‌‌‌قسمت چهاردهم قصه دلبری سـرمان می رفـت، هیئتمـان نمی رفـت: رأیة العبـاس چیـذر، دعـای کمیـل حاج منصـور در شـاه عبدالعظیمA، غـروب جمعه هـا هـم می رفتیـم طـرف خیابان پیروزی، هیئت گودال قتلگاه. حتی تنظیم می کردیم شب های عید در هیئتی که برنامه دارد، سالمان را تحویل کنیم. به غیراز روضه هایی که اتفاقی به تورمان می خورد، این سه تا هیئت را مقید بودیم. حاج منصـور ارضـی را خیلـی دوسـت داشـت، تـا اسـمش می آمـد می گفـت: «اعلی اللـه مقامـه و عظُـم شـأنه.» ردخـور نداشـت شـب های جمعـه نرویـم شـاه عبدالعظیمA، برنامـۀ ثابـت هفتگی مان بـود. حاج منصور آنجا دوسـه سـاعت قبل از نماز صبح، دعای کمیل می خواند. نماز صبـح را می خواندیم و می رفتیم کله پاچه می خوردیم. به قول خودش: «بریم کَلَپچ بزنیم!» تا قبـل از ازدواج، به کله پاچه لب نـزده بودم. کل خانواده می نشسـتند و به به و چه چه می کردند، فایده ای نداشت. دیگ کله پاچه را که بار می گذاشتند، عق می زدم و از بویش حالم بد می شد. تا همۀ ظرف هایش را نمی شستند، به حالت طبیعی برنمی گشتم. دوسـه هفته می رفتم و فقط تماشـایش می کردم. چنـان با ولع با انگشـتانش، نان ترید آبگوشت را به دهان می کشید که انگار از قحطی برگشته. با اصرارش حاضر شدم فقط یک لقمه امتحان کنم، مزه اش که رفت زیر زبانم، کله پاچه خور حرفه ای شـدم. به هرکـس می گفتـم کله پاچه خـوردم و خیلی خوشـمزه بود و پشـیمان هسـتم که چرا تابه حال نخورده ام، باور نمی کرد. می گفتند: «تو؟ تو بااین همه اد او اطوار؟» قبل از ازدواج خیلی پاستوریزه بودم، همه چیز باید تمیز می بود. سرم می رفت، دهن زدۀ کسی را نمی خوردم. بعد از ازدواج به خاطر حشر و نشر با محمدحسین خیلی تغییر کردم. کله پاچه که به سـبد غذایی ام اضافه شـد هیـچ، دهنی او را هم می خوردم. اگـر سـردردی، مریضی یـا هـر مشـکلی داشـتیم، معتقد بودیـم برویـم هیئت خوب می شویم. می گفت: «می شه توشـۀ تموم عمر و تموم سالت رو در هیئت ببندی!» در محرّم بعضی ها یک هیئت که بروند می گویند بس است، ولی او از این هیئت بیرون می آمد می رفت هیئت بعدی. یک سـال روز عاشـورا از شدت عزاداری، چند بـار آمپول دگـزا زد. بهـش می گفتم: «ایـن آمپولا ضـرر داره!» ولی او کار خـودش را می کرد. آخرسـر که دیدم حریف نیسـتم، به پـدر و مادرم گفتم: «شما بهش بگین!» ولی باز گوشش به این حرف ها بدهکار نبود. خیلی به هم ریخته می شد. ترجیح می دادم بیشتر در هیئت باشد تا در خانه، هم برای خودش بهتر بود، هم برای بقیه. می دانسـتم دسـت خودش نیسـت، بیشـتر وقت ها با سـر و صورت زخم و زیلی می آمـد بیرون. هروقـت روضه هـا اوج می گرفت و سـنگین می شـد، دلم هُری می ریخت. دلشوره می افتاد به جانم که الان آن طرف خودش را می زند. معمولاً شالش را می انداخت روی سرش که کسی اثر لطمه زنی هایش را نبیند. مادرم می گفت: «هروقت از هیئت برمی گرده، مثل گُلیه که شکفته!» داخل ماشین مداحی می گذاشـت. با مداح همراهی می کرد و یک وقت هایی پشت فرمان سـینه می زد. شیشـه ها را می داد بالا، صدا را زیاد می کرد، آن قدر که صدای زنگ گوشی مان را نمی شنیدیم. ادامه دارد... ‌‌‌ https://eitaa.com/yasegharibardakan ــ ـ ــــــــ ــ ◇ ــ ــــــــ

اگه میتونی نخند

‌ حس میکنم بسته‌های اینترنت هم مثل بسته های چیپس شدن، یه ذره نت تهشه، بقیش هوا😒😂😂🤣🤣🤣🤣🤣 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ https://eitaa.com/yasegharibardakan

چرا دعا میکنیم مستجاب نمیشه ؟ https://eitaa.com/yasegharibardakan

#عاقبت_تلخ_هوسرانی با صدای شهید حاج شيخ احمد ضيافتے كافے https://eitaa.com/yasegharibardakan

خیییییلی حقققققققق 😅😂😂

وقتی ایمان داشته باشی خدا کمکت میکنه... دقیقا مثل این پسر ....‌‌ یادت نره یه سر طناب توو دست تو هست و یه سر طناب هم توو دست خدا... https://eitaa.com/yasegharibardakan

تکنیک باز شدن دل !!) ❌⚠️ #دلی | #میرزا_قشنگ_میگفت 💠حجه الاسلام امیرحسین‌دریایی https://eitaa.com/yasegharibardakan

قسمت پانزدهم قصه دلبری جزو آرزوهایش بود در خانه روضۀ هفتگی بگیریم، اما نمی شد. چون خانه مان کوچک بود و وسایلمان زیاد. می گفت: «دوبرابر خونه تیر و تخته داریم!» فردای روز پاتختـی، چند تا از رفقایش را دعوت کرد خانه، بیشـتر از پنج شـش نفر نبودند. مراسم گرفت. یکی شان طلبه بود که سخنرانی کرد و بقیه مداحی کردنـد. زیارت عاشـورا و حدیث کسـا هـم خواندند. ایـن تنها مجلسـی بود که توانسـتیم در خانه برگزار کنیـم. چون هنوز در آشـپزی راه نیفتـاده بودم، رفت و از بیرون پیتزا خرید برای شـام. البته زیـاد هیئت دونفری داشـتیم. برای هم سخنرانی می کردیم و چاشنی اش چند خط روضه هم می خواندیم، بعد چای، نسـکافه یا بسـتنی می خوردیـم. می گفـت: «این خوردنیـا الان مـال هیئته!» هروقت چای می ریختم می آوردم، می گفت: «بیا دوسـه خـط روضه بخونیم تا چای روضه خورده باشیم!» زیارت عاشورا می خواندیم و تفسـیر می کردیم. اصرار نداشـتیم زیارت جامعۀ کبیره را تا ته بخوانیم. یکی دو صفحه را با معنی می خواندیم، چون به زبان عربی مسلط بود، برایم ترجمه می کرد و توضیح می داد. کلاً آدم بخـوری بـود. موقع رفتن بـه هیئت، یـک خوراکی می خوردیـم و موقع برگشـتن هم آبمیوه، بسـتنی یا غذا. گاهی پیاده می رفتیم گلزار شهدای یزد. در مسـیر رفت و برگشـت، دهانمـان می جنبید. همیشـه دنبـال این بـود برویم رستوران، غذای بیرون بهش می چسبید. من اصلاً اهل خوردن نبودم، ولی او بعد از ازدواج مبتلایم کرد. عاشق قیمه بود و از خوردنش لذت می برد. جنس علاقه اش با بقیۀ خوراکی ها فرق داشت. چون قیمه، امام حسین ع و هیئت را به یادش می انداخت، کیف می کرد.هیئـت کـه می رفتیم، اگـر پذیرایـی یا نـذری می دادنـد، به عنـوان تبـرک برایم می آورد. خودم قسمت خانم ها می گرفتم، ولی باز دوست داشت برایم بگیرد. بعد از هیئـت رأیةالعبـاس با لیوان چای، روی سـکوی وسـط خیابـان منتظرم می ایسـتاد. وقتی چای و قنـد را به مـن تعارف می کـرد، حتـی بچه مذهبی ها هم نـگاه می کردنـد. چنـد دفعه دیـدم خانم هـای مسـن تر تشـویقش کردند و بعضی هایشان به شوهرشان می گفتند: «حاج آقا یاد بگیر، از تو کوچیک تره!» خیلی بدش می آمد از زن و مردهـای جوانی که در خیابان دست در دسـت هم راه می روند. می گفت: «مگه اینا خونه و زندگی ندارن؟» ولی ابراز محبت های این چنینی می کـرد و نظر بقیه هم برایش مهم نبـود. حتی می گفت: «دیگران باید این کارا رو یاد بگیرن!» اعتقادش این بود که «با خط کش اسلام کار کن.» پدرم می گفـت: «این دختـر قبـل از ازدواج خیلی چمـوش بود، مـا می گفتیم شوهرش ادبش می کنه، ولی شما که بدتر اون رو لوس کردی!» بدشانسی آورده بود. با همۀ بخوری اش، گیر زنی افتاده بود که اصلا ًآشپزی بلد نبود. خودش ماهر بود. کمی از خودش یاد گرفتم کمی هم از مادرم. آبگوشت، مرغ و ماکارونی اش حرف نداشت، اما عدسی را از بس زمان دانشجویی برای هیئت پخته بـود، از خانم ها هم خوشـمزه تر می پخت. املتش که شـبیه املت نبود. نمی دانم چطور همۀ موادش را این طور میکس می کرد، همه چیز داخلش پیدا می شد. یادم نمی رود اولین باری که عدس پلو پختم، نمی دانستم آب عدس را دیگر نباید بریزم داخل برنج. برنج آب داشـت، آب عدس هم اضافه کردم، شـفته پلو شد.وقتی گذاشتم وسط سفره خندید، گفت: «فقط شمع کم داره که به جای کیک تولد بخوریم!» اصلا ًقاشق فرونمی رفت داخلش. آن را برد ریخت روی یک زمین که پرنده ها بخورند و رفت پیتزا خرید. ادامه دارد... ‌‌‌https://eitaa.com/yasegharibardakan ــ ـ ــــــــ ــ ◇ ــ ــــــــ ـ ــ

📨 :نتانیاهو خبر نداره ما، عملیات کربلا رو تا ۱۰رفتیم عملیات والفجرو تا ۱۰رفتیم عملیات فتح رو تا ۱۰ رفتیم عملیات نصر رو تا ۹ رفتیم؛ وعده صادق که هنوز ۲ هستیم 😁 https://eitaa.com/yasegharibardakan

💠 #برخورد گاهی اوقات ما با برخورد بد دیگران به دنبال برخورد متقابل هستیم اما این رفتار نه تنها مارا آرام نمیکند بلکه شعله های نفرت و حس انتقام جویی را در ما ایجاد میکند حال در مواجهه با همچین افرادی چکار کنیم؟ 🔹 امام صادق علیه السلام: هر کس تو را گرامى داشت، تو نیز او را گرامى بدار و هر کس به تو بى احترامى کرد، خودت را در مرتبه او قرار مده. 📚 میزان الحکمه/ج11 ✍🏼 در برخورد با دیگران حدود خود را بشناسیم. اگرکسی به ما بی احترامی کرد، به خاطر حفظ احترام و شخصیت و #آرامش خود، از بی احترامی به او بپرهیزیم. https://eitaa.com/yasegharibardakan ‌‌‌ ــ ـ ــــــــ ــ ◇ ــ ــــــــ ـ ــ

از زیباترین نماهنگ هایی که درباره #نماز دیدم ‌‌‌https://eitaa.com/yasegharibardakan ــ ـ ــــــــ ــ ◇

🔆 #پندانه ✍ دنیایی که جز انسان قضاوتش نمی‌کند 🔹هیچ مگسی در اندیشه فتح ابرها نیست. هیچ گرگی، گرگ دیگر را به‌خاطر اندیشه‌اش نمی‌کشد. 🔸هیچ کلاغی به طاووس، رشک نمی‌برد. و قناری می‌داند قارقار هم شنیدن دارد. 🔹هیچ موشی به فیل به‌خاطر بزرگی‌اش حسادت نمی‌کند. و زنبور می‌داند که گل، مال پروانه هم هست. 🔸رودخانه به قورباغه هم اجازه خواندن می‌دهد. کوه از مرگ نمی‌ترسد و هیچ سنگی به سفر فکر نمی‌کند. 🔹هیچ موجودی در زمین، بیشتر از انسان هم‌نوعانش را قضاوت نمی‌کند و هم‌نوعانش را به خاک و خون نمی‌کشد! 🔹ای انسان! دنیا، فقط برای تو نيست... ‌‌‌https://eitaa.com/yasegharibardakan ــ ـ ــــــــ ــ ◇ ــ

آخ که چقدر خوب میشد جمعه شب این هفته که شب میلاد امام عسکری ع، پدر امام زمانه و مجمع مراسم جشن داریم ، غذای تبرکی هم میتونستیم بدیم.....😔 معمولا این مناسبتها غریب میان و میرن😔 یعنی کسی یا عده ای بانی میشن سفره پدر امام زمان عج رو پهن کنن؟ یکی بگه اینقدرش با من.... یکی بگه من گوشت میدم یا عقیقه دارم.... یکی بگه برنجش با من... یکی بگه خیرات پدر و مادرم ،اینقدرش با من... نمیدونم..... یا صاحب الزمان... 🤲 شماره حساب سیبا ۰۱۰۶۵۵۶۶۹۴۰۰۱ به نام مجمع عاشقان اردکان به شماره کارت 6037998800051582 و شناسه شبا  IR73 0170 0000 0010 6556 6940 01 

کَلِش گَلِش موند قصه حاجی کَل حسین https://eitaa.com/yasegharibardakan

🎥اتفاقی فوق‌العاده عجیب برای یک جانباز 🔹جانباز جنگ تحمیلی براثر موج انفجار حافظه‌اش از بین میره و بعد از ۳۴ سال بر اثر زمین خوردن در آسایشگاه حافظه‌اش کامل برمی‌گرده و معلوم میشه اهل روستایی در کردستان بوده. 🔹و مادر بعد از ۳۴ سال پسر رزمنده‌شو که فکر میکرده مفقودالاثر شده میبینه. حال دلتون خووووش😭😭😭😭 شب به خیییر https://eitaa.com/yasegharibardakan

مهم و عالی:: کودکان کم‌تر از ۱۳ سال از خرید فیش عمره معاف شدند در حالی که فقط کودکان متولد سال ۹۰ به بعد که یکی از والدین‌ آنها ودیعه‌گذاری عمره کرده بود، می‌توانستند بدون فیش به خانه خدا بروند، از امروز همه کودکان از خرید فیش معاف شدند. رئیس سازمان حج سیدعباس حسینی می‌گوید که «از ۱۷ مهر همه متولدین سال ۹۰ به بعد، می‌توانند بدون فیش به زیارت بروند.»

جیگر ایرانی‌ها 🤲 جیگر اسرائیلی ها🤏 https://eitaa.com/yasegharibardakan

#تلنگر خوب به این اسمها نگاه کنید ... لسوتو، بابادوس، کومور، موریس، نائورو، پالائو، پاپوآ گینه نو سَن مارینو، سنت کیتس و نویس، ساموآ، سائوتومه، سیشل، سوازیلند، تونگا، تووالو، وانواتو، مالاوی، کیپ ورد، جیبوتی، بنین، بلیز، آنتیگوا باربادو، جزایر سلیمان، جزایر فارور، جزایر مارشال، موریتانی و بسیاری دیگر ... اینها اسامی بخشی از کشورهایی هستند که زیر ۱۰۰ سال عمر داشته و زیر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت دارند و کاملا برنامه ریزی شده و با سیاست های پلید آمریکا تشکیل شده و اینک عضو سازمان ملل هستند و هر کدام یک حق رای دارند ! از سال ۱۹۴۵ که سازمان ملل با حضور ۵۱ کشور تشکیل شد ، تا کنون کشورهای زیادی با هدایت آمریکا ، اصطلاحاً مستقل شده‌اند و اعضای سازمان ملل را به چیزی در حدود دویست عضو (۲۰۰ کشور) رسانده‌اند جالب اینجاست که به یکباره شما می‌شنوید که بالای ۱۵۰ کشور در سازمان ملل ایران را به نقض حقوق بشر متهم کرده‌اند ! یا می‌گویند جامعه جهانی نگران برنامه‌های هسته‌ای ایران است ! اما کسی نمی‌گوید این جامعه جهانی چیست و چگونه تشکیل شده است !؟ کسی نمی‌گوید که اکثر این کشورها جمعیتشان به ۳۰۰ هزار نفر هم نمیرسد ! بطوری که جمعیت ۱۰ کشور روی هم رفته کمتر از یکی از شهرکهای کوچک شهرستانهای ایران نیست ۱. واتیکان زیر ۱،۰۰۰ نفر ۲. نائور کمتر از ۱۱،۰۰۰ نفر ۳. تووالو - کمتر از ۱۲,۰۰۰ نفر ۴. پالائو - بیشتر از ۱۸,۰۰۰ نفر ۵. سن مارینو - کمتر از ۳۴,۰۰۰ نفر ۶. لیختن اشتاین - کمتر از ۳۹,۰۰۰ نفر ۷. موناکو - کمتر از ۴۰,۰۰۰ نفر ۸. سنت کیتس و نویس - کمتر از ۵۴,۰۰۰ نفر ۹. جزایر مارشال - کمتر از ۶۰,۰۰۰ نفر ۱۰. دومینیکا - کمتر از ۷۲,۰۰۰ نفر ......... جمعیت ۱۲۶ کشور عضو سازمان ملل فقط هفتاد میلیون نفر هست ، که بله قربان گوی آمریکا هستند . مساحت تمامی این کشورها به اندازه ایران نمی‌شود خوب حالا فهمیدید کدوم دنیا مارا به نقض حقوق بشر محکوم میکند ؟؟؟ أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ ...؟؟؟

عارفانه 💔حجت اشرف زاده💔 💔رفیق بغض هرشبم💔

قسمت شانزدهم قصه دلبری دسـت به سـوزنش هم خـوب بود. اگـر پارچـه ای پاره می شـد، دکمـه ای کنده می شـد یا نیـازی به دوخـت ودوز بود، سـریع سـوزن را نـخ می کـرد. می گفت: «کوچیک که بودم، مادرم معلم بود و می رفت مدرسه،من بیشتر پیش مادربزرگم بودم!» خیاطی را از آن دوران به یادگار داشت. یکی از تفریحـات ثابتمـان پیـاده روی بـود. در طـول راه تنقـلات می خوردیم. بهشـت زهرا رفتنمان هم به نوعی پیاده روی محسـوب می شـد. پنجشنبه ها یا صبح جمعه غذایـی آماده برمی داشـتیم و می رفتیم بهشـت زهرا تـا بعدازظهر می چرخیدیم. یک جا بند نمی شد، از این شهید به آن شـهید، از این قطعه به آن قطعه. اولین بار کـه رفتیم قطعۀ شـهدای گمنام، گفـت: «برای اینکه این وصلت سـر بگیره، نذر کردم سنگ مزار شـهدایی رو که سنگ قبرشون شکسـته، با هزینۀ خودم تعویض کنم!» یک روز هشت تا از سنگ ها را عوض کرده بود، یک روز هم پنج تا. گفتم: «مگه از سنگ قبر، ثوابی به شهید می رسه؟» گفت: «اگه سنگ قبر عزیز خودت بود، باز همین رو می گفتی؟» به شـهید چمران انس و علاقۀ خاصی داشـت، به خصوص بـه مناجات هایش. شـهید محمد عبدی را هم خیلی دوسـت داشت. اسـم جهادی اش را گذاشته بود: «عمار عبـدی.» عمار را از کلیـد واژۀ «اَینَ عمارِ» حضرت آقـا و عبدی را ازشـهید عبدی گرفته بود. بعضی هـا می گفتنـد: «از نظر صورت، شـبیه محمد عبدی و منتظرقائم1 هستی.» ذوق می کرد تا این را می شنید. الگویش در ریش گذاشـتن، شـهید محسـن دین شـعاری بود. زمانی که جهاد مغنیه شهید شـد، واقعاً به هم ریخت. داشـتیم اسـباب اثاثیۀ خانه مان را مرتب می کردیـم. می خواسـتم چینـش دکـور را تغییـر بدهـم، کارمان تعطیل شـد. ازطرفی هم خیلی خوشحال شد و می گفت آقازاده ای که روی همه را کم کرد. تا چند وقت عکس رسول خلیلی را روی ماشین و داخل اتاق داشت. همۀ شهدا را زنده فرض می کرد که «اینا حیات دارن ولی ما نمی بینیم!» تمام سـنگ قبرهای شهدا را دست می کشید و می بوسـید. بعضی وقت ها در اصفهان و یزد اگر کسی نبود پابرهنه می شد، ولی در بهشت زهرا هیچ وقت ندیدم کفشش را دربیاورد. تاریخ تولد و شهادت شـهدا را که می خواند، می زد توی سـرش: «ببین اینا چه زندگی پرثمری داشتن ولی من با این سن، هیچ خاصیتی ندارم!» تازه وارد سپاه شده بود، نُه ماه بعد از عروسی. برای دورۀ آموزشی پاسداری رفت اصفهان. پنجشنبه جمعه ها می آمد یزد. ماه رمضان که شد پانزده روز من را هم با خودش برد. ازطرف سپاه بهش سـوئیت داده بودند، صبح ها ساعت هشت می رفت تا دوی بعدازظهـر. می خوابیدم تـا نزدیک ظهر، بعد هم تـا ختم قرآن روزانه ام را می خواندم می رسید، استراحتی می کرد و می زدیم بیرون و افطاری را بیرون می خوردیم. خیلـی وقت ها پیـاده می رفتیم تا تخته فولاد2 و گلسـتان شهدا، به مکان های تاریخی اصفهان هم سر زدیم: سی و سه پل و پل خواجو. همان جا هم تکه کلامی افتاد سـر زبانش: امام و شـهدا. هروقت می خواسـت بپیچاند می گفت: «امام و شهدا!» ـ کجا می ری؟ ـ پیش امام و شهدا! ـ با کی می ری؟ ـ با امام و شهدا! ادامه دارد... ــ ـ ــــــــ ــ ◇

فقط یه دقیقه این ویدیو رو ببین و به هیچ چیز دیگه ای فکر نکن https://eitaa.com/yasegharibardakan