#ویروس_کرونا 💠 خلاصه سفارشات حضرت حجت السلام و المسلمین حاج شیخ جعفر ناصری در مورد مشکلات اخیر (ویروس کرونا) ⛑ ۱- رعایت احتیاط و دستورات بهداشتی و پرهیز از رفتارهای متهورانه (بی باکانه) ⛑ ۲- پرهیز از ترس بی‌جا و فضای کاذبی که ایجاد شده است و توجه به این نکته که ترس از این قضیه بیشتر از خود آن آسیب زا خواهد بود. ⛑ ۳- توکل بر خدا و توجه به مضمون آیه شریفه ۵۱ سوره توبه: قُل لَّن يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (ترجمه: بگو هرگز ما را جز آنچه خدا برایمان نوشته و مقرر داشته است نخواهد رسید، او سرپرست و یاور ماست و همه مؤمنان باید بر خدا توکل نمایند) ⛑ ۴- نوشتن عبارات زیر و نصب نمودن آن بر درب خانه: ب س م ا ل ل ه ا ل ر ح م ن ا ل ر ح ی م بسم الله الرحمن الرحیم السلام علیک یا اباعبدالله انی ارید امانا یابن فاطمه مستمسکا بیدی من طارق الزمن [✍ تذکر: نوشتن این دعا توسط خود افراد بخصوص افراد صالح، تاثیر بیشتری نسبت به چاپ آن با دستگاه دارد. جهت مشاهده نمونه این نوشته به لینک زیر مراجعه کنید: http://eitaa.com/nasery_ir/3219 ] ⛑ ۵- توسل به حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام با خواندن زیارت عاشورا ⛑ ۶- توسل به امیرالمومنین علیه السلام با استفاده از ذکر شریف: یا ابالغوث اغثنی یا ولی الله ادرکنی بلطفک الخفی، لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین (عدد ۱۱۴ مرتبه) ⛑ ۷- قرات روزانه سوره های چهارقُل ⛑ ۸- قرائت روزانه آیت الکرسی ⛑ ۹- نوشتن آیه ۵۱ سوره توبه و نصب نمودن آن بر ورودی خانه: قُل لَّن يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ 🎙 برگرفته از سخنرانی صوتی ایشان در تاریخ چهارم اسفندماه 🔺 @nasery_ir 🎧 به همه دوستان سفارش اکید می‌شود فایل صوتی این جلسه که ۲۸دقیقه بیشتر نیست را حتما ملاحظه بفرمایند: 📥 دانلود از تلگرام: http://t.me/nasery_ir/10937 📥 دانلود از ایتا: http://eitaa.com/nasery_ir/3217 📥 دانلود مستقیم: https://b2n.ir/812657 🔻کانال رسمی حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: 👉 @nasery_ir ‌ ‌ #کرونا #کرونا_ویروس

#امام_زمان_علیه_السلام دیدگانم لایق دیدار دلدارم نشد عمر من طی شد ولی آقا خریدارم نشد نیستم آن بنده ی خوب و به دور از معصیت وای بر من صاحبم راضی ز کردارم نشد بدتر اینکه من بدانم ناظرم بود و ولی بر بدی اصرار کردم ، خوب رفتارم نشد رو به این و آن زدن ، غیر از ضرر چیزی نداشت بارم افتاد و کسی گرمی بازارم نشد کاش آقای خودم را میزدم از دل صدا هیچ کس غیر از عزیز فاطمه یارم نشد بین مردم عزتم داد و گناهان مرا پیش خود مخفی نمود و فاش اسرارم نشد من مریضم به دوا محتاجم و جز تربتِ کربلا مرهم به قلب زار و بیمارم نشد اربعین یادش بخیر ایوان طلا زانو زدم من بدهکار آمدم آقا طلبکارم نشد روضه ها را خواندم اما ماجرایی بدتر از درد پهلو باعث اندوه بسیارم نشد یک پسر در بین کوچه ناله میزد آمدم گوشوار مادرم از خاک بردارم نشد #روح_الله_پیدایی @aleyasein

گل خوش رنگ و بوی من حسین است بهشت آرزوی من حسین است مزن دم پیش من از لاله رویان که یار لاله روی من حسین است من آن مداح مست سینه چاکم که ممدوح نکوی من حسین است همه در گفتگوی این و آنند ولیکن گفتگوی من حسین است سخن بی پرده می گویم زمستی می و جام و سبوی من حسین است چو مرغ حق که از حق میزند دم طنین های و هوی من حسین است از آن بر تربتش سایم جبین را که عز و آبروی من حسین است احد گوئی از آن باشد شعارم که پیر و نکته گوی من حسین است

سوز همیشه ی جگرم باش یا حسین من سینه می زنم سپرم باش یا حسین در طول عمر جز تو پناهی نداشتم مثل گذشته ها پدرم باش یا حسین هر روز مادرم سر سجاده گفته است خیلی مراقب پسرم باش یا حسین ای نام تو بهانه ی شیرین زندگی شور محرم و صفرم باش یا حسین پایین پات سر بگذارم تو هم بیا بالای جسم محتضرم باش یا حسین جان مرا بگیر حوالی قتلگاه این گونه اخرین خبرم باش یا حسین دستم به دامنت نرسید این جهان اگر باب الحسین منتظرم باش یا حسین باشد قرار بعدی ما اربعین حرم مهر قبولی گذرم باش یا حسین سربازهای لشکر یا زینب توایم حرز مدافعان حرم باش یا حسین

بارد چه؟ خون! که؟ دیده! چسان؟ روز و شب! چرا؟ از غم! کدام غم؟ غم سلطان اولیا نامش که بد؟ حسین! ز نژاد که‌؟ از علی مامش که بود؟ ‌فاطمه‌ جدش که‌؟ ‌مصطفی! چون شد؟ شهید شد! به کجا؟ ‌دشت ماریه کی‌؟ عاشر محرم، پنهان‌؟ نه برملا شب کشته شد؟ ‌نه ‌روز چه هنگام‌؟ ‌وقت ظهر شد از گلو بریده سرش؟ نی نی از قفا سیراب کشته شد؟ ‌نه! کس آبش ‌نداد؟ داد! که شمر از چه چشمه‌؟ ز سرچشمهٔ فنا مظلوم شد شهید؟ بلی جرم داشت؟‌ نه کارش چه بد؟ هدایت‌، یارش‌ که بد؟ خدا این ظلم را که کرد؟ یزید! این یزید کیست‌؟ زاولاد هند ، از چه کس‌؟ از نطفهٔ زنا! خود کرد این عمل‌؟ نه! فرستاد نامه‌ای نزد که‌؟ نزد زادهٔ مرجانهٔ دغا ابن زیاد زادهٔ مرجانه بد؟ نعم! از گفتهٔ یزید تخلف نکرد؟ لا این نابکار کشت حسین را به دست خویش‌؟ نه او روانه کرد سپه سوی کربلا میر سپه که بد؟عمرسعد! او برید؟ حلق عزیز فاطمه نه شمر بی‌حیا خنجر برید حنجر او را نکرد شرم کرد از چه پس برید؟ نپذرفت ازو قضا بهر چه‌؟ بهر آن که شود خلق را شفیع شرط شفاعتش چه بود؟ نوحه و بکا! کس کشته شد هم از پسرانش‌؟ بلی دو تن دیگر که نه برادر دیگر که اقربا دیگر پسر نداشت‌؟ چرا داشت آن که بود سجاد چون بد او به غم و رنج مبتلا ماند او به کربلای پدر؟ نی !به شام رفت با عز و احتشام‌؟ نه ! با ذلت و عنا تنها؟ نه ! با زنان حرم؛ نامشان چه بود؟ زینب سکینه فاطمه کلثوم بینوا بر تن لباس داشت‌؟ بلی! گرد رهگذار بر سر عمامه داشت‌؟ بلی !چوب اشقیا بیمار بد؟ بلی چه دوا داشت‌؟ اشک چشم بعد از دوا غذاش چه بد؟ خون دل غذا کس بود همرهش‌؟ بلی اطفال بی‌پدر دیگر که بود؟ تب !که نمی گشت ازو جدا از زینب و زنان چه به جا مانده بد؟ دو چیز طوق ستم به گردن و خلخال غم به پا گبر این ستم کند؟ نه! یهود و مجوس؟ نه! هندو؟ نه! بت‌پرست؟ نه! فریاد ازین جفا قاآنی است قایل این شعرها بلی خواهد چه؟ رحمت! ‌ازکه‌؟ ز حق! کی؟ صف جزا! شعر از: قاآنی

به نام نامی سر، بسمه‌ تعالی سر *** بلندمرتبه پیکر، بلندبالا سر فقط به تربت اعلات، سجده خواهم کرد *** که بنده‌ی تو نخواهد گذاشت، هرجا سر قسم به معنی لا یمکن الفرار از عشق *** که پر شده است جهان، از حسین سرتاسر نگاه کن به زمین! ما رأیت إلا تن *** به آسمان بنگر! ما رأیت إلا سر سری که گفت: «من از اشتیاق لبریزم *** به سرسرای خداوند می‌روم با سر هر آنچه رنگ تعلق، مباد بر بدنم *** مباد جامه، مبادا کفن، مبادا سر همان سری که “یحب الجمال” محوش بود *** جمیل بود، جمیلا بدن، جمیلا سر سری که با خودش آورد بهترین‌ها را *** که یک به یک، همه بودن سروران را سر زهیر گفت: حسینا! بخواه از ما جان *** حبیب گفت: حبیبا! بگیر از ما سر سپس به معرکه عابس، ” أجنّنی”گویان *** درید پیرهن از شوق و زد به صحرا سر بنازم ” أم وهب” را، به پاره تن گفت *** برو به معرکه با سر ولی میا با سر خوشا به حال غلامش، به آرزوش رسید *** گذاشت آخر سر، روی پای مولا سر چنان که یک تن دیگر به آرزوش رسید *** به روی چادر زهرا گذاشت سقا، سر در این قصیده ولی آنکه حسن مطلع شد *** همان سری است که برده برای لیلا سر همان که احمد و محمود بود سر تا پا *** همان سری که خداوند بود، پا تا سر پسر به کوری چشمان فتنه کاری کرد *** پر از علی شود آغوش دشت، سرتاسر میان خاک، کلام خدا مقطعه شد *** میان خاک؛ الف، لام، میم، طا، ها، سر حروف اطهر قرآن و نعل تازه‌ی اسب *** چه خوب شد که نبوده است بر بدن‌ها سر تنش به معرکه سرگرم فضل و بخشش بود *** به هرکه هرچه دلش خواست داد، حتی سر جدا شده است و سر از نیزه‌ها درآورده است *** جدا شده است و نیفتاده است از پا سر صدای آیه کهف الرقیم می‌آید *** بخوان! بخوان و مرا زنده کن مسیحا سر بسوزد آن همه مسجد، بمیرد آن اسلام *** که آفتاب درآورد از کلیسا سر عقیله، غصه و درد و گلایه را به که گفت؟ *** به چوب، چوبه محمل، نه با زبان، با سر دلم هوای حرم کرده است می‌دانی *** دلم هوای دو رکعت نماز بالا سر

شعر آیت الله لطف الله صافی آمده است: اربعین است و دل از سوگ شهیدان خون است / هر که را می‌نگرم غمزده و محزون است زینب از شام بلا آمده یا آنکه رباب / کز غم اصغر بی‌شیر، دلش پرخون است یا که لیلی به سر قبر پسر آمده است / کاشکش از دیده روان همچو شط جیحون است مادر قاسم ناکام که می‌نالد زار / بهر آن طلعت زیبا و قد موزون است در ره کوفه و در شام و سرا ظلم یزید / کس نپرسید ز سجّاد که حالت چون است دختر شیر خدا ناطقة آل رسول / کز نهیب سخنش کفر و ستم موهون است کرد ایراد چنان خطبه و ثابت بنمود / که یزید شقی از دین خدا بیرون است زنده دین مانده ز تصمیم و ز ایثار حسین / حق و حرّیت و اسلام به او مدیون است هان بیایید و ببینید که در راه خدا / صحنه‌ی رزم ز خون شهدا گلگون است آه و افسوس که کشتند لب تشنه امام / زخم بر پیکر پاکش ز عدد افزون است قصّه‌ی کرب و بلا قصه‌ی صبر است و قیام / به فداکاری و جانبازی و دین مشحون است تا ابد نام حسین بن علی در تاریخ / با ثبات قدم و نصرت حق، مقرون است جاودان عزت حزب الله و انصار خدا است / خیمه‌ی باطل و احزاب دگر وارون است هر که در حصن ولایت رود از روی خلوص / ز آتش دوزخ و آن هول و خطر، مأمون است «لطفی» از عاقبت کار مکن قطع امید / که به الطاف حسین بن علی میمون است

گر چه عشق و وفا را به غایت آوردم هجوم بی کسی ام را برایت آوردم من از تظاهر نامحرمان عزا دارم هزار غم ز هزاران حکایت آوردم کسی که درد ندیده ز درد راوی نیست به چشم آنچه که دیدم روایت آوردم مرور تلخ ترین خاطرات من وقتی است که آستین به سر بچه هایت آوردم زافترای کنیزی تمام دلها ریخت ومن پناه به آه و دعایت اوردم گهی که بر لب تو چوب خیزران می خورد به آیه شإن نزول ولایت آوردم برای آنکه به نام تو لطمه ای نرسد هماره اسم تو را با درایت آوردم به گریه های غریبم اگر چه خندیدند بهار گریه سوی کربلایت آوردم فدای پیرهن پاره ات که با چه دلی نشان ز خاطره آشنایت آوردم دگر به شام کسی سب مرتضی نکند شهیده دادم و داغش برایت آوردم طنین صوت علی را به کوفه افکندم رشام غافله را با صدایت آوردم سر تو سایه به سایه چراغ محمل بود قدی خمیده کنون پیش پایت آوردم کنار قبر تو دلهای پر حرارت را به یاد سوختن خیمه هایت آوردم ببین که چادر من پرچم عزای تو شد نوا و زمزمه در نینوایت آوردم هر آنکه فاتح دلهاست چون تو پیروز است ببین دل همه را مبتلایت آوردم شاعر: محمود ژولیده

چگونه وصف کنم قطره های باران را رسیده ام به تو اما هنوز هجران را... بهشت پنجرهء دیگری به قم واکرد که مست کرده هوایش دل خراسان را تورا گرفته در آغوش خویش شش گوشه چنان که جلد طلا کوب متن قرآن را دلم هوای تو کرده به قدر یک مصرع ببخش وزن غزل را من پریشان را "که می رسد به مشامم هر لحظه بوی کربلا" چه عطر سیب غریبی گرفته ایران را سکوت کرده ام و خیره بر ضریح توام که بشنود دلتان التماس باران را نگاه منتظرم گریه کرد یک دل سیر تمام فاصله را دشت را بیابان را دلم گرفته به قول رفیق شاعرمان "چقدر سخت گذشتیم مرز مهران را" دوباره داغ دلم تازه شد کنار ضریح خداکند که بسازیم قبر پنهان را سیدحمیدرضابرقعی

خیال کن سر نی آفتاب هم باشد نگاه زینب تو بی نقاب هم باشد خیال که رقیه چه میکشد بی تو سوال هاش اگر بی جواب هم باشد به قول طشت طلا؛ باز هم چو خورشید است سر حسین اگر در حباب هم باشد جنون آتش و آب است و در دل زینب کباب هیچ اگر که شراب هم باشد کباب هیچ، شراب به جام ها هم هیچ خیال کن که به مجلس رباب هم باشد شراب، پشت کباب و طناب دست رباب و آخر همه توزیع آب هم باشد مهدی رحیمی

بست بر روی سر عمامۀ پیغمبر را رفت تا بلکه پشیمان بکند لشکر را من به مهمانی تان سوی شما آمده‌ام یادتان نیست نوشتید بیا؟ آمده‌ام ننوشتید بیا کوه فراهم کردیم؟ پشت تو لشکر انبوه فراهم کردیم ننوشتید زمین‌ها همه حاصلخیزند؟ باغهامان همه دور از نفس پاییزند ننوشتید که ما در دلمان غم داریم؟ در فراوانی این فصل تو را کم داریم ننوشتید که هستیم تو را چشم به راه؟ نامه نامه لک لبیک ابا عبدالله حرف‌هاتان همه از ریشه و بُن و باطل بود چشمه هاتان همگی از ده بالا گِل بود باز در آینه، کوفی صفتان رخ دادند آیه‌ها را همه با هلهله پاسخ دادند نیست از چهره آیینه کسی شرمنده که شکم ها همه از مال حرام آکنده بی‌گمان در صدف خالی‌شان درّی نیست بین این لشکر وامانده دگر حرّی نیست بی وفایی به رگ و ریشه آن مردم بود قیمت یوسف زهرا دو سه مَن گندم بود آی مردم پسر فاطمه یاری می‌خواست فقط از آن همه یک پاسخ آری می‌خواست چه بگویم به شما هست زبانم قاصر دشت لبریز شد از جمله هل من ناصر در سکوتی که همه مُلک عدم را برداشت ناگهان کودک شش ماهه علم را برداشت همه دیدند که در دشت هماوردی نیست غیر آن کودک گهواره نشین مردی نیست آیه آیه رجز گریه تلاوت می کرد با همان گریه خود غسل شهادت می کرد گاه در معرکه آن کار دگر باید کرد گریه برنده تر از تیغ عمل خواهد کرد عمق این مرثیه را مشک و علم می دانند داستان را همه اهل حرم می دانند بعد عباس دگر آب سراب است سراب.. غیر آن اشک که در چشم رباب است رباب… مرغِ در بین قفس این در و آن در می‌زد هی از این خیمه به آن خیمه زنی سر می زد آه بانو چه کسی حال تو را می فهمد؟ علی از فرط عطش سوخت، خدا می فهمد می رسد ناله آن مادر عاشورایی زیر لب زمزمه دارد: پسرم لالایی کمی آرام که صحرا پر گرگ است علی و خدای من و تو نیز بزرگ است علی کودک من به سلامت سفرت، آهسته می‌روی زیر عبای پدرت آهسته پسرم می روی آرام و پر از واهمه‌ام بیشتر دل نگران پسر فاطمه ام پسرم شادی این قوم فراهم نشود تاری از موی حسین بن علی کم نشود تیر حس کردی اگر سوی پدر می‌آید کار از دست تو از حلق تو بر می‌آید خطری بود اگر، چاره خودت پیدا کن قد بکش حنجره‌ات را سپر بابا کن *** (سیدحمیدرضا برقعی)

بر بوریای کهنه کفن گریه می‌کند «تا خامه لب گشود سخن گریه می‌کند» پای غمش به داغ جوان دیده ها قسم «بیچاره است مرد چو زن گریه می‌کند» باران غاضریه نشان سرور نیست «صبحی‌ست کز وداع چمن گریه می‌کند» معمار قبر پر شده از آب واقف است «تعمیر بر بنای کهن گریه می‌کند» آه ای حجاز زاده عراق آمدی چرا؟ «از درد غربت تو وطن گریه می‌کند» باور نمی‌کنی؟ خودت از خیزران بپرس «دندان دمی که ریخت دهن گریه می‌کند» گفتم مرو برادر من خواهش مرا «چون طفل بر زمین مفکن، گریه می‌کند» میل به باغ کی کنم آخر که مثل ابر «گُل نیز بی تو بر سر من گریه می‌کند» «بیدل به هر کجا رگ ابری نشان دهند بر ماتم حسین و حسن گریه می‌کند» میلادحسنی