وقتی سوار قطار هستم بهترین زمان هستش برای اندیشیدن به آنچه باید نیندیشم 😁

مستند پگاه آهنگرانی را وقت کردم در قطار نگاه کردم چند نکته در مورد این هجمه‌ی جدید با شخصیت سازی از ترانه علیدوستی در بستر جامعه‌ ای که آن را پدر سالار مینامد 📍📍📍 ۱. گذر از موضع دفاعی به تهاجمی: ما نباید صرفاً در موضع دفاع باقی بمانیم، بلکه باید گفتمان خود را تهاجمی تر کنیم. یکی از نقاط آسیب پذیر غرب، مسئله «مردسالاری ساختاری» آنهاست؛ همانطور که مقام معظم رهبری نیز در سال‌های گذشته بر این موضوع تأکید کرده‌اند. ۲. تبیین نظریه «زوجیت» در برابر «تضاد هگلی»: ایشان دو سال پیش نیز بر ضرورت توجه به مفهوم «زوجیت» در مقابل نظریه تضاد هگلی تأکید کردند و خواستار تامل در این زمینه شدند. این مفهوم می‌تواند پایه‌ای برای الگوی سوم زن در برابر الگوی فمینیستی غربی باشد. ۳. حفظ و جهت‌دهی به «ذخیره استراتژیک» اجتماعی: زنان محجبه‌ای که در مقابل حوادث اخیر (مانند طرح موسوم به مهسا امینی) موضع گیری مستقل داشتند، یک ذخیره ارزشمند هستند. باید با تقویت بینش و ایمان آنان، این انرژی را به سمت تحول اجتماعی مثبت و انقلابی هدایت کرد، نه اینکه آنان را در تقابل با نظام قرار دهیم. ۴. معرفی الگوهای زنانه جدید مانند خانم دباغ: اگرچه الگوهای عمیق‌تری مانند مادران شهدا داریم، اما نیاز به معرفی چهره‌هایی است که بتوانند برای نسل جوان جذابیت میدانی و شجاعت روایی داشته باشند. مدلی مانند خانم دباغ می‌تواند حس هویت‌خواهی و شجاعت نوجوان و جوان را پاسخ دهد. ۵. ترسیم فضای جهانی مبارزه برای نوجوانان: مقام معظم رهبری در سیزده آبانِ دو سال پیش بر ارتباط نوجوانان ایران با نوجوانان سایر کشورها تأکید کردند. گویا هدف این است که خط مقدم مبارزه و هویت‌‌خواهی به صحنه جهانی هدایت شود، نه آنکه صرفاً در تقابل داخلی مصرف گردد. در کل، با استراتژی صرفاً دفاعی به نتیجه مطلوب نمی‌رسیم. @yavaghit