پیامها در سال ۱۳۹۴ پیام نوروزی به مناسبت آغاز سال ۱۳۹۴ بسم الله الرّحمن الرّحیم یا مقلّب القلوب و الابصار، یا مدبّر اللّیل والنّهار، یا محوّل الحول و الاحوال، حوّل حالنا الی احسن الحال. السّلام علی فاطمة و ابیها و بعلها و بنیها. آغاز سال مصادف است با ایّام شهادت حضرت زهرا (سلام الله علیها) ؛ ارادت مردم ما به خاندان پیغمبر و دخت گرامی پیامبر اعظم اقتضائاتی دارد که یقیناً همه باید این اقتضائات را رعایت کنند و یقیناً رعایت خواهند کرد. امید است که این ایّام و این سال از برکات فاطمی سرشار و برخوردار باشد؛ و نام مبارک این بزرگوار و یاد ایشان تأثیرات عمیق و ماندگار خود را در زندگی مردم ما در سال ۱۳۹۴ بگذارد. و امیدواریم که این آغاز بهار طبیعت که آغاز سال نوی هجری شمسی است، برای ملّت ایران و برای همه ی ملّتهایی که نوروز را گرامی میدارند مبارک باشد. سلام خاکسارانه عرض میکنم به ساحت حضرت بقیّة الله الاعظم (ارواحنافداه) و یاد امام بزرگوارمان و شهیدان را در این فرصت، گرامی میداریم و امیدواریم که ما را از برکات انفاس طیّبه و دعاهای ارواح مطهّر آن عزیزان برخوردار فرماید. یک نگاه اجمالی به سال ۱۳۹۳ میکنیم و نگاهی اجمالی به سال جاری ای که در این ساعت شروع میشود. سال ۹۳ هم در عرصه ی داخلی و هم در عرصه ی خارجی و بین المللی برای کشور ما سال پرماجرایی بود؛ چالشهایی داشتیم، پیشرفتهایی هم داشتیم؛ ما در اوّل سال ۹۳ با توجّه به همین چالشها بود که عنوان سال را گذاشتیم «عزم ملّی و مدیریّت جهادی». با نگاهی به آنچه در سال ۹۳ گذشت، مشاهده میکنیم که عزم ملّی بحمدالله بُروز و ظهور داشت. ملّت ما عزم راسخ خود را هم در تحمّل برخی مشکلاتی که برای او وجود داشت نشان داد، هم در روز بیست ودوّم بهمن، در روز قدس و در راهپیمایی عظیم اربعین این عزم را، این همّت را از خود بُروز داد و نشان داد. مدیریّت جهادی هم در برخی از بخشها بحمدالله بارز و آشکار بود. در آن بخشهایی که مدیریّت جهادی را انسان مشاهده کرد، پیشرفتها را هم در آنجا مشاهده کردیم. این البتّه توصیه ی مخصوص سال ۹۳ نیست، هم عزم ملّی و هم مدیریّت جهادی برای امسال و برای همه ی سالهای پیش رو برای ملّت ما مورد نیاز است. و امّا در سال ۹۴ آرزوهای بزرگی برای ملّت عزیزمان داریم که همه ی این آرزوها هم دست یافتنی است. آرزوهای بزرگ ما برای ملّت در این سال، پیشرفت اقتصادی است؛ اقتدار و عزّت منطقه ای و بین المللی است؛ جهشهای علمی به معنای واقعی است؛ عدالت قضائی و اقتصادی است؛ و ایمان و معنویّت است که از همه مهم تر و پشتوانه ی همه ی آن سرفصل‌های دیگر است. به نظر ما همه ی این خواسته‌ها و آرزوها دست یافتنی است؛ هیچ کدام از اینها چیزهایی نیست که از ظرفیّت ملّت ایران و ظرفیّت سیاستهای نظام بیرون باشد. ظرفیّتهای ما بسیار زیاد است؛ در این زمینه حرفهای گفتنی ای وجود دارد که ان شاءالله به مهم ترین آنها در سخنرانی عصر [شنبه ] اشاره خواهد شد. آنچه در این ساعت مایلم به ملّت عزیزمان عرض کنم این است که این ظرفیّت عظیم و مهم دست یافتنی است ولی شروطی دارد؛ یکی از مهم ترین شروط عبارت است از همکاری‌های صمیمانه میان ملّت و دولت؛ اگر این همکاری صمیمانه از دو سو شکل بگیرد، یقیناً همه ی آنچه را که جزو آرزوهای ما است دست یافتنی است و آثار آن را مردم عزیزمان به چشم خواهند دید. دولت، کارگزار ملّت است؛ و ملّت، کارفرمای دولت است. هرچه بین ملّت و دولت صمیمیّت بیشتر و همکاری بیشتر و همدلی بیشتری باشد، کارها بهتر پیش خواهد رفت. باید به یکدیگر اعتماد کنند؛ هم دولت، ملّت را به معنای واقعی کلمه قبول داشته باشد و ارزش و اهمّیّت و توانایی‌های ملّت را بدرستی بپذیرد، هم ملّت به دولت که کارگزار کارهای او است به معنای حقیقی کلمه اعتماد کند. من در این زمینه هم حرفهایی دارم و توصیه‌هایی دارم که ان شاءالله در سخنرانی به آنها اشاره خواهم کرد. لذا به نظر من امسال را باید سال همکاری‌های گسترده ی دولت و ملّت دانست؛ من این شعار را برای امسال انتخاب کردم: «دولت و ملّت، همدلی و هم زبانی». امیدواریم این شعار در عمل تحقّق پیدا کند و هر دو کفّه ی این شعار، یعنی ملّت عزیزمان، ملّت بزرگمان، ملّت با همّت و با شجاعتمان، ملّت بصیر و دانایمان، و همچنین دولت خدمتگزار بتوانند به این شعار به معنای حقیقی کلمه عمل بکنند و آثار و نتایج آن را ببینند. از خداوند متعال پیشرفت همه ی کارهای بزرگ کشور را درخواست میکنیم و توفیق خودمان را در خدمتگزاری از خدای متعال مسئلت میکنیم. والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته .......: #پیام‌های مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357

منشأ حكومت مسأله سوم، منشأ حكومت است. آيا منشأ حكومت از نظر نهج البلاغه چيست؟ آيا امر طبيعى، نژاد، دودمان، نسب، زور و اقتدار (اقتدار طبيعى و يا اقتدار مكتسب) است؟ يا نه، منشأ حكومت و آنچه به حكومت يك انسان يا يك جمع، مشروعيت مى بخشد، يك امر الهى يا يك امر مردمى است؟ در فرهنگ رايج انسان، در گذشته و حال، منشأ حكومت، زور و اقتدار بوده است. تمام فتوحات و لشكركشيها به همين معناست. همه سلسله هايى كه جايگزين سلسله هاى پيش از خود مى شدند، در حقيقت از همين راه مى آمدند. اسكندر كه ايران را فتح كرد، مغول كه به بهانه اى به سراسر اين منطقه يورش آورد، حسابشان جز اين نبود. منطقها همه اين بود كه چون مى توانيم، پس پيشروى مى كنيم، چون قدرت داريم، پس مى گيريم و مى كشيم. در طول تاريخ حركاتى كه سازنده تاريخ حكومتهاست، همه نشاندهنده همين فرهنگ است. از نظر حاكمان و نيز از نظر محكومان، ملاك حكومت و منشأ حكومت، زور و اقتدار بوده است. البته آن روزى كه پادشاهى مى خواست بر سر كار بيايد، يا آنگاه كه بر سر كار مى آمد، صريحا زور را منشأ و مايه حكومت خود نمى شمرد. حتى چنگيزخان مغول هم به بهانه اى به ايران حمله كرد كه ظاهرا براى ياران و طرفدارانش معقول بود. امروز، بازى ابرقدرتها، به معناى تسليم در برابر فرهنگ زورمدارى است. آنهايى كه كشورها را به جبر و عنف مى گشايند، آنهايى كه هزاران كيلومتر دور از خاك خود وارد خانه هاى مردم مى شوند، آنهايى كه سرنوشت ملتها را بدون اراده و خواست آنها در دست مى گيرند، اگر چه نه به زبان اما در عمل، اثبات و اذعان مى كنند كه منشأ حاكميت، زور و اقتدار است. البته اگر چه اين فرهنگ غالب است، در كنار اين رأى، نظرهاى ديگرى هم وجود دارد. افلاطون ملاك حكومت را فضل و فضيلت مى داند، يعنى قائل به « حكومت افاضل » يا فرزانگان است. اما اين نظر، فقط نقشى بر روى كاغذ و يا بحثى در كنج مدرسه هاست. در دنياى جديد، دمكراسى، يعنى خواست و قبول اكثريت مردم، ملاك و منشأ حكومت شمرده مى شود. اما كيست كه نداند كه دهها وسيله غير شرافتمندانه به كار گرفته مى شود، تا خواست مردم به سويى كه زورمداران و قدرت طلبان مى خواهند هدايت شود. بنابراين مى توان در يك جمله گفت كه در فرهنگ رايج انسانى، از آغاز تا امروز از امروز تا آن زمانى كه فرهنگ علوى و فرهنگ نهج البلاغه بتواند بر زندگى انسانها حكومت كند، منشأ حاكميت اقتدار و زور بوده و خواهد بود و لا غير. امير المؤمنين « عليه السلام » در نهج البلاغه، منشأ حكومت را اين معانى نمى داند، و مهمتر اين است كه خود او هم در عمل آن را ثابت مى كند. از نظر على « عليه السلام » منشأ اصلى حكومت، يك سلسله ارزشهاى معنوى است. آن كسى مى تواند بر مردم حكومت كند و ولايت امر مردم را به عهده بگيرد كه از خصوصياتى برخوردار باشد. نگاه كنيد به نامه هاى على « عليه السلام » به معاويه و طلحه و زبير و به عاملان خود و به مردم كوفه و به مردم مصر. او حكومت و ولايت بر مردم را ناشى از يك ارزش معنوى مى داند. اما اين ارزش معنوى هم به تنهايى كافى نيست تا اينكه انسان فعلا و عملا حاكم و والى باشد، بلكه مردم هم در اينجا سهمى دارند كه مظهر آن « بيعت » است. امير المؤمنين « عليه السلام » در هر دو زمينه، تصريحاتى دارد، كه هم در نامه هايى كه به رقباى حكومتى خود نوشته است و قبلا به آنها اشاره كرديم، و هم در بياناتى كه درباره اهل بيت وارد شده است، آن ارزشهاى معنوى كه ملاك حكومت هستند بيان شده اند. اما اين ارزشها به تنهايى، چنانكه گفتيم، مايه تحقق حكومت نيست، بلكه بيعت مردم هم شرط است: « انّه بايعنى القوم الّذين بايعوا ابا بكر و عمر و عثمان على ما بايعوهم عليه، فلم يكن للشّاهد ان يختار و لا للغائب ان يردّ، و انّما الشّورى للمهاجرين و الانصار، فان اجتمعوا على رجل و سمّوه اماما كان ذلك للّه رضى » ۹. (مى فرمايد: اگر مهاجر و انصار جمع بشوند و كسى را پيشواى خود بدانند و به امامت او گردن بنهند، خدا بر اين راضى است). بيعت، منجّز كننده حق خلافت است. آن ارزش‌ها وقتى مى تواند فعلا و عملا كسى را به مقام ولايت امر برساند كه مردم هم او را بپذيرند و قبول كنند. #بازگشت_به_نهج_البلاغه ✍#آیت_الله_خامنه_ای https://eitaa.com/zandahlm1357

#فایل_صوتی_روانشناسی_قلب 53 🎧آنچه خواهید شنید؛ ❣ بزرگترین شکست ما؛ وقتيه که کمال خودمونو ببینیم و مغرور بشیم. مراقب باشیم؛ خوبی هامون مغرورمون نکنن. 💓غرور...قلبونابود میکنه.

🕌در محضر امام روح الله (۱۵۲) 📌 امام خمینی (ره): خداوند حسین بن علی را برانگیخت،تا جان خود و عزیزانش رافدای عقیدت خویش و امت معظم پیامبر اکرم نماید،تا در امتداد تاریخ،خون پاک او بجوشد و دین خدا را آبیاری فرماید. 📚صحیفه نور؛جلد۱۴؛صفحه۲۳۵ #لبیک_یا_خامنه_ای #جمهوری_اسلامی_حَرم_است #امام_خمینی 📌 بازنشر کلیه مطالب جهت روشنگری عموم مردم ، با ذکر #صلوات، بدون ذکر منبع هم مجاز است. @zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

فديه كه قافلهاي از خراسان به كرمان ميرفت كه دزدان به آنها حمله کردند و مردي از آنها را گرفتند و به زيادي مال متهم كردند و او را عذاب كردند تا فديه دهد « فديه: مالي که در قبال آزادي کسي پرداخت مي‌شود. » از جمله دهانش را از برف پر كردند، سپس زني که بين ايشان (دزدان) بود دلش براي او سوخت و او را رها کرد. آن مرد پس از مدتي دهانش دچار مشکل شد و عفونت شديد کرد طوري که قدرت سخن گفتن نداشت به خراسان آمد و در خواب ديد كه كسي به او ميگويد كه شفاي درد خود را از پسر رسول خدا بپرس بسا باشد ترا دوايي دهد كه شفا يابي در خواب ديدم نزد آن حضرت رفتم و مشکلم را مطرح کردم و وي فرمود زيره، سعتر و نمك را بكوب و در دهن خود قرار بده و سه بار تكرار كن تا خوب شوي. بيدار شد نزد حضرت رفت و مشکل خود را گفت ؛ حضرت فرمود برو و آنچه در خواب به تو گفتم چنان كن گفتم يا بن رسول الله اگر يكبار ديگر بگويي ممنون مي‌شوم و حضرت فرمود. آن كار كردم و سلامتي خود را يافتم. (منتهي الامال ج ۲ ص ۳۵۳). #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357