قرآن ترجمه المیزان سوره 7 سوره مبارکه الاعراف صفحه 166 فَإِذَا جَاءَتْهُمُ الْحَسَنَةُ قَالُوا لَنَا هَٰذِهِ ۖ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَطَّيَّرُوا بِمُوسَىٰ وَمَنْ مَعَهُ ۗ أَلَا إِنَّمَا طَائِرُهُمْ عِنْدَ اللَّهِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (131) [ولى به متذکّر نشدند ]پس هنگامى که خوشى و رفاه به سراغشان مى آمد مى گفتند: اين از [خوبى ]ماست و چون گزندى به آنان مى رسيد به موسى و کسانى که با او بودند فال بد مى زدند. آگاه باشيد که شومى [و بدبختى ]آنان تنها نزد خداست [که گناه را مايه بدبختى آنان ساخته است ]ولى بيشترشان [اين را ]نمى دانستند. (131) وَقَالُوا مَهْمَا تَأْتِنَا بِهِ مِنْ آيَةٍ لِتَسْحَرَنَا بِهَا فَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ (132) و [به موسى ]گفتند: هر گونه آيتى براى ما بياورى که ما را با آن افسون کنى، ما هرگز به تو ايمان نخواهيم آورد. (132) فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الطُّوفَانَ وَالْجَرَادَ وَالْقُمَّلَ وَالضَّفَادِعَ وَالدَّمَ آيَاتٍ مُفَصَّلَاتٍ فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا مُجْرِمِينَ (133) پس توفان و ملخ و شپش و قورباغه و خون را که معجزاتى جدا جدا بودند بر آنان فرستاديم ولى تکبر ورزيدند و مردمى مجرم بودند. (133) وَلَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قَالُوا يَا مُوسَى ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَ ۖ لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرَائِيلَ (134) و هنگامى که عذاب بر آنان واقع شد گفتند: اى موسى! به خاطر ما، پروردگارت را به آن عهدى که نزد تو دارد بخوان، اگر اين عذاب را از ما بردارى حتماً سخن تو را باور مى کنيم و بنى اسرائيل را [آزاد مى سازيم و ]با تو مى فرستيم. (134) فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلَىٰ أَجَلٍ هُمْ بَالِغُوهُ إِذَا هُمْ يَنْكُثُونَ (135) پس هنگامى که آن عذاب را تا سرآمدى که بايد بدان مى رسيدند از آنان برداشتيم ناگهان پيمان شکنى کردند. (135) فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا عَنْهَا غَافِلِينَ (136) پس از آنان انتقام گرفتيم و در دريا غرقشان کرديم، چرا که آيات ما را تکذيب کردند و از آنها غافل بودند. (136) وَأَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِينَ كَانُوا يُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَمَغَارِبَهَا الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا ۖ وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ الْحُسْنَىٰ عَلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ بِمَا صَبَرُوا ۖ وَدَمَّرْنَا مَا كَانَ يَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَقَوْمُهُ وَمَا كَانُوا يَعْرِشُونَ (137) و آن قومى را که همواره به زبونى کشانده مى شدند وارث شرق و غرب آن سرزمينى ساختيم که در آن برکت نهاده بوديم، و آن سخن نيکوى پروردگارت درباره بنى اسرائيل [مبنّى بر حاکميّت آنان]، به سبب صبرى که کردند تحقّق يافت و آنچه را فرعون و قوم او [از قصرهاى پرشکوه ]مى ساختند و آن باغهاى داربست دار را که فراهم مى کردند ويران کرديم. (137) 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

🌷نکته تفسیری صفحه ۱۶۶🌷 👈تضرّع و زاری در سختی ها، غفلت و پیمان شکنی در آسودگی ها: در میان پیامبرانی که سرگذشت آنان در قرآن آمده، حضرت موسی و قوم او، بیشترین حجم از داستان انبیا را به خود اختصاص داده اند. داستان پیامبران، به ویژه سرگذشت موسی و فرعون، سراسر عبرت و پند و موعظه است، و حال و روزشان، با افرادی که در زمان پیامبر و پس از آن حضرت تاکنون می زیسته اند، شباهت های زیادی دارد. در روایتی از پیامبر اسلام می خوانیم: «بی شک شما راه و روش گذشتگان را قدم به قدم طی می کنید و پا جای پای آنان می گذارید.» این پیش گویی تهدیدآمیز، به همه‏ ی ما هشدار می دهد که از اشتباهات گذشتگانمان پند بگیریم و در راه خوبانشان قدم بگذاریم. این آیات، به یکی از ویژگی های بد فرعونیان اشاره می کند که با کمی دقّت معلوم می شود که نه تنها ویژگی آنان، بلکه صفت بسیاری از مردم گذشته و حال است. پس از آن که حضرت موسی ، فرعون و فوعونیان را به ایمان به خدا و آزاد کردن بنی اسرائیل دعوت کرد، آنان او را دروغگو شمردند و دعوتش را رد کردند. خداوند نیز آن ها را به مشکلاتی دچار کرد تا مگر از خواب غفلت بیدار شوند و به سوی او باز گردند؛ مشکلاتی مانند قحط و خشکسالی، توفان، هجوم ملخ و شپش و قورباغه به خانه و زندگی و مزارع و باغ های آنان، و تبدیل شدن آب به خون. آنان پس از بروز هر یک از این مشکلات، نزد موسی می رفتند و با فروتنی و تواضع از او تقاضا می کردند که از خدا بخواهد تا آن مشکل رفع شود، و به او قول می دادند که پس از برطرف شدن آن، به او ایمان آورند و بنی اسرائیل را آزاد کنند؛ امّا پس از این که مشکل شان با دعای موسی رفع می‏شد، پیمانشان را می شکستند و همه چیز را فراموش می کردند. قرآن کریم بارها به این ویژگی بد انسان اشاره کرده و آن را نکوهیده است. خداوند در آیه‏ ی 51 سوره‏ ی فصّلت می فرماید: «هرگاه به انسان‏های غافل و بی خبر نعمتی می دهیم، روی برمی گردانند و با غرور و تکبّر، به حق و حقیقت پشت می کنند؛ ولی هنگامی که ناراحتی مختصری به آنان می رسد، پیوسته تقاضا می کنند که آن ناراحتی برطرف شود.» چه بسیار افرادی که در هنگام بیماریِ خود یا خانواده شان یا مشکلات مالی و ...، صبح و شب در مسجد به نماز و دعا مشغول می شوند و به درگاه معصومین توسّل می کنند؛ ولی با برطرف شدن مشکلاتشان، راز و نیاز و توجه به خدا را فراموش می کنند و حتّی واجبات خدا مانند نماز، روزه، حجاب، خمس و ... را زیر پا می گذارند. امیر مؤمنان علی در توصیف پرهیزکاران راستین می فرماید: «آنان در راحت و آسایش همان طورند که در سختی ها و مشکلات هستند.» 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

✍خواندن #نماز با مهر كربلا ، ثواب نماز بيشتر مى شود و بسیار توصیه شده است . 👈آقا امام صادق عليه السلام فرمودند: سجده بر #تربت امام حسين عليه السلام حجاب هاى هفتگانه را پاره مى كند. 📚كافى، مرحوم كلینى، ج 4، ص 588. 🏴 لینک کانال👇 http://eitaa.com/joinchat/332070913C6cfce71bab

#آیات_نور #حزب شصت و پنجم پیامهای آیه فوق ⇧⇩: 1- پيروزى حقّ، اراده و خواست خداوند و جلوه‌اى از هدفدارى نظام آفرينش است. 2- برخورد حقّ با باطل بايد تهاجمى باشد نه تدافعى. 3- سنت خداوند بر نابودى و محو باطل است. 4- حقّ بر باطل پيروز است. 5- محو شدن باطل با حضور حقّ در جبهه است. 6- در مبارزه عليه باطل بايد سرعت، قدرت و هدف گيرى درست مراعات شود. 7- باطل بايد به كلّى نابود شود، نه آنكه نيمه جانى داشته باشد. 8- باطل رفتنى است. 9- حكومت چند روزه‌ى باطل، بر اساس سنت مهلت دادن الهى است و عاقبت از آن متقين و اهل حقّ است. 10- واى بر كسانى كه آفرينش را بازيچه مى‌دانند. #استاد_قرائتی 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

روضه شب چهارم محرم ------------------------------------------------ #یاحسین #حاج_مهدی_رسولی #شب_چهارم_محرم

✍#نکات_قرآنی 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

🌹چه مانند عباس از آغاز همراه امام باشی، چه مانند وهب از میانه ی راه و یا مانند #حر در آخرین لحظات... ❤️امام با آغوش باز تو را می پذیرد. مهم تا آخرین نفس پای امام ماندن است..

آثار اشک بر اباعبدالله الحسین 🔻به طور کلی هفت اثر برای بکاء بر امام حسین وجود دارد: 🔻1- چشمی که برای امام حسین(ع) اشکش جاری شود (قطره) و یا حتی در آن اشک جمع شود (دمعه) محبوب ترین چشم ها نزد پروردگار است. مثل روایت: «مَا مِنْ عَيْنٍ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ وَ لَا عَبْرَة ٍ مِنْ عَيْنٍ بَكَتْ وَ دَمَعَتْ عَلَيْه‏» (کامل الزیارات، ص81) و بعید نیست از این روایت استفاده شود که اشک بر آن حضرت، حتی از اشک در مقام خوف از خدا هم بالاتر است. 🔻2- از جانب خداوند متعال فرشتگانی مأمور جمع آوری اشک افرادی هستند که بر امام حسین(ع) می گریند و آن را با آب حیات بهشتی ممزوج نموده و روزی که گریه کنندگان وارد صحرای محشر می شوند، به صورت یک عطر خوشبو در اختیارشان قرار می دهند. 🔻3- اشک بر آن حضرت، سکرات موت را بر انسان آسان می کند. روایت مسمع بن عبدالملک در کامل الزیارات به خوبی بر این مطلب دلالت دارد. 🔻4- موجب شفاعت پیامبر(ص) و ائمه(ع) از گریه کنندگان در روز قیامت می شود. 🔻5- خاموش کردن آتش جهنم است. «فَلَوْ أَنَّ قَطْرَةً مِنْ دُمُوعِهِ سَقَطَتْ فِي جَهَنَّمَ لَأَطْفَأَتْ حَرَّهَا حَتَّى لَا يُوجَدَ لَهَا حَر» 🔻6- گناهان انسان بخشیده می شود. حتی در برخی از روایات تصریح به بخشیده شدن گناهان بزرگ می کند، «يَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَام‏» 🔻7- گریه بر حضرت از حیث ثواب، حد و اندازه ای ندارد. 📕هفته نامه افق حوزه، ش747، ص9