✂️ برشی از یک کتاب #دومکراسی_یا_تئوکراسی روشن فکران جهان سوم ، و خصوصاً روشنفکران مسلمان ایرانی ، به معنایی که خود در ذهن خویش برای دموکراسی تراشیده اند عشق می ورزند ، حال آن که در نزد غربی ها دموکراسی هرگز بدین مفهوم نیست . در نزد روشنفکران ما دموکراسی با #ولایت_فقیه جمع می گردد ، حال آن که اصلاً دموکراسی یعنی #ولایت_مردم و این مفهوم صراحتاً با #تئوکراسی که #حکومت_خداست معارضه دارد . در دموکراسی حقِ قانون گذاری اصالتاً به مردم به مثابه مصداق جمعی بشر باز می گردد و این معنا با حکومت اسلامی که حق قانون گذاری را به خدا و خبرگان و فقها در استنباط و استخراج احکام خدا باز می گرداند قابل جمع نیست . و البته اگر لفظ دموکراتیک را از سر #مسامحه مردمی ترجمه کنیم ، آن گاه می توان اظهار داشت که ولایت فقیه حکومتی دموکراتیک است . اما واقعاً جای این پرسش وجود دارد که چرا ما باید تن به مسامحه بسپاریم و الفاظ را از شان و #معنای_حقیقی و نفس الامری خویش خارج کنیم و در محل های نامتناسب به کار بریم ؟ چه ضرورتی ما را به این کار وا می دارد ؟ ... روشنفکران ما دل به خیال واهی سپرده اند و #خودساخته را می پرستند . آنها اگر با ذات تمدن غرب #شهودی بی واسطه پیدا کنند و ماهیت آن را بی پرده ببینند ، خواهند دید که این بهشت جز #سرابی_موهوم هیچ نیست . 📚 آغازی بر یک پایان ، مرتضی آوینی ، ص ۳۹ 🔰 کانال برشی از یک کتاب : http://eitaa.com/joinchat/1542979584C75868f9aed