⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️#نماهنگ_و_تحلیل_فیلم_جوکر 💡چهاردهمین محفل عصرنشینی هنر و اندیشه دیدار 👈پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی 👈باشگاه هنر واندیشه 🔶تامین محتوا در 🔷واحد رسانه و بخش تحقیقات 🔶معاونت پژوهش مدرسه علمیه عباسقلی خان 🕑 زمان بارگذاری ----- 22 اردیبهشت 99 🌐 لینک اختصاصی کانال معاونت پژوهش مدرسه علمیه عباسقلی خان در ایتا: @abbasgholikhanpajohesh 🌐 لینک اختصاصی کانال معاونت پژوهش مرکز مدیریت در ایتا: @howzehpajohesh #با_ما_همراه_باشید 🌸باتشکر😊🙏

#گزارش_کوتاه در آغاز بخش اول نشست، محمدصادق باطنی با اشاره به دیگر آثار «تاد فیلیپس» کارگردان این اثر، و فروش بسیارِ فیلم جوکر با وجود هزینه پایین تولید، گفت: در سال‌های اخیر، به طرز محسوسی در نظام چیدمان قهرمان‌ها، ابر قهرمان‌ها و ضد قهرمان‌های سینمای آمریکا، تغییراتی به وجود آمده است. اخیرا شاهد آن هستیم که داستان‌ها از زبان ضدقهرمان‌ها و افراد شرور، بازنویسی می‌شود، گویی پذیرفته‌ایم که منجی ها از جنس «شیطان» هستند و فرمول نجات در آخر الزمان عوض شده. در واقع آمریکا به این نتیجه رسیده است که برای مبارزه با سیاهی‌های دنیا باید هیولاهایی از جنس خودشان خلق کند. وی ضمن اشاره به کتاب «زندگی در عیش، مردن در خوشی» نوشته «نیل پستمن» و دو پیش‌بینی از آینده و دنیای بعد از ظهور قدرت‌های غرب و شرق می‌گوید: نظام سرمایه‌داری می‌داند که همین جوکرها و ترامپ‌های بدون هیچ ارزش و آرزویی که مخلوق او هستند، روزی برای این نظام مشکل‌ساز خواهند شد. و این ترس از جوکرها به خوبی در فیلم دیده می‌شود و در دنیای امروز نیز ماجرای استیضاح ترامپ، کشتن ابوبکر بغدادی و... را کلید می‌زند. البته نظام سرمایه‌داری همچون کاری که در بحران دلار انجام داد، برای دور کردن بحران جوکر و تکثیر جوکرها، آن‌ها را به ایران، عراق و لبنان و... منتقل می‌کند. سیدحسین شهرستانی نیز در ابتدا با اشاره به پیوند سینما و رویکرد روان‌کاوانه فروید، گفت: در تمام فیلم این مطلب بیان می‌شود که زندگی یک شوخی خشن و تلخ است و جامعه از مسیر رسانه، یک واقعیت را به مثابه یک امر به هنجار، به نام زندگی به ما عرضه می‌کند. که این دروغی بیش نیست! و در لحظه افشای این دروغ، هیچ گریزی جز «جنایت» وجود ندارد. در واقع، مسئله بودن در دوران تلویزیون است. دورانی که در آن بودن چیزی نیست جز دیده شدن. در این دوران امکان اندیشدن از دست رفته و تنها امکان بودن به مفهوم دکارتی که برای سوژه باقی می‌ماند، در لحظه تخطی و نفی نظم یا همان جنایت است. در این روایت، جوکر در آرزوی دیده‌شدن است اما آنچه می‌یابد این است که به محض تحقق آرزوی دیده شدن، تبدیل به ابژه می‌شود و از آن پس راه دیگری برای دیده‌شدن می‌جوید که همان جنایت و شورش است. اما طرفه آنکه دقیقا خود فیلم با همین روند، «شورش علیه سرمایه‌داری» را به ابژه بدل کرده، به دقت ترسیم و تصویر نموده و آن را روان‌کاوی می‌کند. همچنین وی تصریح کرد: در این فیلم با یک جنبش کورِ بدون آینده، بدون معنا و حتی بدون هیچ گذشته‌ای روبرو هستیم که بدون توضیح از یک کنش فردی تبدیل به یک انقلاب و جنبش شده است. بنابراین فیلم در لحظه‌ای که جنایت را سیاسی می‌کند، سیاست را بی‌معنا و عقیم می‌سازد. جوکر گرچه از اعتراض معنازدایی می‌کند اما قدرت اصلی‌اش این است که به این شورش کور، چهره و صورت می‌بخشد. شهرستانی در پایان خاطرنشان کرد؛ این خطر بزرگی‌است که نقاب جوکر در حال حاضر جایگزین نقاب جنبش وال‌استریت می‌شود، در واقع بدون اینکه هیچ خطری جریان اصلی سرمایه‌داری را تهدید کند، صرفا بحران به کشورهای دیگر منتقل می‌شود. در منطقه و به خصوص در عراق هم نمودی از همین شکل از شورش فراگیر شده است ولی این شورش کور بی‌چهره است که جوکر می‌تواند به آن‌ها صورت و چهره ببخشد و امکان تدوام‌یابی آن را محقق کند. چنانچه در عراق شاهد چنین روندی هستیم. سوهانی نیز در پایان این نشست گفت: از نظر من جوکر یک اثر فرهنگی است، چون محصول شناخت عمیق یک جامعه از خودش است و بر مبنای این شناخت عمیق، از ابزار هنر و رسانه برای شکل دادن به رفتارها استفاده می‌کند. سوالی که ما باید از خودمان بپرسیم این است که؛ ما چقدر خودمان را می‌شناسیم و چقدر فیلم وجود دارد که با شناخت واقعی و عمیق جامعه ما را روایت می‌کند تا با ابزار هنر و رسانه بتواند به رفتارها شکل دهد. در بخش دوم این نشست به پرسش حاضران و پاسخ تحلیل‌گران پرداخته‌شد. #گزارش_تفصیلی👇 https://bit.ly/36NVf3h ✅برگرفته از کانال پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی باشگاه هنر و اندیشه 🌐 لینک اختصاصی کانال معاونت پژوهش مدرسه علمیه عباسقلی خان در ایتا: @abbasgholikhanpajohesh 🌐 لینک اختصاصی کانال معاونت پژوهش مرکز مدیریت در ایتا: @howzehpajohesh #نماهنگ_و_تحلیل_فیلم_جوکر #با_ما_همراه_باشید 🌸باتشکر😊🙏