🟠 ابتداء کلام به نکره برخی گفته اند: در ۱۶۱ مورد، مبتدا می تواند نکره باشد!!!!!! 📚 روش نوین آموزش قواعد صرف و نحو ص۱۴۶ ❎ انتشار بدون لينک، ممنوع است 👇 https://eitaa.com/Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ٩٩٤. داخل شدن الف و لام بر مضاف در اضافه لفظیّه داخل شدن الف و لام بر مضاف در اضافه لفظیّه در چهار صورت جائز است: 1. مضافٌ إليه داراى الف و لام باشد؛ مانند: أَنْتَ الْمُتَّبِعُ الْحَقِّ 2. اسمى که مضافٌ إلیه به آن اضافه شده، داراى الف و لام باشد؛ مانند: أَنْتَ الْمُکْرِمُ غُلَامِ الْأَمِیْرِ 3. مضاف مثنی باشد؛ مانند: الضَّارِبَا زَيْدٍ يَذْهَبَانِ 4. مضاف، جمع مذکّر سالم باشد؛ مانند: السَّاکِنُوْ بَیْرُوْتَ آمِنُوْنَ. 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۳۵۷ ⛔ انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈

🟡 وجوه ترکیبی فراوان!!!!! برخی گفته اند: در «لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ» و عبارت های مشابه آن (مانند: «لا کَسْرَ وَ لا تَنْوِیْنَ فِیْ غَیْرِ الْمُنْصَرِفِ» و ...) ۱۳۱ وجه ادبی تصوّر می شود!!!!! 📚 الحدائق النّدیّة ج۱ ص۴۱۹_ شرح جامی ج۱ ص۸۷_ الفوائد الصّمدیّة ص۲۲ پاورقی ❎ انتشار بدون لینک، ممنوع است👇 https://eitaa.com/Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ٩٩٥. توابع در برخی موارد، اعراب کلمه در مابعدش نیز اثر می گذارد به این معنی که کلمه ای به خاطر رفع ماقبلش، مرفوع و به خاطر نصب ماقبلش، منصوب و به خاطر جرّ ماقبلش، مجرور و به خاطر جزم ماقبلش مجزوم می شود؛ در این صورت، به لفظ متأخّر، تابع و به لفظ متقدّم، متبوع مى گویند (أقسام و أحکام و مثال در پُست های بعدی می آید). 📕 مبادی العربیّة ج ۴ بخش نحو ص ۳۵۹ ✴️ انتشار مطالب، تنها با لینک👇 @Adabiat_arabi @Adabiat_arabi

🔵 مقایسهٔ صفت مُشْبِهه با معمول آن برخی از متأخّرین، صورت های حاصل شده از مقایسهٔ صفت مُشْبِهه و معمول آن را ۱۴۲۶۵ صورت و برخی ۱۴۲۵۶ صورت و برخی ۱۴۴۰۰ صورت دانسته اند!!!!! 📚 علوم العربیّة قسم النّحو ص۲۷۴_ مکرّرات المدرّس ج۳ ص۶۶_ فوائد الحجّتیّه ج۳ ص۱۱۸_ فرائد حجّتیّه ص۲۵۵ ❎ انتشار بدون لینک، ممنوع است👇 https://eitaa.com/Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ۹۹۶. أقسام توابع توابع بر پنج قسم هستند: 1. نعت (صفت) 2. تأکید (مؤکِّد) 3. بدل (مُبدَلٌ به) 4. عطف بیان (مُبَیِّن) 5. عطف به حروف (عطف نَسَق) 📕 مبادی العربیّة ج ۴ بخش نحو ص ۳۵۹ ✴️ انتشار مطالب، تنها با لینک👇 @Adabiat_arabi @Adabiat_arabi

🟣 کلمهٔ «مَعْرِفَة» کلمهٔ «معرفة» مصدر میمی است و صفت واقع شدنِ آن ( مثلاً این که گفته می شود: اسم معرفه) از باب «رَجُلٌ عَدْلٌ» می باشد. 📚 کتاب الکنّاش ج۱ ص ۲۹۲ ❎ انتشار بدون لینک، ممنوع است 👇 https://eitaa.com/Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ۹۹۷. نعت (صفت) نعت بر دو قسم است: 1. نعت حقیقی: بر صفتی از صفات منعوتِ خود دلالت می کند؛ مانند: هٰذا ثَوْبٌ مُمَزَّقٌ (اين پیراهنی پاره است) <<مُمَزَّق>> نعت و <<ثَوْب>> منعوت است و نعت ویژگی منعوت را بیان می کند 2. نعت سببی: بر صفتی از صفات متعلِّق منعوتِ خود دلالت می کند؛ مانند: هٰذا ثَوْبٌ مُمَزَّقَةٌ أَطْرَافُهُ (اين پیراهنی است که کناره های آن پاره است) <<مُمَزَّقَةٌ>> نعت و <<ثَوْبٌ>> منعوت است و نعت ويژگي خودِ پیراهن (منعوت) را بیان نمی کند بلکه ویژگی کناره های پیراهن که وابسته به آن است را بیان می کند. 📕 مبادی العربیّة ج ۴ بخش نحو ص ۳۶۰ ✴️ انتشار مطالب، تنها با لینک👇 @Adabiat_arabi @Adabiat_arabi

🟤 عمل در شبه جمله برخی گفته اند: اسم زمان و اسم مکان و اسم آلت در شبه جمله (ظرف و جارّ و مجرور) عمل می کنند (در حالی که این سه به عنوان اسم های مشتقّ غیر عامل شناخته می شوند). 📚 علوم العربیّة ج۲ ص ۴۹ ❎ انتشار بدون لینک، ممنوع است👇 https://eitaa.com/Adabiat_arabi

🌹نکته های جالب نحوی ۹۹۸. دو قسم نعت 1. نعت حقیقی: به حالِ موصوف است؛ مانند: جَاءَ رَجُلٌ کَرَیْمٌ_ ذَهَبَ أَخُوْکَ الْفَاضِلُ 2. نعت سببی: به حالِ متعلِّق موصوف است؛ مانند: جَاءَ رَجُلٌ کَرَیْمٌ أَبُوْهُ_ ذَهَبَ أَخُوْکَ الْفَاضِلُ مُعَلِّمُهُ توجّه: <<متعلِّق>> در اينجا داراى معناى لُغَوى هست و به معناى چیزی هست که نوعی ارتباط و وابستگی و پیوند با موصوف دارد و با معنای اصطلاحی متعلِّق که در باب ظرف و جارّ و مجرور به کار می رود فرق دارد. 📕 مبادی العربیّة ج ۴ بخش نحو ص ٣٦١ ✴️ انتشار مطالب، تنها با لینک👇 @Adabiat_arabi @Adabiat_arabi

🟥 ذوالحال همهٔ أقسام پنج گانهٔ مفعول می توانند صاحب حال واقع شوند. 🟥 إِذْ برخی از ظروف مانند «إِذْ» گاهی جملهٔ شرط و جملهٔ جواب می گیرند با این که از ادوات شرط نیستند؛ (مانند: إِذْ قَدْ بُلِیَتِ الْإِسْلَامُ بِرَاعٍ مِثْلِ یَزِیْدَ فَعَلَی الْإِسْلامِ السّلامُ). 📚 مبادی العربیّة ج۴ نحو ص۲۴۴؛ النّحو الوافی ج۲ ص ۲۱۵ ❎ انتشار بدون لینک، ممنوع است👇