🌕آغاز امامت 🟢[حضرت آیة الله سعادت پرور - ره -]: انبيا و ائمه اثنا عشر ـ عليهم‌السّلام ـ از اول صبابت و كودكى تا آخر نبوّت و امامت از فطرت محجوب نبوده اند و اشراف به مقام ولايت الهى داشته اند وگرنه گرفتار خطا شده و از مقام عصمت بركنار مى گشتند. در عين حال بر همين معنا امتحان مى شوند، تا جايى كه ملكه ثبوت اين معنا در عالم بشريت ظاهر گردد و آن در لحظه اى، در عالم بشريّت آنان حاصل مى شود، اگر چه براى ديگران احتياج به زمان داشته باشد؛ زيرا مقام عصمت آنان بايد همواره محفوظ بماند و پس از آن به امامت منتصب مى‌گردند. 🟢 امامت، در واقع نشانه تحقق وتمكن در مقام ولايت است. به عبارت ديگر آن بزرگواران ـ عليهم السلام ـ مقام امامت و ولايت را داشته اند ولى با وجود امام وقت، مأمور به ظهور و بروز امامت نبوده اند. مثلادرزمان رسول‌الله‌ـ صلّى‌ الله‌ عليه‌ و آله‌ و سلّمـ - اميرالمؤمنين ـ عليه‌السّلام ـ داراى مقام امامت بوده اند ولى مأمور به ظهورش نبوده اند. 📚#ثمرات_حیات، ج4، ص 42🌱