@yekaye

🔹طائِرُكُمْ درباره «کاربرد این کلمه در معنای «فال بد» در جلسه قبل توضیح داده شد. https://eitaa.com/yekaye/1391 📖 علاوه بر قرائت آن به صورت 🔹«طائرکم» که رایجترین قرائت آن است، این کلمه به صورت‌های زیر نیز قرائت شده است: 🔸طیْرُكُمْ (قرائت حسن و ابن هرمز و عمرو بن عبید و زر بن حبیش) 🔸اِطَّیُّرُكُمْ (مصدرِ فعلِ اِطَّیَّرَ، که اصل آن تَطَیُّر بوده و تاء در طاء ادغام شده و همزه وصل در ابتدایش اضافه شده، قرائت دیگر منسوب به حسن) 📚(البحر المحيط، ج9، ص55) @yekaye

🔹 ا ان ذکرتم 📖تعبیر «ا ان» چند گونه قرائت شده است: 🔸همزه استفهام + إن شرطیه (أَ إِنْ)، که این: قرائت اهل کوفه (عاصم و حمزه و کسائی) و اهل شام (ابن عامر) و خلف (از قراء عشره) و روایت روح از یعقوب (از قراء عشره) و یحیی (= یزیدی، از قراء اربعه عشر) است؛ که معنایش این است که «أ إن ذکرتم تطیرتم: یعنی اگر به شما تذکر دهند، فال بد می‌زنید؟» (در قرائت حسن، به صورت «أهِن» هم تلفظ شده که همان «أئِن» است و این را نوعی لهجه رایج در عربی دانسته‌اند) 🔸تسهیل دو همزه، که این شامل اغلب قرائتها می‌شود و البته خود این حالت تنوعی در ادای آن بوده است: - به صورت همزه ممدود (ءآنْ) که این قرائت اهل مکه (ابن کثیر) و ورش از نافع (اهل مدینه) و روایتی از یعقوب (از قراء عشره) است [و به لحاظ معنایی شبیه حالت فوق می‌شود، و می‌تواند شبیه حالت بعد هم باشد]؛ - یا به صورت همزه اول مطوله و همزه دوم ملین و مفتوح (آ اَن) که این قرائت ابوجعفر (از قراء اربعه عشر) است [که به لحاظ معنایی شبیه حالت بعدی می‌شود] 🔸همزه استفهام و أن مصدری (اَ اَنْ) که این قرائت زر بن حبیش و ابوجعفر و طلحه است؛ که در این صورت عبارت أن ذکرتم مفعول لاجله قرار می‌گیرد یعنی «لِأن ذکرتم تطیرتم: آیا به خاطر تذکر دادن به شما، فال بد می‌زنید؟» 🔸إنْ (فقط إن شرطیه): قرائت اهل بصره (ابو عمرو) و روایت قالون از نافع (اهل مدینه) و روایت زید از یعقوب (از قراء عشره) [که معنایش شبیه همان حالت اول است فقط به صورت خبری، نه سوالی] 🔸انْ (فقط أن مصدری) قرائت ماجشونی؛ یعنی فال بدتان با خودتان است، که با تذکر به شما، فال بد می‌زنید؛ یعنی همین اقدام‌تان که در برابر تذکر، فال بد می‌زنید، نشان از شومی و بدیُمنی شما دارد. 🔸أیْنَ (ظرف مکان، به معنای «کجا») قرائت اعمش و عیسی همدانی و قتاده؛ و روایتی از ابوجعفر و نیز از حسن و نیز از عیسی ثقفی؛ که یعنی «أين ذكرتم صحبكم طائركم: کجا متذکر می‌شوید در حالی که فال بدتان با شماست» یا: طائركم معكم حيث جرى ذكركم: فال بدتان با شماست هرجا که حال روز شما یادآوری شود. 📚(مجمع البيان، ج8، ص653 ؛ البحر المحيط، ج9، ص55 ؛ الکشاف، ج4، ص9 ) 📖عبارت «ذکرتم» را هم 🔸اگرچه غالبا با تشدید کاف قرائت کرده‌اند (ذُكِّرْتُمْ) 🔸 اما در قرائت ابوجعفر (از قراء عشر) و حسن (از قراء اربعه عشر) و برخی قرائتهای غیرمشهور دیگر مانند قرائت خالد بن الیاس و طلحه و قتاده و ابوحیوة، و نیز روایت اصمعی از نافع، و روایت زائده از اعمش، بدون تشدید (ذُكِرْتُمْ) قرائت شده است. 📚(البحر المحيط، ج9، ص55) @yekaye

🔹مُسْرِفُونَ ▪️ماده «سرف» در اصل به معنای «از حد و اندازه تجاوز کردن» است، ▪️ این ماده گاه در معنای «مورد غفلت قرار دادن» به کار می رود و مثلا می گویند «مررت بكم فَسَرَفْتُكُم: از شما عبور کردم و شما را نشناختم و غفلت ورزیدم» 📚(معجم المقاييس اللغة، ج۳، ص۱۵۳) و برخی توضیح داده اند که این معنا هم ▫️یا ناشی از این است که در آن حد و محلی که باید توقف می کرده، نایستاده و از آن حد عبور کرده است 📚(مفردات ألفاظ القرآن، ص۴۰۸) ▫️ویا از این باب که چیزی را در غیر جایگاه مناسب خود قرار داده 📚(لسان العرب، ج9، ص149) ▫️ویا از این باب که یکی از موجبات اسراف، جهل و غفلت می‌باشد 📚(التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج۵، ص۱۱۰). ▪️این کلمه نقطه مقابل «میانه‌روی» (= اقتصاد) بوده (کتاب العین، ج۳، ص۱۵۳) و در مورد هر گونه کار انسان که از حد اعتدال خارج شود به کار می‌رود، هرچند مورد استعمالش در خصوص «خرج کردن» بیشتر است (وَ الَّذينَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَ لَمْ يَقْتُرُوا وَ كانَ بَيْنَ ذلِكَ قَواماً؛ فرقان/67) 📚 (مفردات ألفاظ القرآن، ص۴۰۸). ▪️این ماده در قرآن کریم همواره در باب افعال به کار رفته است، و اسم فاعل آن «مُسْرِف» می باشد (وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفينَ؛ انعام/141 و اعراف/31) این ماده و مشتقات آن جمعا 23 بار در قرآن کریم به کار رفته است. ✅درباره کاربردهای کلمه مسرف در قرآن کریم در تدبر 7 توضیحات بیشتری خواهد آمد؛ ان‌شاءالله. @yekaye

☀️1) از امام باقر ع روایت شده است که ما در کتاب رسول الله ص یافتیم: پس از من 🔻هنگامی که زنا زیاد شود، مرگ ناگهانی فراوانی می‌گردد؛ و 🔻هنگامی که در پیمانه‌ها و ترازوها کم فروشی شود، خداوند آنها را با قحطی و نقص رساندن مواخذه می‌کند؛ و 🔻هنگامی که از دادن زکات خودداری کنند، زمین برکتش را از کشتزارها و میوه‌ها و معادن بازمی دارد؛ و 🔻هنگامی که در قضاوت‌ها ستم کنند، بر ظلم و تجاوز همدیگر را یاری خواهند کرد؛ و 🔻هنگامی که پیمان‌شکنی کنند، خداوند دشمنشان را بر آنان مسلط می‌سازد؛ و 🔻هنگامی که پیوند خویشاوندی را ببُرند (قطع رحم کنند) اموال در دست افراد شرور قرار می‌گیرد؛ و 🔻هنگامی که امر به معروف و نهی از منکر نکنند و از خوبان اهل بیت من پیروی ننمایند، خداوند بَدانِ آنها را بر آنان مسلط کنند و آنگاه خوبانشان هم دعا کنند، مستجاب نشود. 📚الكافي، ج2، ص374؛ علل الشرائع، ج2، ص584 عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ وَ عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ جَمِيعاً عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ مَالِكِ بْنِ عَطِيَّةَ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: وَجَدْنَا فِي كِتَابِ رَسُولِ اللَّهِ ص: إِذَا ظَهَرَ الزِّنَا مِنْ بَعْدِي كَثُرَ مَوْتُ الْفَجْأَةِ وَ إِذَا طُفِّفَ الْمِكْيَالُ وَ الْمِيزَانُ أَخَذَهُمُ اللَّهُ بِالسِّنِينَ وَ النَّقْصِ وَ إِذَا مَنَعُوا الزَّكَاةَ مَنَعَتِ الْأَرْضُ بَرَكَتَهَا مِنَ الزَّرْعِ وَ الثِّمَارِ وَ الْمَعَادِنِ كُلَّهَا وَ إِذَا جَارُوا فِي الْأَحْكَامِ تَعَاوَنُوا عَلَى الظُّلْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ إِذَا نَقَضُوا الْعَهْدَ سَلَّطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ عَدُوَّهُمْ وَ إِذَا قَطَّعُوا الْأَرْحَامَ جُعِلَتِ الْأَمْوَالُ فِي أَيْدِي الْأَشْرَارِ وَ إِذَا لَمْ يَأْمُرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ لَمْ يَنْهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ لَمْ يَتَّبِعُوا الْأَخْيَارَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي سَلَّطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ شِرَارَهُمْ فَيَدْعُوا خِيَارُهُمْ فَلَا يُسْتَجَابُ لَهُمْ. @yekaye

☀️2) الف. از امام صادق ع روایت شده است که رسول الله ص فرمودندن: کفاره فال بد زدن، توکل است. 📚الكافي، ج8، ص198 عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص كَفَّارَةُ الطِّيَرَةِ التَّوَكُّلُ. ☀️ب. از چندین تن از ائمه اطهار روایتی نقل شده است که حضرت امیرالمومنین ع در یک مجلس چهارصد باب از آنچه دین و دنیای انسان مسلمان را آباد می‌کند، به برخی از اصحابش آموخت. قبلا فرازهایی از این روایت قبلا گذشت ، در یکی از فرازها می‌فرمایند: در هر امری، یکی از این سه تا هست: [= در هر عملی که می‌خواهید انجام دهید، احتمال اینکه در ذهن شما یکی از این امور وارد شود و یا مانع کار شود ویا اثر آن را از بین ببرد، هست] فال بد، خودبزرگ‌بینی، و آرزواندیشی پس 🔻هرگاه یکی از شما فال بد زد، علی‌رغم فال بدش، راهش را ادامه دهد و خداوند عز و جل را یاد کند؛ 🔻و هنگامی که از کبر و خودبزرگ‌بینی نگران بود، همراه با فرودستان و خدمتکارانش غذا بخورد و به دست خود شیر بدوشد؛ 🔻و هنگامی که آرزویی در سر پروراند، درخوسات به درگاه خداوند عز و جل ببرد و در پیشگاه او تضرع کند و مبادا نفسش او را به گناه وادارد. 📚الخصال، ج2، ص624 حَدَّثَنَا أَبِي رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ الْيَقْطِينِيُّ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي عَنْ آبَائِهِ ع أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع عَلَّمَ أَصْحَابَهُ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ أَرْبَعَمِائَةِ بَابٍ مِمَّا يُصْلِحُ لِلْمُسْلِمِ فِي دِينِهِ وَ دُنْيَاهُ قَالَ ع ... فِي كُلِّ امْرِئٍ وَاحِدَةٌ مِنْ ثَلَاثٍ الطِّيَرَةُ وَ الْكِبْرُ وَ التَّمَنِّي فَإِذَا تَطَيَّرَ أَحَدُكُمْ فَلْيَمْضِ عَلَى طِيَرَتِهِ وَ لْيَذْكُرِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِذَا خَشِيَ الْكِبْرَ فَلْيَأْكُلْ مَعَ عَبْدِهِ وَ خَادِمِهِ وَ لْيَحْلُبِ الشَّاةَ وَ إِذَا تَمَنَّى فَلْيَسْأَلِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ يَبْتَهِلْ إِلَيْهِ وَ لَا يُنَازِعْهُ نَفْسَهُ إِلَى الْإِثْم. @yekaye

☀️3) از امام باقر ع روایت شده است: اسراف‌کنندگان و گزافکاران، همانانند که محرمات را حلال می‌شمرند و خونریزی می‌کنند. 📚مجمع البيان، ج3، ص290 عن أبي جعفر (ع) المسرفون هم الذين يستحلون المحارم و يسفكون الدماء @yekaye

. 1⃣ «قالُوا طائِرُكُمْ مَعَكُمْ» مقصود این فرستادگان الهی از این جمله چه بود؟ 🍃الف. آنچه سزاوار است بدان فال بد زنید، همین حالت اعراض از حق و حقیقت، و اقبال به باطل و شرک است که در شما رخنه کرده است وگرنه دعوت به توحید و عبادت خداوند عین خیر و برکت است 📚(مجمع‌البیان، ج8، ص654؛ المیزان، ج17، ص75) 🍃ب. ممکن است «طائر» به معنای عمل باشد [و شاهدش هم این آیه است که: وَ كُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِي عُنُقِهِ،؛ إسراء/13]، و مقصود این است که حظ و بهره شما از خوبی یا بدی، به همان اعمالتان برمی گردد که همراه شماست. 📚(ابوعبیده و مبرد، به نقل مجمع‌البیان، ج8، ص655) 🍃ج. ... @yekaye

. 2⃣ «طائِرُكُمْ مَعَكُمْ» 🔻شومی و بدیُمنی هرکس به درون خویش مربوط می‌شود.🔻 عمل ماست که حال و روز ما را شوم می‌کند و فال بد را برایمان رقم می‌زند. @yekaye

. 3⃣ «قالُوا طائِرُكُمْ مَعَكُمْ أَ إِنْ ذُكِّرْتُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ» وقتی به انسان‌هایی که اهل افراط و تفریط‌اند، تذکری داده می‌شود، به جای اینکه متذکر شوند، آن را علامت شومی و بدیُمنیِ تذکردهندگان می‌گذارند. @yekaye

. 4⃣ «أَ إِنْ ذُكِّرْتُمْ» این جمله، جمله شرطیه و استفهامیه‌ای است که جزای شرط در آن ذکر نشده است. چنین جملاتی بقیه مطلب را به ذهن مخاطب واگذار می‌کنند و چندین احتمال دارند که بعید نیست که همه آنها مدنظر باشد: آنان گفتند: «آیا اگر به شما تذکر داده شد، 🍃الف. آن را به حساب فال بد می‌گذارید؟ (به قرینه سخن آنان که گفتند: إِنَّا تَطَيَّرْنا بِكُمْ) 🍃ب. به این کار، فال بد می‌زنید؟ (به قرینه سخن آنان که گفتند: إِنَّا تَطَيَّرْنا بِكُمْ) 🍃ج. تذکردهندگان را دروغگو می‌شمارید؟ (به قرینه سخن آنان که گفتند: إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ تَكْذِبُونَ) 🍃د. تذکردهندگان را تهدید به سنگسار و شکنجه می‌کنید؟ (به قرینه سخن آنان که گفتند: لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَ لَيَمَسَّنَّكُمْ مِنَّا عَذابٌ أَليمٌ) 🍃ه. به جای اینکه عیب خود را اصلاح کنید، به عیبجویی در تذکردهندگان رو میآورید؟ (به قرینه سخن آنان که گفتند: إِنَّا تَطَيَّرْنا بِكُمْ؛ و نیز جمله خود اینان که: قالُوا طائِرُكُمْ مَعَكُمْ) 🍃و. ... @yekaye

. 5⃣ «بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ» اسراف به معنای زیاده‌روی و از حد خود تجاوز کردن است؛ اما چرا این مخالفان فرستادگان الهی، اسراف‌کار خوانده شدند؟ 🍃الف. چون پیامبران خدا را تکذیب کردند (إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ تَكْذِبُونَ) و این یعنی حد آنان را رعایت نکردند 📚(مجمع‌البیان، ج8، ص655) 🍃ب. چون به جای اینکه ریشه مشکلاتشان را در اعمال خود جستجو کنند، سعی می‌کردند آن را به حساب بدیُمنی دیگران بگذارند. (إِنَّا تَطَيَّرْنا بِكُمْ) 🍃ج. چون به جای اینکه در مقابل دعوت پیامبران با استدلال و منطق مواجه شوند، به تهدید آنان به سنگسار و شکنجه روی آوردند. (لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَ لَيَمَسَّنَّكُمْ مِنَّا عَذابٌ أَليمٌ) 🍃د. ... @yekaye

. 6⃣ «قالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنا بِكُمْ ... قالُوا طائِرُكُمْ مَعَكُمْ ... بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ» يكى از جلوه هاى اسراف، سركشى و طغيان است. 📚(تفسير نور، ج9، ص531) 💠نکته تخصصی #انسان‌شناسی: اثر #گناه در #شناخت اسراف‌کاری (گزافکاری، افراطی‌گری) انسان را به تسلیم نشدن در برابر دعوت پیامبران و دروغگو شمردن آنان می‌کشاند❗️ @yekaye

. 7⃣ «قالُوا طائِرُكُمْ مَعَكُمْ أَ إِنْ ذُكِّرْتُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ» ريشه ى بدبختىها طغيان و اسراف است، نه ايمان به خدا و پيامبران. 📚(تفسير نور، ج9، ص531) 📖#اسراف از منظر قرآن کریم📖 ♦️#مسرف واقعی از منظر قرآن کریم کیست؟♦️ 🔷معنای رایج کلمه اسراف، زیاده‌روی، و رعایت نکردن حد و اندازه در خرج کردن است: «وَ الَّذينَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَ لَمْ يَقْتُرُوا وَ كانَ بَيْنَ ذلِكَ قَواماً» (فرقان/67) 🔹اگر چه آنچه ابتدا از این کلمه به ذهن خطور می‌کند، بیش از مقدار نیاز مصرف کردن، و زیاده‌روی شخصی در خرج کردن است (كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفينَ؛ اعراف/31)، 🔹اما قرآن به ما می‌آموزد که از حیث اجتماعی نیز هرگونه تجاوز به حقوق دیگران مصداق اسراف است «وَ ابْتَلُوا الْيَتامى ... فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوالَهُمْ وَ لا تَأْكُلُوها إِسْرافاً» (نساء/6)؛ 🔹بلکه کسی که حقی که خداوند برای نیازمندان مقرر کرده ادا نمی‌کند، مسرف دانسته می‌شود «كُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ آتُوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصادِهِ وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفينَ» (انعام/141) 🔹البته در نکات ادبی اشاره شد که علی‌رغم فراوانیِ استعمال این ماده در خصوص «خرج کردن»، اما معنای اصلی این ماده، هرگونه زیاده‌روی و «از حد و اندازه تجاوز کردن» است، و هر گونه کار انسان، که از حد اعتدال خارج شود، اسراف است؛ و شاید بدین جهت است که در قرآن کریم، هر گناهی که نوعی عبور از حد و اندازه‌ای که خداوند مقرر فرموده، نیز مصداق اسراف معرفی شده است: « قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعا» (زمر/53) و «رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ إِسْرافَنا في أَمْرِنا» (آل عمران/147)، 🔹و حتی اگر کسی در قصاص، بیش از افرادی را که واقعا قاتل بوده‌اند، به قتل برساند، مرتکب «اسراف» شده است «وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ سُلْطاناً فَلا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ» (اسراء/33) 🔹و ظاهرا در همین راستاست که قوم لوط «مسرف» خوانده شدند، چرا که از حدی که خداوند در نظام طبیعت برای روابط جنسی قرار داده، عبور کرده (مفردات ألفاظ القرآن، ص۴۰۸) و برای اشباع غریزه جنسی، به جای رابطه با جنس مخالف، به سراغ همجنس خود می‌رفتند: «إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّساءِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ» (اعراف/81) مسرف بودن قوم لوط در جای دیگری هم اشاره شده است: «مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفينَ» (ذاریات/34) 🔷در نکات ادبی اشاره شد که یکی از معانی‌ای که برای ماده «سرف» مطرح شده، جهالت و غفلت است؛ و این معنا نیز در قرآن کریم مورد توجه بوده، و افرادی را که وقتی سختی‌ها مرتفع می گردد خدا را فراموش می‌کنند مسرفانی خوانده که کارهای بدشان برایشان زینت داده شده است: «وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ الضُّرُّ دَعانا لِجَنْبِهِ أَوْ قاعِداً أَوْ قائِماً فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنا إِلى ضُرٍّ مَسَّهُ كَذلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفينَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ» (یونس/12) 🔹شاید با همین ملاحظه است که در نگاه دینی، مساله اسراف در همین حد اعمال و کنش‌ها باقی نمی‌ماند، بلکه این غفلت و فراموشی یاد خدا، شخص را به ساحت کورباطنی و ایمان نیاوردن هم می کشاند: «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِى فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكاً وَ نحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَمَةِ أَعْمَى؛ قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنىِ أَعْمَى وَ قَدْ كُنتُ بَصِيرًا؛ قالَ كَذلِكَ أَتَتْكَ آياتُنا فَنَسيتَها وَ كَذلِكَ الْيَوْمَ تُنْسى؛ وَ كَذلِكَ نَجْزي مَنْ أَسْرَفَ وَ لَمْ يُؤْمِنْ بِآياتِ رَبِّه» (طه/124-127) 🔹و بدین ترتیب، این امر یکی از عوامل اصلی مخالفت با انبیاء و بی‌اعتنایی به دعوت ایشان معرفی می‌شود: «لَقَدْ جاءَتْهُمْ رُسُلُنا بِالْبَيِّناتِ ثُمَّ إِنَّ كَثيراً مِنْهُمْ بَعْدَ ذلِكَ فِي الْأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ» (مائده/32) ؛ «قالُوا ما أَنْتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا وَ ما أَنْزَلَ الرَّحْمنُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ تَكْذِبُونَ ... قالُوا ... بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ» (یس/15-19) @yekaye 👇ادامه تحلیل #اسراف در قرآن کریم👇

ادامه تحلیل #اسراف در قرآن کریم 🔹و البته این عناد آنان موجب نمی‌شود که خداوند ذره‌ای از ارائه حقایقی که باید به انسانها تذکر دهد، دست بردارد: أَ فَنَضْرِبُ عَنْكُمُ الذِّكْرَ صَفْحاً أَنْ كُنْتُمْ قَوْماً مُسْرِفينَ (زخرف/5) 🔹هر چند که کسانی را که مسرف‌اند هدایت نخواهد کرد «وَ قالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَكْتُمُ إيمانَهُ أَ تَقْتُلُونَ رَجُلاً أَنْ يَقُولَ رَبِّيَ اللَّهُ وَ قَدْ جاءَكُمْ بِالْبَيِّناتِ مِنْ رَبِّكُمْ وَ إِنْ يَكُ كاذِباً فَعَلَيْهِ كَذِبُهُ وَ إِنْ يَكُ صادِقاً يُصِبْكُمْ بَعْضُ الَّذي يَعِدُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدي مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذَّابٌ» (غافر/28) 🔹و همین روحیه‌شان را مایه گمراهی آنان قرار خواهد داد: وَ لَقَدْ جاءَكُمْ يُوسُفُ مِنْ قَبْلُ بِالْبَيِّناتِ فَما زِلْتُمْ في شَكٍّ مِمَّا جاءَكُمْ بِهِ حَتَّى إِذا هَلَكَ قُلْتُمْ لَنْ يَبْعَثَ اللَّهُ مِنْ بَعْدِهِ رَسُولاً كَذلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتابٌ (غافر/34) 🔹بر همین اساس، فرعون، که دعوی خدایی می‌کرد و تسلیم حقیقت نمی‌شد، مظهر عالی مسرفان است: « وَ إِنَّ فِرْعَوْنَ لَعالٍ فِي الْأَرْضِ وَ إِنَّهُ لَمِنَ الْمُسْرِفينَ» (یونس/83) ، «مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كانَ عالِياً مِنَ الْمُسْرِفين» (دخان/31) 🔹و بدین سبب است که اسراف ورزیدن، هم در دنیا مایه هلاکت انسان می‌شود، «ثُمَّ صَدَقْناهُمُ الْوَعْدَ فَأَنْجَيْناهُمْ وَ مَنْ نَشاءُ وَ أَهْلَكْنَا الْمُسْرِفينَ» (انبیاء/9) و هم در آخرت شخص را جهنمی می‌کند « أَنَّ الْمُسْرِفينَ هُمْ أَصْحابُ النَّارِ» (غافر/40) پس، 🔹 اگر تحلیل درستی از اسراف و زیاده‌روی کردن داشته باشیم، درمی‌یابیم که این زیاده‌روی، صرفا مساله‌ای نیست که ضررش به خود شخص برگردد، بلکه امری است که منجر به فساد در زمین می‌شود و بدین جهت است که باید بسیار مراقب باشیم که وضعمان طوری نشود که به خاطر فریفته شدن نسبت به برخی زرق و برق‌های ظاهری، عملا کارمان به جایی برسد که خواسته یا ناخواسته، از کسانی پیروی کنیم که در منطق قرآن کریم «مسرف» اند: «وَ لا تُطيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفينَ؛ الَّذينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لا يُصْلِحُونَ» (شعرا/151-152) @yekaye

767) 🌺 وَ جاءَ مِنْ أَقْصَا الْمَدينَةِ رَجُلٌ يَسْعى قالَ يا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلينَ 🌺 💐 ترجمه و از آن سوی شهر مردی شتابان آمد، گفت ای مردم! این فرستادگان را پیروی کنید! سوره یس (36) آیه20 1397/3/19 24 رمضان 1439 @yekaye

@yekaye

🔹أَقْصَا ▪️ماده «قصو» در اصل بر دوری و دور کردن دلالت می‌کند 📚(معجم المقاييس اللغة، ج5، ص94)؛ و «قَصِيّ» (فَحَمَلَتْهُ فَانْتَبَذَتْ بِهِ مَكاناً قَصِيًّا؛ مریم/22) به معنای «دور» (بعید) است 📚(مفردات ألفاظ القرآن، ص673) ▪️برخی بر این باورند که چون این ماده در مقابل ماده «دنو» به کار رفته است (إِذْ أَنْتُمْ بِالْعُدْوَةِ الدُّنْيا وَ هُمْ بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوی؛ انفال/42) دوری‌ای است که بنوعی عُلُوّ هم در آن لحاظ شده است، 📚(التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج9، ص280) ▪️این ماده غالبا در وزن افعل تفضیل به کار می‌رود (أَقْصَی الْمَدينَةِ؛ قصص/20 و یس/20) و در مورد تسمیه بیت‌المقدس به « الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى» (اسراء/1) هم گفته‌اند احتمالا به اعتبار نسبت مکانش به پیامبر و اصحابش به این عنوان نامیده شده است 📚(مفردات ألفاظ القرآن، ص674) این ماده جمعا 4 بار در قرآن کریم به کار رفته است. @yekaye

☀️1) الف. ابو لیلی انصاری (داود بن بلال بن أُحَيْحَة) روایتی از رسول الله ص نقل کرده که شیعه و سنی با سندهای مختلف آن را روایت کرده‌اند؛ که رسول الله ص فرمودند: صدّیقان سه نفرند: 🔺حبیب نجار، همان مومن آل یاسین که آمد و گفت «از فرستادگان پیروی کنید؛ از کسانی پیروی کنید که از شما اجری درخواست نمی‌کنند و خود هدایت‌یافته‌اند.» (یس/20-21) 🔺حزقیل، همان مومن آل فرعون، که آمد و گفت «آیا مردی را به قتل می‌رسانید که می‌گوید پروردگارم الله است و از جانب پروردگارتان برای شما دلیل‌های روشن آورده است؟» (غافر/28) 🔺و علی بن ابی‌طالب ع؛ و او برترینِ آنهاست. 📚الأمالي( للصدوق)، ص476 ؛ فضائل الصحابة (لأحمد بن حنبل) ج2، ص655 و 627 ؛ تفسير فرات الكوفي، ص354 ؛ الأربعون حديثا (للرازي)، ص50 ؛ شواهد التنزيل لقواعد التفضيل، ج2، ص303-307 ؛ عمدة عيون صحاح الأخبار في مناقب إمام الأبرار، ص220-223) أَبو لَيْلَى وَ اسْمُهُ دَاوُدُ بْنُ بِلَالِ بْنِ أُحَيْحَةَ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص الصِّدِّيقُونَ ثَلَاثَةٌ: حَبِيبٌ النَّجَّارُ مُؤْمِنُ آلِ يَاسِينَ [الَّذِي] «قَالَ يا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ اتَّبِعُوا مَنْ لا يَسْئَلُكُمْ أَجْراً وَ هُمْ مُهْتَدُونَ» وَ حِزْقِيلُ مُؤْمِنُ آلِ فِرْعَوْنَ [وَ] هُوَ الَّذِي «قَالَ: أَ تَقْتُلُونَ رَجُلًا أَنْ يَقُولَ رَبِّيَ اللَّهُ، وَ قَدْ جاءَكُمْ بِالْبَيِّناتِ مِنْ رَبِّكُمْ» وَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع وَ هُوَ أَفْضَلُهُمْ. ✅ و البته این سخن رسول الله را برخی دیگر از صحابه مانند ابوایوب انصاری 📚(تفسير فرات الكوفي، ص354) و داود بن سلمان 📚(عمدة عيون صحاح الأخبار في مناقب إمام الأبرار، ص221) روایت کرده‌اند. ☀️ب. این حدیث در برخی از منابع اهل سنت (و به تَبَعِ آنها در برخی از منابع شیعی) بدین عبارات از پیامبر روایت شده است: سبقت‌گیرندگان امت‌ها که چشم برهم‌زدنی به خداوند کفر نورزیدند سه نفرند: علی بن ابی‌طالب ع، مومن آل یاسین، و مومن آل فرعون؛ پس آنان همان صدیقان‌اند و علی ع برترینشان است. 📚تفسير القرطبي، ج15، ص20؛ الكشف والبيان عن تفسير القرآن (ثعلبي) ج8، ص126؛ الكشاف، ج4، ص10؛ المحرر الوجيز في تفسير الكتاب العزيز (ابن عطية) ج4، ص450؛ البحر المحيط، ج9، ص55؛ غرائب القرآن و رغائب الفرقان (النيسابوري) ج5، ص529 أخبرنا أبو بكر عبد الرّحمن بن عبد الله بن علي بن حمشاد المزكى بقراءتي عليه في شعبان سنة أربعمائة فأقرّ به قال: أخبرنا أبو ظهير عبد الله بن فارس بن محمد بن علي ابن عبد الله بن سالم بن عبد الله بن عمر بن الخطاب في شهر ربيع الأول سنة ست وأربع وثلاثمائة قال: حدّثنا إبراهيم بن الفضل بن مالك قال: حدّثنا عن أخيه عيسى عن عبد الرّحمن ابن أبي ليلى عن أبيه قال: قال رسول الله صلّى الله عليه و [آله و] سلم: سبّاق الأمم ثلاثة لم يكفروا بالله طرفة عين: علي بن أبي طالب، وصاحب آل يس، ومؤمن آل فرعون، فهم الصديقون وعلي أفضلهم. ✳️البته در یکی از روایات شیعه 📚(الخصال، ج1، ص174) که بحث از سبقت‌گیرندگان مطرح است، آسیه همسر فرعون را به جای مومن آل فرعون ذکر کرده است. @yekaye

☀️2) از امام حسن عسکری روایت شده است که: شخصی بر امام جواد ع وارد شد در حالی که شادمان بود. حضرت فرمود: از چه شادمانی؟ گفت: یا ابن رسول الله! از پدرت شنیدم که می‌فرمود: بهترین روزی که بنده‌ای سزاوارت است در آن روز شادمان باشد روزی است که خداوند [توفیق ادای] صدقات و مبرّات و برطرف کردن نیازهای برادران مومنش را به او عطا فرموده است، و امروز ده تن از برادران دینی‌ام که همگی از نیازمندان عیالوار بودند از شهرهای فلان و فلان به سراغم آمدند و من به همگی‌شان کمک کردم و به همین جهت شادمانم. امام جواد ع فرمود: واقعا سزاوار است که شادمان باشی به شرطی که عملت را حبط نکرده باشی و از این پس هم آن را حبط نکنی! گفت: چگونه ممکن است که من آن را حبط کنم در حالی که من از شیعیان مخلص شما هستم! حضرت فرمود: آهان ! همین الان صدقه و نیکی‌ات در حق برادرانت را حبط کردی! گفت: آخر چرا یا ابن رسول الله؟! امام جواد ع فرمود: این سخن خداوند عز و جل را بخوان «ای کسانی که ایمان آورده‌اید صدقاتتان را با منت گذاشتن و اذیت کردن باطل مکنید.» (بقره/264) گفت: یا ابن رسول الله! من نه بر آنانی که بدانها صدقه دادم منت گذاشتم و نه اذیتشان کردم. حضرت فرمود: خداوند عز و جل صرفاً فرمود «ای کسانی که ایمان آورده‌اید صدقاتتان را با منت گذاشتن و اذیت کردن باطل مکنید.» و نفرمود با منت گذاشتن بر کسانی که بدانها صدقه می‌دهید یا اذیت کردن آنها؛ بلکه هر گونه اذیتی؛ به نظر تو اذیت کردن تو نسبت به آن کسانی که بدانها صدقه دادی بدتر است یا نسبت به حافظانت [= فرشتگانی که مامور به حفظ تو و اعمال تویند] و فرشتگان مقرب خداوند در پیرامون تو‌اند و نسبت به ما؟ گفت: یا ابن رسول اله! این خیلی بدتر است! فرمود: همانا تو مرا و آنها را اذیت کردی و صدقه‌ات را باطل نمودی! گفت: چرا؟ فرمود: ‌به خاطر اینکه گفتی «چگونه ممکن است که من آن را حبط کنم در حالی که من از شیعیان مخلص شما هستم!» وای بر تو! آیا می‌دانی شیعه مخلص ما کیست؟ شیعه مخلص ما، حزقیلِ مومن است، همان مومن آل فرعون؛ و آن فرد در سوره یاسین که خداوند متعال در موردش فرمود «و از آن سوی شهر مردی شتابان آمد» (یس/20) و سلمان و ابوذر و مقداد و عمار؛ آیا خودت را با اینها برابر کردی؟ آیا با این کارت فرشتگان و ما را اذیت نکردی؟ گفت: باز پیشگاه خداوند طلب مغفرت و توبه می‌کنم. پس چگونه بگویم؟ فرمود: بگو من از موالیان و دوستداران شما هستم، و با دشمنانتان دشمن، و با دوستان شما دوستم. گفت: چنین خواهم گفت و من این چنینم یا ابن رسول الله! و از آن سخنی که مورد انکار شما و انکار فرشتگان قرار گرفت توبه می‌کنم چرا که شما انکار نکردید مگر به سبب اینکه خداوند عز و جل آن را منکر شمرد. امام جواد ع فرمود: الان ثوابهای آن صدقاتت به تو برگشت؛ و احباط از آن مرتفع شد. 📚التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري ع، ص314-316 @yekaye 👇متن حدیث👇

متن حدیث قَالَ ع دَخَلَ رَجُلٌ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا ع وَ هُوَ مَسْرُورٌ، فَقَالَ: مَا لِي أَرَاكَ مَسْرُوراً قَالَ: يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، سَمِعْتُ أَبَاكَ يَقُولُ: أَحَقُّ يَوْمٍ بِأَنْ يُسَرَّ الْعَبْدُ فِيهِ يَوْمٌ يَرْزُقُهُ اللَّهُ صَدَقَاتٍ وَ مَبَرَّاتٍ وَ سَدَّ خَلَّاتٍ مِنْ إِخْوَانٍ لَهُ مُؤْمِنِينَ، وَ إِنَّهُ قَصَدَنِي الْيَوْمَ عَشَرَةٌ مِنْ إِخْوَانِيَ [الْمُؤْمِنِينَ] الْفُقَرَاءِ لَهُمْ عِيَالاتٌ، قَصَدُونِي مِنْ بَلَدِ كَذَا وَ كَذَا، فَأَعْطَيْتُ كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ فَلِهَذَا سُرُورِي. فَقَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ع: لَعَمْرِي إِنَّكَ حَقِيقٌ بِأَنْ تُسَرَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ أَحْبَطْتَهُ أَوْ لَمْ تُحْبِطْهُ فِيمَا بَعْدُ. فَقَالَ الرَّجُلُ: وَ كَيْفَ أَحْبَطْتُهُ وَ أَنَا مِنْ شِيعَتِكُمُ الْخُلَّصِ؟! قَالَ: هَاهْ قَدْ أَبْطَلْتَ بِرَّكَ بِإِخْوَانِكَ وَ صَدَقَاتِكَ. قَالَ: وَ كَيْفَ ذَاكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ؟ قَالَ لَهُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ع: اقْرَأْ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى . قَالَ الرَّجُلُ: يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا مَنَنْتُ عَلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ تَصَدَّقْتُ عَلَيْهِمْ وَ لَا آذَيْتُهُمْ! قَالَ لَهُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ع: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّمَا قَالَ: لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى وَ لَمْ يَقُلْ لَا تُبْطِلُوا بِالْمَنِّ عَلَى مَنْ تَتَصَدَّقُونَ عَلَيْهِ، [وَ بِالْأَذَى لِمَنْ تَتَصَدَّقُونَ عَلَيْهِ] وَ هُوَ كُلُّ أَذًى، أَ فَتَرَى أَذَاكَ لِلْقَوْمِ الَّذِينَ تَصَدَّقْتَ عَلَيْهِمْ أَعْظَمُ، أَمْ أَذَاكَ لِحَفَظَتِكَ وَ مَلَائِكَةِ اللَّهِ الْمُقَرَّبِينَ حَوَالَيْكَ، أَمْ أَذَاكَ لَنَا؟ فَقَالَ الرَّجُلُ: بَلْ هَذَا يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ. فَقَالَ: فَقَدْ آذَيْتَنِي وَ آذَيْتَهُمْ وَ أَبْطَلْتَ صَدَقَتَكَ. قَالَ: لِمَا ذَا؟ قَالَ: لِقَوْلِكَ «وَ كَيْفَ أَحْبَطْتُهُ وَ أَنَا مِنْ شِيعَتِكُمُ الْخُلَّصِ» وَيْحَكَ، أَ تَدْرِي مَنْ شِيعَتُنَا الْخُلَّصُ ]قَالَ: لَا. قَالَ: شِيعَتُنَا الْخُلَّصُ] حِزْقِيلُ الْمُؤْمِنُ، مُؤْمِنُ آلِ فِرْعَوْنَ وَ صَاحِبُ يس الَّذِي قَالَ اللَّهُ تَعَالَى [فِيهِ]: وَ جاءَ مِنْ أَقْصَا الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعى وَ سَلْمَانُ وَ أَبُو ذَرٍّ وَ الْمِقْدَادُ وَ عَمَّارٌ، أَ سَوَّيْتَ نَفْسَكَ بِهَؤُلَاءِ أَ مَا آذَيْتَ بِهَذَا الْمَلَائِكَةَ، وَ آذَيْتَنَا. فَقَالَ الرَّجُلُ: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ، فَكَيْفَ أَقُولُ؟ قَالَ: قُلْ: أَنَا مِنْ مُوَالِيكُمْ وَ مُحِبِّيكُمْ، وَ مُعَادِي أَعْدَائِكُمْ، وَ مُوَالِي أَوْلِيَائِكُمْ. فَقَالَ: كَذَلِكَ أَقُولُ، وَ كَذَلِكَ أَنَا يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، وَ قَدْ تُبْتُ مِنَ الْقَوْلِ الَّذِي أَنْكَرْتَهُ، وَ أَنْكَرَتْهُ الْمَلَائِكَةُ، فَمَا أَنْكَرْتُمْ ذَلِكَ إِلَّا لِإِنْكَارِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ. فَقَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا ع: الْآنَ قَدْ عَادَتْ إِلَيْكَ مَثُوبَاتُ صَدَقَاتِكَ وَ زَالَ عَنْهَا الْإِحْبَاطُ. 📚التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري ع، ص314-316 @yekaye

☀️3) امام صادق ع سفارشاتی طولانی به عبدالله بن جندب دارند. در فرازی از آن سفارشات آمده است: ای فرزند جندب! همانا شیعیان ما با ویژگی‌های متعددی شناخته می‌شوند: با سخاوتمندی و بخشش در حق برادران [دینی] و به اینکه روز و شب پنجاه رکعت نماز می‌گذارند [مجموع نمازهای واجب و نافله یومیه] شیعیان ما همانند سگ به مردم نمی‌پرند [هریر، زوزه سگ است در سرما، که کنایه از بدخلقی است] ؛ و همانند کلاغ طمع نمی‌کنند؛ با دشمنان ما همنشین نمی‌شوند؛ و از کسی که بغض ما را به دل دارد، حتی اگر از گرسنگی بمیرند، درخواستی نمی‌کنند؛ آنان مارماهی نمی‌خورند و از روی کفش مسح نمی‌کشند و بر وقت ظهر محافظت دارند و نوشیدنیِ سُکرآور [= مست کننده] نمی‌نوشند*. ابن جندب می‌گوید: گفتم: فدایت شوم، آنان را کجا بیابم؟ فرمود:‌بر فراز قله کوه‌ها و در حاشیه‌های شهرها؛ و هنگامی که در شهری وارد شدی، بپرس از کسی که [این دنیاپرستانِ بظاهر مسلمان] با او همنشین نمی‌شوند و او هم از آنان دوری می‌گزیند، که همان مومن است، آن گونه که خداوند فرمود «و از آن سوی شهر مردی شتابان آمد» (یس/20)؛ به خدا سوگند که حبیب نجار تنها بود. 📚تحف العقول، ص303 و روي عن الإمام الصادق أبي عبد الله جعفر بن محمد ص فی وصيته ع لعبد الله بن جندب ... يَا ابْنَ جُنْدَبٍ إِنَّمَا شِيعَتُنَا يُعْرَفُونَ بِخِصَالٍ شَتَّى بِالسَّخَاءِ وَ الْبَذْلِ لِلْإِخْوَانِ وَ بِأَنْ يُصَلُّوا الْخَمْسِينَ لَيْلًا وَ نَهَاراً شِيعَتُنَا لَا يَهِرُّونَ هَرِيرَ الْكَلْبِ وَ لَا يَطْمَعُونَ طَمَعَ الْغُرَابِ وَ لَا يُجَاوِرُونَ لَنَا عَدُوّاً وَ لَا يَسْأَلُونَ لَنَا مُبْغِضاً وَ لَوْ مَاتُوا جُوعاً شِيعَتُنَا لَا يَأْكُلُونَ الْجِرِّيَ وَ لَا يَمْسَحُونَ عَلَى الْخُفَّيْنِ وَ يُحَافِظُونَ عَلَى الزَّوَالِ وَ لَا يَشْرَبُونَ مُسْكِراً قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَأَيْنَ أَطْلُبُهُمْ قَالَ ع عَلَى رُءُوسِ الْجِبَالِ وَ أَطْرَافِ الْمُدُنِ وَ إِذَا دَخَلْتَ مَدِينَةً فَسَلْ عَمَّنْ لَا يُجَاوِرُهُمْ وَ لَا يُجَاوِرُونَهُ فَذَلِكَ مُؤْمِنٌ كَمَا قَالَ اللَّهُ «وَ جاءَ مِنْ أَقْصَا الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعى» وَ اللَّهِ لَقَدْ كَانَ حَبِيبَ النَّجَّارِ وَحْدَه ✳️ * در برخی از فرقه‌های مسلمان، خوردن مارماهی، کشیدن مسح از روی کفش، و عجله کردن در نماز ظهر قبل از اذان، و خوردن سایر امور سُکرآور غیر از شراب انگور، جایز قلمداد می‌شوند. @yekaye

☀️4) اصبغ بن نباته روایت می‌کند که امیرالمومنین ع بر منبر کوفه خطبه می‌خواند و می‌فرمود: ای مردم! من شامّه ایمانم، من چشم و شامّه هدایتم! ای مردم! در مسیر هدایت، به خاطر کمبود کسانی که آن را می‌پیمایند، دچار ترس و وحشت نشوید! 📚الغيبة للنعماني، ص27 ؛ نهج البلاغة، حکمت 201؛ الغارات، ج2، ص584 أَخْبَرَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ ابْنُ عُقْدَةَ الْكُوفِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْمُحَمَّدِيُّ مِنْ كِتَابِهِ فِي الْمُحَرَّمِ سَنَةَ ثَمَانٍ وَ سِتِّينَ وَ مِائَتَيْنِ قَالَ حَدَّثَنِي يَزِيدُ بْنُ إِسْحَاقَ الْأَرْحَبِيُّ وَ يُعْرَفُ بِشَعِرٍ قَالَ حَدَّثَنَا مُخَوَّلٌ عَنْ فُرَاتِ بْنِ أَحْنَفَ عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع عَلَى مِنْبَرِ الْكُوفَةِ يَقُولُ أَيُّهَا النَّاسُ أَنَا أَنْفُ الْإِيمَانِ أَنَا أَنْفُ الْهُدَى وَ عَيْنَاهُ أَيُّهَا النَّاسُ لَا تَسْتَوْحِشُوا فِي طَرِيقِ الْهُدَى لِقِلَّةِ مَنْ يَسْلُكُهُ [لِقِلَّةِ أَهْلِه] ... @yekaye