نمیخوام به فردا فک کنم، نمیخوام به امروز فک کنم، وقتی نمیفهمم الان داره چجوری میگذره و باید الان چیکار کنم

وقتایی که خونمون شلوغ میشه یا تند تند میرن و میان و صدای پاهاشون بلند میشه یا بلند حرف میزنن یا هی صدام میکنن کلافه میشم. ذهنم ازینی که هست بی نظم تر میشه

ازینکه به اینجا رسیدم و ازش راضیم متنفرم نباید ازین وضع رقت انگیز لذت ببرم

به جهنم

ینی این موقع بیدار میشی نمیفمی صب شده باید بری سر کلاس یا نصف شبه

ازین حس که دلم میخواد کلی حرف بزنم بدم میاد

یه وقتایی خودمم نمیدونم موودم چیه هرچی اهنگای مختلف پلی میکنم هیچ کدومش با حالم همخونی نداره

فرق من و تو اینه که تو ادمارو تغییر میدی که مثل خودت بشن ولی من میرم دنبال ادمای مثل خودم حوصله ادمای متفاوتو ندارم

تلاش مجددو زهرمار عین ادم پیامارو بفرست انگار زیرلفظی میخواد

پسری که بعد از پیامش چنتا نقطه میزاره چیه

ینی بیخود ترین حس اینه که خودتو نشناسی ندونی الان باید چیکار کنی

نه نه، تو پیتزا نیستی نمیتونی الان حالمو خوب کنی