«عدل» یکی از اصول دین اسلام‌ه. یعنی کسی که خودش رو مسلمان می‌دونه ، باید معتقد باشه که خدا عادل‌ه. این مسأله شاید یکی از پر چالش‌ترین مباحث دینی‌ه. خصوصا این روزها که فضای مجازی به محلی برای تبلیغ ثروت و قدرت و خوشی های زندگی یک عده‌ای تبدیل شده که با نمایش دادن این دارایی‌هاشون ، باعث بشوند که برخی به خودشون بگن : پس من چی ؟ چرا من این نعمت رو ندارم؟ چرا آدم‌هایی که اعتقادات چندانی ندارند و حتی مخالف دین و خدا هستند ، اینقدر خوشبخت و مرفه هستند ؟ پس کجاست این عدل خدا ؟....

✅ مهم ترین مبنای عقلی برای عدل الهی ، «اصل حسن و قبح عقلی» است. بر اساس این اصل ، عقل انسان می‌تونه درباره حسن و قبح ذات برخی کارها رو تشخیص بده. بر همین اساس هم عقل انسان درک می‌کنه که خدا ظلم انجام نمی‌ده و تمام کارهایی که خدا انجام میده ، عادلانه است. ✅ حالا اگر معتقد باشیم که می‌تونه کار ظالمانه انجام بده سه احتمال در این مورد وجود داره ۱. خدا اون کار رو از روی جهل انجام میده. یعنی نمیدونه که این کار ظلم هست. ( مثل کودکی که بخاطر برنده شدن توی بازی ، دروغ میگه و به بدی این دروغ‌ش واقف نیست) ۲. خدا به انجام اون کار ظالمانه نیاز داره (مثل کسی که توی صف نانوایی ایستاده و چون نیاز داره زودتر نان رو بخره ، میزنه توی نوبت و در حق بقیه افرادی که توی صف ایستادند ، ظلم می‌کنه ) ۳. توانایی در ترک اون ظلم نداره (مثل دزدی که ادعا می‌کنه نمی‌تونه جلوی جیب بری خودش رو بگیره)

حالا بیایید درست یا غلط بودن این احتمالات رو بررسی کنیم : ✅ ما خدا رو عالم می‌دونیم اون هم علم مطلقی که شامل همه‌ی امور میشه. پس این خدا به درست و غلط بودن و خیر و شر بودن کارها آگاهی داره. ✅ ما خدا رو غنی می‌دونیم که نیازی به هیچ چیز و هیچ کسی نداره و تازه اونه که به موجودات نعمت های مختلفی میده. ✅ ما خدا رو قادر می‌دونیم به معنی که هرکاری که بخواد انجام میده و هیچ چیز از توان و قدرت او خارج نیست 🍃🌸🍃🌸🍃🌸 پس براساس این استدلال عقلی ، محال ‌ه که خداوند در حق موجوداتش ظلم کنه. 🍃🌸🍃🌸🍃🌸 حالا این سوال میاد توی ذهن‌مون که پس چرا این همه تفاوت و کم و کاستی های بین موجودات هست ؟ 🤔 این سوال باشه پیش‌تون تا ان‌شاءالله در هفته های آینده درباره‌ش صحبت کنیم

نماز هدیه به ام البنین سلام الله علیها 🎁🎊 🎙 یکی از علماء فرمودند: من می‌خواستم به عراق و نجف اشرف بروم، پدرم حاضر نمی ‌شد، پول هم نمی‌ داد، کتاب‌های خود را فروختم تا خرج سفر کنم، ولی پدرم حاضر نمی ‌شد. خانم برادرم گفت: احمد! دورکعت نماز برای امّ البنین بخوان و نذر کن که اگر حاجتم برآورده شد، پنج ریال برای حضرت عبّاس ‌علیه السلام به عنوان صدقه می‌دهم. من دو رکعت نماز را خواندم، نماز تمام شد دیدم پدرم آمد گفت: احمد می‌خواهی بروی برو. و من مکرّر این کار را کرده‌ام و دیدم مجرب و مؤثر است. [1]. روزنه ‌هایی از عالم غیب ؛ آیت الله محسن خرازی؛ ص 113 #نماز #حاجت_روایی

توسل به خانم ام البنین🩷🩷 اگه حاجت دارید، امشب متوسل بشید به خانم ... این توسل بسیار مجربه این خانم معجزه ها میکنه😭 🤲🤲🤲 🧕

✍ روضه حضرت ام البنین (سلام الله علیها) همین که قافله نزدیک مدینه شد ، امام زین العابدین بشیر را صدا زد ، فرمود برو داخل شهر ، مردم را خبر کن ، بگو بیایند به استقبال این داغدیده ها ، تازیانه خورده ها ، ... زیر بغل های اینهارو بگیرن ، اینجا دیگه با احترام وارد بشوند ... وارد شهر شده ، ناله میزنه ، فریاد میکنه : « يا اَهْلَ يَثْرِبَ ، لامُقامَ لَكْمْ بِها » مردم مدینه ، دیگه مدینه نمانید ... چرا ؟ « قُتِلَ الْحُسَيْن  ... »  یه وقت دید یه خانومی صدا میزنه : بشیر ، صبر کن ، بگو بدونم از کربلا چه خبر داری ؟ دید فاطمه یِ  اُمُّ البنین علیها سلامه ، ... ملاحظه کرد ، یه مرتبه خبر نداد ، گفت : بی بی جان ، بعضی از عزیزان شما را کربلا کُشتند ... فرمود : « أولادی وَمَن تَحتَ الخَضراء ، کُلُّهُم فداءُ لأبی عَبدِاللهِ الحُسین » یعنی همه بچه هام و هرکی زیر این آسمونه ، فدای حسین ... «  أخبِرنی عَن أبِی عَبدالله الحُسَین » بگو با حسینم چه کردند ؟ امان از اون لحظه ای که شنید ،  عزیز فاطمه را هم کشتند ، می اومد قبرستان بقیع ، چهار صورت قبر درست میکرد ، می نشست ، گریه میکرد و ناله میزد و اشک می ریخت ... طوری که دوست و دشمن به حالِ این مادرِ چهار شهید گریه میکردند ، ... گاهی سر بر میداشت میگفت : عونم ، جعفرم ، عثمانم ، عباسم ، گریه ام برای شما نیست ، گریه ام برای اون آقائیه که مادر نداره ، حسییین ... گاهی سر بر میداشت میگفت دیگه به من اُمُّ البنین نگید ، من که دیگه پسر ندارم ، ... گاهی هم زبون میگرفت ، میگفت :  « وَيْلِي عَلَى شِبْلِي » یعنی وای ، شیربچه ام ...عباسم ... یه زبان حالِ دیگه هم داشت ، عباسم : شنیدم عمود آهن به فرقت کوبیدند ؟ مگه دست در بدن نداشتی مادر ... ؟ (منتهی المقال، ج 2، ص 70 تذکره الشهداء، ص 443) التماس دعا...