✂️ برشی از یک کتاب #دوئل_ابوذر_ابوجهل خیال می کنیم اگر حرکتی را آغاز کرده ایم و برنامه ای را شروع کردیم ، باید به نتیجه برسد و (همه) آدم های خوبی شوند . خیال می کنیم مقصود این است آدم ها در عمل حرکتی داشته باشند . این توقع ، ما را بسته است و زنجیر کرده ؛ در حالی که مقصد این نیست . مقصد (تفاهم است نه توافق) . هدف این است که《زمینه خوب شدن افراد》فراهم شود نه اینکه همه خوب شوند ؛ چرا که عمل مربوط به انتخاب و اختیار آن هاست . می خواهند عمل کنند یا نکنند . آنچه مطلوب است ، (تفاهم) است نه توافق ها ، فهم است نه عمل . آن چه مهم است فهم در برخورد هاست و عمل وابسته به شخص است ... مقصود این نیست که همه ابوذر شوند ، مقصود این است که همه شکل بگیرند ؛ یا ابوذر شوند و یا ابوجهل . بیش از این توقعی نیست که پیامبران نیز زمینه انتخاب انسان را فراهم می کردند (لِّيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَن بَيِّنَةٍ وَيَحْيَىٰ مَنْ حَيَّ عَن بَيِّنَةٍ ۴۲ انفال ) تا آن هایی که زنده شوند ، با آگاهی برای زندگی آماده شده باشند و آن هایی که به هلاکت رسیدند ، با آگاهی و در روشنی هلاکت را انتخاب کرده باشند . مقصد همین است ، نه چیزی بیش از این . 📚 حرکت ، علی صفایی حائری ، ص 58 🔰 کانال برشی از یک کتاب : http://eitaa.com/joinchat/1542979584C75868f9aed