⭕️اهمیت ⁧ #روانشناسی_سیاسی⁩ در انتخاب مسؤلین و روند حکمرانی ‏موضوعی که در ایران به آن پرداخته نمی شود ‏روانشناسی سیاسی یک حوزه میان رشته ای است که سعی می کند رفتار سیاسی سیاستمداران را از منظر روانشناسی بررسی کند این حوزه با تمرکز بر رفتار انسان بر سیاست و وابستگی های سیاسی پیامدهای ترورسیم و برداشت عمومی از دولت است همچنین ریشه روند تصمیم گیری و چگونگی تاثیر تصمیمات بر کل جمعیت می پردازد این حوزه از این جهت میان رشته ای است زیرا در آن ارتباطات ، تجارت ،اقتصاد ،آموزش ،دولت ،سیاست و روانشناسی باهم ترکیب شده است ‏ریشه شناسی رفتار سیاست مداران در تاریخ به نظریات و تحلیل های نسبتا دقیقی منجر شده است ‏بطور مثال ‏Judith Miller و Laurie Mylroie نویسندگان کتاب صدام حسین و بحران خلیج فارس (۱۹۹۰) می گویند صدام حسین در ۲۸ آوریل ۱۹۳۷ آمد و در خانواده ای روستایی و فقیر نزدیک تکریت بزرگ شد. خانواده او صاحب هیچ زمینی نبود پدرش قبل از به دنیا آمدن او مرده بود. ناپدری اش چوپان بود، مدام این پسربچه را تحقیر می کرد، او را «حرامزاده» میخواند، بی رحمانه کتکش میزد و به خشن ترین روشها او را آزار میداد. ناپدری، برای اینکه از تمام توان صدام بهره ببرد، تا ده سالگی به او اجازه نداد به مدرسه برود. در عوض او را نیمه های شب بیدار میکرد تا از دامها مراقبت کند. کودکان طی این سالها که شخصیت شان در حال شکل گیری است، تصویر خود را از جهان میسازند و عقایدی درباره ارزش های زندگی در ذهن شان شکل میگیرد ،همزمان آرزوها و رؤیاهایی درباره زندگی آینده خود می پرورانند. ‏همه آرزوهای صدام که برده ناپدری اش بود، روی یک چیز متمرکز بود: قدرت و تسلط نامحدود بر دیگران در ذهن او، این باور شکل گرفته بود که میتواند کرامت انسانی دریغ شده از خودش را با سلطه بر دیگران بازیابد؛ درست مانند ناپدری اش که بر او سلطه داشت. الگوی صدام در تمام دوران کودکی رابطه خودش بود به عنوان یک قربانی بی دفاع با ناپدری مستبدش در نتیجه صدام حسین بزرگسال هم براساس همین الگو ساختار ⁧ #حکمرانی⁩ در کشور تحت سلطه اش را پی ریزی کرد؛ بدن او چیزی جز خشونت نمیشناخت. ‏همه سیاست مداران آزار و اذیت دوران کودکی و میل افراطیشان را به انجام کارهای بزرگ برای فراموش کردن آن آزارها انکار میکنند. اما از آنجا که ضمیر ناخودآگاه فرد سرگذشت او را به تمامی در سلولهای بدن او ثبت کرده، سرانجام از فرد میخواهد با واقعیت روبه رو شود. صدام، هنگام حمله نیروهای ائتلاف با اینکه منابع مالی عظیمی در اختیار داشت. درست حوالی جایی مخفی شد که به دنیا آمده بود؛ جایی که در کودکی همه کمک ها از او دریغ شده بود؛ جایی بسیار مخاطره آمیز، چون هیچ پناه واقعی برای او فراهم نبود انتخاب این مکان برای پنهان شدن از انظار» به روشنی نشان دهنده مصیبت دردناک دوران کودکی و میل بی اختیار او به تکرار آن بود. بازگشت او به دوران کودکی اش، بازگشت به محلی بود که هیچ شانسی برای فرار از آن نداشت ‏نکته مهم این است هدف واقعی یک سیاست مدار هدف ناخودآگاهی است که در پس تمام کارهای خودآگاه او نهفته است اما این حوزه در ایران مغفول واقع شده است ‏بسیار ضروری است در انتخابات پیش رو ساز و کاری برای تست روانشناسی سیاسی از داوطلبین به عمل آید تا بهتر بتوان تصمیم گیری ها و تصمیم سازی ها را تحلیل و راه حل های دقیق برای آن یافت ‏⁧ #انتخابات ✍️ علیرضا پورمسعود ✅ @A_purm⁩