🔆متن شبهه : در میان شما شیعیان دو برداشت از فاطمه‌ی زهرا است: یکی فاطمه ای که بانوی با عظمت جهان اسلام است، به علم و حلم و زهد و تقوا شهره است و همسر با وفای علی و الگوی کامل برای زنان است. کسی جرئت نداشت به ساحت او جسارت کند، در جریان غصب خلافت و مسئله فدک، به ابوبکر و عمر ، بشدت شورید و آن خطبه مشهور را ایراد کرد. اما این دو نفر در هنگام حضور در محضر فاطمه، مودب می نشستند و با احتیاط و احترام سخن می‌گفتند، چون فاطمه چنان عظمتی داشت که همه را مقهور خود می‌کرد.( این فاطمه اول است و بعضی از علمای شیعه این فاطمه را تبلیغ می‌کنند) فاطمه دوم کسی است که عمر ، درِ خانه اش را آتش زد ، او را زیر مشت و لگد خود گرفت ، به صورتش سیلی زد ، پهلویش را شکست و میخ در را به سینه اش فرو برد و هرچه خواست به او گفت. شگفت اینکه عمر همه این کارها را جلوی چشمان علی و شجاعان بنی هاشم که در خانه فاطمه بودند انجام داد ، آنها همه نگاه می‌کردند و عمر ، بانوی بزرگ اسلام را میزد و لگدکوب می‌کرد‌.(عده ای دیگر از علمای شیعه هم این فاطمه را تبلیغ می‌کنند) ‌اکنون ما اختیار داریم یکی از این دو فاطمه را‌ انتخاب کنیم. 🔆 پاسخ شبهه: 1⃣ شبهه کننده تلاش کرده با آب و تاب دادن به این دو قول به گونه ای القا کند که باهم تعارض دارند، حال آنکه این دو برداشت منافاتی با هم ندارند و با هم قابل جمع هستند یعنی منافاتی ندارد که حضرت زهرایی که دارای صفات حلم و علم و تقوا و... است مورد ظلم واقع شود و از طرف عمر به او سیلی زده شود، مگر پیامبر اسلام(ص) کم عظمتی داشت اما همین عمر او را متهم به هذیان گویی کرد! پس جسارت به حضرت زهرا(س) برای کسی که به پیامبر(ص) جسارت کرده امر بعیدی نیست و چیزی از عظمت فاطمه زهرا نیز کاسته نمی شود. 2⃣ شبهه کننده ذکر نکرده است که کدام عالم شیعی معتقد است که این دو نفر هنگام حضور در محضر حضرت زهرا(س) مودب می نشستند و با احتیاط و احترام سخن میگفتند؟! بلکه آنچه در منابع معتبر ذکر شده است، جسارت ایندو به حضرت زهرا(س) است که مورد اتفاق فریقین است و حتی صحیح مسلم و بخاری نیز ذکر کرده اند که حضرت زهرا(س) تا آخر عمر شریفش با آنان سخنی نگفت و نارضایتی خویش را بیان کرده است. و بر فرض اینکه یک زمانی با او مودبانه برخورد کرده باشند منافاتی ندارد که برای منافع و رسیدن به قدرت به او جسارت کنند! 3⃣ حمله به خانه حضرت زهرا(س) و آتش زدن خانه و... قابل انکار نیست ولی شبهه کننده دفاع نکردن حضرت علی(ع) از حضرت زهرا(س) را مسلم گرفته در صورتی که این فرض قابل پذیرش نیست، بلکه طبق برخی نقل ها امام(ع) گریبان عمر را گرفت و او را به زمین کوبید و قصد کشتن او را داشت که توصیه پیامبر(ص) به صبر را به یاد آورد و منصرف شد. امیر المومنین در توصیف شرایط آن زمان در خطبه شقشقیه می فرماید: من چاره ای جز صبر نداشتم همچون خار در چشم و استخوان در گلو! "فَرَأَيْتُ أَنَّ الصَّبْرَ عَلَى هَاتَا أَحْجَى فَصَبَرْتُ وَ فِي الْعَيْنِ قَذًى وَ فِي الْحَلْقِ شَجًا أَرَى تُرَاثِي نَهْباً" 4⃣ از اینرو در آن شرایط برای حفظ اصل اسلام علی(ع) چاره ای جز سکوت نداشت و تردیدی نیست که حفظ اسلام از حفظ جان حضرت زهرا(س) واجب تر و در اولویت بود و اگر علی(ع) برای دفاع از حضرت زهرا(س) دست به شمشیر می برد قطعا اصل اسلام نیز از بین میرفت، زیرا اگر می جنگید هم علی(ع) تنها بود و احتمال موفقیت او عملا ممکن نبود و هم چه بسا علی(ع) و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و یاران نزدیک امام همه کشته میشدند و بدین ترتیب نسل امامت منقطع میشد و بدون امامت اسلام نیز از بین میرفت. از اینرو صبر و سکوت تنها گزینه پیش روی امیرالمومنین علی(ع) بود. 5⃣ بنابراین این دو قول با هم قابل جمع بوده و با هم منافاتی ندارند و جسارت عمر قابل انکار نیست همانطور که تردیدی در نارضایتی فاطمه(س) از عمر و ابوبکر وجود ندارد. ✍#محمدمهدی_فریدونی #شبهه #لبیک_یا_خامنه_ای 💫💫💫💫