#نگاه_نو زندگی سگی سگی! نیلوفر حاج قاضی زمانی هم زیستی با «فی فی» و «پوپو» ویژه ی قشری خاص و در مقایسه با گستردگی جمعیت مردم عادی و کاملاً بیگانه با این فرهنگ ، انگشت شمار بود. گاهی که در خیابان های بالای شهر تهران و محله های اعیانی قدم می زدی با کمال تعجب نوکیسه ای را می دیدی که قلاب زنجیر سگ کوچولویی را دور انگشتانش گرفته و در حال قدم زدن است. اما چه شده که ویروس هاری میان سلول های پیکره جامعه اسلا می لانه گزینی کرده است؟ از مراکز خرید تا بازارهای بزرگ گرفته ، از کوچه پس کوچه های پایین شهر تا میدان های گسترده ی مناطق بالای شهر از این بیماری در امان نیست. چرا باید هزینه ها بشود تا این قشر در کمال آرامش سگ را به جای فرزند انتخاب کنند و سبک زندگی شان، ره آوردهای شومی را وبال گردن کسب و کارهای مملکت کند؛ آرایشگری، پرستاری و تربیت سگ، تهیه و بسته بندی غذای سگ و این آخری که از همه گل درشت تر است؛ مهدکودک هایی برای سگ های خانگی با شهریه هایی سنگین... @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#نگاه_نو پس تکلیف فرهنگ غنی ایرانی ـ اسلا می چه می شود؟ سگ ها همیشه حامی انسان های تنها بوده اند. گاهی که فیلم های غربی را تماشا می کردیم سگ همدم سالخوردگانی بود که به اقتضای شرایط شان تنها بودند. اما چه شده است که در خانواده ی پر جنب وجوش و پرتکاپوی ایرانی قرار شده سگ جای فرزند را بگیرد و صاحبش با دست های خالی این موجود بی زبان را به پارک و خرید ببرد یا برای پیشگیری از افسرده شدنش کنج آپارتمان های کوچک ۴۰ متری، او را به مهدکودک سگ ها بفرستد؟ پدیده ای که به احتمال قوی حتی در همان ینگه دنیا هم مشابهش نیست! البته سگ زیستی کسب و کارهای بی فایده اما پررنگ و لعاب را هم رقم زده است. بروز مراکز لوکس نگهداری و آموزش سگ ها ، پانسیون یا هتل حیوانات با خدماتی مثل آموزش رفتار، آرایش، البسه و اصلاح مو غیر از تکثیر مراکز غیرضروری دامپزشکی با محوریت سگ، همان خدماتی است که توی ذوق می زند و می طلبد تا متولیان فرهنگی آن را مهار و مدیریت کنند. خرید و فروش این جانور، از مدل توجیبی تا مدل های غول پیکر نیز یکی از مشاغل سودآور شده و نهادهای فرهنگی و آموزشی بدون توجه به این بحران اخلاقی و اجتماعی از کنار آن به راحتی عبور می کنند. آیا حقیقتاً سگ و حیوانات دیگر لایق مأنوس و همدم شدن، یار غار شدن، بعضاً هم خواب، هم غذا،هم رختخواب، هم سفر و هم سفره ی آدمیان هستند یا استحاله فرهنگی و اجتماعی مردم خردمند و سرور کائنات را به این روز انداخته است؟ @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#نگاه_نو زندگی تجملی یا دستهای خالی؟ نیلوفر حاج قاضی به نظر می رسد بروز این پدیده شوم خیلی وابسته به سطح زندگی و رفاه مادی صاحبانش نیست و خیلی افراد از طبقات مختلف به دنبال یک چشم و هم چشمی نفس گیر می خواهند سگ زیستی را تجربه کرده، هزینه های سنگینش را هم به جان بخرند. از سوی دیگر در حالی که بسیاری از خانواده ها با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند،و دستمزد یک کارگر زحمتکش حدود ۱۰ میلیون تومان است صاحبان پول های بادآورده برای پانسیون سگ هایشان ۲۰ میلیون هزینه می کنند و بر رخ جامعه چنگ می کشند. آیا این خدمات در اولویت ها و ارزش های اجتماعی جامعه ی ما قرار دارد و ضروری است؟ تا چه زمانی مردم باید در پیاده روها با سگ ها و صاحبان شان چشم در چشم شوند، رنج ببرند و کنار بکشند؟ تا چه زمانی مردم باید تاوان نبود قانون یا عدم اجرای کامل آن در مورد نگهداری از سگ در خانه را تحمل کنند. متولیان این امر تا چه زمانی قرار است از این مسئولیت سرباز بزنند و آسیب ها و اتفاق های ناگوار بعدی چه کسانی را درگیر خواهد کرد. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#نگاه_نو شهرت و جلب توجه! نیلوفر حاج قاضی «محمدرضا ایمانی»؛ روان شناس اجتماعی، گرایش جوانان به نگهداری از حیوانات خانگی را «پدیده ای اجتماعی» دانست و گفت: «کمبود عاطفی»، «الگوبرداری افراد از زندگی دیگران» و «اختلالات روانی» از مهم ترین عوامل گرایش جوانان به نگهداری از حیوانات خانگی به شمار می رود. به نقل از ایسنا، محمدرضا ایمانی افزود: «انسان ها از زمان آفرینش خود به نوعی با حیوانات هم زیستی داشته اند و نگهداری حیوانات از دیرباز تاکنون به خصوص در مناطق روستایی بسیار رایج بوده، این درحالیست که امروزه افراد زیادی صرفاً به دلیل نوعی «مدگرایی» به نگهداری از حیوانات خانگی گرایش پیدا کرده اند؛ پدیده ای اجتماعی که به دلیل عوامل زیادی، جامعه را با خود درگیر کرده است.» وی درباره ی علت گرایش شهرنشینان به نگهداری از حیوانات اعتقاد دارد که برخی افراد با الگوبرداری از زندگی های غربی و مرفه نشینان جامعه از حیوانات خانگی نگهداری می کنند چراکه آن ها بر این عقیده هستند که حیوانات می توانند موجب شهرت، جلب توجه، تمایز از دیگر افراد جامعه و مورد ستایش قرار گرفتن توسط دیگران شوند. ایمانی؛ افسردگی، اختلالات شخصیت و کمبودهای عاطفی را از دیگر علل بروز این «پدیده» دانست و اظهار کرد: بسیاری از جوانان برای پر کردن خلاءهای روابط اجتماعی خود، به زندگی با حیوانات تمایل پیدا کرده اند چراکه آن ها معتقدند نگهداری حیوانات خانگی بسیار بهتر از تشکیل خانواده و فرزندآوری است؛ نگاهی که از نظر روانشناسی برآمده از نوعی اختلالات روانی بوده و باعث می شود که افراد روابط اجتماعی ناسالمی با دیگران داشته باشند و با پناه بردن به حیوانات کمبودهای خود را از این راه برطرف کنند. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#نگاه_نو هفته ی گذشته کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال، باشگاه های پرسپولیس و تراکتور را به دلیل تخلفات صورت گرفته در جریان بازی این تیم ها در هفته هفدهم لیگ برتر، به برگزاری بازی بدون تماشاگر و جریمه میلیاردی محکوم کرد. این بازی بین دو تیم پرسپولیس و تراکتور در هفته هفدهم لیگ برتر برگزار شده و با نتیجه ۲ بر صفر و به نفع قرمزپوشان به پایان رسیده بود. با توجه به تخلفات هواداران تیم ها در این مسابقه، فدراسیون فوتبال، پرسپولیس و تراکتور را به پرداخت جریمه و محرومیت از حضور تماشاگران محکوم کرد. فیلم ها و عکس های منتشر شده از کنش و واکنش های غیراخلاقی و زننده ی هواداران این دو تیم واکنش های بسیار زیادی را میان مردم به وجود آورد. به خصوص که از تماشاچیان زن حاضر در این رقابت نیز رفتارهای خارج از عرف، دشنام های سنگین و اعمال غیراخلاقی سر زده بود. در پی انجام رفتارهای غیر اخلاقی و خلاف شرع از سوی برخی از تماشاگران زن در دیدار این دو تیم، ۲ نفر از تماشاگران هتاک بازداشت و برای آن ها پرونده قضایی تشکیل شد. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#نگاه_نو این قرارِ ما نبود نیلوفر حاج قاضی زن دارای کرامت است و از جایگاهی رفیع در خانواده برخوردار است. در جریان بازی دو تیم سپاهان و پرسپولیس که همچون بازی های چند وقت اخیر با حضور تماشاگران خانم برگزار شد، صحنه هایی در روی سکوها خلق شد که از شدت وقاحت قابل طرح نیست. صحنه هایی که با روح حاکم بر اصل ورزش فاصله ای معنادار دارد. انتشار ویدئویی از رجزخوانی های زشت یک به اصطلاح لیدر زن در ورزشگاه، علیه تیم مقابل واکنش های گسترده و اعتراضی مردمی را در پی داشته است. حال سؤال اینجاست؛ آیا فحاشی و توهین در ورزشگاه های محل برگزاری مسابقات فوتبال در کشورمان یک اتفاق بدون سابقه و حادثه ای غیر قابل پیش بینی است یا اینکه با توجه به شرایط ناخوشایند جو استادیوم های ورزشی فوتبال در کشورمان در سال های گذشته و تجربه ی انواع و اقسام درگیری ها، توهین ها، سنگ پرانی ها و... می توان آن را اتفاقی قابل انتظار دانست؟ هنوز یادمان نرفته وقتی مسئله حضور زنان در استادیوم به عنوان مطالبه ای مهم برای زنان مطرح شد، و منتقدینی دلسوز به نقد این موضوع پرداختند چه انگ ها و برچسب هایی که به این منتقدین وارد نشد. از همان ابتدا بارها هشدار داده شد که این مطالبه کاذب نسبتی با واقعیت مطالبات زنان جامعه ندارد و حتی اگر فرضاً این یک مطالبه جدی هم باشد جو ورزشگاه های فوتبال کشورمان جوابگوی حضور زنان نیست و مطمئنا این حضور وقایع ناگوار و پیامدهایی منفی در پی خواهد داشت. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#نگاه_نو واکنش معاون وزیر و طرح یک سؤال نیلوفر حاج قاضی این در حالیست که زهرا بهروز آذر معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده در ارتباط با حواشی ایجاد شده گفته است: «کسانی که تمایل به حضور در ورزشگاه را دارند افرادی هستند که می خواهند در یک محیط امن یک تجربه و یک خاطره خوبی را بسازند. زنانی که خواهان ورود به استادیوم هستند می خواهند در یک محیط امن نشاط اجتماعی را تجربه کنند.» وی ادامه داده است: «متأسفانه در روزهای اخیر شاهد رفتارهایی بودیم که به هیچ وجه رفتار پسندی نیست ما این رو در هیچ کدام از برنامه هایی که زنان تا امروز حضور داشتند در استادیوم های ورزشی ندیده بودیم به نظر می آید که این برنامه هدفمند بوده برای اینکه بتوانند همین فرصت محدودی که برای زنان باز شده را دچار خدشه کنند. در همه کشور این باور را دارند که این حضور حق زنان است و باید باشد اما عده ای می خواهند از این فرصت استفاده کرده و آن را دچار خدشه کنند.» حال باید خطاب به ایشان گفت آیا نشاط زنان تنها در استادیوم ایجاد می شود؟ از نظر شما اولویت برای زنان تحصیل، فرزندآوری، امنیت و آسایش روانی و اقتصادی برای تشکیل خانواده و فرزند دار شدن است یا هیجان کاذب برای حضور در استادیوم و در فضائی کاملا مردانه که حتی برخی مردان هم از حضور در آن ابا دارند؟ خانم آذر آیا این ها توهم توطئه نیست؟ به نظر می آید هدفمند بودن بیشتر در ارتباط با سندهایی است که توسط برخی دولت های قبلی و غرب زده در کشور اجرا شد و اتفاقاً تأکید ومطالبه ی حضور زنان در استادیوم در راستای تحقق برنامه های همان سندهاست. همان اهدافی که بیشتر زیست عفیفانه زنان را مورد هجوم قرار داده است. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#نگاه_نو تکمله نیلوفر حاج قاضی در پایان باید تأکید کرد بروز این نوع حوادث، ناشی از فقدان برنامه جامع فرهنگی برای بهبود جو حاکم بر ورزشگاه های فوتبال و همچنین ناشی از کم توجهی برخی باشگاه های فرهنگی ورزشی فوتبال کشور است که متأسفانه لفظ فرهنگی را هم یدک می کشند و بودجه های کلان هم می گیرند اما فاقد اهتمام لازم برای ساماندهی هواداران خود هستند. هنوز یادمان نرفته قرار بود با حضور زنان در استادیوم، مردان در ردوبدل کردن الفاظ رکیک خویشتنداری نشان دهند اما اتفاقات ناگوار گذشته که در بازی های جدید پررنگ تر شده است نشان داد این سکوها هنوز رنگ و بوی فرهنگ به خود نگرفته در ارائه الفاظ رکیک و رفتارهای زننده، برخی تماشاگرنماهای زن گوی سبقت را از برخی مردان ربوده اند. این مصداق همان ورزش بدون ارزش و فاقد اعتبار است. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#نگاه_نو من یک زنم! دادگاه رسمی است! نیلوفر حاج قاضی با تصویب قانون حمایت خانواده در سال ۱۳۵۳ هرچند تعداد محدودی قاضی زن در برخی دادگاه ها حضور داشتند، اما نقش او تنها مشورتی بود. پس از انقلاب ۱۳۵۷، در تبصره ۵ ماده واحده اصلاح مقررات مربوط به طلاق مصوب ۱۳۷۰، استفاده از مشاور زن در دعاوی خانوادگی پیش بینی شد. حضور مؤثر زنان قاضی در دادگاه ها پس از انقلاب و به خصوص در سال های اخیر نشان می دهد علاوه بر تأثیرگذاری بر پیشرفت دعاوی ، درک بیشتری از مسائل عاطفی به خصوص در حوزه خانواده صورت پذیرفته به گونه ای که پرونده های بیشتری با رضایت طرفین مختومه می شود. احساسات زنانه اگر در جای درست استفاده شود، می تواند موقعیت مطلوبی را رقم بزند. تجربه های اخیر در دستگاه قضا نشان داده استفاده از احساسات بسیاری از پرونده ها را ختم به خیر کرده یا قاضی زن در نقش مشاور توانسته حق را به حق دار برساند. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#نگاه_نو قوه قضائیه و۱۲۰۰ قاضی زن نیلوفر حاج قاضی خرداد ۱۴۰۲ رئیس مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، اعلام کرد که در حال حاضر، ۱۶ زن نماینده مجلس، ۸ شهردار زن و ۱۱۲۱ قاضی زن در کشور در حال فعالیت مؤثر هستند. بابک نگاهداری در مراسم افتتاحیه نخستین دوره آموزشی زنان و حکمرانی که از سوی کمیسیون ملی یونسکو ایران برگزار شد، اظهارکرد: «۱۱۲۱ قاضی زن داریم.» رئیس مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی افزوده است: «هر تلاشی که برای هموارسازی حضور زنان در حکمرانی انجام شود به نوعی احقاق حقوق آن ها محسوب می شود. در توسعه و تربیت انسان های توسعه یافته نقش آفرینی زنان بیش از مردان است. وقتی نتوانیم زنان را در عرصه ی مدیریت و حکمرانی وارد کنیم، نگاه زنان به سیاست گذاری و برنامه ریزی با خلاء جدی مواجه می شود. مدیریت زنانه یکی از فرصت های تحول آفرین در گام دوم انقلاب محسوب می شود.» دادستان کل کشور نیز در اردیبهشت امسال اعلام کرد که در حال حاضر هزار و ۲۰۰ قاضی زن در ایران فعال هستند. وی با تأکید بر اینکه اسلام یک دین جامع است و حق همه انسان ها را در ابعاد مختلف مدنظر قرار داده است و حقوقی که اسلام برای انسان ها در جنسیت و فرهنگ های مختلف و حتی سایر مخلوقات آفرینش وضع کرده این دین را ممتاز کرده است. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#نگاه_نو زنان با چه شرایطی می توانند برمقام قضاوت تکیه زنند؟ نیلوفر حاج قاضی برخلاف تصور عموم جامعه درباره ممنوعیت حضور زنان در جایگاه قاضی، باید گفت، درست است تعداد قضات مرد، بسیار بیشتر از قضات زن است؛ اما در حال حاضر ۱۲۰۰ قاضی خانم در ایران بر مسند قضاوت تکیه کرده اند، ولی باز موانعی بر سر ارتقای آنان در دستگاه قضا وجود دارد. با فرض عدم قابلیت خدشه در برخی موانع، قضاوت زنان در برخی از حوزه ها و با در نظر گرفتن این موضوع که غالباَ قضات مجتهد نیستند و از باب تقریب حکم به واقع، لازم می آید دادرسی دو یا سه مرحله ای شود، زنان نیز در صورت داشتن شرایط لازم قانونی و عرفی می توانند در پست های مشاوره قضایی، قاضی اجرای احکام، دادیار، بازپرس، دادستان با صدور قرار ها و احکام غیر قطعی مشغول به کار شوند و بتوانند نقش تحولی در انجام امور عدلیه ایفا نمایند. در این زمینه، دکتر عباس شیخ الاسلامی حقوق دان و رئیس کانون وکلای خراسان به تابناک می گوید: «ظاهراً مهم ترین سد موجود در بحث قضاوت زنان، اشکال شرعی و شرط «مرد بودن قاضی» در نظریه اکثریت و مشهور فقهاست. پاسخ این اشکال این است که یکی از شرایط فقهی هم «مجتهد بودن قاضی» است.» وی در ادامه می افزاید: «حتی اگر بحث پویایی فقه را هم به کناری بگذاریم، ضرورت های جامعه امروزی نیز نیاز به حضور بانوان فرهیخته که بعضاً از آقایان خوش استنباط تر، دقیق تر و با عدالت بیشتر در حال زحمتند، در مسند قضات «من بیدالحکم» و مراجع عالی قضایی نظیر دیوان عالی کشور ضروری است.» @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97

#نگاه_نو قضات زن نیز درددل دارند نیلوفر حاج قاضی با وجود ایجاد زیرساخت های زنانه برای ورود این قشر به عرصه ی قضاوت در ارتباط با این اتفاق خوب مانند هر موضوع دیگری گلایه هایی نیز وجود دارد. قاضیان زن می گویند، ورود به عرصه قضاوت برای خانم ها بسیار دشوار است و به مراتب سخت گیری ها بیشتر است. در عین حال مسیر برای آقایان هموار است و بورسیه قوه قضائیه هم شامل حال شان می شود. ظرفیت برای قضات خانم بسیار کم است. برای همین بیشتر خانم ها سمت وکالت می روند. ضمن این که به معنای خاص خانمی که حکم می دهد، نمی تواند حکم را امضا کند و برای اینکه رأی صادره رسمیت پیدا کند، باید امضای یک آقا را نیز داشته باشد. قضات با توجه به سختی کار نیازمند حمایت هستند. حمایت پدرانه از قضات می تواند مانع بسیاری از خطاهای سهوی در آنان شود. این در حالیست که استقبال مراجعه کنندگان از حضور قاضی زن در پرونده های خانواده زیاد است. خانم ها وقتی قاضی خانم می بینند احساس امنیت و درک بیشتری دارند و به راحتی درددل می کنند. صلح و سازش در پرونده های خانواده و جلوگیری از طلاق و فروپاشی نهاد مقدس خانواده یکی از اولویت های اصلی شورا های حل اختلاف است. @zane_ruz ارتباط با ادمین: @zaneruz97