✂️ برشی از یک کتاب #نفوذ_مارکسیستها در دوره رضاخان، در محدوده سیاست و فرهنگ، غالب نخبگان و طبقات متوسط جامعه و قشر تحصیل کرده، غیر مذهبی و گاه ضد مذهب هستند... در چنین وضعیتی، کمونیست ها و توده ای ها که روشنفکران و نویسندگان زیادی را مقهور آرمان های به ظاهر مردمی و خلقی خود کرده بودند، متولد شده و و فعالیت‌ خویش را آغاز کردند. طرح آرمان های کارگری، نجات زحمتکشان، تحقق سوسیالیسم و پیدایش دولت کارگری در شوروی که هنوز کسی از ماهیت آن خبر نداشت، در ایران آغاز گردید. شروع نفوذ، در مناطق شمالی ایران و به خصوص بندر انزلی بود. این نحله فکری به تدریج از شمال ایران به سمت جنوب و تهران آمد و درست پس از رفتن رضاخان، به طور جدی توسط روشنفکران چپ مطرح شد، و جاذبه زیادی را ایجاد کرد. این فعالیت، طی چند سال، چنان دامنه اش گسترده شد که بیم آن می رفت اگر رضاخان نتوانست با توسل به زور دین را از میان بردارد، کمونیست ها با روش های حزبی - استالینی خود موفق به انجام این کار شوند. طی یک دهه و شاید بیشتر، گرایش به مارکسیسم میان جوانان تحصیل کرده به اوج خود رسید و متدینان را از این بابت سخت نگران کرد. در این میان، دانشگاه ها و نیز فضای ادبی کشور، تقریبا به طور دربست در اختیار توده ای ها بود." 📚 جریان ها و سازمانهای مذهبی سیاسی ایران ، رسول جعفریان ص ۳۰ و ۳۱ 🔰 برشی از یک کتاب : http://eitaa.com/joinchat/1542979584C75868f9aed