✝بزن به تخته✝ تجربیات تاریخی و نفوذ هدفمند فرهنگ غربی باعث شکل گرفتن خرافاتی شده که باید آن­ها را شناخت و برای رفع­شان تلاش کرد و در مقابل راه­‌حل‌­های اصیل قرار داد. درباره­‌ی #چشم‌شـور و #چشم‌زخم، گفته‌های خاصی وجـود داشته و سخنانی بین عامه رواج دارد. در فرهنگ انگلیسی زمانی که دو نفر می‌خواستند در رابطه با یک مطلب محرمانه باهم صحبت کنند، به جنگل می‌رفتند و برای آن­که #شیطان صدای آن‌ها را نشنود، با دست به درختان می‌زدند. (گوش شیطان کر) نسخه‌ی دیگر این­که چون راهبان #صلیب چوبی به گردن می‌انداختند، گاها بدان ضربه می‌زدند تا شر را از خود دور کنند. #بزن_به_تخته اساسا یک اصطلاح عامیانه و گفتاری انگلیسی است و در زبان نوشتاری استفاده نمی‌شود و برای جلوگیری از اتفاق هر چیز بدی (چشم بد) کاربرد دارد. (I think I am finally feeling better – knock on wood) فکر میکنم که بالاخره حالم بهتر شده – بزن به تخته” (در این جمله برای جلوگیری از چشم بد استفاده می‌شود. بنا به شواهد تاریخی «زدن به تخته» یکی از خرافه‌های مرسوم #انگلیس است که انگلیسی­‌ها خاستگاه آن را با واقعه به #صلیب کشیدن مسیح (آن‌طور که در انجیل آمده است) مرتبط می­دانند. معمولا مسیحیان مومن آویزهایی به شکل صلیب‌های کوچک برای #خوش‌شانسی به گردن می‌انداختند، که جنس آن­ها از چوب بود. به عقیده مردم بریتانیا ضربه زدن به چوب موجب خوش‌شانسی می‌شود، و شر شیطان را دور می­کند؛ بر اساس این باور، آرزوها به حقیقت می‌پیوندند و افراد از شگون بد در امان می‌مانند. مثلا اگر کسی را مورد تعریف و تحسین قرار دادید، باید برای حفظ #یمن نیک برای آن شخص فورا بر روی چوب ضربه بزنید. ضرب‌المثل فوق یکی از هزاران شگرد و ترفند #نفوذی و دام فرهنگی اجانب برای به فرهنگ و زبان ما می­باشد، و متاسفانه آنچنان در لایه‌­های مختلف کلام و گفتار و محاوره و باورهای عامیانه و یومیه مردم عادی ریشه دوانده که خود به‌عنوان یک ویروس ضد فرهنگ به سادگی در حال تخریب و تضعیف اعتقادات و باورهای اصیل مردم می­باشد.