پارت1
قرب غریب👇🙃☺️
اهل کشور انگلستان هستم و اسمم ونوسِ.در دانشگاه علوم پزشکی👩⚕،
مشغول تحصیل بودم و کاری هم،به کار هم،به همکلاسی ها و تفریحاتشان نداشتم.
یک روز،بعد از ترک کلاس و بی توجه به بگو مگوهای دانشجویان به طرف منزل🏠در حال حرکت🚶♀بودم که صدای جوانی،رشته افکارم را پاره کرد:
👱_خانم ونوس!ببخشید.می توانم چند لحظه وقتتان را بگیرم.
چند لحظه مکث کردم،چشمانم در نگاهش خیره ماند.در یک لحظه چندین فکر به ذهنم رسید. بیش از این سکوت را جایز ندانستم،گفتم:
👱♀_بفرمایید.
با ارامش خاصی در حالی که به زبان انگلیسی هم تسلط کافی داشت گفت:
👱_من ایرانی🇮🇷هستم و اسمم محمّد است.هرچند قصد نداشتم از خارج از کشور خودم تشکیل خانواده👨👩👦👦بدهم،
امّا رفتار و اخلاق شما خوب شما، نظر من را عوض کرد.می خواستم اگر اجازه بدهید از شما خاستگاری کنم.
خیلی جسورانه و با اقتدار خواسته اش را بی مقدمه بیان🗣 کرد،از صحبت کردنش خوشم امد، با ادب و جسور بود،حفظ طپظاهر کردم و باحالتی عادی گفتم:
👱♀_خیلی عذر می خواهم، من باید با مادرم👵مشورت کنم. شما هم ظاهراً پزشکی👨⚕می خوانید!؟
لبخند ملیحی😊زد و گفت:
👱_بله،این ترم اخر من است.
ادامه دارد...
نویسنده:پور سیّداقایی
@yadegar_madar
