#امام_مهدی_عج #منجی_در_ادیان 🌺فطری بودن مهدویت در وجود انسان 🌺بر اساس فطرت همه مخلوقات خدا منتظر منجى هستند 🌺منجی در آیین یهود بودا زرتشت ... #خادم_الحسین_علیه_السلام_تابع_منش ای دی استاد برای طرح سوالات مقتل @m_h_tabemanesh کانال مقتل ضامن اشک https://telegram.me/zameneashk کانال باب الحسین(ع) https://t.me/Babolhusein گروه کلاس شرح و تفسیر مقتل https://t.me/joinchat/1mMEyJCOrVMwYmI0

#امام_مهدی_عج #منجی_در_ادیان 🌺فطری بودن مهدویت در وجود انسان 🌺بر اساس فطرت همه مخلوقات خدا منتظر منجى هستند 🌺منجی در آیین یهود بودا زرتشت ... #خادم_الحسین_علیه_السلام_تابع_منش ای دی استاد برای طرح سوالات مقتل @m_h_tabemanesh کانال مقتل ضامن اشک https://telegram.me/zameneashk کانال باب الحسین(ع) https://t.me/Babolhusein گروه کلاس شرح و تفسیر مقتل https://t.me/joinchat/1mMEyJCOrVMwYmI0

#امام_حسن_عسکری_علیه_السلام #امام_مهدی_عج شام شهادت امام حسن عسکری موضوع غصب خلافت و کنار زدن غدیر شرح لعن های تفسیر زیارت عاشوراء وظایف مهم امام حسن عسکری ع در حفظ جان امام مهدی عج و معرفی ایشان تاریخ سخنرامی :13/6/1401 کانال ضامن اشک @zameneashk1

#شرح_و_تفسیر_زیارت_عاشوراء #امام_مهدی_عج ❤️شرح بیعت در قرآن ❤️ شرح بیعت در زیارت عاشوراء ❤️شرح بیعت با امام مهدی عج کانال ضامن اشک در ایتا @zameneashk1 تاریخ : 14/6/1401

#ذکر_امیر_المومنین_ع #آغاز_امامت_امام_زمان_مبارک مولودی امیرالمومنین ع الیوم یوم المرتضی به مناسبت آغاز ولایت امام مهدی عج کانال ضامن اشک ایتا @zameneashk1

#امام_مهدی_عج امامت حضرت مهدي عج (1) از نگاه شيعه، خداوند متعال از طريق آخرين پيامبر خود، مقام امامت و ولايت را به جهت قابليت‏هاي ذاتي به افرادي خاصّ عطا فرموده و تنها از طرف ذات او است که امام بر جامعه نصب مي‏گردد. اين قابليت ذاتي ارتباطي به سن و سال ندارد. آنچه در آغاز امامت حضرت مهدي‏عليه السلام بيش از همه چيز توجه‏ها را به خود جلب مي‏کند، رسيدن به اين مقام عظيم در سن پنج سالگي است. البته ايشان اوّلين شخصي نبود که در خردسالي به افتخار امامت نايل آمد و نه تنها اين گونه پيشوايي در بين ائمه‏عليهم السلام داراي سابقه بوده؛ بلکه در سلسله نبوّت نيز مواردي از آن وجود داشته است. >نبوت در کودکي >امامت در کودکي >آخرين پيشوا نبوت در کودکي خداوند متعال پيامبراني را در کودکي به مقام نبوّت مفتخر ساخت: >نبوت حضرت عيسي‏ از ابتداي ولادت >اعطاي کتاب و مقام نبوت به حضرت يحيي‏ در کودکي نبوت حضرت عيسي‏ از ابتداي ولادت خداوند در آيات نوراني خود در بخشي از داستان حضرت مسيح‏عليه السلام از زبان آن پيامبر الهي در جواب منکران چنين مي‏فرمايد: «قَالَ اِنّي عَبْدُاللّه آتَانِيَ الکِتابَ وَجَعَلَنِي نَبيّاً» «[کودک] گفت: من بنده خدا هستم، به من کتاب داده و مرا پيامبر قرار داده است.» [1] . [1] مريم 19: 30. اعطاي کتاب و مقام نبوت به حضرت يحيي‏ در کودکي خداوند در اين باره مي‏فرمايد: «يا يَحْيي خُذِالکِتابَ بِقُوَةٍ وَآتَيْناهُ الحُکْمَ صَبِيّاً» «اي يحيي! کتاب [خدا] را به جد و جهد بگير و [ما] از کودکي به وي حکم (نبوّت) داديم». [1] . بنابراين همان‏گونه که خداوند متعال، مقام نبوّت را به کودک خردسالي عطا فرمود؛ مقام امامت را نيز مي‏تواند به انساني با تمام صفات لازم، در سن کودکي عطا فرمايد. [1] مريم 19: 12. @zameneashk1

#امام_مهدی_عج امامت در کودکي (2) قبل از حضرت مهدي‏عليه السلام دو امام (امام جوادعليه السلام و امام هادي‏عليه السلام) قبل از سن بلوغ به مقام امامت نايل آمدند و اين شايد خود به نوعي ايجاد آمادگي براي پذيرش امامت حضرت مهدي‏عليه السلام، در سن کودکي بوده است. اولين امامي که در سن کودکي به امامت رسيد، نهمين پيشواي شيعيان بود و از آنجا که اين مسأله در دوران امامت بي سابقه بود، ابتدا مورد پرسش و ترديد عده‏اي قرار گرفت؛ ولي کم‏کم با هدايت‏هاي امام رضاعليه السلام و بياناتي از خود آن حضرت، قلب شيعيان آرام گرفت. معمربن خلاد گويد: «سَمِعْتُ الرِّضاعليه السلام وَ ذَکَرَ شَيئاً فَقالَ: ما حاجَتُکُمْ اِلي ذَلِکَ هَذَا اَبُوجَعفَرٍ قَدْ اَجْلَسْتُهُ مَجْلِسي وَصَيَّرْتُهُ مَکاني وَقالَ اِنّا اَهلُ بَيتٍ يَتَوارَثُ اَصاغِرُنا عَنْ اَکابِرِنا القُذَّةَ بالقُذَّةِ»؛ «از امام رضاعليه السلام شنيدم که مطلبي [راجع به امر امامت] بيان کرد و سپس فرمود: شما چه احتياجي به اين موضوع داريد؟ اين ابوجعفر است که او را به جاي خود نشانيده، و قائم مقام خود ساخته‏ام و فرمود: ما خانداني هستيم که خردسالان‏مان موبه‏مو از بزرگسالان‏مان ارث مي‏برند». [1] . روايت ياد شده بيانگر اين حقيقت است که مقام امامت، ربطي به کمي و يا زيادي سن ندارد. صفوان بن يحيي گويد: «به امام رضاعليه السلام عرض کردم: پيش از آنکه خدا ابي جعفرعليه السلام را به شما ببخشد، درباره جانشين‏تان از شما مي‏پرسيديم و شما مي‏فرموديد؛ خدا به من پسري عنايت مي‏کند. اکنون او را به شما عنايت کرد و چشم ما را روشن نمود. اگر خداي ناخواسته براي شما پيش آمدي کند، به که بگرويم؟ حضرت با دست اشاره به ابي‏جعفر فرمود که در برابرش ايستاده بود، عرض کردم: قربانت گردم، اين پسر سه ساله است: فرمود: چه مانعي دارد عيسي‏عليه السلام سه ساله بود که به حجّت قيام کرد». [2] . علي‏بن‏اسباط گويد: «امام محمد تقي‏عليه السلام را ديدم که به طرف من مي‏آمد، من نگاهم را به او تيز نموده و به سر و پايش نگاه مي‏کردم تا اندازه و قامتش را براي اهل شهر خود (شيعيان) وصف کنم. در آن ميان که من او را ورانداز مي‏کردم، حضرت نشست و فرمود: «اي علي! خدا حجّت درباره امامت را به مانند حجّت درباره نبوّت آورده و فرموده است: «حکم نبوّت را در کودکي به او داديم»، «و چون به رشد، رسيد»، «و به چهل سالگي رسيد»، پس روا است که به شخصي در کودکي حکم داده شود [چنان که به يحيي‏عليه السلام داده شد] و روا است که در چهل سالگي داده شود [چنان که به يوسف داده شد]». [3] . البته کم نبودند انسان‏هاي وارسته‏اي که در برابر فرمايش امام، سر تعظيم و قبول فرود مي‏آوردند و در برابر مشيت الهي، با کمال رضايت آن را مي‏پذيرفتند. محمدبن حسن عمّار گويد: «من دو سال نزد علي بن جعفر بن محمد (عموي امام رضاعليه السلام) بودم و هر خبري که او از برادرش موسي بن جعفرعليه السلام شنيده بود، مي‏نوشتم. روزي در مدينه خدمتش نشسته بودم، ابوجعفر محمدبن علي‏الرضاعليه السلام در مسجد رسول خداصلي الله عليه وآله بر او وارد شد. علي بن جعفر برجست و بدون کفش و عبا، نزد او رفت و دستش را بوسيد و احترامش کرد؛ ابوجعفر به او فرمود: اي عمو! بنشين خدايت رحمت کند. او گفت: آقاي من! چگونه من بنشينم و شما ايستاده باشيد؟ چون علي بن جعفر به مسند خود برگشت، اصحابش او را سرزنش کرده و گفتند: شما عموي پدر او هستيد و با او اين‏گونه رفتار مي‏کنيد؟! او دست به ريش خود گرفت و گفت: خاموش باشيد! اگر خداي عزوجلّ اين ريش سفيد را سزاوار [امامت] ندانست و اين کودک را سزاوار دانست و به او چنان مقامي داد، من فضيلت او را انکار کنم؟ پناه به خدا از سخن شما! من بنده او هستم». [4] . [1] الکافي، ج 1، ص 320، ح 2. [2] همان، ج 1، باب الاشارة والنص علي ابن جعفرالثاني. [3] الکافي، ج 1، ص 384، ح 7 و با اندکي تفاوت، الارشاد، ج 2، ص 292. [4] الکافي، ج 2، ص 322، ح 12. @zameneashk1

#امام_مهدی_عج آخرين پيشوا شيعه با اين ذهنيت - که مقام امامت به سن و سال خاصي مربوط نيست - درباره امام هادي‏عليه السلام چندان ترديدي به خود راه نداد؛ به ويژه آنکه حاکمان جور زمان، هر چه تلاش کردند تا مسأله امامت را با مناظرات ساختگي دانشمندان بزرگ با اين امامان خردسال خدشه دار کنند، شکست خوردند. اما اين وضع درباره آخرين پيشواي شيعيان به کلي متفاوت شد؛ چرا که او هم در سن و سال کمتر از ديگر امامان به امامت رسيد و هم به خاطر مصالحي ولادت آن حضرت مخفيانه صورت پذيرفت. اين مسأله برخي از شيعيان را دچار ترديدهايي نمود و کار امام حسن عسکري‏عليه السلام را مشکل ساخت؛ اگرچه امامان پيشين تا حدودي زمينه را مساعد کرده و شيعه را براي درک چنان روزي آماده ساخته بودند. امام باقرعليه السلام فرموده است: «صَاحِبُ هَذا الاَمْرِ اَصْغَرُنا سِنّاً وَاَخْمَلُنا شَخْصاً»؛ «صاحب اين امر کم سن و سال‏ترين و گمنام‏ترين ما است». [1] . اسماعيل بن بزيع گويد: از حضرت ابي جعفرعليه السلام راجع به امامت پرسيدم و گفتم: آيا ممکن است امام از هفت سال کمتر داشته باشد؟ فرمود: «نَعَمْ وَاَقَلَّ مِنْ خَمْسِ سِنين»؛ «آري، کمتر از پنج سال هم مي‏شود». [2] . البته معرفي حضرت مهدي‏عليه السلام با ديگر امامان، اين تفاوت را داشت که خواست الهي بر پنهان زيستن آن حضرت تعلق گرفته بود؛ بنابراين تنها افرادي خاصّ از ولادت او با خبر بودند. ضوء بن علي از مردي از اهل فارس نقل مي‏کند: به سامرا آمدم و ملازم در خانه امام حسن عسکري‏عليه السلام شدم. حضرت مرا طلبيد، من وارد شدم و سلام کردم، فرمود: براي چه آمده‏اي؟ عرض کردم: براي اشتياقي که به خدمت شما داشتم. فرمود: پس دربان ما باش. من همراهِ خادمان در خانه آن حضرت بودم. گاهي مي‏رفتم هر چه احتياج داشتند از بازار مي‏خريدم و زماني که مردان در خانه بودند، بدون اجازه وارد مي‏شدم. روزي بر حضرت وارد شدم و او در اتاق مردان بود. ناگهان در اتاق حرکت و صدايي شنيدم، سپس با فرياد به من فرمود: بايست، حرکت مکن! من جرأت در آمدن و بيرون رفتن را نداشتم. سپس کنيزکي - که چيز سر پوشيده‏اي همراه داشت - از نزد من گذشت. آن‏گاه مرا صدا زد که: در آي! من وارد شدم و کنيز را هم صدا زد. کنيز نزد آن حضرت بازگشت، او به کنيز فرمود: روپوش از آنچه همراه داري بردار؛ کنيز از روي کودکي سفيد و نيکو روي پرده برداشت و خود حضرت روي شکم کودک را باز کرد. ديدم موي سبزي که به سياهي آميخته بود، از زير گلويش تا نافش روييده است، سپس فرمود: اين است صاحب شما و به کنيز امر فرمود که او را ببرد. سپس من آن کودک را نديدم تا امام حسن‏عليه السلام وفات کرد». [3] . با توجه به روايات ياد شده و تولّد آن حضرت در سال 255 ق و شهادت امام عسکري در سال 260 ق، آن حضرت در سن پنج سالگي به امامت رسيد. [1] الغيبة، ص 184؛ دلائل الامامة، ص 258. [2] الکافي، ج 1، ص 384، ح 5. [3] الکافي، ج 1، ص 329 و 120، ح 6. @zameneashk1

#امام_مهدی_عج سلام ای وجود من @zameneashk1

#پرچم #امام_مهدی_عج پرچم حضرت مهدي‏ هنگام ظهور در روايات فراواني ذکر شده که پرچم حضرت مهدي‏عليه السلام هنگام ظهور، همان پرچم پيامبر اکرم‏صلي الله عليه وآله است. امام صادق‏عليه السلام فرمود: «مَعَهُ رَايَةُ رَسُول اللّه‏صلي الله عليه وآله». آن‏گاه حضرت در پاسخ شخصي که پرسيد: آيا نزد او است يا اينکه براي او آورده مي‏شود؟ فرمود: «بلکه جبرئيل آن را خواهد آورد». بعد از آن ايشان فرمود: «با آن پرچم بر هيچ [قوم ستمگري] نمي‏گذرد، مگر آنکه خداوند آنها را هلاک مي‏سازد». [1] . شبيه همين روايت از امام سجادعليه السلام نيز نقل شده است. [2] . اهميت اين امر به قدري زياد است که در غيبت نعماني بابي تدوين شده با اين عنوان که پرچم پيامبر بعد از جنگ جمل، باز نخواهد شد؛ مگر به دست قائم‏عليه السلام. [3] . امام صادق‏عليه السلام درباره آن پرچم به ابوبصير فرمود: «يا اَبا مُحَمَّدٍ ما هِيَ وَاللَّهِ قُطْنٌ وَلاکَتانٌ وَلاقَزٌّ وَلاحَريرٌ. قُلْتُ: فَمِنْ اَيِّ شَيْ‏ءٍ هِيَ قالَ مِن وَرَقِ الجَنّةِ نَشَرَها رَسُولُ اللّهِ‏صلي الله عليه وآله يَومَ بَدرٍ ثُمَّ لَفَّها وَدَفَعَها اِلَي عَليّ‏عليه السلام فَلَمْ تَزَلْ عِنْدَ عَليٍّ حَتَّي اِذا کانَ يَوْمَ البَصْرَةِ نَشَرَها اَميرُالمُؤمِنينَ فَفَتَحَ اللَّهُ عَلَيهِ ثُمَّ لَفَّها وَهِيَ عِندَنا هُناکَ لا يَنْشُرُها اَحَدٌ حَتَّي يَقُومَ القائِمُ فَاِذا هُوَ قامَ نَشَرَها...» [4] . «اي ابا محمد! به خدا قسم آن پرچم نه از پنبه است و نه از کتان و نه از ابريشم و نه از حرير، عرض کردم: پس از چه چيزي است؟ فرمود: از ورق (برگ) بهشتي است. رسول خداصلي الله عليه وآله در روز بدر آن را برافراشت، و بعد آن را در هم پيچيد و به علي‏عليه السلام داد. پس همچنان نزد علي‏عليه السلام بود تا هنگامي که روز بصره فرا رسيد، آن را برافراشت. پس خداوند پيروزي را نصيب او ساخت. سپس آن حضرت آن را در هم پيچيد و آن اينجا نزد ما است. هيچ کس آن را نخواهد گشود تا آن گاه که قائم‏عليه السلام قيام کند و چون او قيام نمود، آن را برخواهد افراشت.». و از علي‏عليه السلام روايت شده، آنگاه که حضرت مهدي‏عليه السلام پرچم خويش را به اهتزاز در آورد بين مشرق و مغرب براي او روشن خواهد شد. «اِذا هَزَّ رايَتَهُ اَضاءَ لَها ما بَيْنَ المَشْرِقِ وَالمَغْرِبِ» [5] . [1] الغيبة، ص 309، ح 4؛ و ر.ک: کمال‏الدين و تمام‏النعمة، ج 2، ص 672، ح 23. [2] ر.ک: بحارالانوار، ج 51، ص 135، ح 3. [3] الغيبة، ص 307. [4] همان، ح 2. آیدی استاد برای طرح سوالات مقتل @m_h_tabemanesh2 ┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄ "کلاس آنلاین مقتل شناسی" https://t.me/joinchat/1mMEyJCOrVMwYmI0 "باب الحسین(ع)" https://t.me/Babolhusein "ضامن اشک در واتساپ" https://chat.whatsapp.com/KzAL9rEs5uu0kiDdyQFgRp "باب الحسین ع اینستاگرام" https://www.instagram.com/invites/contact/?i=oc7bocnawwxq&utm_content=5ujtwdw کانال ضامن اشک ایتا https://eitaa.com/zameneashk1 [5] کمال‏الدين و تمام‏النعمة، ج 2، ص 653، ح 17.