eitaa logo
#مجله_مجازی_تازنده ایم_ رزمنده ایم
1.4هزار دنبال‌کننده
49.4هزار عکس
36.1هزار ویدیو
1.7هزار فایل
#نذر_ظهور ارتباط با ما @Zh4653 @zandahlm1357 سلام خدمت بزرگواران این کانال پیروفرمایشات امام خامنه ای باب فعالیت درفضای مجازی ایجاد شده ازهمراهی شما سپاسگزاریم درصورت رضایت ؛کانال را به دیگران معرفی بفرمایید🍃🍃🍃🍃https://eitaa.com/zandahlm1357
مشاهده در ایتا
دانلود
🔶 توقف شماره‌گذاری X۵۵ پرو تا اطلاع ثانوی 🔹سازمان ملی استاندارد ایران: 🔹به علت وجود نقص فنی در برخی از خودروهای مدل ایکس ۵۵ پرو تولیدی شرکت مدیران خودرو، تا اطلاع ثانوی شماره‌گذاری این خودرو متوقف می‌شود. @zandahlm1357
🔶دیدار اعضای تیم ملی فوتسال ایران با رهبر معظم انقلاب 🔹اعضای تیم ملی فوتسال ایران که در روزهای گذشته برای سیزدهمین بار قهرمان جام ملت‌های آسیا شدند، ظهر امروز (۱۴۰۳/۲/۱۹) با رهبر انقلاب اسلامی دیدار و گفت‌وگو کردند. @zandahlm1357
🔶اهدای انگشتر رهبر معظم انقلاب به وحید شمسایی، سرمربی تیم ملی فوتسال ایران @zandahlm1357
🔶روایت دروازه‌بان تیم فوتسال از دیدار با رهبر معظم انقلاب 👤باقر محمدی، دروازه‌بان تیم ملی فوتسال: 🔹بار قبلی که با ایشان دیدار عمومی داشتیم، خیلی دور بودم و خیلی دوست داشتم ایشان را از نزدیک ببینم. وقتی رهبر انقلاب را دیدم خیلی منقلب شدم. 🔹فهمیدیم که ایشان بازی های ما را در جام ملت‌های آسیا دنبال کرده‌اند و پیگیر بودند. ایشان فیلم ورود ما به فرودگاه امام خمینی (ره) را هم دیده بودند. افرادی که آنجا بودند با من در مورد پنالتی‌هایی که گرفتم، صحبت کردند و این خیلی برای من جالب بود. آنجا بودن حس خیلی قشنگی داشت. 🔹من یک انگشتر نیز از حضرت آقا هدیه گرفتم./ایرنا @zandahlm1357
🔶 تغییر نام استقلال منتفی شد 🔹 پس از واگذاری باشگاه استقلال به هلدینگ خلیج فارس، صحبت‌هایی مبنی بر تغییر نام باشگاه مطرح شد و حتی عبدالعلی علی عسکری رئیس هلدینگ خلیج فارس در مصاحبه‌ای اعلام کرد که نام باشگاه به زودی به «استقلال خلیج فارس» تغییر خواهد کرد. 🔹 با این وجود بعد از بررسی‌های به عمل آمده این موضوع منتفی شده و قرار است این تیم با همان نام «استقلال» و پسوند «تهران» در مسابقات مختلف حضور داشته باشد./تسنیم @zandahlm1357
🔶هادی چوپان در حرم مطهر امام رضا (ع) + عکس 🔹 ستاره پرورش اندام ایران که در ماه‌های اخیر چند عنوان قهرمانی بین المللی را به کارنامه افتخاراتش اضافه کرده، برای زیارت به مشهد آمد. @zandahlm1357
@zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)
صداي هميشه آشنا نويسنده: سكينه آوز زماني آواي رحمت، پس از عبور از حرير هواي سحرگاهي گوش غافل دل را مينواخت؛ و شمدي كه بين من و خدا حجابي به وجود آورده بود بر دوش بيخبريام سنگيني ميكرد. به زحمت پنجره بسته ديدگانم را باز كردم و پوشش حريري آن را كنار زدم. پژواك آوايي محزون، تا مغز استخوانم نفوذ ميكرد و قلب قرارم را به طبش غيرعادي واداشت. درون محبس سينه كبوتر به دام افتاده عشق پرپر ميزد و براي رهايي از نفس تن سينه سر خم را زخمي ميكرد. نسيمي ملايم صورت صبحگاهي را نوازش ميداد، و سكوت خواب را به عطر بيداري اقاقي قرآن مينواخت. بارش عطوفت از اوج آبشار تلاوت به دامنه كوه هدايت نزديكتر ميشد: و من با حصار حريري پوششم مهربانتر ميشدم و پلك خواب سنگينتر. كه ناگاه در ضمير خفته در خواب فراموشيام آوايي دلنشين طنين انداز شد و ترنم صورت پدر بود كه در طفوليت به ما آموخت شيطان در وقت اذان صبح كه شروع ديدار با خداست از روي رشك پوستين پلاسيده پژمردگي را به روي اندام نادان و غفلت زده از خواب ميگستراند تا ارتباط عاشقانه با معبود را بر هم زند. بر خود لرزيدم از اين كه در پيله بيهوشي تنيده بودم. با نوشيدن جرعهاي آواي مؤذن قدم به وادي هوشياران گذاشته و براي تجديد وضو در كنار بركه شبنمهاي غنوده در گلهاي عبادت گل عباسي رفتم؛ آه، همان گلهايي كه عاشقترين هستند و عارفتترين شب زندهدار مهتاب براي اداي ركعتي عبوديت پاي در ايوان قديمي مفروش از آجرهاي متمدن گذاشتم هنوز آيههاي نور آينه صيع را فرياد ميكردند و آدميت را از درخشش آنها متصاعد ميشد كه نالهاي ضعيف كه به زحمت از حفره سينوسهاي سرگرداني بيرون ميآمد نگاهم را به دنبال خود كشيد. در پي موج نگاه دويدم. واي... واي خداي من... ما... ما... مادر چقدر مهتابي شده مثل اين كه ديشب تمامي ماه را نوشيده است. آه چرا اين ساز تنفسي از حالت عادي خارج شده و چه خوش تركيب در حفرههاي گونه آرميده عجب چقدر بلند قد شده عجب است با اين همه حس خدادادي چرا براي سجده بيدار نميشود؟ به روي صورتش سايه انداختم و او را بوسيدم، چقدر خنك بود. خيلي تعجب كردم تمام شب را من در دامن آسمان خوابيده بودم و او در داخل خانه يخ كرده بود. دوباره با نوازشي عابدانه و خاضعانه در حالي كه در مقابل عظمتش زانو زده بودم بيدارش كردم و چه تلاش بيهودهاي: با عجله پيش پدر رفم و وضعيت مادر را بريده بريده گفتم پدر با عجله سر از سجده برداشت و به اتفاق جسم نيمه جان مادر را به سمت بيمارستان پرواز داديم. در مدخل در باقيافه پف كرده و مست رئيس بيمارستان مواجه شديم. با اكراه جلو رفتم و خواستم مادر را معاينه كند. در حالي كه بوي زننده مشروبش حالم را به هم ميزد با چشمان خون گرفتهاش اشاره به در سردخانه كرد. دلم ميخواست آن دو كاسه خونينش را با سنگ كينه و نفرت خرد ميكردم. با شتاب خودم را درون بخش رساندم پرستاري آشنا را ديدم و خواهش كردم مادر را ببيند. او پس از رؤيت بيمار گفت ما تلاشمان را ميكنيم، بقيه با خداست و بعد از بدن مادر با اتاق مراقبت و شستشوي معده، مرا بيرون فرستادند. يك لحظه ديدم قلب هستي از كار افتاده و نبض زمين از طپش باز ايستاد. هواي مطبوع صبحگاهي، سنگين و غيرقابل تغذيه بود. ماه از بزم شبانه ستارگان ميگريخت و ستارهها به دنبالش ميدويدند، خورشيد هم در قهر بود. ماه ميرود، خورشيد نميآيد، آه خدايا اين چه برههاي از زمان است؟ آيا پايان لحظههاست؟ چرا اين سايه سياه سكوت دست از سرم بر نميدارد؟ ديدگانم بستر ابرهاي بهاري شده بود و گونههايم ميزبان باران. باور كنيد تمام ابرهاي عالم را گريستم و كوير سينه را سيراب. در تمام نااميدي غرق بودم ناگهان در مغز خستهام برقي جهيد و بزرگي آقا امام رضا (ع) و زيارت ۱۰ روز پيش ايشان به سراپاي وجودم روشني بخشيد. به ياد اين بزرگ مرد شيعه افتادم، دستهاي خميده در خواب ثانيهها را با زحمت به سوي دروازه آسمان به سمت مكه غريبان جهان گشودم و در كمال خضوع و خشوع آقا را گريستم. نميدانم چند قرن سر در گريبان حلقه در زانوي غم داشتم، كه صداي ملايمي چون ترنم جويبار ازدحام آشفتگيم را فرو نشاند. نگاه سكوتم را بر طرف صدا بردم، در ميان فاميل و دوستان كه حياط بيمارستان را احاطه كرده بودند، دكتر جواني را ديدم. پيش آمد و بعد از سلام گفت شما خدا را ديدهايد؟ گفتم هميشه، گفت آقا را چه طور؟ گفتم تازه از ملاقات بر ميگردم. گفت به اميد خدا و كرامت آقا، تا مادر را همراه شما نكنم، از بيمارستان خارج نميشوم. كبوتر منقلب سينه به ياد آقا آرام گرفت. به اتفاق دكتر براي ديدن مادر رفتم. از دستي خون ميگرفتند و به دست ديگر ميدادند. صورت مهتابي مادر ارغواني شده بود. كنار تختش زانو زدم و آقا را به بالين او طلبيدم.
عقربههاي عقوبت، بر مدار زمان، لحظه چهارم را نواخت و چكاوك خواب آلوده، پنجره نردهاي قفس را شكست. آقا جان چه بگويم از زبان قاصر و كهولت كلام، كه هر بار روح پريشان و عريانم را به سراي عرشيات آوردم. لباس كرامت بر آن پوشاندي و سبد نيازمم را لبريز از استجابت كردي و جز شرمندگي براي اين بنده گناهكار چيزي باقي نماند. اي اميد نااميدان. @zandahlm1357