سلک روحانیت هستید، عمامه ندارید؟ روز قیامت چه جوابی می‌دهید؟»پاسخ داده بود: «اگر می‌گذاشتم و خدا از من می‌پرسید چه تناسبی با این لباس داشتی، آن وقت نمی‌دانستم چه جواب دهم!».
@varesoon
وَٱلَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیَّـاتِنَا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا
و آنان که گویند پروردگارا از همسران ما وفرزندان ما برایمان روشنی چشم بگردان و ما را برای پرهیزکاران پیشوا قرار ده.
📚سوره فرقان، آیه:74
عن أبي سعيد الخدري، في قول الله عز و جل: رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً، قال رسول الله صلى الله عليه وآله لجبرئيل: مِنْ أَزْواجِنا؟ قال: خديجة عليها السلام قال: وَ ذُرِّيَّاتِنا؟ قال: فاطمةعليها السلام قال: قُرَّةَ أَعْيُنٍ؟ قال: الحسن و الحسين عليهما السلام قال: وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً؟ قال: علي بن أبي طالب عليه السلام
در تفسیر البرهان در ذیل آیه شریفه روایت شده که رسول خدا صلى الله عليه وآله از جبرئیل پرسیدند منظور از همسران ما کیست؟
گفت: خدیجه عليهاالسلام
گفتند فرزندانمان؟
جبرئیل گفت: فاطمه عليهاالسلام
حضرت پرسیدند روشنی چشم؟ گفت: حسن و حسین عليهماالسلام
حضرت فرمودند: ما را برای پرهیزکاران پیشوا قرار ده؟ جبرئیل گفت: علی بن ابی طالب عليه السلام
@varesoon
✅آیت الله حائری شیرازی(ره):
🔻عمر ما می گذرد و دیر یا زود به صف گذشتگان می پیوندیم و این، زندگی بزرگ ماست.
🔻من چیزی مهمتر از این مطلب نداشتم که به شما بگویم.
🔻حیات این نیست که امروز داریم و اینها مشکلاتی نیست که با آن دست به گریبان هستیم. رنج این نیست که امروز می کشیم و تلخی این نیست که امروز می چشیم. دشواری این نیست که ما می بینیم و عمر هم این نیست که ما می گذرانیم.
🔻اگر تلخی است، تلخی پس از مرگ است و اگر رنجی هست، رنج آنجاست و اگر لذتی هم انسان بچشد، لذت این جهانی، لذت نیست، بلکه لذت آنجاست.
چرا هنگامی که چاره از دست رفت، انسان متوجه مسئله شود؟ مسئله ای به این مهمی را چرا هنگامی بفهمیم که نتوانیم حل کنیم؟
@varesoon
مرحوم حاج شیخ حسن نوری از مرحوم حاج احمد خادمی نقل کرد در بروجرد زمانی که آقای بروجردی در آنجا ساکن بودند چند نفر بهایی سکونت داشتند و مردم را گمراه میکردند.
مرحوم آقای بروجردی از متصدیان وقت در آن شهر خواستند که آنها را بیرون کنند، متصدیان کوتاهی کردند ایشان مایل نبود برای جلوگیری به تهران متوسل شود.
مرحوم آقای بروجردی به عنوان اعتراض از شهر خارج شدند، مردم تظاهرات کردند و شهر به هم ریخت بهائیان شبانه از ترس جان خود از شهر فرار کردند.
مرحوم آقای بروجردی بعد از آنکه به شهر بازگشتند فرمودند: چون جمعی را اضلال کرده اند و افکار عده ای از مردم تحت تأثیر شبهه پراکنی های آنان شده است. این اقدام کافی نیست لذا وظیفه خود تشخیص دادند که برای پاسخ به شبهات آنان یک ماه رمضان درباره امام زمان (عج) منبر بروند آن بحثها زمینه ای شد برای تألیف كتاب منتخب الأثر» جناب آقای صافی
جرعه‌ای از دریا؛ ج ۲ ص۵۷۸
@varesoon
🌺 خدا رحمتت کند!
آقای حاج حسن بهاری، از دوستان نزدیک مرحوم حاج شیخ مصطفی خبازیان گوید:
حدود یک ماه قبل از فوت مرحوم خبازیان بود که شبی آن مرحوم به من زنگ زد که یک تاکسی بگیر بیا با هم به حرم حضرت رضا مشرف شویم. بنده یک تاکسی گرفتم و دنبال ایشان رفتم. وقتی مرحوم خبازیان داخل ماشین کنار من نشست، گفت: مطلبی به شما می گویم که تا زنده هستم به کسی نقل نکنی!
گفتم: چشم. فرمود: ذکری جهت تشرف به محضر حضرت بقیةالله الاعظم (عج) از آیة الله سید محمود مجتهد سیستانی گرفتم. البته ایشان استخاره کردند که ذکر را بدهند و خوب آمد. من هم چهل روز با آدابی که فرمودند ذکر را در منزلم واقع در کوی فرهنگ خواندم و دیروز روز چهلم بود.
کسی در منزل نبود و من در سرداب مشغول ذکر بودم. درب ورودی را بسته و اتفاقاً قفل کرده بودم که ناگهان دیدم دونفر، یک پیرمرد نورانی و یک جوان عرب وارد شده و سلام کردند.
به محض ورود، اوّل تمام اعضا و جوارحم خشک شد و از کار افتاد. با خود گفتم: درب که قفل است، پس این بزرگواران از کجا وارد شدند؟ و تازه متوجه شدم که زبانم از کار افتاده است و حتّی جهت احترام نتوانستم از جای خود برخیزم و به همان حالت که بر روی سجاده رو به قبله مشغول ذکر بودم، خشکم زده بود.
پیرمرد گفت: آقا، بقیةالله می باشند، جواب سلام را بده و من که زبانم از کار افتاده بود، مانند یک انسان گنگ و با اشاره سر به زحمت جواب دادم و از گوشه چشم، جلالت و عظمت حضرتش را نظاره گر بودم. نور از گریبان مبارکش تمام صورت را گرفته بود. پیرمرد گفت: آقا امام زمان می فرمایند: تو اَسوَد ما هستی، خدا رحمتت کند. و بعد از لحظه ای بلند شده و تشریف بردند.
تا به خودم آمدم و به درب خروجی مراجعه کردم، دیدم درب منزل قفل می باشد. تا اذان مغرب گریه کردم تا آنجا که مهر نمازم به گل مبدّل شد و با مهری دیگر نماز مغرب را خوانده با همان حال به منزل استادم آیة الله سید محمود مجتهد سیستانی رفتم.
داستان را برایشان نقل کردم و از ایشان پرسیدم اسود لقب کدام بزرگوار بوده است؟! ایشان فرمود: اسود، لقب مقداد است و شما نمره بیست از آقا امام زمان گرفته اید. استاد پرسید: امام زمان (عج) چیز دیگری نفرمودند؟! گفتم: چرا. پیرمرد گفت که: آقا می فرمایند خدا رحمتت کند.
تا این جمله را گفتم، استاد با دست محکم بر پای خود زدند و دیگر چیزی نفرمودند.
مرحوم خبازیان درتاریخ ۱۶ شعبان سال ۱۴۱۳قمری مطابق با سال ۱۳۷۱ شمسی هنگام بازگشت پس از مجالس نیمه شعبان شهر تهران عازم مشهد بود كه بر اثر سانحه هوائی و سقوط هواپیمای مسافربری به معبودش پیوست.
جناب سید جواد مجتهد سیستانی (پسر مرحوم آیة الله سیستانی) می گوید:
درگذشت و رحلت این مدافع ولایت علوی و سرباز راستین ولیّ عصر (عجّ) آنچنان در روح و جان مرحوم پدرم اثر گذاشت که برای مدتی هر شب به من می فرمودند: نفسم تنگ شده، من را بیرون ببر، با اینکه آن شبها، شبهای سرد زمستان بود. این غم آنچنان فشاری بر مرحوم والد وارد کرده بود که نفسشان تنگ می شد و از غصه فقدان این مدافع ولایت، به بیماری فشار خون نیز مبتلا شدند.
@bazmeghodsian
@varesoon