🔹 هفته‌ی پیش، روسیه به #اوکراین حمله‌ کرد. عربستان چندین بار #یمن را بمباران کرد. آمریکا حمله‌ی هوایی دیگری به #سومالی داشت. و رژیم اشغالگر اسرائیل باز حملات موشکی مرگبار علیه #سوریه انجام داد. 🔸 در تحقیقی که الن مک‌لئود، تحلیل‌گر آمریکایی انجام داده، از دوشنبه دوم تا یکشنبه ۸ اسفند، پنج رسانه‌ی بزرگ آمریکایی، یعنی نیویورک تایمز، واشنگتن پست، فاکس نیوز، CNN و MSNBC در مجموع در طول یک هفته ۱۳۰۱ مطلب جداگانه به این چهار جنگ اختصاص دادند که از بین آن‌ها ۱۲۹۸ مطلب مربوط به حمله‌ی روسیه به اوکراین، دو مطلب مربوط به موشکباران سوریه توسط اسرائیل و یک مطلب مربوط به حمله‌ی هوایی آمریکا به سومالی بود. 🔹 هیچ مطلبی هم در مورد چهار شبانه‌روز حمله‌ی پیاپی سعودی‌ها به یمن منتشر نشد. در حالی‌که فاکس نیوز با ۳۰۸ مطلب (هر نیم ساعت یک محتوا) در مورد اوکراین سردمدار بود، تنها واشنگتن پست دو مطلب به موشکباران سوریه اختصاص داد و فقط نیویورک تایمز، یک‌بار حمله‌ی هوایی به سومالی را پوشش داد. 🔸 پوشش رسانه‌ای MSNBC از جنگ اوکراین در طی هفت روز، بیشتر از تمام پوشش جنگ یمن توسط این شبکه در طی هفت سال بود. جدا از مسئله‌ی پوشش، نکته‌ی دیگری که اهمیت حیاتی دارد، زاویه‌ی دید و لحن پوشش خبری جنگ‌هاست. 🔹 امروز رسانه‌ها سرشارند از تصاویر حملات وحشیانه‌ی روس‌ها، آن هم نه با لحنی به‌ظاهر بی‌طرف و گزارش‌گر، بلکه کاملاً از نگاهی عاطفی و همراه با همدردی. در واقع این اولین بار است که جنگ را از نگاه قربانیان آن می‌بینیم. 🔸 هرگز چنین رویکردی را در گزارشگری از جنگ‌هایی که کشورهای غربی یا متحدانشان شروع کردند و درگیرشان هستند، شاهد نبوده‌ایم و نخواهیم بود. 🔹 برای نمونه، هنگامی که آمریکا به #افغانستان حمله کرد، مدیر CNN به‌ تمام کارکنان آن ابلاغ کرد که رنج مردم افغانستان را کم‌اهمیت جلوه بدهند چرا که تمرکز زیاد روی نتایج حمله یا سختی‌های مردم گمراه‌کننده است. 🔸 یا #ژولین_آسانژ و #چلسی_مینینگ به‌دلیل نشان دادن تصاویر قربانیان جنگ‌های آمریکا به حبس محکوم شدند. مثال دیگر این‌که رسانه‌های جریان اصلی هرگز حتی از کلمه‌ی اشغال در مورد #فلسطین استفاده نمی‌کنند. در حالی‌که در جنگ اوکراین، قربانیان در مرکز توجه قرار گرفته‌اند. 🔹 یا مثلاً این‌که با وجود ممنوعیت مطلق و احکام سنگین برای استفاده از کوکتل مولوتوف در کشورهای غربی یا سرزمین‌های اشغالی، شاهد گزارش‌های ستایش‌گرانه‌ی رسانه‌ها از ساختن و استفاده از کوکتل مولوتف در اوکراین هستیم. 🔸 هرچند در این روزها شاهد عریان شدن #نژادپرستی نهادینه و شرم‌آور غربی‌ها درباره‌ی این بحران بودیم. گفتمان رایج نه تنها سعی دارد جنگ را امری عادی، طبیعی و مرسوم در کشورهای جنوب جهانی جلوه بدهد و از این طریق جنگ در اوکراین را استثنایی کند، بلکه اعمال خشونت بر مردم غیرسفید را هم عادی‌سازی کرده و بدین ترتیب جان آن‌ها را کم‌اهمیت شمرده و ازشان انسانیت‌زدایی می‌کند. اما مسئله فقط نژادپرستی نیست. 🔹 از خاطر نبریم که بمباران و جنگ و کشتار در #یوگوسلاوی، که کشوری اروپایی و سفید مشابه اوکراین است، نه تنها مذموم نبود بلکه ستایش شده و مدام از لزوم آن سخن می‌رفت. 🔸 متخصصان رسانه معتقدند که هم میزان پوشش خبری و اهمیتی که به جنگ‌ها داده می‌شود و هم در نحوه و کیفیت این پوشش دو اصل اساسی نقش عمده ایفا می‌کنند: ۱- چه کسی مرتکب این اعمال می‌شود. ۲- چه کسی قربانی آن‌هاست. 🔹 اگر عامل جنگ از دشمنان باشد، خصوصاً دشمنی به‌بزرگی روسیه، و با نشان دادن خباثت‌ها و جرایم آن‌ها بشود سرمایه‌ی سیاسی جمع و دشمن را بی‌اعتبار کرد، قربانیان در رسانه‌ها اهمیت پیدا می‌کنند و جانشان باارزش می‌شود. به‌ویژه اگر که مانند اوکراین این قربانیان متحد و طرفدار آمریکا باشند. 🔺 اما اگر به‌دست آمریکا یا متحدانش کشته شوید، نباید انتظار هیچ شکلی از حمایت یا همدلی از سوی رسانه‌ها را داشته باشید. مخصوصاً اگر کمونیست، مسلمان یا نماینده‌ هر شکل دیگری از «جان‌های بی‌ارزش» برای رسانه‌ها باشید. (+) 🔗 Sfand 🔺@barahoot_TV1

⭕️ هفته‌ی پیش، روسیه به #اوکراین حمله‌ کرد. عربستان چندین بار #یمن را بمباران کرد. آمریکا حمله‌ی هوایی دیگری به #سومالی داشت. و رژیم اشغالگر اسرائیل باز حملات موشکی مرگبار علیه #سوریه انجام داد. 🔸 در تحقیقی که الن مک‌لئود، تحلیل‌گر آمریکایی انجام داده، از دوشنبه دوم تا یکشنبه ۸ اسفند، پنج رسانه‌ی بزرگ آمریکایی، یعنی نیویورک تایمز، واشنگتن پست، فاکس نیوز، CNN و MSNBC در مجموع در طول یک هفته ۱۳۰۱ مطلب جداگانه به این چهار جنگ اختصاص دادند که از بین آن‌ها ۱۲۹۸ مطلب مربوط به حمله‌ی روسیه به اوکراین، دو مطلب مربوط به موشکباران سوریه توسط اسرائیل و یک مطلب مربوط به حمله‌ی هوایی آمریکا به سومالی بود. 🔹 هیچ مطلبی هم در مورد چهار شبانه‌روز حمله‌ی پیاپی سعودی‌ها به یمن منتشر نشد. در حالی‌که فاکس نیوز با ۳۰۸ مطلب (هر نیم ساعت یک محتوا) در مورد اوکراین سردمدار بود، تنها واشنگتن پست دو مطلب به موشکباران سوریه اختصاص داد و فقط نیویورک تایمز، یک‌بار حمله‌ی هوایی به سومالی را پوشش داد. 🔸 پوشش رسانه‌ای MSNBC از جنگ اوکراین در طی هفت روز، بیشتر از تمام پوشش جنگ یمن توسط این شبکه در طی هفت سال بود. جدا از مسئله‌ی پوشش، نکته‌ی دیگری که اهمیت حیاتی دارد، زاویه‌ی دید و لحن پوشش خبری جنگ‌هاست. 🔹 امروز رسانه‌ها سرشارند از تصاویر حملات وحشیانه‌ی روس‌ها، آن هم نه با لحنی به‌ظاهر بی‌طرف و گزارش‌گر، بلکه کاملاً از نگاهی عاطفی و همراه با همدردی. در واقع این اولین بار است که جنگ را از نگاه قربانیان آن می‌بینیم. 🔸 هرگز چنین رویکردی را در گزارشگری از جنگ‌هایی که کشورهای غربی یا متحدانشان شروع کردند و درگیرشان هستند، شاهد نبوده‌ایم و نخواهیم بود. 🔹 برای نمونه، هنگامی که آمریکا به #افغانستان حمله کرد، مدیر CNN به‌ تمام کارکنان آن ابلاغ کرد که رنج مردم افغانستان را کم‌اهمیت جلوه بدهند چرا که تمرکز زیاد روی نتایج حمله یا سختی‌های مردم گمراه‌کننده است. 🔸 یا #ژولین_آسانژ و #چلسی_مینینگ به‌دلیل نشان دادن تصاویر قربانیان جنگ‌های آمریکا به حبس محکوم شدند. مثال دیگر این‌که رسانه‌های جریان اصلی هرگز حتی از کلمه‌ی اشغال در مورد #فلسطین استفاده نمی‌کنند. در حالی‌که در جنگ اوکراین، قربانیان در مرکز توجه قرار گرفته‌اند. 🔹 یا مثلاً این‌که با وجود ممنوعیت مطلق و احکام سنگین برای استفاده از کوکتل مولوتوف در کشورهای غربی یا سرزمین‌های اشغالی، شاهد گزارش‌های ستایش‌گرانه‌ی رسانه‌ها از ساختن و استفاده از کوکتل مولوتف در اوکراین هستیم. 🔸 هرچند در این روزها شاهد عریان شدن #نژادپرستی نهادینه و شرم‌آور غربی‌ها درباره‌ی این بحران بودیم. گفتمان رایج نه تنها سعی دارد جنگ را امری عادی، طبیعی و مرسوم در کشورهای جنوب جهانی جلوه بدهد و از این طریق جنگ در اوکراین را استثنایی کند، بلکه اعمال خشونت بر مردم غیرسفید را هم عادی‌سازی کرده و بدین ترتیب جان آن‌ها را کم‌اهمیت شمرده و ازشان انسانیت‌زدایی می‌کند. اما مسئله فقط نژادپرستی نیست. 🔹 از خاطر نبریم که بمباران و جنگ و کشتار در #یوگوسلاوی، که کشوری اروپایی و سفید مشابه اوکراین است، نه تنها مذموم نبود بلکه ستایش شده و مدام از لزوم آن سخن می‌رفت. 🔸 متخصصان رسانه معتقدند که هم میزان پوشش خبری و اهمیتی که به جنگ‌ها داده می‌شود و هم در نحوه و کیفیت این پوشش دو اصل اساسی نقش عمده ایفا می‌کنند: ۱- چه کسی مرتکب این اعمال می‌شود. ۲- چه کسی قربانی آن‌هاست. 🔹 اگر عامل جنگ از دشمنان باشد، خصوصاً دشمنی به‌بزرگی روسیه، و با نشان دادن خباثت‌ها و جرایم آن‌ها بشود سرمایه‌ی سیاسی جمع و دشمن را بی‌اعتبار کرد، قربانیان در رسانه‌ها اهمیت پیدا می‌کنند و جانشان باارزش می‌شود. به‌ویژه اگر که مانند اوکراین این قربانیان متحد و طرفدار آمریکا باشند. 🔺 اما اگر به‌دست آمریکا یا متحدانش کشته شوید، نباید انتظار هیچ شکلی از حمایت یا همدلی از سوی رسانه‌ها را داشته باشید. مخصوصاً اگر کمونیست، مسلمان یا نماینده‌ هر شکل دیگری از «جان‌های بی‌ارزش» برای رسانه‌ها باشید. (+) 🔗 Sfand 🔻 ظهور بسیار نزدیک است 🔹 @zoho313or