بهترین راه داشتن یک جایاب مانند آنچه در تصویر بالا می بینید است. با این وسیله نجومی می توان اندازه ها و مقیاس های بسیاری از خورشید طی روز ها و سال های مختلف را در یک کره بدست آورد. با استفاده از جایاب می توان ارتفاع را با توجه به شکست (رفرکشن)، ابیراهی، اختلاف منظر و... تصحیح کرد و این یک وسیله بسیار مناسب می باشد. اما باید وقت و پول کافی برای آن را داشته باشید. اما اگر جایاب نداشته باشیم چه؟! باید نرم افزاری را که ارتفاع خورشید را برای هر مکانی در دنیا می دهد دانلود کنید و از آن استفاده کنید. بنابراین، ما Surveyor Sun را از Google Play دانلود کردیم. بیایید فرض کنیم در رم هستیم. رم دارای عرض جغرافیایی 41 ° 54 است. شما باید در نظر بگیرید که در هندسه کروی هر درجه عرض جغرافیایی برابر با یک قوس ۱۱۱ کیلومتری است. رم فاصله 2050( 18 ° 27 کیلومتری) از مدار تابستانی (راس السرطان) وحدود 21 ° 7250 ( 65 کیلومتری )از مداری زمستانی (راس الجدی) دارد. •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈• 🔎@Zamin_takht🔍 •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈•

•┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈• 🔎@Zamin_takht🔍 •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈•

اگر بعضی از نقاط دیگر را در نیمکره شمالی در نظر بگیرید، باتوجه به ملاحظات اصلی هندسی که نرم افزار بر اساس آن است، مقادیر نسبتا کمی متفاوت تا بسیار متفاوت را پیدا خواهید کرد. با این حال، ما می توانیم ایده قابل توجهی از رفتار خورشید داشته باشیم: خورشید یک مارپیچ مخروطی بین دو منطقه استوایی ایجاد می کند. مقدار 6127 کیلومتر کمی متفاوت از مقداریست که توسط اراتستن و برای شعاع زمین در قطب (6356 کیلومتر) یا در استوا (6378 کیلومتر) بدست آمده است. تفاوت محاسبه ما می تواند تقریبی باشد و شاید زاویه ارتفاع نادرست خورشید توسط نرم افزار داده شده باشد. ایده ما این است که در یک زمین مسطح، آزمایشی مانند آزمایش اراتستن، ارتفاع خورشید را به عنوان یک نتیجه به ما ارائه می دهد و عدد بدست آمده شعاع زمین نمی باشد. •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈• 🔎@Zamin_takht🔍 •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈•

•┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈• 🔎@Zamin_takht🔍 •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈•

🌚🌞 شب و روز در مدل زمین مسطح با توجه به چرخش خورشید بر فراز زمین ایجاد می شود. خورشید نیز با توجه به پرسپکتیو و عوامل جوی مختلف ( همانطور که در پیام های قبل توضیح دادیم) دارای طلوع و غروب است، (همچنین دیگر اجرام آسمانی). در تصاویر زیر می توانید خورشید را در موقعیت انقلابین و اعتدالین مشاهده کنید:👇🏻 •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈• 🔎@Zamin_takht🔍 •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈•

انقلابین و چرخش خورشید به دور قطب شمال (در شش ماه اول) و قطب جنوب (در شش ماه دوم) که عامل پدید آورنده شش ماه شب و روز در قطب ها می باشد. •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈• 🔎@Zamin_takht🔍 •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈•

موقعیت خورشید در اعتدالین و برابری شب و روز ... •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈• 🔎@Zamin_takht🔍 •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈•

🔺 انقلاب تابستانی انقلآب تابستانی یا خوریستان تابستانی اوج ارتفاع خورشید در یکی از نیمه های (شمالی یا جنوبی) زمین و در نتیجه طولانی ترین روز سال در آنجاست. 🔻 انقلآب زمستانی ِانقلآب زمستانی یا زمستانی خوریستان در ستاره شناسی لحظه هایی است که خورشید از دید ناظر زمینی در بیشترین فاصله زاویه های با صفحه استوا در آن سوی نیمه شمالی-جنوبی ناظر قرار دارد. انقلآب زمستانی آغاز زمستان است که کوتاهترین روز سال می باشد. پس از انقلآب زمستانی طول روزها بلندتر می شود. •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈• 🔎@Zamin_takht🔍 •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈•

🔸 اعتدالین اعتدالین یا هموگان در ستاره شناسی به لحظه ای گفته می شود که خورشید از دید ناظر زمینی از صفحه استوای سماوی می گذرد که این پدیده در هر سال شمسی دوبار رخ می دهد؛ یکی با در آغاز فروردین و دیگری اعتدال پاییزی جنوبی آغاز فروردین اعتدال بهاری شمالی تقریبا با اول مهر ماه رخ می دهد. دو اعتدال بهاری و پاییزی که محل تلاقی دو مدار گردش خورشید به دور زمین و دایره استوای سماوی است و دو انقلآب تابستانی و انقلآب زمستانی که به نظر می رسد، خورشید در بیشترین ارتفاع نسبت به استوای سماوی قرار گرفته است. •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈• 🔎@Zamin_takht🔍 •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈•

🔷 ایراد اول: اگر خورشید بر فراز زمین تخت درحال حرکت می باشد، باید آن را درطول شب نیز مشاهده کرد. 🔹 پاسخ: در وهله اول ، خورشید با توجه به پرسپکتیو در افق ناپدید می شود. زمانی که خورشید از ناظر فاصله می گیرد کمی کوچکتر می شود و تاجایی ادامه می دهد که دیگر قابل مشاهده نیست و ناپدید می شود. درواقع اگر دلایل دیگر را برای طلوع و غروب خورشید کنار بگذاریم، با توجه به غلظت جو، وجود بخار آب و موانع طبیعی دیگر، زمانی که خورشید به افق نزدیک می شود و با توجه به پرسپکتیو کوچک شده و از ما دور می شود، ما دیگر قادر به رویت آن نیستیم ، چرا که تراکم جو زمین مانع می شود. شدت نور خورشید با نزدیک شدن به افق کاهش چشم گیری پیدا می کند ، بطوری که در آخرین لحظات غروب دیگر قادر به دیدن خورشید نیستیم و این، به دلیل تراکم جو زمین در لایه های پایین تر می باشد. درواقع همان دلیل پرسپکتیو بطور کامل می توانید توضیح دهد که چرا خورشید در افق ناپدید می شود. در ادامه توضیحات بیشتری را می خوانید. •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈• 🔎@Zamin_takht🔍 •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈•

ما قبلا درباره پرسپکتیو و پرسپکتیو یک نقطه ای بحث کرده ایم. خطوطی که عمود بر جهت دید نیستند، و به یک نقطه در افق همگرا می شوند همانطور که در تصاویر مشاهده می کنید. چراغ ها به تدریج کوچکتر و کوچکتر می شوند تا زمانی که کاملا در فرای افق ناپدید می شوند. خورشید تنها مقدار کمی کوچک می شود ،چرا که رفرکشن (شکست) اتمسفر مانند یک لنز عمل می کند. وقتی که خورشید نزدیک خط افق است، یک لایه ی ضخیم از جو بین ناظر و خورشید است که باعث می شود خورشید بزرگتر به نظر برسد. اگر دقت کرده باشید، خورشید زمانی که در افق قرار دارد، دارای اندازه بزرگتری نسبت به زمانی است که مستقیما بر فراز سر شما حضور دارد. •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈• 🔎@Zamin_takht🔍 •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈•

ممکن است کسی که به تصویر نگاه می کند ایراد هوشمندانه ای از آن بگیرد: بگذارید بگوییم که بین هر لامپ فاصله ای حدود 5 متر وجود دارد. ما تنها میتوانیم 20 لامپ را ببینیم و بقیه محو می شوند و قابل رویت نیستند. این به معنای فاصله ای حدود 100 متر است. اگر یک لامپ 5 متر ارتفاع داشته باشد، این بدین معنی است که نور با فاصله ای که 20 برابر ارتفاعش است ناپدید می شود. حال فرض کنید که خورشید در ارتفاع 6000 کیلومتری است، بنابراین باید در فاصله 6000×20=120000 km ناپدید شود که این با توجه به هندسه ما کاملا غیر ممکن است. •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈• 🔎@Zamin_takht🔍 •┈┈••••✾•💡•✾•••┈┈•