🔴 کشورهایی که بیشترین دانشجو را در خارج از کشورشان دارند. #خبر @zandahlm1357

🔴فلسطین زنده هست و نفس میکشد، حتی در ژاپن. درسته مردم ژاپن که خیلی عادت به اعتراض و راهپیمایی ندارن ولی اینبار بخاطر فلسطین به پا خواستن. #خبر @zandahlm1357

🔴‏نوازش دانشجویان حامی فلسطین، توسط پلیس مهربان آمریکا! #خبر @zandahlm1357

🎥 کارشناس هواشناسی: شدت بارش‌ها امروز برای زنجان، گیلان و مازندران است 🔹به‌علت ریزش سنگ هموطنان از رفتن به ارتفاعات خودداری کنند. #خبر @zandahlm1357

🔴🎥 کودکان افغانستانی که از سیل جان سالم به در بردند 🔹در پی سرازیر شدن سیلاب‌ها در دو روز گذشته در چندین شهرستان ولایت بغلان افغانستان ۳۴۵ نفر جان باخته و ده‌ها تن دیگر ناپدید شدند. براساس آمارها حدود ۱۷۰۰ نفر هم زخمی شدند. 🔹اجسادی که شناسایی می‌شوند در گورهایی کنار همدیگر دفن می‌شوند. حکومت سرپرست افغانستان از مردم و جامعۀ جهانی تقاضای کمک‌های فوری کرده است. 🔹۳۰۰۰ منزل مسکونی غیرقابل سکونت شده، هزاران راس دام و هزاران هکتار زمین کشاورزی از بین رفته است. #خبر @zandahlm1357

🔴جنگ غزه، مرگبارترین جنگ برای خبرنگاران طی ۳۲ سال گذشته 🔹کمیته حفاظت از خبرنگاران(CPJ) اعلام کرد که دست کم ۹۷ خبرنگار و عامل رسانه‌ای از آغاز جنگ غزه کشته و شمار زیادی نیز مجروح، مفقود و یا بازداشت شده‌اند. #خبر @zandahlm1357

🔴مسعود امینی، شاعر و ترانه‌سرای قبل از انقلاب که از دوستان نزدیک #ابی و #داریوش است، در مورد فعالیت سیاسی این دو خواننده در سال ۱۴۰۱ در خلال اغتشاشات زن زندگی ازادی می‌گوید! 🔹 تاکنون ابی و داریوش به این اظهارات پاسخی ندادند. #خبر @zandahlm1357

🔴وقتی شاه دانمارک چاره‌ای جز همراهی با حامیان فلسطین ندارد✌️ 🔹پادشاه دانمارک حین عبور تظاهرات همبستگی با غزه از داخل بالکن پرچم فلسطین را به اهتزاز درآورد.🇵🇸 #خبر @zandahlm1357

🔴شاید براتون جالب باشه بدونید در ۲۴ ساعت گذشته حدود ۳ میلیون نفر کیم کارداشیان رو بخاطر حمایت نکردن از فلسطین آنفالو بلاک کردن ؟ این موج بر علیه همه سلبریتی های جهان در حال شکل گیریه و خیلی ها رو درگیر کرده ! چقدر خوب که مردم جهان به سمت آگاهی میرن بر خلاف حکومت هاشون... #خبر @zandahlm1357

🌸یاد باد آن روزگاران یاد باد 🌹ای راهیان کربلا وقت پیکار است... 🔰مداح: حاج صادق آهنگران/ در جمع رزمندگان استان سمنان قبل ازعملیات والفجر هشت ،حمیدیه @zandahlm1357👈

🍂 🔻#زندان_الرشید ۱۳۷ خاطرات سردار گرجی‌زاده بقلم، دکتر مهدی بهداروند یک ساعتی همین طور در حال خودم بودم و سیگار می‌کشیدم. باور کردنش غیر ممکن بود، به عمرم این قدر خواری ندیده بودم. باقی افراد کمپ هم وقتی از آن مکان برگشتند، حال و روز مرا داشتند. همه دور هم جمع شدیم و هر کس نظری می داد، ولی بی فایده بود. کجا کار گیرمان می آمد؟ چه کسی به ما کار می‌ َداد؟ هر روز زندگی مان سیاه تر می شد و ما تسلیم محض بودیم. هر چه ایران عملیات های نظامی بیشتری انجام میداد، عراقی ها از ما بیشتر عصبانی می شدند و از روز قبل سختگیرتر، ما راهی نداشتیم جز اینکه بگوییم پیروزی ایرانی ها ربطی به ما ندارد. بعد از پایان جنگ و آتش بس بین ایران و عراق، آن قدر وضع ما خراب شده بود که تصورناپذیر بود. من در ایران برای خودم کسی بودم. شخصیتی داشتم. حقوق داشتم. ولی آن موقع یک آدم بی سواد عراقی این طور مرا ذلیل و حقیر می کرد. نه پولی داشتم که غذا یا میوه ای بخرم و نه کسی به ما کاری میداد. هر روز اوضاع بدتر می‌شد. کار به جایی رسید که دیگر پول یک نخ سیگار هم نداشتم. مدتی بعد، آن قدر گرسنگی به ما فشار آورد که شبها همراه عده ای دیگر از افراد کمپ به بیرون شهر می‌رفتیم و سگ های ولگرد را می گرفتیم و می‌کشتم و از گوشت آنها می خوردیم. وقتی او ماجرا را تعریف می کرد، یک مرتبه عباس حالش به هم خورد. سطل آب را آوردم تا سلول را کثیف نکند. عباس استفراغ می کرد و آرام می‌گفت: «نامردها، حق شما همین است.» مهمان تازه وارد ادامه داد: کاش کار به همین جا ختم می شد و ما فقط گوشت سگ می‌خوردیم. پول دکتر رفتن هم نداشتیم. با درد و مرض می ساختیم و آرزو می کردیم هر چه زودتر مرگ ما فرابرسد و راحت شویم. عراقی ها ما را فراموش کرده بودند و با ما کاری نداشتند. مدتی بعد، عده ای از افراد، برای امرار معاش، شبها، به کاباره های عراق می رفتند و خودفروشی می کردند، این سرنوشت ما شده بود؛ نه راه پس داشتیم و نه راه پیش. واقعا آدم در وطن خودش باشد هیچ وقت به این حد از رذالت تن نمی دهد. هر روز دلم می خواست خودکشی کنم، ولی توانایی این کار را نداشتم. آرزو می‌کردم کسی با گلوله، چاقو، یا ماشین مرا بکشد و راحت شوم، ولی انگار خدا داشت از من تقاص می‌گرفت. یک شب، همراه عده ای از دوستانم به کاباره‌ای رفتیم. عرب‌ها مشغول عیاشی بودند. میزها پر از شیشه های مشروب بود. خواننده زن ترانه می خواند و عده ای کنار او می رقصیدند. آرام، در گوشه ای، پشت میز نشستم و به جلو نگاه کردم. یادم آمد در ایران چقدر به کاباره های لاله زار رفته بودم و حالا با چه ذلتی داشتم نگاه می کردم. یکی از بچه ها دهانش را نزدیک گوشم آورد و گفت: «داریوش اگر اینجا پرسیدند کجایی هستی نگو ایرانی ام، بگو عربم.» پرسیدم: چرا باید این طور بگویم؟» گفت: «بدبخت، ما که داریم خودفروشی می‌کنیم، لااقل نگوییم ایرانی هستیم.» او چون می دانست زبان عربی را خوب بلدم، این پیشنهاد را به من داد. گفتم: «ما که آب از سرمان گذشته، حالا چه یک نی، چه صد نی.» از میزهای کناری اگر ته مانده غذایی، کیکی، مشروبی، یا میوه ای بود بر می داشتم و میخوردم. عراقی ها مست مست بودند و عربده می کشیدند. بوی سیگار و مشروب تمام کاباره را فراگرفته بود. باغ وحش بود. گاهی عده ای مست روی میزمان می افتادند و دعوایمان می شد... همراه باشید ════°✦ 💠 ✦°════ @zandahlm1357👈