#دعای عهد🕊 https://eitaa.com/zandahlm1357

پیام به مراسم تشییع و تدفین شهدا در دانشگاه الزهرا سلام الله علیها بسمه تعالی زنده نگهداشتن یاد گرامی شهیدان، زنده نگهداشتن آزادگی و فداکاری است، و برای ملتی که چشم به افقهای بلند دوخته است، این از برترین نیازها و ضرورتها است. از مدیران و دانشجویان آن دانشگاه بخاطر تکریم پیکر شهیدان عزیز، تشکر میکنم. سیدعلی خامنه ای ۱۳۹۳/۳/۱۲ پیام به همایش بزرگداشت مادران شهدای گمنام بسمه تعالی سلام و درود خدای توانا و مهربان بر دلهای صبور و پرظرفیت مادرانی که پس از هجرت جگر گوشه گان دلبندشان به نشانه ئی از پیکر پاک آنان دل بستند و به آن نیز دست نیافتند؛ و با این همه، با شکیبائی و صبوری خود نقشی بی نظیر و استثنائی از خود بر جای نهادند. پاداش این صبر بزرگ، روشنی چشم آنان به مژده ی رحمت الهی خواهد بود ان شاءالله. ۹۳/۰۳/۱۷ ✍مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357

۲۷- نظر مقام معظّم رهبری درباره ی بیشتر بودن سعه ی صدر در دوران ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی چند شب پیش مباحث مجلس خبرگان در زمان شهید بهشتی را از تلویزیون میدیدم. در مجموع و در مقایسه با وضع حاضر، احساس میشد که در اوایل انقلاب، سعه ی صدر بیشتری برای شنیدن نظرات مختلف وجود داشت و تحمّلها بیشتر بود؛ نظر شما در این مورد چیست؟ سعه ی صدر همیشه خوب است؛ آن روز و امروز بعضیها بیشتر از آن برخوردار بوده اند، و بعضی کمتر. امروز هم در مجالس شورای اسلامی و خبرگان و تشخیص مصلحت، بسیاری از اهل نظر، با تحمّل و سعه ی صدر، به بررسی موضوعات مهم میپردازند. البتّه به یاد داشته باشید که سکوت و بی تفاوتی در مقابل تحریف و دروغ و تبلیغ فریب گرانه بر ضدّ انقلاب و اسلام، با سعه ی صدر اشتباه نشود. #پاسخ پرسشهای دانشجویان ✍مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357

#فایل_صوتی_روانشناسی_قلب 40 🎧آنچه خواهید شنید؛ ❣قلب های بزرگ؛ برای همه مخلوقات خدا جادارند؛ برای همه آدم ها، برای همه گیاهان،برای همه حیوانات... 💓قلبهای بزرگ؛ مهربانند...مثل خدا

🕌در محضر امام روح الله (۱۳۹) 📌 امام خمینی (ره ): بازماندگان شهیدان و #جانبازان عزیز ولی نعمت همۀ ما هستند. باید پیشگامان جهاد و شهادت در فراز و نشیب زندگی به وادی فراموشی سپرده نشوند. 📚صحیفه نور، جلد ١٧،صفحه ١٨٩ #لبیک_یا_خامنه_ای #جمهوری_اسلامی_حَرم_است #امام_خمینی 📌 بازنشر کلیه مطالب جهت روشنگری عموم مردم ، با ذکر #صلوات، بدون ذکر منبع هم مجاز است. @zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

زمان وفات پيغمبر از امام رضا امام هشتم شيعيان نقل است که از زمان وفات پيغمبر ايرانيان در ميان مسلمانان جايگاه خاصي يافته اند. اگر عمر طرفدار عربها بود در عوض امام رضا محبت خاصي به ايرانيان داشت و اينان نيز در مقابل به او عشق مي‌ورزيدند و از عمر تنفرمي داشتند. حال اين حکايات رنگارنگ درباره روز‌هاي نخستين هر چه باشند حکم اسناد تاريخي آنست که مذهب شيعه تا قرن شانزدهم ميلادي و روي کار آمدن سلسله صفوي مذهب مسلط در ايران نبود. صفويان نام خويش را از جدشان شيخ صفي الدين اردبيلي مي‌گيرند که پير و مراد صوفيان صفويه بود و نسبش را به امام موسي کاظم هفتمين امام شيعيان مي‌رسانيد. در آغاز قرن پانزدهم ميلادي رهبري سياسي شمال شرق ايران به دست نوادگان شيخ صفي افتاد. در ۱۵۰۱ ميلادي شاه اسماعيل آخرين حاکمان مغول را شکست داد و سلسله صفوي را بنيان گذاشت. شاه اسماعيل هم شاعر بود و هم جنگجو و اصول عقايد مذهبيش مخلوطي بود از احکام شيعه و تصوف فرقه صفويه و جنگجويانش که قزلباش ناميده مي‌شدند او را مانند نيمه خدايي مي‌پرستيدند. صفويان به حکومت برمنطقه اي که مردمش سني باشند راضي نبودند و به خاطر تعصبي که نسبت به تشيع داشتند قلباً مي‌خواستند که ايرانيان را شيعه کنند. البته در اين ميان رقابتشان با ترکان عثماني سني مذهب در غرب و مغولهاي سني در شرق هم نقش مهمي بازي مي‌کرد. از اين دو نيز رقابت با ترکان عثماني براي سلطه بر کانون جهان اسلام اهميت بيشتري مي‌داشت. به اين ترتيب صفويه به امپراتوري شيعه تبديل شد و امپراتوري عثماني که تمامي سرزمينهاي عرب را به سلطه خويش در آورده بود و خلافت را به ارث برده و پايگاهش را در ۱۵۱۷ ميلادي به استامبول منتقل کرده بود نيز پرچم تسنن را برافراشت و رقابت دو امپراتوري رنگ فرقه اي و مذهبي يافت. البته در اين دوران چيز زيادي از خلافت به معني مذهبي آن باقي نمانده بود که شيعيان و سني‌ها بر سرش نزاع کنند. آنچه به عثمانيان به عنوان خلافت به ارث رسيد نيز چيزي بجز رهبري صرفا نمادين جهان سني نبود. مسئله اصلي رقابت سياسي شيعيان و سني‌ها بر سر تسلط بر کل منطقه بود و صفويان نقش نمايندگي شيعيان را در اين رقابت بازي مي‌کردند. مدل صفويان نه حکومت به واسطه امامان، که به واسطه شاهان بود و به اين لحاظ شيوه جديدي در اعمال حاکميت شيعيان ارائه مي‌داد. صفويان و عثمانيان بارها با هم جنگيدند. کنترل عراق که جناح شرقي جهان عرب محسوب مي‌شود براي مدت کوتاهي بدست صفويان افتاد اما سرانجام خط مرزي ميان دو امپراتوري کم و بيش همان جايي قرار گرفت که امروز ايران را در شرق از عراق و ترکيه در غرب جدا مي‌کند. همچنان که صفوي‌ها ايرانيان را با تشويق و به زور شيعه کردند عثمانيان شيعيان آناتولي را از دم تيغ گذراندند. تنها چيزي که از تشيع در سرزمين عثماني باقي مانده فرقه علوي در جنوب ترکيه است. در چنين جو خصمانه اي تشيع به يکي از عوامل هويت بخش ايرانيان تبديل شد وايرانيان از ترکها و عربها نه تنها از طريق زبان و فرهنگ که از طريق مذهب هم جدا شدند. به اين ترتيب مرز ميان شيعيان و سني‌ها با مرز ميان دو امپراتوري منطبق شد، به استثناي جنوب عراق که مانند دشنه اي در گرده سني‌ها فرو رفته است. دوره صفوي دوره شکوفايي مذهب شيعه و هنر بود. صفويان اصفهان را پايتخت قرار دادند و معماري زيبا و شکوهمند آن شهر يادگار صفوي‌ها است. صفويان علامه شيعه را از کوه‌هاي جبل عامل در لبنان و منطقه قطيف در عربستان و جزيره بحرين به ايران آوردند و مراکز تدريس مذهب شيعه ايران را بنا کردند. براي گسترش و تعميق مذهب در ميان مردم نيز ارتشي از درويشان را به شهرهاي دور و نزديک و روستاها فرستادند و با اين روش روايات مذهب شيعه را به گوش مردم رساندند. درويشان به جاي فقه و احکام به اسطوره و شور مذهبي تکيه مي‌کردند و به همين دليل شيعه ايراني ريشه عميقي در روايت و اسطوره دارد. وظيفه ديگر درويشان دوره گرد ايجاد تنفر نسبت به سني‌ها بود که طبعا در راستاي منافع سياسي حاکمان صفوي عمل مي‌کرد. علما، فقها و فيلسوفاني که باحمايت دربار صفوي رشد يافتند کتاب‌ها و رساله‌هاي بسيار از خود به جا گذاشتند و مذهب شيعه را به لحاظ علمي پايه گذاري کردند . مساجد، مدارس علميه و کتابخانه‌هايي که در اين دوران ساخته شدند تشيع را در ايران ماندگار و ريشه دارکردند و به آن عمق و وسعت نظري بخشيدند. سنت تشيع در تفسير باطني زمينه ساز مکتب فلسفي شيعه شد که با فلسفه مشائي ارسطويي و ابن سينا به رقابت برخاست. در ضمن علما و فقهاي شيعه نيز بعنوان نمايندگان امامان به انجام وظايف عملي پرداختند. اين خبرگان و فقها که در واقع پيش کسوتان آيت الله‌هاي امروزي هستند هم نياز‌هاي معنوي و مذهبي امت را برآورده مي‌کردند و هم راهبر آنان در مسائل اجتماعي و سياسي شان بودند. به اين ترتيب از زمان صفويان دستگاه مذهبي شيعه ارتباط تنگاتنگي با ايران داشته است.