🔸ترتیل صفحه 366 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام ماهور 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

قرآن ترجمه المیزان سوره 25 سوره مبارکه الفرقان صفحه 366 وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ وَلَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ يَلْقَ أَثَامًا (68) و آنان که با خدا معبود ديگرى نمى خوانند و کسى را که خدا [خونش] را حرام کرده است جز به حقّ نمى کشند و زنا نمى کنند، و کسى که اينها را انجام دهد به کيفرى سخت خواهد رسيد. (68) يُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَانًا (69) روز قيامت عذاب براى او مضاعف مى شود و باخوارى در آن ماندگار مى گردد. (69) إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (70) مگر کسانى که توبه کنند و ايمان آورند و کار شايسته انجام دهند که خدا بدى هاى آنان را به خوبى هاتبديل مى کند و خدا آمرزنده و صاحب رحمت است. (70) وَمَنْ تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا (71) و هر کس که توبه کند و کار شايسته انجام دهد، همانا او به سوى خدا بازمى گردد بازگشتى سزاوار. (71) وَالَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا (72) و آنان که بر سر [گفتار و کردار] باطل حاضر نمى شوند و هرگاه به لغو و بيهوده بگذرند بزرگوارانه مى گذرند. (72) وَالَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْهَا صُمًّا وَعُمْيَانًا (73) و آنان که وقتى به آيات پروردگارشان تذکّر داده مى شوند، با حال کرى و کورى بر آنها نمى افتند [بلکه با گوش شنوا و چشم بينا به آنها توجّه مى کنند]. (73) وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا (74) و آنان که مى گويند: پروردگارا! به ما از ناحيه همسران و نسل هايمان مايه روشنى چشم عطا کن و ما را پيشواى تقواپيشگان قرار ده. (74) أُولَٰئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَيُلَقَّوْنَ فِيهَا تَحِيَّةً وَسَلَامًا (75) به اينان (بندگان رحمان) به سبب صبرى که کردند غرفه [بهشتى] سزا داده مى شود و در آن جا با تحّيت و سلامى [گرم] روبه رو مى شوند. (75) خَالِدِينَ فِيهَا ۚ حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا (76) جاودانه در آن جا خواهند بود، چه خوب قرارگاه و جاى ماندنى است! (76) قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ ۖ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزَامًا (77) [به تکذيب کنندگان] بگو: اگر به خاطر دعوت شما [به اسلام] نبود پروردگار من به شما اعتنايى نداشت، زيرا شما [حقّ را ]تکذيب کرديد و به زودى [کيفر اين تکذيب ]ملازم شما خواهد بود. (77) 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

نکته تفسیری صفحه ۳۶۶: اگر دعای شما نباشد، خدا هیچ اعتنایی به شما نمی­ کند: همه‏ی ما با واژه‏ی «دعا» آشنا هستیم و بدون شک خودمان نیز آن را تجربه کرده­ ایم. ما انسان­ها برای ادامه‏ی حیات و رسیدن به اهداف خود در زندگی، به این نیاز داریم که اسباب و وسایل فراوانی در کنار هم قرار گیرند و به ما برای رسیدن به هدف کمک کنند. برای مثال، رفتن به مدرسه در هر روز، کاری­ست که به صدها و شاید هزاران عامل وابسته است؛ عواملی مانند سلامت قلب و مغز و ماهیچه­ ها و چشم و ... ، اوضاع مناسب آب و هوایی، اتّفاق نیفتادن حادثه‏ی نامناسب در بین راه، و ... . واقعیت این است که بیشتر این عوامل از اختیار ما خارج و به عوامل دیگری وابسته است که همه­ ی آن­ها در نهایت به پرورگار هستی می­ رسد. از این رو انسان، موجودی کاملاً نیازمند و وابسته است و پیوسته باید امیدوار باشد که اسباب و عللِ لازم، دست در دست هم دهند تا او بتواند زندگی­ اش را به خوبی ادامه دهد. این واقعیت هنگامی روشن می‏شود که برخی از اسباب و علل، وظیفه‏ی خود را به­ درستی انجام ندهند، و به قول معروف، گـرهی در زندگی انسان بیفتد. پریـشانیِ مردم در هنگام مبتلا شدن به بیماری­ هایِ لاعلاج، مشکلات مالی، زلزله و ... ، و توجّه شان به نیروی بی­ پایان خدا در این مواقع، حقیقتی انکارناپذیر است؛ زیرا دیگر برایشان ثابت می­ شود که اسباب و علل از دستشان خارج است و باید به خدای سبب‏ساز امید داشته باشند. قرآن کریم و پیشوایان دین، بارها ما را به این نکته توجّه داده­ اند که در هر کاری از خدای بزرگ کمک بخواهیم؛ چه در ظاهر، اسباب و علل را هماهنگ بدانیم و چه به مشکلی برخورد کرده باشیم. یکی از دلایل مهم توصیه­ ی دین در مورد شروع هر کاری با «بسم­ الله» و توجّه به خدا و کمک خواستن از او، همین نکته است. آیه‏ ۷۷ سوره فرقان نیز به همین موضوع اشاره می­ کند و می­ فرماید که اگر شما به خدا توجّه نداشته باشید و به درگاه او دعا نکنید، در پیشگاه او ارزشی ندارید و خدا نیز به شما اعتنایی نمی­ کند؛ زیرا اگر موجودی که سراسر وجودش نیاز و فقر به خداست، به او توجّه نکند و از درگاه او کمک نخواهد، آیا لیاقت توجّه و لطف خدای بزرگ را دارد؟ از این ­رو پیشوایان معصوم ما نیز برای دعا جایگاه بسیار والایی معرفی کرده و آن را یکی از بهترین و محبوب­ترین کارها نزد خدا برشمرده­ اند. در روایتی از امام باقر علیه السلام می­ خوانیم: «هیچ چیزی نزد خدا برتر از این نیست که از او درخواست کنند و آنچه را که نزد اوست، از او بخواهند، و هیچ­ کس نزد خدا منفورتر از کسی نیست که از عبادت او تکبّر ورزد و چیزهایی را که نزد خداست، از او نخواهد.»[ در حدیث دیگری از امام صادق علیه السلام آمده است: «بر شما باد به دعا کردن؛ زیرا شما با هیچ کاری مانند آن به خدا نزدیک نمی­ شوید؛ دعا برای درخواست­های کوچک را به سبب کوچکی آن­ها رها نکنید؛ زیرا خدایی که پاسخ درخواست­ های کوچک نزد اوست، همان خدایی­ است که پاسخ درخواست­های بزرگ را نیز در دست دارد.» البتّه باید به یاد داشته باشیم که معنای دعا، تنبلی و دست روی دست گذاشتن نیست؛ بلکه برعکس، دعا همیشه با تلاش و فعالیت همراه است؛ امّا تلاش و فعالیّتی که در کنار آن، خدایی مورد توجّه قرار دارد که تمام علل و اسباب در اختیار اوست.  [1] - این متن براساس یکی از دو تفسیر معروف آیه نوشته شده که «دعائکم» از قبیل اضافة مصدر به فاعل فرض شده است. برای اطّلاع بیشتر ر.ک به تفاسیر روح المعانی و نمونه، ذیل آیة مورد بحث [2] - الکافی، ج2، ص466 [3] - همان، ص467 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

🔆#نکات_قرآنی 💌 یک نکته از صفحه هشتم قرآن کریم 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

🔸 درس چهارم (بخش اول) 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

👇👇👇 💥شهادت عضو اهدا شده بر علیه انسان ‼️شبهه: ♦️اگر عضوی را به دیگری هدیه دهیم، مثلا دست را به بدن دیگری اهدا کنیم، آن دست بر علیه بدن دیگری #شهادت می‌دهد یا بدن ما؟ ✍️پاسخ: ✅حقیقت انسان #روح اوست[1] و تمام علم و حافظه و عمل‌کرد انسان در روح او ثبت می‌شود و اعضای بدن، هم در دنیا و هم در #آخرت تنها ابراز کار نفس هستند و چیزی در آن‌ها ثبت و ضبط نمی‌شود. 👈لذا حتی اگر دست یا پا یا هر عضو دیگری تغییر کند، روز #قیامت باز با همان عضو بر علیه آن شخص، شهادت داده می‌شود، چون تمام افکار و اعمال انسان در روح ثبت و ضبط می‌شود و این بدن ابزار کار هستند. 📚پی‌نوشت: [1]. صدر المتألهين، الحكمة المتعالية فى الاسفار العقلية الاربعة، دار احياء التراث - بيروت، چاپ سوم، 1981 م، ج 9، ص 200. 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

🤚 #عهد_نماز: حقیقت اقامه نماز 🔸 حقیقت #اقامه_نماز ، تمرین #ولایت است لذا منافق از اقامه نماز ابا دارد و اگر نماز بخواند، حقیقت آن و ولایت محقق نمی‌شود. لذا #احکام_نماز جماعت و نماز فردی را اگر مقایسه کنیم، احکام #نماز_جماعت اولی است زیرا ظهور ولایت در آن اشد است؛ مانند جایی که زیاد شدن رکن در نماز جماعت، برای رسیدن به مقام جماعت، نماز را باطل نمی‌کند. 🆔 لینک کانال 👇 http://eitaa.com/joinchat/332070913C6cfce71bab

پیشنهاد می شود قبل از شروع ختم قرآن روزانه در ماه مبارک رمضان 👈حتما این کلیپ زیبا را تا آخر ببینید 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

معرفی #نرم‌افزار|📲المارد 🔰یه نرم‌افزار عالی که تک تک کلمات قرآن رو تجزیه کرده و با یه کلیک ساده می‌تونی تجزیه آیات رو بفهمی🤩 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

#ادبستان_نماز نماز این ستون دین و این زیباترین زیبا برای اوج گرفتن وپرواز در آسمان معنویات برای انسان قرار داده شده است وقتی که صدای دلنشین موذن از گلدسته ها و از لابه لای پیچ و خم کوچه ها به گوش می رسد وانسان را به نماز فرا می خواند (حی الصلواة حی اللفلاح )چه زیبا است وضوی مومن وچه زیبااست حرکت به سوی نماز چه زیباست که انسان با خلوص نیت به درگاه معبود خویش رود در حالیکه مروارید های درخشان از گونه هایش جاری می شود.✿⊱ #نمازاول_وقت

✍#نکات_قرآنی 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

صفحه ۳۶۸ مصحف شریف سوره مبارکه شعراء 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

🔸ترتیل صفحه 368 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام ماهور 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه ☘️☘️☘️☘️ 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

قرآن ترجمه المیزان سوره 26 سوره مبارکه الشعراء صفحه 368 قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ (20) گفت: آن (قتل قبطى) را آن وقت در حالى انجام دادم که از ناآگاهان بودم. (20) فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ (21) پس وقتى که از شما ترسيدم از دستتان فرار کردم و پروردگارم به من حکمت بخشيد و مرا از پيامبران مُرسَل قرار داد. (21) وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنِي إِسْرَائِيلَ (22) و [آيا] اين نعمتى است که منّت آن بر من مى نهى که بنى اسرائيل را برده کرده اى؟! (22) قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ (23) فرعون گفت: خداوندگار جهانيان چيست؟ (23) قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ (24) گفت: خداوندگارِ آسمان ها و زمين و آنچه ميان آن دو است، اگر شما اهل يقين هستيد. (24) قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ (25) [فرعون] به اطرافيانش گفت: آيا نمى شنويد [موسى چه مى گويد]؟ (25) قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (26) [موسى] گفت: [او] پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شما است. (26) قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ (27) [فرعون] گفت: بى شک [اين] رسول شما که به سويتان فرستاده شده مجنون است. (27) قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ (28) [موسى] گفت: [همان] خداوندگار مشرق و مغرب و آنچه ميان آن دو هست، اگر تعقّل مى کنيد. (28) قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَٰهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ (29) [فرعون] گفت: اگر معبودى جز من اختيار کنى حتماً تو را از زندانيان قرار مى دهم. (29) قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُبِينٍ (30) [موسى] گفت: آيا اگر معجزه اى روشنگر براى تو بياورم [باز زندانى ام مى کنى]؟ (30) قَالَ فَأْتِ بِهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (31) [فرعون] گفت: اگر راست مى گويى آن را بياور. (31) فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُبِينٌ (32) پس عصايش را افکند و ناگهان آن اژدهايى نمايان شد. (32) وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ (33) و دست خود را [از گريبانش] بيرون آورد و به ناگاه براى بينندگان سفيد بود. (33) قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ (34) [فرعون] به مهتران گرداگردش گفت: قطعاً اين ساحرى کاردان است (34) يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ (35) مى خواهد با سحر خود شما را از سرزمينتان بيرون کند، پس شما چه دستور مى دهيد؟ (35) قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ (36) گفتند: [کار] او و برادرش را به تأخير انداز و گروهى گردآورنده را به شهرها بفرست. (36) يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ (37) تا هر ساحر زبردست [و] کاردانى را نزدت بياورند. (37) فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (38) پس ساحران در موعد روزى مشخّص گردآورى شدند. (38) وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَ (39) و به مردم گفته شد: آيا شما مجتمع خواهيد شد؟ (39) 🌸🌸🌸🌸 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

نکات تفسیری صفحه ۳۶۸: چند نکته: آیات این صفحه به بخشی از گفت وگوی حضرت موسی علیه السلام با فرعون و نشان دادن چند معجزه‏ی الهی به او اشاره کرده است. در بین نکات این آیات، به دو نکته اشاره می کنیم: 1ـ موسی علیه السلام از چه بی خبر بود؟(آیه 20): می دانیم که پیامبران معصوم بوده و پیش از برانگیخته شدن، مرتکب گناهی نشده اند؛ زیرا پیامبران، مسئولیتِ رهبری همه جانبه‏ی مردم را بر عهده داشته اند، و مردم نیز موظّف بوده اند که بدون چون و چرا از آنان اطاعت کنند. اگر امّا مردم از پیامبرانشان گناهی سراغ داشته باشند، حاضر به اطاعت از آنان نمی شوند یا با شک و تردید از آنان پیروی می-کنند؛ زیرا احتمال می دهند که آنان در رساندن پیام های خدا و دستورهای او نیز دچار اشتباه شوند. به ‏همین ‏علّت، خداوند به پیامبرانش چنان آگاهی و علمی بخشیده که خود را با آن از گناه حفظ می کنند؛ همان گونه که ما با آگاهی از آلودگی خاک یا هر چیز کثیف دیگر، از خوردن آن پرهیز می کنیم. در آیه‏ی 20 می خوانیم که حضرت موسی علیه السلام در توجیه کشتن غیر عمد یکی از فرعونیان ستمکار گفت: «من آن کار را در حالی انجام دادم که از ضالین بودم.» در اینجا شاید برای برخی این سؤال پیش آید که مگر ممکن است پیامبر خدا از ضالین باشد. برخی از مفسّران بزرگ در پاسخ این سؤال گفته اند که منظور از واژه‏ی «ضالّ» در این آیه، شخص گمراه نیست؛ بلکه منظور، شخصی است که از عاقبت کار خود خبر ندارد. در حقیقت، حضرت موسی علیه السلام خود را مقصّر نشمرد؛ زیرا آن حضرت در دفاع از یک مظلوم، با شخص ستمگری گلاویز شد و در آن دعوا ـ بدون اینکه قصد کشتن او را داشته باشد ـ با ضربه‏ی مشتی که به او زد، او را از پای درآورد و بنابراین مرتکب هیچ گناهی نشد. آن حضـرت امّا در آن موقع نمی دانست که این ماجرا، باعث زیر و رو شدن زندگی او و فرارش از مصر و آوارگی اش در کوه و بیابان می شود. در واقع حضرت موسی علیه السلام به فرعون فرمود که من از عاقبت کار خود خبر نداشتم و نمی دانستم که دفاع از آن شخص مظلوم، به مرگ طرف مقابل و دردسر برای خودم می انجامد. 2ـ ید بیضاء(آیۀ 33): بر اساس آیه‏ی 12 سوره‏ی نمل، حضرت موسی علیه السلام با نُه معجزه‏ی شگفت انگیز نزد فرعون و فرعونیان رفت. یکی از آن معجزات که در این آیه نیز آمده، «ید بیضاء»(دست سفید و درخشان) است. بر اساس برخی از روایات، حضرت موسی علیه السلام برای انجام این معجزه، دست در گریبان خود کرد و آن را بیرون آورد؛ در آن هنگام، دست آن حضرت چنان می درخشید که نگاه به آن ممکن نبود؛ همان طور که نگاه به خورشید امکان ندارد. 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4