۱۷سالم‌بود که مداحی و‌تعزیه‌خونی میکردم برا امام‌حسین.. و کارای مسجدو پذیرایی انجام میدادم ویه پام کفاشی بابام بود چندسال بعدبالاخره منم دامادشدم وازدواج کردم و‌ثمره‌ازدواجمون شد یه آقا کوچولو که اسمشو‌گذاشتیم علی رضا که تا‌عمر داره پاکاره‌امام‌رضا باشه #شهید_مهدی_سادات

سیزده‌شهریور۹۵بود شب شده‌ راه افتادیم‌سمت حماه توی راه‌خوردیم‌به کمین از همه طرف اتیش‌میرختن نامردا از چپو‌راست میزدنمون‌یه قیامتی بود که‌نگو و‌نپرس... #شهید_مهدی_سادات

#داستان_شب📚 رمان قشنگه، عاشقانش هم که قشنگ تر 🍃🍃 ✅خبر ،خبر قراره باهم یه رمان خاص بخونیم .... رفقاتونو دعوت کنید 😊 💢واما... با رمان شیرین و جذاب ♥️ #دختر_شینا ♥️ در کنارتون هستیم . هر شب راس ساعت ۲۳ با ما همراه باشید😊

#دختر_شینا🌸 #قسمت_هفدهم رفتم و گوشه ای نشستم و آن را باز کردم. چند تا بلوز و دامن و روسری برایم خریده بود. از سلیقه اش خوشم آمد. نمی دانم چطور شد که یک دفعه دلم گرفت. لباس ها را جمع کردم و ریختم توی ساک و زیپش را بستم و دویدم توی حیاط. صمد نبود، رفته بود. فردایش نیامد. پس فردا و روزهای بعد هم نیامد. کم کم داشتم نگرانش می شدم. به هیچ کس نمی توانستم راز دلم را بگویم. خجالت می کشیدم از مادرم بپرسم خبری از صمد دارد یا نه. یک روز که سرِ چشمه رفته بودم، از زن ها شنیدم پایگاه آماده باش است و به هیچ سربازی مرخصی نمی دهند. پدرم در خانه از تظاهرات ضد شاه حرف می زد و اینکه در اغلب شهرها حکومت نظامی شده و مردم شعارهای ضد حکومت و ضد شاه سر می دهند؛ اما روستای ما امن و امان بود و مردم به زندگی آرام خود مشغول بودند. یک ماه از آخرین باری که صمد را دیده بودم، می گذشت. آن روز خدیجه و برادرم خانه ما بودند، نشسته بودیم روی ایوان. مثل تمام خانه های روستایی، درِ حیاط ما هم جز شب ها، همیشه باز بود. شنیدم یک نفر از پشت در صدا می زند: «یاالله... یاالله...» صمد بود. برای اولین بار از شنیدن صدایش حال دیگری بهم دست داد. قلبم به تپش افتاد. برادرم، ایمان، دوید جلوی در و بعد از سلام و احوال پرسی تعارفش کرد بیاید تو. صمد تا من را دید، مثل همیشه لبخند زد و سلام داد. حس کردم صورتم دارد آتش می گیرد.

🌹🌹🌹

#دختر_شینا 🌸 #قسمت_هجدهم انگار دو تا کفگیر داغ گذاشته بودند روی گونه هایم. سرم را پایین انداختم و رفتم توی اتاق. خدیجه تعارف کرد صمد بیاید تو. تا او آمد، من از اتاق بیرون رفتم. خجالت می کشیدم پیش برادرم با صمد حرف بزنم یا توی اتاقی که او نشسته، بنشینم. صمد یک ساعت ماند و با برادرم و خدیجه حرف زد. وقتی از دیدن من ناامید شد، بلند شد، خداحافظی کرد برود. توی ایوان من را دید و با لحن کنایه آمیزی گفت: «ببخشید مزاحم شدم. خیلی زحمت دادم. به حاج آقا و شیرین جان سلام برسانید.» بعد خداحافظی کرد و رفت. خدیجه صدایم کرد و گفت: «قدم! باز که گند زدی. چرا نیامدی تو. بیچاره! ببین برایت چی آورده.» و به چمدانی که دستش بود اشاره کرد و گفت: «دیوانه! این را برای تو آورده.» آن قدر از دیدن صمد دستپاچه شده بودم که اصلاً چمدان را دستش ندیده بودم. خدیجه دستم را گرفت و با هم به یکی از اتاق های تو در تویمان رفتیم. درِ اتاق را از تو چفت کردیم و درِ چمدان را باز کردیم. صمد عکس بزرگی از خودش را چسبانده بود توی درِ داخلی چمدان و دورتادورش را چسب کاری کرده بود. با دیدن عکس، من و خدیجه زدیم زیر خنده. چمدان پر از لباس و پارچه بود. لابه لای لباس ها هم چند تا صابون عطری عروس گذاشته بود تا همه چیز بوی خوب بگیرد.

شهید- مدافع- حرم سید سجاد حسینی🌹 #شادی روح شهید صلوات

عطرِ تو دارَد این هَوا سَر بِه هَواتَرین مَنم ..💝

از آدم‌هایِ مذهبی نه اما از مذهبی‌نماها بترسید آنان به درجه‌ای رسیدند ڪــه مطمئن هستند هرڪاری بڪنند اشڪالی ندارد چون فڪر می‌ڪنند با عبادت ڪردن جبرانش می‌ڪنند.. °راست‌میگه‌ها

اونشب من تیربار PKدستم بود و‌جلوی گردان‌میرفتم وقتی توی کمین گیر افتادیم جانانه آتیش‌میریختم،خلاصه جهنمی درست کرده بودم براشون تا اینکه‌با‌موشک ارپی‌جی سمتم شلیک کردن وبه آرزوم یعنی #شهادت رسیدم🕊 #شهید_مهدی_سادات