eitaa logo
زمینه سازان ظهور
49 دنبال‌کننده
2.1هزار عکس
3.4هزار ویدیو
26 فایل
وَقُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَانًا نَصِيرًا ارتباط با ادمین @mohana395
مشاهده در ایتا
دانلود
@Ostad_Shojae4_5861507384005888802.mp3
زمان: حجم: 12.74M
۷۱ ❓چرا برای ما، بیماری‌های روحی‌مان، به اندازه‌ی مشکلات زندگی و یا بیماری‌های جسمی‌مان، مهم و آزاردهنده نیستند؟ ❓چرا ما آنقدر که برای درمان جسم وقت می‌گذاریم، یا برای سلامتی مان هزینه می‌کنیم، برای سلامتِ روحمان دغدغه نداریم؟ @Ostad_Shojae
🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸 ♦️مغالطه *«با سوادهای نادانی که به جای خدا. نظر میدهند»* 📶استاد غربگرائی داشتیم که میگفت: *«به جای»* روزه گرفتن دلی را به دست آورید، گرسنه ای را سیر کنید! ⚠️ گفتم استاد؛ اگر ما بجای معادله ریاضی در برگه امتحانی برای شما شعر زیبایی بنویسیم به ما نمره قبولی میدهید؟! با تعجب گفت: نه هر چیزی جای خودشو داره. 🌐 گفتم : مسلمان یعنی تسلیم امر خدا... ⏺️ خداوند دانا دستور به هر دو داده است. هم روزه هم انفاق. نه اینه ما یکی را جایگزین دیگری کنیم. اگر خدا صلاح میدانست میگفت : میتوانست بگوید بجای روزه، مثلا فقیر سیر کنید؟! چرا نگفت؟؟؟ آیا می شود گفت : من و شما از خدا بیشتر می فهمیم؟؟؟ *♦️پس قبول کنیم که هرچیز به جای خود... و این جایگاه را خدا می داند. و کسی که فهم خودش را بالاتر از فهم خدا می داند حرفش قابل قبول نیست.*
المناجات الرابعة: مناجاة الرّاجين بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است؛يَا مَنْ إِذا سَأَلَهُ عَبْدٌ أَعْطاهُ، وَ إِذا أَمَّلَ ما عِنْدَهُ بَلَّغَهُ مُناهُ، وَ إِذا أَقْبَلَ عَلَيْهِ قَرَّبَهُ وَأَدْناهُ، وَ إِذا جاهَرَهُ بِالْعِصْيانِ سَتَرَ عَلىٰ ذَنْبِهِ وَغَطَّاهُ، وَ إِذا تَوَكَّلَ عَلَيْهِ أَحْسَبَهُ وَكَفاهُ .ای آن‌که هرگاه بنده‌ای از او بخواهد عطایش کند و هرگاه چیزی را که نزد اوست آرزو کند، به آرزویش برساند و زمانی که به او روی آورد، مقرّب و نزدیکش سازد و گاهی که تظاهر به گناه کند، گناهش را پرده‌پوشی نماید و آنگاه که بر او توکل نماید، او را بس باشد و کفایت کند،إِلٰهِى مَنِ الَّذِى نَزَلَ بِكَ مُلْتَمِساً قِراكَ فَما قَرَيْتَهُ ؟ وَمَنِ الَّذِى أَناخَ بِبابِكَ مُرْتَجِياً نَداكَ فَما أَوْلَيْتَهُ ؟ أَيَحْسُنُ أَنْ أَرْجِعَ عَنْ بابِكَ بِالْخَيْبَةِ مَصْرُوفاً، وَلَسْتُ أَعْرِفُ سِواكَ مَوْلىً بِالْإِحْسانِ مَوْصُوفاً ؟! كَيْفَ أَرْجُو غَيْرَكَ وَالْخَيْرُ كُلُّهُ بِيَدِكَ ؟ وَكَيْفَ أُؤَمِّلُ سِواكَ وَالْخَلْقُ وَالْأَمْرُ لَكَ ؟! أَ أَقْطَعُ رَجائِى مِنْكَ وَقَدْ أَوْلَيْتَنِى ما لَمْ أَسْأَلْهُ مِنْ فَضْلِكَ ؟ أَمْ تُفْقِرُنِى إِلىٰ مِثْلِى وَأَنَا أَعْتَصِمُ بِحَبْلِكَ ؟معبودم، کیست که بر آستانت وارد شده و خواهان مهمان‌پذیری‌ات باشد و تو از او پذیرایی نکرده باشی و کیست که مرکب حاجت را با امید به سخاوتت به درگاهت خوابانده باشد و تو احسانش ننموده باشی؟ آیا خوشایند است که از درگاهت با محرومیت بازگردم، درحالی‌که جز تو سروری که به احسان متصّف باشد نشناسم؟ چگونه به غیر تو امید بندم درحالی‌که هر خوبی به دست توست و چگونه جز تو را آرزو کنم درحالی‌که آفرینش و فرمان ویژۀ تو است؟ آیا امیدم را از تو بِبُرم درحالی‌که از روی احسان آنچه از تو نخواستم به من عطا فرمودی یا آیا به مانند خودم نیازمندم می‌کنی درحالی‌که به رشته محکمت چنگ می‌زنم؟يَا مَنْ سَعَدَ بِرَحْمَتِهِ الْقاصِدُونَ، وَلَمْ يَشْقَ بِنِقْمَتِهِ الْمُسْتَغْفِرُونَ؛ كَيْفَ أَنْساكَ وَلَمْ تَزَلْ ذاكِرِى ؟! وَكَيْفَ أَ لْهُو عَنْكَ وَأَنْتَ مُراقِبِى ؟!ای آن‌که قصدکنندگان به رحمتش خوشبخت شدند و آمرزش خواهان به انتقامش بدبخت نشدند؛ چگونه فراموشت کنم که همیشه به یادم بوده‌ای و چگونه از تو بی‌خبر شوم که تو نگهبانم هستی،إِلٰهِى بِذَيْلِ كَرَمِكَ أَعْلَقْتُ يَدِى، وَ لِنَيْلِ عَطاياكَ بَسَطْتُ أَمَلِى، فَأَخْلِصْنِى بِخالِصَةِ تَوْحِيدِكَ، وَاجْعَلْنِى مِنْ صَفْوَةِ عَبِيدِكَ،معبودم دستم را به دامن کرمت آویختم و برای رسیدن به عطایت سفره آرزویم را گستردم، مرا به خلوص توحیدت خالص کن و از بندگان برگزیده‌ات قرار ده،يَا مَنْ كُلُّ هارِبٍ إِلَيْهِ يَلْتَجِئُ، وَكُلُّ طالِبٍ إِيَّاهُ يَرْتَجِى، يَا خَيْرَ مَرْجُوٍّ، وَيَا أَكْرَمَ مَدْعُوٍّ، وَيَا مَنْ لَايُرَدُّ سائِلُهُ، وَلَا يُخَيَّبُ آمِلُهُ، يَا مَنْ بابُهُ مَفْتُوحٌ لِداعِيهِ، وَحِجابُهُ مَرْفُوعٌ لِراجِيهِ، أَسْأَلُكَ بِكَرَمِكَ أَنْ تَمُنَّ عَلَىَّ مِنْ عَطائِكَ بِما تَقَرُّ [تَقِرُّ] بِهِ عَيْنِى، وَمِنْ رَجائِكَ بِما تَطْمَئِنُّ بِهِ نَفْسِى، وَمِنَ الْيَقِينِ بِما تُهَوِّنُ بِهِ عَلَىَّ مُصِيباتِ الدُّنْيا، وَتَجْلُو بِهِ عَنْ بَصِيرَتِى غَشَواتِ الْعَمىٰ، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.ای آن‌که هر گریزانی به او پناه می‌جوید و هر جوینده‌ای به او امید می‌بندد، ای بهترین امیدبخش، ای کریم‌ترین خوانده شده، ای آن‌که پرسنده‌اش برگردانده نشود و آرزومندش محروم نگردد، ای آن‌که در رحمتش به روی خوانندگان باز است و پرده درگاهش برای امیدواران گشوده است، از تو می‌خواهم به بزرگواری‌ات که ببخشی از عطای خود بر من آن‌چنان‌که دیده‌ام به آن روشن شود و از امید به تو سرشارم سازی به اندازه‌ای که نهادم آرامش یابد و از یقین آن‌چنان بر من عطا کنی که با آن ناگواری‌های دنیا را برایم آسان نمایی و با آن از دیدگان دلم پرده‌های نابینایی را برگیری، به مهربانی‌ات ای مهربان‌ترین مهربانان. 🔹🔸مناجات چهارم، مناجات شاکین( خمس عشر) صحیفه سجادیه التماس دعا🌹
روز دوشنبه ۱۵ آذرماه روز اول جمادی الاولی *ختم سوره واقعه* 🔹 *شروع از دوشنبه ای که اول ماه باشد* ⚜روز دوشنبه اول ماه *برای افزایش رزق و برآورده‌شدن حاجات مهم*✅ آیت‌الله بهجت رحمه‌الله علیه برای افزایش روزی و برآورده شدن حاجات مهم، ختم سورۀ «واقعه» را به اطرافیان خود توصیه می‌کردند. دستور این ختم بدین شرح است: چون اول ماه قمری دوشنبه باشد، شروع کند به خواندن این سورۀ مبارکه، با طهارت و رو به قبله. *روز اول* یک مرتبه سوره واقعه ، *روز دوم* دو مرتبه سوره واقعه *روز سوم* سه مرتبه سوره واقعه . . . و همچنین تا چهاردهم، چهارده مرتبه سوره واقعه را بخواند 🕔🕝🕗 *(این سوره‌ها را می‌توان در طول روز و به مرور زمان خواند.)* ❌ *هرکس یک روز فراموش کرد فردای آن میتواند تعداد سوره واقعه هایی که فراموش کرده را بخواند* *به فرموده آیت الله بهجت رحمه الله علیه حتی در یک نوبت یا کمتر از ۱۴ روز با تلاوت مجموع سوره‌ها (یعنی ١٠۵ سوره واقعه) میتواند ختم را به پایان برساند* ❇️ و بعد از تلاوت سورۀ های مبارکه هر روز ، این دعا را بخواند(یعنی روزی یک بار این دعا خوانده میشود) : *يا مُسَبِّبَ الاَسْبابِ وَ يا مُفَتِّحَ الاَبْوابِ اِفْتَحْ لَنا الْاَبْوابَ وَ يَسِّرْ عَلَيْنَا الْحِسابَ وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا الْعِقابَ [الصِّعابَ]، اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ رِزْقِي و رِزْقُ عِیالي فِی السَّمَاءِ فَأَنْزِلْهُ وَ إِنْ كَانَ فِي الْأَرْضِ فَأَخْرِجْهُ وَ إِنْ كَانَ فِي الْأَرْضِ بَعِيداً فَقَرِّبْهُ وَ إِنْ كَانَ قَرِيباً فَيَسِّرْهُ وَ اِنْ كانَ يَسِيراً فَكَثِّرْهُ وَ اِنْ كانَ كَثِيراً فَخَلِّدْهُ وَ اِنْ كانَ مُخَلَّداً فَطَيِّبْهُ وَ اِنْ كانَ طَيِّباً فَبارِكْ لي فيهِ وَ اِنْ لَمْ يَكُنْ يا رَبِّ فَكَوِّنْهُ بِكَيْنُونِيَّتِكَ وَ وَحْدانِيَّتِكَ اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ وَ اِنْ كانَ عَلي اَيْدِي شِرارِ خَلْقِکَ فَانْزِعْهُ وَانْقُلْهُ اِلَيَّ حَيْثُ اَكونُ وَ لا تَنْقُلْنِي اِلَيهِ حَيْثُ يَكُونُ* . ✳️ *در ادامه، از مرحوم مجلسی رحمه‌الله به نقل از امام سجاد علیه‌السلام این عمل را با دعایی در پنجشنبه‌های میان این چهارده روز نقل می‌کند؛ آن دعا چنین است:* *يا ماجِدُ يا واحِدُ، يا جَوادُ يا حَليمُ، يا حَنّانُ يا مَنّانُ يا كَريمُ، اَسْئَلُكَ تُحْفَةً مِنْ تُحَفاتِكَ تَلُمُّ بِها شَعْثى، وَ تَقْضى بِها دَيْنى، وَ تُصْلِحُ بِها شَأْنى بِرَحْمَتِكَ يا سَيِّدى. اَللَّهُمَّ اِنْ كانَ رِزْقى فِى السَّماءِ فَاَنْزِلْهُ، وَ اِنْ كانَ فِى الاَرْضِ فَاَخْرِجْهُ، وَ اِنْ كانَ بَعيداً فَقَرِّبْهُ، وَ اِنْ كانَ قَريباً فَيَسِّرْهُ، وَ اِنْ كانَ قَليلاً فَكَثِّرْهُ، وَ اِنْ كانَ كَثيراً فَبارِكْ لى فيهِ، وَ اَرْسِلْهُ عَلى اَيْدى خِيارِ خَلْقِكَ، وَ لا تُحْوِجْنى اِلى شِرارِ خَلْقِكَ، وَ اِنْ لَمْ يَكُنْ فَكَوِّنْهُ بِكَيْنُونِيَّتِكَ (بِكَيْنُونَتِكَ) وَ وَحْدانِيَّتِكَ. اَللًّهُمَّ انْقُلْهُ اِلَىَّ حَيْثُ اَكُونُ، وَ لا تَنْقُلْنى اِلَيْهِ حَيْثُ يَكُونُ، اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ، يا حَىُّ يا قَيُّومُ يا واحِدُ يا مَجيدُ يا بَرُّ يا كَريمُ يا رَحيمُ يا غَنِىُّ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَمِّمْ عَلَيْنا نِعْمَتَكَ، وَ هَیِّنَا [هَنِّئْنا-هَيِّئْنا] كَرامَتَكَ وَ اَلْبِسْنا عافِيَتَكَ.* ☄ هر چه سریعتر برای دیگران ارسال کنید تا در این ختم عظیم شرکت کنند غفلت نکنید 📚اللیالی‌المخزونه، ملا محسن فیض کاشانی، نسخه خطی سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، ص۵٣-۵۵. 📚 بهجت الدعا، ص٣۶٢ـ٣۶۴ 🎙️درس خارج فقه آیت الله بهجت رحمه الله علیه، کتاب حج، ٢۶ آذر ١٣٨۶ @gmhfatematazahras
🟣ظلم و ظلمت چیست؟ ظلم در تعریف نخست یعنی: ناقص کردن یک حق. کسی حق کارگری را کامل نمی‌دهد، پس در حق او ظلم می‌کند. انسان اگر در حق خدا و در عبادت او که وظیفه بنده است کوتاهی کند، در حق خدا ظلم نموده و خدا مظلوم و او ظالم است. در تعریف دوم، ظلم به معنی گذاشتن شئ در غیر جای استحقاق آن شئ است. یک رئیس دو کارمند دارد که در شرایط مساوی هستند، ولی یکی از دیگری کاردان‌تر و با ایمان‌تر است. اگر آن رئیس کارمند کاردان را معاون خود نکند، در حق آن کارمند و سازمان ظلم کرده است.اگر انسان نیز در عبادت و توحید، خداوند را که مطلق وجود و قدرت و اراده است، به این صورت نشناسد و برای تحقق خواسته خودش اراده کسی دیگر را در اراده خدا مؤثر بداند، در حق خدا ظلم کرده است. مثال: زمان رفتن به دکتر، اراده دکتر را هم در بهبودی خودش شریک اراده خدا کند. و بعد از بهبودی گمان کند که این دکتر او را نجات داد. ظلمت از ظلم مشتق می‌شود. چون در تاریکی نوری نیست و انسان نمی‌تواند چیزی را سر جای واقعی خود قرار دهد، پس به تاریکی ظلمت می‌گویند. به نوعی ظلم در تاریکی اتفاق می‌افتد. یک قاضی که بین دو شاکی قضاوت می‌کند، چون نسبت به حقیقت در تاریکی و ظلمت است، پس در صورت نرسیدن به روشنایی و کشف حقیقت اگر حکم دهد، قطعا ظلم خواهد کرد.برای همین جهل و شرک ظلمت است و علم و توحید نور است. حضرت حق می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُون»َ ای کسانی که ایمان آورده‌اید چرا به چیزی که عمل نمی‌کنید آن را می‌گویید و مردم را به آن دعوت می‌کنید؟و هرگز نفرموده «لم تعلمون ما لا تفعلون» چرا چیزی که عمل نمی‌کنید آن را یاد می‌گیرید؟ چون علم نور است و کسب علم مشروط به عمل نیست و در هر حال لازم است. چون علم چراغی برای ترک ظلمت به سوی نور است. فرض کنید دو نفر عالم یک گناه را هم‌زمان انجام می‌دهند. درست است علم همیشه تقوای الهی را سبب نمی‌شود و بسیاری از عالمان هم معصیت می‌کنند، ولی فرق معصیت کردن عالم و جاهل در آن است که عالم می‌داند، معصیت کرده است پس، از گناه لذت نمی‌برد و دچار عذاب روحی می‌شود. دوم این‌که درصدد جبران معصیت با رضایت حق‌الناس و توبه بر‌می‌آید. سوم این‌که در برابر گناه نکردن اندکی مقاومت می‌کند و سپس تسلیم می‌شود. ولی در جاهل هیچ یک از موارد اشاره شده زمان گناه کردن و انجام معصیت صدق نمی‌کند. ما عموما در تعریف‌مان معمولاً ظالم را انسانی توانا و مظلوم را انسانی ناتوان و بی‌چاره و ضعیف فرض می‌کنیم در‌حالی که در معنی لغوی ظلم، هرگز این امر صدق نمی‌کند. گاهی یک ناتوان با ندادن حق یک توانا در حق او ظلم می‌کند. کارگری ساده در یک کارخانه که در تولید با تنبلی کارشکنی می‌کند در عین ناتوان بودن در حق رئیس کارخانه در عین توانا بودن ظلم می‌کند. انسان نیز که حضرت حق هدف انسان از خلقت را عبادت می‌داند در صورت عدم عبادت یا نقص در عبادت در حق خدا ظلم می‌کند و انسان ظالم و خدا مظلوم خوانده می‌شود. ➥ @zohur_media | ‌اینڪ آخرالزمان