من واقعا نمیتونم بنویسم حرفامو و این خیلی سخت میکنه شرایطو

واسه رشد زیادی تنهام ولی به خودم قول دادم از پسش بربیام

قلبی که دلسوزی میکنه و دلرحمه رو میخوام بندازم تو سطل اشغال

من احتیاج دارم حرف بزنم تا مشکلاتم بر طرف بشن و وای بر اون روزی که نشه حرف زد انقد خودخوری میکنم که نابود شم الان خیلی که وقته نابود شدم

من خسته تر از اونیم که حوصله پیچ و تابای رابطه رو داشته باشم. یهو دیدی زدم زیرش تموم شد رفت و خودمو از شرش خلاص کردم فی الحال هیچی اندازه ارامشم واسم مهم نیست

موضوع عادت کردنه همین عادت کردن خراب میکنه کارارو عادت کردی به یه چیز بیخود به یه اخلاق گند به یه ادم مزخرف حالا هرچی زور میزنی از خودت دورش کنی باز فردا میبینی برگشتی سر خونه اول

من دیگه نمیدونم خوبم یا بد فقط میدونم همیشه اینطوریم شب میشه اینطوریم روز میشه اینطوریم کلا همینم

حالا اگه با دوستام بودم این ۱۳ روز مثل ۳ روز میگذشت

من میگم به کتفمه ولی در اصل یه تیر تو قلبمه

به خاطر تو ازخودگذشتگی نکردم من کشیدم کنار چون نخواستم بیشتر ازین اسیب ببینم

اگه من برای تو یک جوک هستم و منو جدی نمیگیری در سطل زباله‌ی زندگیم جا داری

دقیقا هموجا که بیخیالش شدی برمیگرده