آیا مجری برنامه مناظره آقایان دکتر مسعود درخشان و دکتر موسی غنی‌نژاد در شبکه افق، سؤالات واضح و مشخصی داشت؟ آیا اصلا می‌داند مدیریت جلسه مناظره یعنی چه؟ یا رسومات و تعارفات بی‌جای شاگردی و استادی در اینگونه جلسات مانع هدایت جلسه به مسیر درست می‌شد؟ آیا اصلا مسیری برای مناظره تعریف شده بود؟ اسپینگ-اندرسون (Gøsta Esping-Andersen) در فصل ۵ کتاب Social Foundations of Postindustrial Economics چاپ ۱۹۹۹، جدولی مقایسه‌ای دارد بین ویژگیهای سه سیستم رفاهی سرمایه‌داری در کشورهای غربی که در تصویر پست بعد می‌بینید. آیا نمی‌شد سؤال مشخصی از این ویژگی‌ها پرسیده شود؟ حداقل انتظار این بود که دو مهمان در مورد ویژگی سیستم اقتصادی-اجتماعی-رفاهی جمهوری اسلامی ایران بر اساس جدول کتاب فوق و ارزش‌های مدنظر خود یا ارزش‌های انقلاب اسلامی و قانون اساسی صحبت و تحلیل می‌کردند، و مثلا از منظر خود می‌گفتند که آیا سیستم اقتصادی-اجتماعی-رفاهی جمهوری اسلامی ایران باید ویژگی‌های دیگری هم داشته باشد یا خیر. اسپینگ-اندرسون یکی از پراستنادترین متخصصین حوزه سیاستگذاری اجتماعی-رفاهی (Social Policy) است. معروفترین کتابش The Three Worlds of Welfare Capitalism در سال ۱۹۹۰ چاپ شده که به قول استادم هنوز پراستنادترین اثر در این حوزه است! اسپینگ-اندرسون بعد از نوشتن این کتاب‌ها و تحقیق بیشتر در امور کشورهای غیر از دموکراسی غربی به این نتیجه می‌رسد که امکان بیش از سه سیستم رفاهی-اجتماعی وجود دارد و کشورهای مختلف مثلا در شرق آسیا دارای سیستم‌های رفاهی-اجتماعی مختص خودشان هستند با ویژگی‌های مختص خودشان. سؤال اینجاست که آیا ایران با مختصات تاریخی و سیاسی و اجتماعی خودش، دارای سیستم اقتصادی-رفاهی-اجتماعی مختص خویش است؟ اگر بله، ویژگی‌های آن چیست و چه تفاوتی با الگوهای دیگر دارد؟ آگر نه، الگوی ایران باید شبیه به چه کشوری باشد؟ و تازه بعد از جواب به این سؤال و فهم مشخصات سیستم اقتصادی-اجتماعی کشور، باید شروع به طراحی این سیستم، مکانیزم‌های لازم و سیاستگذاری‌های لازم در حوزه‌های اقتصادی و توسعه کنیم. از دیدن مناظره آقایان دکتر مسعود درخشان و دکتر موسی غنی‌نژاد واقعا متأسف شدم. همین است که وضعیت سیاستگذاری اقتصادی-اجتماعی ایران این ولنگاری هست که همه شاهد آن هستیم. نه می‌دانیم میزان دخالت دولت در اقتصاد چقدر باید باشد، نه می‌دانیم تعریف‌مان از عدالت چیست، نه می‌دانیم حمایت دولتی باید چگونه و برای چه گروه‌هایی باشد، نه می‌دانیم... عملا هیچ چیز نمی‌دانیم و صرفا دولت‌ها و مجالس، گروه‌ها و اشخاص و جریان‌ها می‌آیند و امور را به روزمرگی می‌گذرانند تا دور بعد و نوبت گروهی دیگر! #مسعود_درخشان #موسی_غنی‌نژاد @yousofazizi23

جدول مقایسه‌ای اسپینگ-اندرسون (Gøsta Esping-Andersen) در فصل ۵ کتاب Social Foundations of Postindustrial Economics چاپ ۱۹۹۹: ویژگیهای سه سیستم رفاهی سرمایه‌داری در کشورهای غربی

هزینه نظامی خالص و هزینه نظامی نسبت‌به جی‌دی‌پی (تولید ناخالص داخلی) کشورهای خارومیانه را می‌بینید. آن‌وقت دیدگاه عمومی در جامعه ایرانی چیست؟ ایران بیشترین هزینه نظامی-امنیتی را در بین همسایگان خود دارد! گزارش مؤسسه تحقیقات صلح بین‌الملل استکهلم اینجا: https://www.sipri.org/publications/2023/sipri-fact-sheets/trends-world-military-expenditure-2022 Middle East largest Military Spenders: 1- Saudi Arabia, $75 billion (5th globally) 2- Israel, $23.4 billion 3- Qatar, $15.4 billion 4- Turkey, $10.6 billion 5- Algeria, $9.1 billion 6- Kuwait, $8.2 billion 7- Iran, $6.8 billion 8- Oman, $5.8 billion گزارش المانیتور: https://www.al-monitor.com/originals/2023/04/saudi-arabia-rises-worlds-5th-largest-military-spender-sipri @yousofazizi23

آیا تفاوتی در فروش سلاح به طرفین جنگ روسیه و اوکراین وجود دارد؟ تحلیل یوسف عزیزی جمعه، ۱۲ اسفند ۱۴۰۱ / ۳ مارس ۲۰۲۳ @yousofazizi23

آیا تفاوتی در فروش سلاح به طرفین جنگ روسیه و اوکراین وجود دارد؟ تحلیل یوسف عزیزی جمعه، ۱۲ اسفند ۱۴۰۱ / ۳ مارس ۲۰۲۳ @yousofazizi23

لحن عجیب و تهدیدات شدید ارنست مونیز، وزیر سابق انرژی آمریکا در دوران اوباما که معرف حضور ما ایرانی‌ها هست، از احتمال رفتن کره جنوبی به سمت تولید سلاح هسته‌ای بومی. این مطلب خواندن دارد! @yousofazizi23 The threats to Yoon’s country are real, but a South Korean nuclear weapons program is not the answer. The pursuit of these weapons by Seoul—a stalwart of the global nonproliferation regime and a country protected by the U.S. defense treaty and nuclear umbrella—would needlessly rupture some of the country’s most important geopolitical relationships. It would isolate South Korea, challenge its role as a major technology exporter in the global economy, and jeopardize both the U.S.-South Korean alliance and South Korea’s role as a major geopolitical player—not to mention increase nuclear risks in the region. South Korea’s nuclear debate—and its extended deterrence relationship with the United States—has only become more complicated in light of Russia’s invasion of Ukraine. Some South Korean observers have made the questionable claim that Russian President Vladimir Putin’s nuclear threats have deterred direct U.S. military involvement in Ukraine and wondered whether North Korea might successfully employ the same tactics against the United States should it engage in conflict against the South. Moreover, it was only a few years ago that then-U.S. President Donald Trump attempted to coerce larger South Korean defense contributions by threatening to withdraw troops from the peninsula. The damage Trump did to confidence in U.S. security assurances in various geographies should not be underestimated. As a result, and despite considerable efforts by the Biden administration to repair the damage, South Korea is scrutinizing whether it can count on future U.S. presidents to uphold the alliance and the security guarantee it provides. https://foreignpolicy.com/2023/04/25/south-korea-biden-yoon-summit-nuclear-weapons-energy-alliance-defense/

“If Ukraine can’t gain dramatically on the battlefield, the question inevitably arises as to whether it is time for a negotiated stop to the fighting,” said Richard Haass, president of the Council on Foreign Relations. “It’s expensive, we’re running low on munitions, we’ve got other contingencies around the world to prepare for.” “It’s legitimate to ask all these questions without compromising Ukraine’s goals. It’s simply a question of means,” Haass said. https://www.politico.com/news/2023/04/24/biden-ukraine-russia-counteroffensive-defense-00093384

تحلیلگر مسائل بین الملل در گفتگو با ایسکانیوز: @yousofazizi23 عامل گرایش به روابط قوی‌تر با چین چیست؟ / شکی در شکل‌گیری نظم نوین جهانی پساآمریکایی وجود ندارد + فیلم یوسف عزیزی با اشاره به اذعان بسیاری از کشورها نسبت به کارآمدتر بودن رویکرد چین در قبال بحران‌های جهانی همچون بحران‌های مالی و اپیدمی کرونا خاطر نشان کرد: در خود آمریکا نیز همه احزاب و کارشناسان معتقدند که چین در بسیاری از حوزه‌ها هم‌تراز آمریکا و حتی بهتر از آن عمل می‌کند. لینک به متن کامل: iscanews.ir/xd33z

هم‌پیمان بودن با آمریکا کار آسانی نیست! تا انتها بخوانید: از بی‌بی‌سی فارسی: جو بایدن رئیس جمهور آمریکا و یون سوک یول رئیس جمهور کره جنوبی به توافق تازه‌ای دست یافته‌اند که شامل طرح‌هایی برای استقرار یک زیردریایی اتمی آمریکا در کره‌جنوبی است. این توافق تلاشی از طرف آمریکا برای ابراز حمایت از کره جنوبی و کمک به بازداشتن حملات احتمالی از طرف کره شمالی است که مشغول آزمایش شمار بی‌سابقه‌ای موشک‌های بالستیک با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای بوده است. کره‌جنوبی در واکنش موافقت کرده است از دنبال کردن یک برنامه تسلیحات هسته‌ای خودداری کند. آقای یون گفت که این به معنی گامی «بی‌سابقه» برای تقویت بازدارندگی است، که شامل تعهد آمریکا برای حفاظت از متحدانش با تکیه بر نیروی نظامی از جمله سلاح‌های اتمی می‌شود. براساس این توافق آمریکا «با استقرار تسلیحات استراتژیک، از جمله اعزام یک زیردریایی بالستیک اتمی به کره جنوبی، که آخرین آن در دهه ۱۹۸۰ در این کشور مستقر شد، توان بازدارندگی خود را نمایان‌تر خواهد کرد.» دو طرف همچنین یک «گروه مشاوره هسته‌ای» ایجاد می‌کنند که موضوع کار آن بحث درباره برنامه استقرار سلاح‌های استراتژیک و اتمی خواهد بود. سیاستمداران در سئول مدت‌هاست به واشنگتن فشار می‌آورند تا در برنامه‌ریزی برای چگونگی و زمان احتمالی استفاده از سلاح‌های اتمی علیه کره شمالی مشارکت کنند. با بزرگتر و پیشرفته‌تر شدن زرادخانه اتمی کره شمالی، کره جنوبی نگران است که چرا از طرف واشنگتن در جریان این موضوع قرار نمی‌گیرد که چه چیزی آقای بایدن را وادار خواهد کرد به نمایندگی (در واکنش به حمله کره شمالی) از آنها سلاح اتمی را به کار گیرد. بیم از آنکه واشنگتن ممکن است سئول را تنها بگذارد به طرح درخواست‌هایی در کره جنوبی برای توسعه سلاح اتمی منجر شده است. آقای یون در ماه ژانویه اولین رئیس جمهور کره جنوبی شد که این ایده را بعد از چند دهه دوباره مطرح کرد و باعث نگرانی سیاستگذاران در واشنگتن شد. ناگهان برای واشنگتن روشن شد که حرف و حرکات اطمینان‌بخش دیگر کافی نیست، و اگر می‌خواهد سئول را از برنامه ساخت سلاح اتمی منصرف کند، باید پیشنهادی جدی ارائه کند. ایجاد این «گروه مشاوره اتمی» تایید همین درخواست است، که مشارکت بیشتر دولت کره جنوبی را تصریح می‌کند، اما مساله بزرگتر این است که آیا اضطراب عمومی در این کشور را برطرف خواهد کرد. البته آمریکا در این توافق کاملا تعهد نمی‌دهد که اگر کره شمالی حمله کرد، با سلاح اتمی از کره جنوبی دفاع کند! @yousofazizi23