روزایی که امتحان دارم از اول صبح میشینم به یه گوشه زل میزنم و هیچ کاری انجام نمیدم انقدری که مطمن شم هیچ وقتی برا تلف شدن و از دست ندادم، بعد میشینم با زجر و استرس تازه شروع میکنم به خوندن به این امید اینکه نصف دیگشم تو راه و با بچه ها بخونم

روزامو انقد *** میگذرونم که میلی به خوابیدن تو شب ندارم

تو برای اصلاح من خودتو الگو قرار دادی واسم گند زدی حاجی

نه دلتنگی یقه‌مو ول میکنه نه بی‌پولی

اشتباه من اینه که به جای تبدیل این بغضا به نفرت، رهاشون میکنم تا تبدیل به اشک بشن و هر روز بیشتر احساس ضعف کنم

مشاور چه کمکی میتونه بکنه وقتی اصل زندگی همونطور میمونه در بهترین حالت تو باید سعی کنی یه مثبت نگرِ خوش خیال بشی

اینجوری که من بعضی درسارو نمره گرفتم میطلبه با اساتید یه گفت و گوی خصوصی داشته باشم

من مطمئنم اگه این خواستگارا ماهیت واقعی منو بشناسن تصمیم میگیرن تا اخر عمر عزب بمونن

_

آرامش زاده...

زیبایی محض :