#رمان_یڪ_فنجان_عشق_مهمان_من_باشید #قسمت_بیست_و_چهارم •°•°•°• سڪوت سنگینے بینمون حاڪم بود. روے دوپاش خم شد و با انگشت ضربه اے به سنگ زد و شروع به خوندن فاتحه ڪرد. سرش رو بالا آورد اما نگاهش مستقیما به من نبود. _بابت اتفاقے ڪه امروز براتون افتاد واقعا متا..... نذاشتم حرفشو ڪامل ڪنه +متاسف نباشید! اون ازدواج به اجبار بود و خداروشڪر ڪه سر نگرفت. _بله...متوجه شدم...راستش من طبق عادتے ڪه داشتم اومده بودم به شهید سربزنم ڪه دیدم شما اینجایین یڪم دور تر موندم ڪه شما صحبتاتون تموم شه بعد بیام اما خب ناخواسته حرفاتون به گوشم رسید. +پس از همه چے خبر دارید... به چهره ام نگاه ڪوتاهے انداخت و سریع جهت نگاهش رو عوض ڪرد. لبخندڪوچڪے زدو گفت: _بااین حساب خوشحالم ڪه تن به ازدواج زورے ندادین... بعد هم ڪمے از دانشگاه گفت. +الان نزدیڪ دوماهه ڪه نیومدم دانشگاه البته مرخصے گرفتم... اما حتما میام... . +مامان شما بازم میخواید منو منصرف ڪنید؟ اون اتفاق بس نبود؟ چرا نمیذارید با ڪسےڪه دلم پیشش گیره ازدواج ڪنم؟ اشڪ گونه هامو خیس ڪرده بود... _بخاطر این ڪه اونا هم سطح ما نیستن چرا نمیخواے اینو بفهمے؟ +شما شاید از نظر اعتقادے باهاشون فرق داشته باشین اما من نه... من خیلے وقته شبیه اونام... یادتون ڪه نرفته؟! _باباتم همین نظر منو داره ... بهشون زنگ میزنم و میگم جواب ما بازهم منفیه... و از اتاق بیرون رفت... خدایا خسته شدم... به ڪے بگم؟ بازهم #آقاسید اومد خواستگارے و بازهم مامان اینا مخالفت ڪردند... گریه ڪردم و شڪایت... تا اینڪه خوابم برد... صبح بود. از خستگے و گریه هاے زیاد تا صبح خوابیده بودم. اتاقو مرتب ڪردم نگاهے به آینه انداختم. رنگ پریده و چشم هاے قرمز و بے روحم،خبر از حال بدم میداد. توے حال رفتم: + سلام، صبح بخیر صدایے نشنیدم بلند تر جمله ام رو تڪرار ڪردم ڪہ صداے مامان و از توے اتاقش شنیدم. وارد اتاق شدم. مامان روے تخت نشسته بود و گریه میڪرد. هول شدم و به سرعت خودم و رسوندم بهش: +چے شده مامان؟ چرا گریه میڪنے؟؟ همونطور ڪه به صورتم خیره شده بود فقط یڪ جمله گفت: #محمد_ضیایے... . . هر دَم ڪہ زَنم دَم زِ تو دَم، دردم بہ سر آید... . ⬅ ادامه دارد... •°•°•°• @ahmadmashlab1995