برادر عزیزم... چه سرّی در شهادت غریبانه و مظلومان ات بود که اینگونه برای همه ما روضه مجسم شدی... پیکر زخمی و پاره پاره ات یک طرف و انگشتر شکسته ات... به ما بگو وقت پر کشیدند به کجا سیر کردی؟ این را بدان که شهادت مظلومان ات... داغدار شدن مادر مهربانت و شاید خمیدگی قامت و کمر پدر بزرگوارت... بهایی برای حرکت ما شد. حال که اینگونه عاشقانه به سوی معبود پر کشیدی به یاد ما هم باش شهید آرمان علی وردی #دلنوشته_کد_42