.......: روز جمعه است، روزی که متعلّق به صاحب و ولی‌نعمتمان، حضرت ولیّ‌عصر ارواحنافداه است. مهمان حضرت و سر سفره‌ی حضرت هستیم. ارواح بیدار، انسان بیدار این را خوب می‌تواند درک و دریافت بکند و لحظه به لحظه از این روزش منتفع بشود. روزی که بسیار مهمّ است، سیّد الأیّام است. لحظاتش، لحظاتی است که بر همهٔ لحظات طول هفته شرف دارد، رحمت خاصّی در این روز نازل می‌شود. بعضی‌ها هستند صبح که از خواب بلند می‌شوند غسل روز جمعه می‌کنند، لباس نو و تمیزی را آماده کرده‌اند و می‌پوشند. این روز را ارج می‌نهند. بالاخره انسان باید یک کاری در این روز انجام بدهد که باعث شادی امام زمان ارواحنافداه بشود. بفرمایند: ببین این شخص، امروز به یاد من بود، به خاطر من قدم برداشت.

❤️💖 من تو را عاشقم هزاران بار ...

.......: اگر انسان حقیقتاً می‌خواهد دائماً به یاد خدا باشد، واجب است در دلش دائماً به یاد امام زمان علیه السلام باشد. همه‌ی تقوی از همین جا شروع میشود. این همان معنای جمله ای از زیارت جامعه کبیره است که عرض میکنیم "و اَدَمتُم ذکره: شما ائمه علیهمالسلام ذکر خدا را دائمی کردید یاد امام عصر علیه‌السلام همان ذکر خدا، بلکه بالاترین ذکر خداست؛ زیرا یاد آن بزرگوار بیشترین چیزی است که انسان را به یاد خدا میاندازد و تمام قلب و جان آدم را به خدا متوجه میکند توجه و یاد او همان تذکر و توجهی است که انسان را از گناه و آلودگی دور میکند و به طاعت خدا دعوت می کند. پس چه خوب است که این تذکر، دائمی باشد. بنابراین میتوان گفت امام زمان علیه السلام ذکرالله الأعظم است و "ذکر دائمی خدا"ست و ذکر اگر دائمی شد یا به عبارتی اگر انسان "دائم الذکر" شد، به او اطمینان و آرامش دائمی خواهد بخشید و این همان معنای آیه‌ی شریفه است که فرمود:" ألا بذکر الله تطمئن القلوب."

کجایی مونس و غمخوار؟!