#رمان_مسافر_عاشق❤️ #قسمت_سی‌‌وشـشم صـداے هـق هـق زنے در گوشم میـپیچد... پرچم بزرگے شبیہ دیوار اتاقے را پوشانده با دسـت ڪنار میزنم و ... دسـتانم میـلرزد مـرد دیگرے با دیدنت بہ سمتت مے آید و با گریہ می گوید : اومدے محمـد؟ ببیــن...ببیــن حامدو... با دسـت اشاره میکند بہ تابوتے کہ رویش برداشتہ شده و چنـدین خانم دورش را گرفتہ اند و گریہ میکـنند با دیدن تابوت سـرجایت می ایستے و دستم را رها میکنی... تپـش هاے قلبم شدیدتر میـشود...جورے کہ صداے هر ضربانش در تمـام وجودم میپـیچد... سرم را بر میگـردانم و چـشمـم بہ تابلویی مے خورد کہ رویش نوشتہ بود : #معـــراج_الشــــهـــــــــدا سرگیجہ هایم شروع میـشوند...نہ میتوانم جلوتر برم... نہ میـخواهم اینجـارا ترڪ کنم... آرامـشے بزرگ در عیـن ناآرامے هایم مرا مانع از ترک اینجـا میکند بعد از کمے نگاه ڪردن بہ تابوت نزدیڪ میشوے...قدم قدم! و مـن مات و مبهوت بہ دور و برم نگاه میکنم و انگار هنـوز باورم نـشده کہ آمده ام اینـجا... نـزدیڪ تابوت میشوے و روی زانوهایت میـنشینے و فقط نگاهش میکنے... دوسـت دارم جلوتر بیایم و بہ چهره ے شهید نگاه کنم آرام آرام قـدم بر میـدارم و نزدیڪت مے آیم... هر قدم کہ جلوتر میروم احـساس میکنم کہ بیشـتر از پـیش موقعیـتم را گم میـکنم... هر قدر کہ نزدیڪ میشوم چهره اش مشخـص تر میـشود ✍نـویسنده : خادم الشهـــــــ💚ــــــدا #ادامه_دارد... @AhmadMashlab1995