🌹بخشی از زيباييهاي وقايع کربلا:
❤️زيباترين خواهش يک زن { همراه کردن زهير با امام حسين (عليه السلام) توسط همسرش}
❤️زيبا ترين بازگشت { توبه حر و الحاق به سپاه امام حسين (عليه السلام)}
❤️زيباترين وفا داري { نخوردن آب در شط فرات ابالفضل (عليه السلام) }
❤️زيبا ترين جنگ { نبرد حضرت علي اکبر (عليه السلام) با دشمن}
❤️زيبا ترين واکنش { پرتاب کردن سر و هب توسط مادرش به طرف دشمن}
❤️زيبا ترين پاسخ {احلي من العسل جناب قاسم ابن الحسن(عليه السلام)}
❤️زيبا ترين هديه {تقديم عون و محمد به امام حسين (عليه السلام) توسط مادرشان حضرت زينب (سلام الله عليها)}
❤️زيبا ترين نماز { نماز ظهر عاشورا در زير باران تير}
❤️زيبا ترين جانثاري { حائل قرار دادن دستها ، توسط عبدالله ابن حسن (عليه السلام) و دفاع از عمو }
❤️زيبا ترين سخنراني { سخنراني امام سجاد (عليه السلام) و حضرت زينب (سلام الله عليها) در کاخ ظلم }
❤️❤️و از همه زيبايي ها زيباتر جمله « ما رأيتُ الا جميلاً » که حضرت زينب (سلام الله عليها) حيدر وار بيان کرد. وقتی که یزید با کنایه از ایشان پرسید:خب , چه دیدی؟ و خانم جواب دادند: غیر از زیبایی چیزی ندیدم....
بیت رهبری.mp3
10.76M
🎙 تحول آفرینی امام حسین علیه السلام در کربلا
#منبر_کامل #آبشار_معرفت
🕦 زمان: ۴۴ دقیقه
🔰حجم : ۱۰ مگابایت
🕌 حسینیه امام خمینی ره
✔کانال استاد رفیعی
☑ @ostadrafiei
18M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
آثار عظیم سجده بر تربت حضرت سیدالشهدا علیه السلام
استاد کاشانی
عطسه صبر
برخی از مردم تصور می کنند در موقع تصمیم بر انجام کاری، اگر خود یا کسی عطسه کند، باید صبر نمود.
در حالی که در این باره دستوری در اسلام وارد نشده است و اساسا روح اسلام با این گونه مطالب سازش ندارد، تا آن جا که دستور می دهد هنگامی که به کاری تصمیم گرفتید، اگر کسی فال بد زد، اعتنا نکنید و بر خدا توکل کرده و به دنبال هدف روان شوید.
در مورد عطسه وارد شده که هر گاه یکی از شما عطسه کرد، در حق او دعا کنید و بگویید "يَرْحَمْكُم الله" خداوند شما را رحمت کند و طرف مقابل هم بگوید "یَغفِرُ اللهُ لَکُم" خداوند شما را بیامرزد.1
اما صبر کردن و قدری مکث نمودن و یا فرق گزاردن بین یک و دو عطسه همگی از خرافات است.
1. بحارالانوار ج81 ص283
فحاشی به قصد شوخی
برخی تصور می کنند در فحش و ناسزا، جدیّت موضوعیت دارد، مثلاً اگر شخصی از روی شوخی به دیگری دشنام دهد، به طوری که مخاطب به نیّت شوخی برداشت کند، مانعی ندارد!
در حالی که به فتوای مراجع، فحاشی حرام است، حتی به قصد شوخی.
پرسش: آیا فحش دادن حرام است، اگر غرض از فحش دادن شوخی با مخاطب باشد، چه حکمی دارد؟
پاسخ: فحش دادن حرام است.
مسائل جدید از دیدگاه علما و مراجع تقلید، ج1 ص191 و192
💠 حدیث روز 💠
💎 پاداش گریه برای مصائب اهل بیت (ع)
🔻امام سجاد علیه السّلام:
أَیُّمَا مُؤْمِنٍ دَمَعَتْ عَیْنَاهُ حَتَّی تَسِیلَ عَلَی خَدِّهِ فِینَا - لِأَذًی مَسَّنَا مِنْ عَدُوِّنَا فِی اَلدُّنْیَا بَوَّأَهُ اَللَّهُ بِهَا فِی اَلْجَنَّةِ مُبَوَّأَ صِدْقٍ
◻️ هر مؤمنی بخاطر ایذاء و آزاری که از دشمنان ما در دنیا به ما رسیده گریه کند تا اشکش بر گونههایش جاری شود خداوند متعال در بهشت به او جایگاه شایستهای دهد .
📚 کامل الزیارات / ترجمه ذهنی تهرانی؛ ج ۱، ص ۳۲۲
⚫️⚪️⚫️⚪️⚫️
☑️پرسش:
آیا روایت (گریه برامام حسین کفاره گناهان است)صحیح است واین یعنی چه؟آیا باعث جری شدن ما نسبت به انجام گناهان نمی شود؟
◾️ پاسخ:
طبق روايات كثير و متواتر در فضيلت گريه بر امام حسین(علیه السلام) و كتاب شريف «الخصائص الحسينيّه» علامه شوشتري(ره) براي گريه كننده بر حضرتش گناهي باقي نمي ماند و این كفّارة گناهان است.
✔️اگر اشکى که براى امام حسین(علیه السلام) مى ریزیم، در مسیر هماهنگى روح ما باشد، پرواز کوچکى است که روح ما با روح حسینى مى کند. اگر ذره اى از همت و غیرت و حریت و ایمان و تقوا و توحید او در ما بیابد و اشک از چشم ما جارى شود،بى نهایت قیمت دارد. اگر گفتند: به اندازه بال مگس هم باشد ،یک دنیا ارزش دارد، باور کنید! اما نه اشکى که براى از بین رفتن امام حسین باشد، بلکه اشکى که براى عظمت او و شخصیتش باشد. اشکى که نشانه اى از هماهنگى با حسین بن على(علیه السلام) و پیروى کردن از او باشد.(1)
▪️بر عکس نظر شما ، این اشک و گریه آدم ساز است. عامل مهمی برای از بین بردن گناه و راهی برای باز شدن در توبه است. این باعث گستاخ شدن انسان هم نمی شود. البته همان گونه که در آیات و روایات آمده، خدا حقوق مردم را نمی بخشد. این افراد بعد از ادای حقوق مردم و بعد از تحمل سختی های جان دادن و مرگ و برزخ و قیامت در قبال گناهان و پاک شدن از آن ها، به شفاعت نایل می شوند. شفاعت پیامبر(ص) و امام حسین(علیه السلام) و امامان در قیامت، بعد از پاک شدن آن ها از حقوق مردم و گناهان است.
پی نوشت:
1.علامه مطهری،مجموعه آثار، انتشارات صدرا،نوبت دوم، 1370،ج17،ص 113.