◽️انتخاب مرجعیت از طرف امیرالمؤمنین علی آیت الله العظمی سید محمدرضا گلپایگانی: شبی در خواب دیدم که داخل ضریح مطهر در برابر قبر مبارک امیرالمؤمنین علیه السلام ایستاده ام که آقا یک فنجان عسل به من عطا فرمودند و گفتند: این برای تو است من مقداری از آن را خورده و بقیه را نگهداشتم. حضرت فرمودند: چرا بقیه آن را نمی خوری؟ گفتم: باقیمانده آن را برای زعیم شیعه آیت الله آقا سید ابوالحسن اصفهانی گذاشتم حضرت فرمودند: ما به او عسل ها عطا کرده ایم و این سهم اختصاصی توست و از خواب بیدار شدم آیت الله حاج شيخ على مشكات اصفهانی (هم حجره ای ایشان) فرموده بودند: زمانی که این خواب را شنیدم به حرم مطهر مشرف گشته و ضریح را گرفتم و گفتم: آقا به میهمان من دادید به من هم بدهید شب در عالم رؤیا دیدم قندیلی از سقف جدا گشته و جلو پایم افتاد به من گفتند: آنرا بردار هر چه کردم نتوانستم آن را از جایش تکان دهم از آنجا فهمیدم که لیاقت و صلاحیت مرجعیت شیعیان از جانب خداوند به ایشان عطا شده است. 🕍 قم ، حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها ، مسجد بالاسر 🎙آیت الله العظمی سید محمدرضا #گلپایگانی #حکایت 🌺🌺🌺🌺 🕌@ziarat_et

💠 داستان آفتابه دار فیضیه استاد عبدالقائم شوشتری: 🔸خدمت آقای الهیان عرض کردم شمادر قم استادی را می شناسید که بنده از او استفاده کنم؟ گفت: بله گفتم: کیست؟ گفت حضرت معصومه 🔸 گفتم:دست ما کوتاه و خرما بر نخیل گفت:دومی آقای بالخیر آفتابه دار مدرسهٔ فیضیهٔ و دار الشفاء است و او مرد پیچیده ای است تمام طلاب آن سالها او را می شناسند چون بیش از ده سال آفتابه دار بود 🔸گفتم:آقای الهیان این مرد همیشه صدای بزغاله در می آورد و طلاب را می خنداند کسی که دائم به مضحکه مشغول است چطور می تواند از اولیاء الله باشد. 🔸گفت: تو بیشتر بنشین اینها برای رد گم کنی بود این آقا قد کوتاهی داشت و چاق ، از قباهای کهنه طلبه ها می پوشید و گاهی چند قبا روی هم می پوشید و اصلاً هیکل او خنده دار بود، هر طلبه ای که برای آب برداشتن از حوض مرکزی می آمد، صدای بزغاله در می آورد و طلبه ها می خندیدند 🔸بعضی طلبه ها گاهی یک ریال پول در سینی می انداختند برای آنها دو مرتبه صدا در می آورد 🔸گفتم آقای الهیان داری سر من شیره می مالی؟ گفت: نه به خدا،اولیا الله گاهی به این شکل خود را مسطور می کنند 🔸من در ردیف ایشان غیر از ایشان بزرگ مرد دیگری را می شناسم که در دامغان تشریف دارند به نام معلم دامغانی به دامغان رفتن آن زمان میسر نشد 🔸با خود گفتم اول بروم سراغ نقد، اولین ملاقاتی که با معرفت خدمت ایشان رفتم درماه رجب بود تا وارد وضو خانه شدم این دفعه صدای بزغاله در نیاورد و برای من احتراماً از جایش بلند شد و اشاره کرد بیا پهلوی من بنشین 🔸من بارها او را دیده بودم و به او آن یک ریالی که طلبه ها می دادند داده بودم هیچ وقت این طور احترام نکرده بود صدای بزغاله را تعطیل کرده بود اما این دفعه گویا فهمیده بود که من او را شناخته بودم 🔸گفت: پسر جان اسمت چیست؟گفتم:عبدالقائم شوشتری 🔸گفت : من همیشه به جهت الطافی که خدا به من داشته ، شاد و شنگولم ، دل وقتی به یاد خدا شاد شد از تمام وجود مؤمن سرور و شادی می بارد 🔸الآن ماه رجب است و چند روزی بیشتر به ۲۵ رجب نمانده ، شهادت حضرت موسی بن جعفر شما روز شهادت مرا خواهی دید که خنده نمی کنم و صدای بزغاله در نمی آورم ، چون امام زمان عزادار است پس ما هم عزا داریم در بقیه روزها می خواهم سربازان امام زمان را شاد کنم اینها اکثراً از قشر ضعیف جامعه هستند و غم بی پولی در جهره شان پیدا است (جالب اینجاست که اینجانب این قصه را در همان ایام از استادم شنیدم ) از آن تاریخ به بعد هر وقت فرصتی می کردم می رفتم و خدمت ایشان می نشستم 🔸همان روز اول به من سفارش کرد مرا به طلبه ها معرفی نکن خودت هم اینجا زیاد ننشین در اوقات خلوت بیا با هم صحبت کنیم صحبت های او بیشتر پیرامون خدمت خالصانه ی مادی به فقرا بود ، مخصوصاً طلاب. #حکایت 🌺🌺🌺🌺 🕌@ziarat_et

🔻شراب خوار و غذای روضه امام حسین علیه السلام ◽️آقا رضا برهان: مدتی قبل با چند تن از رفقا ، برای زیارت و فاتحه به قم مشرف شدیم ▫️قبلا هماهنگ کرده بودند که برای صرف ناهار به منزل فلان شخص برویم و همان جا هم استراحت کنیم ▫️آن شخص از دوستان قدیمی محل ما و از بچه های مسجد لرزاده تهران بود که در حال حاضر در شهر مقدس قم سکونت دارند ▫️پس از زیارت وقتی به منزل ایشان رفتیم، دیدیم که هنوز که هنوز است عکس مرحوم حاج شیخ علی اکبر برهان را روی طاقچه منزل خود گذاشته است ▫️علت آن را جویا شدیم گفت: من تا آخر عمرم هر جا بروم این عکس را با خود می برم ▫️گفت: من خاطره ای از مرحوم برهان دارم که تا عمر دار فراموش نخواهم کرد و همین موضوع باعث شد که زندگی من از این رو به آن رو شود ▫️ما جوان بودیم سرمان داغ بود گاه گاهی هم شراب می خوردیم شبی که شب عاشورا یا تاسوعا بود من به آن پذیرایی و خرجی که برای شهادت امام حسین می دادند نرسیدم و وقتی که رفتم و گفتم: به من هم شام بدهید ، گفتند: شام تمام شده ، اگر هم داشتیم به توی عرق خور که نمی دادیم ▫️در همین میان دیدم که دو تا سینی غذا به طرف خانه آقای برهان رفت با خودم گفتم: می گویند غذا ندارند اگر ندارند پس این غذا چیست که به خانه آقای برهان می رود؟! اگر هم هست چرا به ما نمی دهند؟! عیبی ندارد خداحافظ با ناراحتی به خانه رفتم ولی پس از حدود یک ربع الی نیم ساعت دیدم درب خانه را می زنند تا در را باز کردم دیدم مرحوم حاج شیخ علی اکبر برهان است با سینی غذای امام حسین (علیه السلام) ظرف غذا را به من دادند و رفتند ▫️بعدها فهمیدم برخی به ایشان گفته بودند که حاج آقا این شخص عرق خور است فرموده بودند: عیبی ندارد ظرف او را هم بیاورید خودم می شویم. ▫️همین رفتار مرحوم آیت الله شیخ علی اکبر برهان چنان بر روی وی تاثیر گذاشته بود که در حال حاضر از صالحان است. #حکایت #امام_حسین_علیه_السلام 🏴🕯🖤🕯🏴 🕌@ziarat_et

🔺من مانند تُرک های پشت کوه به حضرت ابوالفضل علاقه دارم❗️ ◾️حجت الاسلام علی معجزاتی: یک روز جمعه در منزل آقای حاج شیخ عباس طالبی ختم صلوات بود و برای صرف ناهار آنجا بودیم بعد از صرف ناهار مطالب نسبتا مختلف و متعددی مورد بحث واقع شد از جمله ایشان (استاد معزی) فرمودند: ◾️مرحوم علامه طباطبایی (رضوان الله عليه) این مضمون را فرمودند: که سرمایه و دارایی من این است که مانند تُرک های پشت کوه ، صاف و بی غل و غش به حضرت ابوالفضل العباس ارادت و ایمان دارم #حکایت #امام_حسین_علیه_السلام 🏴🕯🖤🕯🏴 🕌@ziarat_et

◽️آب دهان انداختن درویش بر صورت عالم بزرگ .... آیت الله العظمی سید احمد خوانساری: از آیت الله سیّد عبدالجواد موسوی از بزرگان علمای خوانسار بود شنیدم که: در زمان کودکی آقا حسین (خوانساری) جمعی از رجال اصفهان به خوانسار آمدند چون آقا حسین را دارای هوش و کیاست یافتند با خود به اصفهان بردند و او در یکی از مدارس اصفهان حجره ای گرفت پس از مدتی روزی یکی از دراویش به مدرسه آمد در حالی که برخی از کتب غیر متداول را نیز به همراه داشت؛ آقا حسین قصد خریدن یکی از آنها را کرد ولی چون پول آن را نداشت یک شب کتاب مزبور را از او امانت گرفت فردا که درویش به مدرسه ،آمد آقا حسین فرمود به این کتاب احتیاجی ندارم و دیشب تا به صبح از آن استفاده کرده ام؛ درویش نیز او را امتحان کرد و متوجه شد راست می گوید و از ذکاوت او متعجب شد سالیان متمادی گذشت تا اینکه روزی درویش دوباره به مدرسه آمد و از احوال آقا حسین جویا شد؛ طلاب مدرسه اظهار بی اطلاعی نمودند؛ تنها یکی از قدمای طلاب که عمری از او گذشته بود گفت آقا حسین اکنون از بزرگان علما و شیخ الإسلام دربار صفویه است درویش درصدد ملاقات با آقا حسین برآمد و چون او را دید و فهمید که او همان طلبه جوان با هوش سابق مدرسه است با بی ادبی تمام آب دهان خود را بر محاسن آقا حسین انداخت؛ آقا حسین با تعجب از این عمل علت را جویا شد او گفت: آیا بر تو عیب نیست که با آن همه استعداد و فهم و کمال از طرف سلاطین صفویه مناصب دولتی را قبول نمایی؟ آقا حسین لحظه ای سکوت کرد و فرمود: حق با توست لکن با حوائج مردم چه کنم؟ 🕍 اصفهان ، تخت فولاد , تکیه خوانساری #حکایت 🌺🌺🌺🌺 🕌@ziarat_et