. از بندھ خدایے پرسیدن : -راستگوترین آدما چھ ڪسانے هستن؟! گفت: +پیامبران و ائمھ اطهار پرسید بعد از اینها ..!؟ گفت :.شهدا ادامھ داد و گفت : شهدا گفتن؛ پشت ولایت فقیھ را خالے نڪنید ! گفتن هر چے رهبرے بگھ..(: گفتن : مبادا حرف حق شهدا رو فراموش ڪنیم...! #رهبرم‌تنها‌نیستے!✌️🏽 @AhmadMashlab1995

. #حضرت_دلبر😌 عِشـْـْـْق دَرْ ݪݕخݩڋِ ٺُ(:♡ خُݪاصِہ مےۺۊڋ ځۻږٺ عۺڨ...(:∞ #آقاۍخوبےها💚 #رهبرانه❤️ ┅═══✼❤️✼═══┅┄ @AhmadMashlab1995 ┅═══✼❤️✼═══┅┄

•یه‌استاد‌داشتیـم‌مےگفت: + اگه #درس‌مےخونین ‌بگین‌برا‌امام زمان اگه‌ #مهارت‌ڪسب‌مےکنین‌‌ نیتتون‌باشه براےمفید‌بودن‌تو دولت‌امام‌زمان♥️🌱 اگہ #ورزش‌مےکنین‌ امادگے‌براے دوییدن‌توحکومت‌ڪریمه‌آقا‌باشه اینجورے میشیم⇓ #سـرباز‌قبل‌از‌ظهـور :)🕊 「 @AHMADMASHLAB1995」‌ ‌

🌷سلام بر شهیدو برفرهنگ نورانیش 🌷 سلام بر شهیدو رسالت جاودانه اش 🌷سلام بر شهید که ایستاده و با عزت پر می کشد 🌷سلام بر شهید که به ارباب بی سرش اقتدا می کند 🌷سلام بر شهید که با خونش درخت اسلام را آبیاری میکند 🌷سلام بر فریاد شهید که ریشه در فریاد "هل من ناصر" سید الشهدا دارد 🌷و سلام بر شهادت که بزرگترین نتیجه حرکت در راه خداست و تو چه مقدسی ای شهید و چه دور و دست نیافتنی برای ما و چه مظلومی تو ، که نشناختیمت و حقت را به جای نیاوردیم وحرمتت را پاس نداشتیم. #سـلام_برشــهدا...✨✋🏻 #شهید_احمد_مشلب🌸🌷 #هر_روز_با_یک_عکس @AHMADMASHLAB1995

#حرف_قشنگ❤️ امام زمان(عج) در قلب های شماست مواظب باشید بیرونش نکنید:) #آیت_الله_بهجت(ره)✨ •°•✦❣❃❣✦•°• @AhmadMashlab1995 •°•✦❣❃❣✦•

ای بسیجے! تا وقتے ڪہ پرچم اسلام را در افق نصب نڪردی، حق ندارے استراحت ڪنے. # #شہیٖداݩہ #جاده_عشق . . . @AhmadMashlab1995

کلیپی از #شهید_احمد_مشلب💝 #ارسالی🌸 •••💞😻Join👇🏻 •❥•🆔 @AhmadMashlab1995🍁

|هر‌جا‌سخن‌از‌رقیه‌جان‌می‌آید😍 صوت‌صلوات‌عرشیان‌می‌آید♥️ 🌙| |در‌مجلس‌این‌سہ‌ساله‌من‌معتقدم عطر‌خوش‌صاحب‌الزمان‌می‌آید🌱| #ولادت‌حضرت‌رقیه‌خاتون😍🎊 #رقیہ‌جانِ‌حسین🎉💜 ┅═══✼❤️✼═══┅┄ @AhmadMashlab1995 ┅═══✼❤️✼═══┅┄

•••😍🎉🎊••• #دردانہ‌حسین♥️🌱 |در دفتر شعرِ کربلا این خاتون عمریست به «دُردانه» تخلص دارد😌 بالای ضریح او مَلَک حک کرده در دادن حاجات تخصص دارد🕊| #عُشــــٰاق‌الدردانہ‌الحــــ❀ــسَـیـن♥️)∶ •┈┈••✾•🍃🌸🍃•✾••┈┈• @AhmadMashlab1995 •┈┈••✾•🍃🌸🍃•✾••┈┈•

🌹﷽🌹 ❤️ از امروز با عاشقانه‌ای متفاوت در دل بحران #ایران و #سوریه و با یادی از شهدای #مدافع_حرم در خدمت شما خوبان هستیم #رمان_دمشق_شهر_عشق درباره ی دختره تازه عروسی بنام نازنین است که بعد از ازدواج با سعد که پسری سوری تبار است نامش که قبلا زینب بوده را به نازنین تغییر داده و قید خانواده و تمام اعتقادات خودش را زده و با همسرش عازم سوریه میشوند و اتفاقاتی که برایشان در سوریه می افتد را در ادامه داستان بخوانید هر روز دو قسمت تقدیم نگاهتان خواهد شد #باتشکر #قرارگاه_فرهنگی_مجازی_شهید_احمد_مشلب

✍️ #دمشق_شهر_عشق #قسمت_اول ساعت از یک بامداد می‌گذشت، کمتر از دو ساعت تا تحویل سال ۱۳۹۰ مانده بود و در این نیمه‌شب رؤیایی، خانه کوچک‌مان از همیشه دیدنی‌تر بود. روی میز شیشه‌ای اتاق پذیرایی #هفت_سین ساده‌ای چیده بودم و برای چندمین بار سَعد را صدا زدم که اگر #ایرانی نبود دلم می‌خواست حداقل به اینهمه خوش‌سلیقگی‌ام توجه کند. باز هم گوشی به دست از اتاق بیرون آمد، سرش به قدری پایین و مشغول موبایلش بود که فقط موهای ژل زده مشکی‌اش را می‌دیدم و تنها عطر تند و تلخ پیراهن سپیدش حس می‌شد. می‌دانستم به خاطر من به خودش رسیده و باز از اینهمه سرگرمی‌اش کلافه شدم که تا کنارم نشست، گوشی را از دستش کشیدم. با چشمان روشن و برّاقش نگاهم کرد و همین روشنی زیر سایه مژگان مشکی‌اش همیشه خلع سلاحم می‌کرد که خط اخمم شکست و با خنده توبیخش کردم :«هر چی #خبر خوندی، بسه!» به مبل تکیه زد، هر دو دستش را پشت سرش قفل کرد و با لبخندی که لبانش را ربوده بود، جواب داد :«شماها که آخر حریف نظام #ایران نشدید، شاید ما حریف نظام #سوریه شدیم!» لحن محکم #عربی‌اش وقتی در لطافت کلمات #فارسی می‌نشست، شنیدنی‌تر می‌شد که برای چند لحظه نیم‌رخ صورت زیبایش را تماشا کردم تا به سمتم چرخید و به رویم چشمک زد. به صفحه گوشی نگاه کردم، سایت #العربیه باز بود و ردیف اخبار #سوریه که دوباره گوشی را سمتش گرفتم و پرسیدم :«با این می‌خوای #انقلاب کنی؟» و نقشه‌ای دیگر به سرش افتاده بود که با لبخندی مرموز پاسخ داد :«می‌خوام با دلستر انقلاب کنم!» نفهمیدم چه می‌گوید و سرِ پُرشور او دوباره سودایی شده بود که خندید و بی‌مقدمه پرسید :«دلستر می‌خوری؟» می‌دانستم زبان پُر رمز و رازی دارد و بعد از یک سال زندگی مشترک، هنوز رمزگشایی از جملاتش برایم دشوار بود که به جای جواب، #شیطنت کردم :«اون دلستری که تو بخوای باهاش انقلاب کنی، نمی‌خوام!» دستش را از پشت سرش پایین آورد، از جا بلند شد و همانطور که به سمت آشپزخانه می‌رفت، صدا رساند :«مجبوری بخوری!» اسم انقلاب، هیاهوی سال ۸۸ را دوباره به یادم آورده بود که گوشی را روی میز انداختم و با دلخوری از اینهمه #مبارزه بی‌نتیجه، نجوا کردم :«هر چی ما سال ۸۸ به جایی رسیدیم، شما هم می‌رسید!» با دو شیشه دلستر لیمو برگشت، دوباره کنارم نشست و نجوایم را به خوبی شنیده بود که شیشه‌ها را روی میز نشاند و با حالتی منطقی نصیحتم کرد :«نازنین جان! انقلاب با بچه‌بازی فرق داره!» خیره نگاهش کردم و او به خوبی می‌دانست چه می‌گوید که با لحنی مهربان دلیل آورد :«ما سال ۸۸ بچه‌بازی می‌کردیم! فکر می‌کنی تجمع تو دانشگاه و شعار دادن چقدر اثر داشت؟» و من بابت همان چند ماه، مدال #دانشجوی مبارز را به خودم داده بودم که صدایم سینه سپر کرد :«ما با همون کارها خیلی به #نظام ضربه زدیم!» در پاسخم به تمسخر سری تکان داد و همه مبارزاتم را در چند جمله به بازی گرفت :«آره خب! کلی شیشه شکستیم! کلی کلاس‌ها رو تعطیل کردیم! کلی با حراست و #بسیجی‌ها درافتادیم!» سپس با کف دست روی پیشانی‌اش کوبید و با حالتی هیجان‌زده ادامه داد :«از همه مهمتر! این پسر سوریه‌ای #عاشق یه دختر شرّ ایرانی شد!» و از خاطرات خیال‌انگیز آن روز‌ها چشمانش درخشید و به رویم خندید :«نازنین! نمی‌دونی وقتی می‌دیدم بین اونهمه پسر میری رو صندلی و شعار میدی، چه حالی می‌شدم! برا من که عاشق #مبارزه بودم، به دست اوردن یه همچین دختری رؤیا بود!» در برابر ابراز احساساتش با آن صورت زیبا و لحن گرم عربی، دست و پای دلم را گم کردم و برای فرار از نگاهش به سمت میز خم شدم تا دلستری بردارم که مچم را گرفت. صورتم به سمتش چرخید و دلبرانه زبان ریختم :«خب تشنمه!» و او همانطور که دستم را محکم گرفته بود، قاطعانه حکم کرد :«منم تشنمه! ولی اول باید حرف بزنیم!» تیزی صدایش خماری #عشق را از سرم بُرد، دستم را رها نمی‌کرد و با دست دیگر از جیب پیراهنش فندکی بیرون کشید. در برابر چشمانم که خیره به فندک مانده بود، طوری نگاهم کرد که دلم خالی شد و او پُر از حرف بود که شمرده شروع کرد :«نازنین! تو یه بار به خاطر #آرمانت قید خونواده‌ات رو زدی!» و این منصفانه نبود که بین حرفش پریدم :«من به خاطر تو ترک‌شون کردم!» مچم را بین انگشتانش محکم فشار داد و بازخواستم کرد :«زینب خانم! اسمت هم به خاطر من عوض کردی و شدی نازنین؟» از طعنه تلخش دلم گرفت و او بی‌توجه به رنجش نگاهم دوباره کنایه زد :«#چادرت هم به‌خاطر من گذاشتی کنار؟ اون روزی که لیدر #اغتشاشات دانشکده بودی که اصلاً منو ندیده بودی!»... #ادامه_دارد ✍️نویسنده:فاطمه ولی نژاد @AhmadMashlab1995