برای علاقمندان، جلسه معرفی این کتاب بصورت زنده هم پخش می‌شود. برای ثبت نام به آدرس زیر مراجعه کنید: https://www.eventbrite.com/e/the-one-state-reality-what-is-israelpalestine-tickets-547854225737 About the Book The One State Reality: What Is Israel/Palestine? argues that a one state reality already predominates in the territories controlled by the state of Israel. The editors show that starting with the one state reality rather than hoping for a two state solution reshapes how we regard the conflict, what we consider acceptable and unacceptable solutions, and how we discuss difficult normative questions. The book forces a reconsideration of foundational concepts such as state, sovereignty, and nation; encourages different readings of history; shifts conversation about solutions from two states to alternatives that borrow from other political contexts; and provides context for confronting uncomfortable questions such as whether Israel/Palestine is an "apartheid state."

داستان حمید ابوطالبی ها در جمهوری اسلامی ایران داستان پرقصه و پرغصه‌ای هست. ایشان را نمی‌بینی یا در افراط یا در تفریط! در عین بی‌سوادی بسیار پرمدعا و جوزده و سیاست‌زده! حمید ابوطالبی اولین گزینه دولت حسن روحانی برای نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد بود، چهره‌ای که ایالات متحده او را به دست داشتن در گروگان‌گیری کارکنان سفارت خود در تهران در سال ۱۳۵۸ متهم کرد. از این رو دولت باراک اوباما با فشار کنگره این کشور از صدور ویزا برای آقای ابوطالبی خودداری کرد و او را ممنوع‌الورود کرد. اما عشق ابوطالبی به آمریکا فروکش نکرد! حمید ابوطالبی دیپلمات و سیاستمدار ایرانی، مشاور سیاسی رئیس جمهور ایران حسن روحانی، و معاون سیاسی دفتر رئیس‌جمهور، و رئیس گروه مطالعات آسیای مرکز تحقیقات استراتژیک بود. وی همچنین سفیر ایران در استرالیا، اتحادیه اروپا، بلژیک، ایتالیا، و مدیر کل سیاسی وزارت امور خارجه بوده‌است. در زمینه برجام، مکانیزم ماشه، تحریم‌ها به جرأت می‌توانم بگویم از هر ۱۰ حرفی که می‌زند ۱۱ حرفش اشتباه است! وقتی با فکت بحث می‌کنی، سریع بلاکت می‌کند!

مطلب بسیار مهمی درباره دلارزدایی از مناسبات تجاری بین‌الملل https://www.aier.org/article/de-dollarization-has-begun/ De-dollarization Has Begun. Peter C. Earle - American Institute for Economic Research April 4, 2023 Last week, China and Brazil reached an agreement to settle trades in one anothers’ currencies. Over the past 15 years, China has replaced the United States as the main trading partner of resource-rich Brazil, and as such that shift may have been inevitable. But within the context of recent circumstances, this appears to be another in a series of recent blows to the central role of the dollar in global trade. As the world’s reserve currency, the US dollar is essentially the default currency in international trade and a global unit of account. Because of that, every central bank, Treasury/exchequer, and major firm on Earth keeps a large portion of their foreign exchange holdings in US dollars. And because holders of dollars seek returns on those balances, the ubiquity of dollars drives a substantial portion of the demand for US government bonds in world financial markets. The switch from dollars to a yuan-real settlement basis in Chinese-Brazilian trade is only the latest in a growing trend. Discussions of a more politically neutral reserve currency have gone on for decades. The profound economic disruption experienced by Iran, and more recently Russia, after being evicted from dollar-based trading systems like SWIFT, however, have led many nations to consider imminent contingency plans. India and Malaysia, for example, have recently begun using the Indian Rupee to settle certain trades, and there have been perennial warnings about Saudi Arabia and other energy exporters moving away from the dollar. On that note, China also recently executed a test trade for natural gas with France settled in yuan. Simply replacing the fiat currency of the largest economy in the world with the fiat currency(s) of (a) smaller economy(s) is hardly a viable replacement strategy. Moving away from the dollar brings substantial barriers to exit as well as network effects to overcome, owing to historical, technological, financial, and habitual obstacles. Further, the (comparatively, relatively) transparent conduct of monetary policy in the US has led no less than 22 foreign central banks and currency boards to peg their currencies to it. And dollars are the cheapest means of access to acquire nominally risk-free US Treasury instruments. Nevertheless, a conference in New Delhi last week focusing on increased cooperation between Brazil, Russia, India, China, and South Africa touched on just such a plan. Variations of such a currency order have been dubbed “Bretton Woods III,” and some non-commodity proposals bear a curious similarity to the since-discarded Facebook currency plan first called Libra (later, ‘Diem’). Owing to the role that dollar pervasiveness plays in the international appetite for US Treasuries, a side effect of the long-term attempt to establish alternative reserve currencies may be decreasing interest in tradable US debt. Over shorter time frames, that would likely result in higher yields and higher levels of debt service on securities issued by the US Treasury. Over generational time frames, that shift could force a reduction in US government spending. Should that scenario play out, the long-term effect of using access to dollars as a bludgeon of American foreign policy could well be higher average inflation and/or higher taxes on American citizens. The dollar, in some shape or form, will likely be around for a long time. Perhaps very long. But by weaponizing dollar dominance and permitting expanding mandates to disorient US monetary policy, the dollar’s fate as the lingua franca of world commerce over the long haul may already be sealed. So long as the political will to moor US fiscal and monetary policies to those consistent with the constitution of sound money remain an inconversable matter, de-dollarization will proceed. And slower or more quickly, the dollar will lose ground abroad.

روابط عربستان سعودی با آمریکا و چین، تلاش برای توازن چرا عربستان سعودی از آمریکا رویگردان و به سمت چین متمایل شده است؟ @yousofazizi23 سه‌شنبه، ۱۵ فروردین ۱۴۰۲ / ۴ آوریل ۲۰۲۳ لینک یوتیوب https://youtu.be/vTxKzxKykgo لینک آپارات https://www.aparat.com/v/94u0K

روابط عربستان سعودی با آمریکا و چین، تلاش برای توازن چرا عربستان سعودی از آمریکا رویگردان و به سمت چین متمایل شده است؟ @yousofazizi23 سه‌شنبه، ۱۵ فروردین ۱۴۰۲ / ۴ آوریل ۲۰۲۳ لینک یوتیوب https://youtu.be/vTxKzxKykgo لینک آپارات https://www.aparat.com/v/94u0K

امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه پس از سفر سه روزه به چین و دیداری شش ساعته با رئیس‌جمهور چین گفت: اروپا باید وابستگی خود به آمریکا را کاهش دهد و از وارد شدن به رویارویی بین چین و آمریکا سر تایوان پرهیزکند. مکرون بر نظریه «خودمختاری استراتژیک» اروپا، به رهبری احتمالی فرانسه، برای تبدیل شدن اروپا به «ابرقدرت سوم» جهان تأکید کرد! البته اروپا بی‌اراده‌تر از این حرف‌هاست! قضیه اوکراین هم به ایشان ربطی نداشت اما عملا خود را به آمریکا وابسته‌تر کردند و فدایی زیاده‌خواهی‌های آمریکا شدند. سیاست فشار حداکثری دوره ترامپ و ادامه تحریم‌های یکجانبه آمریکا ضد ایران در دوره بایدن، بی‌عملی اروپا و پیروی کورکورانه از سیاست‌های یکجانبه آمریکا را اثبات کرده! @yousofazizi23 https://www.politico.eu/article/emmanuel-macron-china-america-pressure-interview/

به لطف خداوند و با حمایت شما همراهان عزیز، از شروع جدی فعالیت کانال تحلیلی «سیاره رنج» در ۸ ماه پیش، تعداد اعضای کانال در یوتیوب از ۱۰ هزار نفر گذشت. طبق گزارش یوتیوب، آمار بازدید ماه پیش کانال شگفت‌انگیز است: بیش از ۲۲۵ هزار بازدید از ویدیوها و بیش از ۵۵ هزار ساعت تماشای ویدیوهای کانال توسط مخاطبین گرامی. https://www.youtube.com/@YousofAzizi23 @yousofazizi23

دنیا چه خبر است؟ طبق مدارکی که واشنگتن‌پست از بخشی از اسناد فاش‌شده اخیر وزارت دفاع آمریکا منتشر کرده، دولت مصر، یکی از متحدین سنتی آمریکا در منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا، در نظر داشته در بحبوحه جنگ اوکراین، چهل هزار راکت به روسیه بفروشد. همچنین مصر در نظر داشته تا مراحل ساخت و صادرات این موشک‌ها به روسیه در خفا و بدور از آگاهی غرب انجام شود تا آمریکا مشکل تحریمی برای مصر ایجاد نکند! @yousofazizi23

نیویورک‌تایمز سال ۱۹۹۲: وزارت دفاع آمریکا در یک خط مشی جدید که در مرحله نهایی تدوین است، تاکید می‌کند که مأموریت سیاسی و نظامی آمریکا در دوران پس از جنگ سرد باید تضمین این مسئله باشد که هیچ ابرقدرت جهانی رقیبی برای آمریکا اجازه ظهور در اروپای غربی، آسیا یا قلمرو اتحاد جماهیر شوروی سابق (روسیه) را نداشته باشد. در واقع چند ماه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در ۱۹۹۱، پنتاگون سند جدیدی را که یک استراتژی امنیتی مبتنی بر هژمونی جهانی آمریکا بود ترسیم کرد. این سند به بقیه جهان اولتیماتوم ارائه کرد که یا متحد وابسته یا دشمن ضعیف شده باشند. اما واقعیت‌های جهان امروز و گذار از هژمونی آمریکایی چیز دیگری را نشان می‌دهد. https://www.nytimes.com/1992/03/08/world/us-strategy-plan-calls-for-insuring-no-rivals-develop.html @yousofazizi23